ο μήνυμα έφτασε από τον σύντροφο Ομάρ Ολιβέρα, δάσκαλο, μέλος του Magisterio Zapatista και του Συνδικάτου 22 των δασκάλων της Οαχάκα.
Ο Ομάρ Ολιβέρα βρέθηκε την άνοιξη του 2007 στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη για εκδηλώσεις ενημέρωσης για την μεγαλειώδη εξέγερση στην Οαχάκα. Επισυναπτομενα, αποσπασματα από την εκδήλωση ενημε΄ρωσης στην Θεσσαλονίκη την ανόιξη του 2006.
Το μήμυμα που ακολουθεί έφτασε στις 10 Δεκέμβρη.
"Σύντροφοι: Κοιτάζω αυτή τη στιγμή μια φωτογραφία και θυμάμαι τη ζωή μας στην Οαχάκα το 2006. Η εικόνα είναι από την Αθήνα. Την Αθήνα που περπατήσαμε μαζί την άνοιξη του 207 και που τώρα την βλέπω μέσα σε καπνούς και συγκρούσεις ανάμεσα σε νέους και την αστυνομία. Η είδηση στην εφημερίδα λέει πως οι νέοι έχουν καταφύγιό τους, ακριβώς το Πολυτεχνείο της Αθήνας, εκεί που μοιράστηκα μαζί σας, την άνοιξη του 2007, την εμπειρία μιας αντίστασης, της αντίστασης στην Οαχάκα.
Δεν ξέρω ως πού θα φτάσει αυτή η εξέγερση που σήμερα πυρπολίζει την Ελλάδα. Ίσως αύριο η εξουσία με όλη την κατασταλτική της δύναμη κατορθώσει να υποτάξει τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες. Όμως κάτι πρέπει να μείνει σαφές: «Κανείς δεν σταματάει το ρολόι της ιστορίας, η οργή βαδίζει νύχτα και μέρα», βαδίζει στην Οαχάκα, βαδίζει στην Αθήνα, βαδίζει σε πολλούς τόπους αυτού του κόσμου που μπούχτισε πια από την αδικία.
Σας στέλνω μια συντροφική αγκαλιά.
ΥΓ.: Ψιθυρίστε στο αυτί των εξεγερμένων νέων που βρίσκονται στους δρόμους της Αθήνας, μιλήστε τους και πείτε τους από μας πως χρειάζονται ένα ράδιο…
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την ομιλία του συντρόφου Ομάρ στο Πολυτεχνείο την άνοιξη του 2007 όπου μιλάει για την εμπειρία του κινήματος στην Οαχάκα σε σχέση με ραδιοφωνικούς σταθμούς και μέσα πληροφόρησης.
……Τώρα θα μιλήσω για το άλλο ενδιαφέρον κομμάτι του κινήματος, τα μέσα επικοινωνίας. Ζήσαμε μια διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα.
Στις 2 Ιουνίου (2006), χάρη σε μια εφημερίδα εθνικού επιπέδου, την Λα Χορνάδα, μαθαίνουμε ότι η ομοσπονδιακή αστυνομία κατευθύνεται προς την Οαχάκα.
Από την ίδρυσή του τον Μάιο του 2005 και για ένα χρόνο, ο ραδιοφωνικός σταθμός των δασκάλων, το ράδιο Πλαντόν, είχε ένα χρόνο εμπειρίας, κατά τον οποίον εκπαιδεύτηκαν πολλοί νέοι άνθρωποι στο χειρισμό των μηχανημάτων και στη λειτουργία του σταθμού. Μετά την είδηση στις 2 Ιουνίου ότι η ομοσπονδιακή αστυνομία κατευθυνόταν προς την Οαχάκα, συνέβη κάτι πολύ ενδιαφέρον στο σταθμό. Ο σταθμός, ως εκείνη τη στιγμή, εξέπεμπε επί δεκατέσσερις ώρες προγράμματα, αλλά στις 3 Ιουνίου, μετά αυτήν την είδηση, δεν μπορούσε να εκπέμπει κι αυτό γιατί το τηλέφωνο δεν σταματούσε να χτυπάει, τα τηλεφωνήματα ήταν για να εκφράσουν την αλληλεγγύη στους δασκάλους. Επομένως το ράδιο έπαψε να εκπέμπει για δεκατέσσερις ώρες και εξέπεμπε για εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα τα τηλεφωνήματα αλληλεγγύης. Ο κόσμος εκτός από τα μηνύματα αλληλεγγύης, άρχισε πλέον να τοποθετείται, να εκφράζει την άποψή του σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Οαχάκα και σχετικά με την καταστολή.
Μετά από την αλληλεγγύη, είδαμε ότι ο σταθμός θα μπορούσε να καλέσει σε μεγάλες κινητοποιήσεις. Από το ράδιο Πλαντόν έγινε το κάλεσμα για την πρώτη μεγάλη πορεία στην οποία συμμετείχαν εκατόν πενήντα χιλιάδες άτομα. Επίσης από το ράδιο έγινε το κάλεσμα για δεύτερη μεγάλη πορεία που συμμετείχαν διακόσιες πενήντα χιλιάδες άτομα και στη συνέχεια το κάλεσμα για την τρίτη μεγάλη πορεία όπου πήγαν πεντακόσιες χιλιάδες άτομα.
Μία ερώτηση: Στις 14 Ιουνίου, που νομίζετε ότι ήταν η πιο καλά σχεδιασμένη και προετοιμασμένη αστυνομική επιχείρηση? Σε ποιό σημείο? Ήταν βέβαια για να καταστρέψουν το ραδιοφωνικό σταθμό, καταστρέφουν τα μηχανήματα και συλλαμβάνουν τρεις συντρόφους. Η έκπληξη ήταν ότι σε δύο ώρες μετά, φοιτητές κατέλαβαν το "ράδιο-πανεπιστήμιο" ( και το κίνημα συνέχισε να έχει φωνή. Αυτός ο σταθμός είχε μεγαλύτερη εμβέλεια, κι αυτός με τη σειρά του καλεί στη τέταρτη μεγάλη πορεία στην οποία συμμετέχουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου τον καταλαμβάνουν φοιτητές, που κι αυτοί εδώ και ένα χρόνο εκπαιδεύονταν στη λειτουργία του ράδιο Πλαντόν, του σταθμού των δασκάλων.
Στις 2 Αυγούστου η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την επιρροή, την ισχύ του ραδιοφωνικού σταθμού του Πανεπιστημίου και βάζει τις δυνάμεις κρούσης της να χτυπήσουν ενάντια στον αναμεταδότη του σταθμού. Μια έκπληξη όμως. Την 1η Αυγούστου, οι γυναίκες της Οαχάκα καλούν σε μια πορεία. Οι συντρόφισσες έκαναν μια πορεία στην οποία συμμετείχαν περισσότερες από δέκα χιλιάδες γυναίκες. Έφτασαν στην τηλεόραση και στο ραδιοφωνικό σταθμό της κυβέρνησης, τον πολιτειακό, για να ζητήσουν να βγουν στον αέρα για δεκαπέντε λεπτά. Η διεύθυνση είπε όχι, δεν σας δίνουμε δεκαπέντε λεπτά, τότε οι γυναίκες είπαν, "εντάξει, αφού δεν μας δίνετε δεκαπέντε λεπτά, βγείτε όλοι έξω και καταλαμβάνουμε τον σταθμό της τηλεόρασης". Έτσι το κίνημα απέκτησε τηλεόραση και ραδιόφωνο που κάλυπταν όλη την πολιτεία. Στην κυβέρνηση βέβαια δεν άρεσε αυτό που ακουγόταν από το ραδιόφωνο κι αυτό που έβγαινε από την τηλεόραση. Και έτσι στις 21 Αυγούστου στέλνει τα τάγματα θανάτου να καταστρέψουν τις κεραίες και τον αναμεταδότη της τηλεόρασης και του ραδιοφωνικού σταθμού.
Η έκπληξη ήταν ότι μετά από δύο ώρες, ο λαός της Οαχάκα, δάσκαλοι και φοιτητές καταλαμβάνουμε δεκαπέντε εμπορικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αυτό δείχνει ότι ο λαός έχει αντιληφθεί τι σημαίνει ο τομέας ενημέρωσης. Σε καμιά πόλη δεν έχει υπάρξει ένα ανάλογο προηγούμενο, όπου το κίνημα να έχει καταλάβει όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και να ακούς, 88 στα FM, "θα νικήσουμε", 88,2 "λαός ενωμένος ποτέ νικημένος, 88,3 "είμαστε όλοι ΑΠΠΟ"… σε όλες τις συχνότητες άκουγες όλα τα συνθήματα του κινήματος. Στη συνέχεια δόθηκαν πίσω δεκατρείς ραδιοφωνικοί σταθμοί και το κίνημα κράτησε δύο που κάλυπταν όλη την πολιτεία.
Ο ένας σταθμός που λεγόταν "Ο νόμος", ονομάστηκε "Ο νόμος του λαού" και ο άλλος που λεγόταν "Ραδιοφωνική οργάνωση της Οαχάκα" ονομάστηκε "Επαναστατική οργάνωση της Οαχάκα". Αυτοί οι σταθμοί λειτουργούν μέχρι τα τέλη του Οκτωβρίου, οπότε και μπλοκάρονται οριστικά. Από τότε και μετά, από τις αρχές του Νοεμβρίου ήταν πάλι στον αέρα ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πανεπιστημίου, ο οποίος θα παίξει σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Νοεμβρίου.
Στις 29 Οκτωβρίου φτάνει η ομοσπονδιακή αστυνομία στην πολιτεία της Οαχάκα, πρόκειται ουσιαστικά για στρατό μεταμφιεσμένο σε αστυνομία και καταλαμβάνει την πόλη. Θεωρητικά έφτασαν για να επιβάλλουν τάξη στην πόλη της Οαχάκα, αλλά που νομίζετε πάλι ότι στράφηκαν? Στις 2 Νοεμβρίου πηγαίνουν στο ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου. Επί εφτά ώρες υπήρξαν συγκρούσεις για την υπεράσπιση του σταθμού και για πρώτη φορά ηττήθηκε η ομοσπονδιακή αστυνομία του Μεξικού. Η υπεράσπιση του σταθμού έγινε από τον ίδιο το σταθμό, που οργάνωσε τον κόσμο για την υπεράσπισή του. Και ολοκληρώνοντας το θέμα των μέσων ενημέρωσης, στις 25 Νοεμβρίου μέσα από τον σταθμό γίνεται ένα κάλεσμα στον κόσμο να περικυκλώσει την ομοσπονδιακή αστυνομία που είχε καταλάβει το κέντρο της πόλης.
Στις έξι το απόγευμα όταν άρχισε να νυχτώνει, η αστυνομία κατέστρεψε το σήμα του σταθμού κι όλοι πλέον βρέθηκαν αιχμάλωτοι. Πιστεύουμε ότι όσο είχαμε τα μέσα το κίνημα βρισκόταν σε ανάπτυξη, αλλά όταν τα χάσαμε γίναμε θύματα της καταστολής.
Θεώρησα σημαντικό να αναφερθώ στο ρόλο των μέσων ενημέρωσης, για να καταλάβετε πώς ο λαός της Οαχάκα ενημερώνονταν γι’ αυτά που συνέβαιναν στην πόλη του.
Το μεγάλο μάθημα για μας ήταν: "αν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, πρώτα καταλαμβάνουμε τα μέσα επικοινωνίας και μετά τα μέσα παραγωγής".
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου