Παγκόσμια μέρα δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής

ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ Ή Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ;

Μέσα στις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουμε δει δραματικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, λιώσιμο των πάγων στους πόλους, συχνά ακραία καιρικά φαινόμενα, ερημοποίηση μεγάλων ζωνών του πλανήτη, δραματική μείωση της βιοποικιλότητας. Η φυσική ισορροπία έχει κλονιστεί ως αποτέλεσμα της συνεχούς αύξησης των εκπομπών αερίων ρύπων που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του κλίματος.

.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

Πραγματικός ένοχος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, όπου τα πάντα παράγονται για να πωληθούν, με διαρκή καταλήστευση της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας, η διαρκής επιδίωξη μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους και τα συνακόλουθα τους που είναι η φρενήρης παραγωγή τεχνητών «αναγκών» και άχρηστων προϊόντων και η καταναλωτική μανία στον ‘’ανεπτυγμένο’’ κόσμο.

Όσον αφορά την Ελλάδα η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική. H αύξηση των εκπομπών αερίων ρύπων από το 1990 έως το 2006 κατά 26,2%, κατατάσσει την χώρα στη έβδομη θέση μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών που συνεχίζουν να αυξάνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Η «ΑΓΟΡΑ» ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ «ΛΥΣΗ» ΤΟΥ!

Την τελευταία δεκαπενταετία, μια ιδιαίτερη «περιβαλλοντική» διπλωματία έχει αναπτυχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, επιδίωξη της οποίας αποτελεί η πολιτική και οικονομική υποστήριξη του αναδυόμενου «πράσινου» καπιταλισμού, η κερδοφόρα αξιοποίηση ακόμα και αυτής της περιβαλλοντικής κρίσης του πλανήτη.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο αποτελεί αποτύπωση αυτής της τάσης, μέσα από τον λεγόμενο «μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης» και την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων που καθιερώνει. Όποιος έχει να πληρώσει μπορεί άνετα να συνεχίσει να ρυπαίνει. Η προπαρασκευαστική διάσκεψη του Πόζναν αποτελεί ουσιαστικά μια διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης των όρων συγκρότησης αυτής της παγκόσμιας αγοράς ρύπων εν όψει της συνολικής αναθεώρησης του Πρωτοκόλλου σε ένα χρόνο στην Κοπεγχάγη. Κάτι μάλιστα ιδιαίτερα επιτακτικό για το κεφάλαιο το οποίο την ίδια περίοδο αναζητά κερδοφόρες διεξόδους από την εντεινόμενη οικονομική κρίση.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη σε σχέση με τους στόχους που τίθενται σε αυτές τις διαδικασίες. Η περιβαλλοντική κρίση είναι στενά συνδεδεμένη με την οικονομική κρίση και το κοινωνικό ζήτημα. Θα συνεχίσει να υφίσταται και να επιδεινώνεται όσο παραμένει άθικτη η «καρδιά» του ζητήματος, η οποία δεν είναι άλλη από το σημερινό μοντέλο παραγωγής, οικονομικής δραστηριότητας, ζωής και κατανάλωσης στο πλαίσιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, πυρήνας του οποίου είναι ο ολοκληρωτικός σφετερισμός της φύσης και η εκμετάλλευση της εργασίας για την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο, ότι παρά το Κιότο, οι 40 πιο ισχυρές καπιταλιστικά χώρες αύξησαν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 2,3% στο διάστημα 2000-2006. Οι όλο και πιο σοβαρές παγκόσμιες διαταράξεις της λειτουργίας της βιόσφαιρας εκφράζουν το γεγονός ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής υπονομεύει τις φυσικές βάσεις της ανθρωπότητας σε βαθμό που να την εκθέτει σε μείζονες απειλές. Η διαχείριση αυτών των απειλών σύμφωνα με το νόμο του κέρδους κινδυνεύει να μας βυθίσει σε μια βαρβαρότητα, τα προδρομικά σημάδια της οποίας είναι ήδη ξεκάθαρα ορατά.

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Απάντηση στον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να συγκροτήσει μια διαχειριστική οικολογική προσέγγιση που αδυνατεί να προχωρήσει πέρα από την υιοθέτηση μιας ατομικής στάσης απέναντι στο περιβαλλοντικό ζήτημα. Αποτελεί αποπροσανατολιστική ουτοπία η αναζήτηση μιας ανάπτυξης «φιλικής» προς το περιβάλλον, η οποία δεν κάνει κάτι πέρα από το να εκμεταλλεύεται κερδοφόρα τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είναι ιδεαλισμός ή/και υποκρισία να πιστεύει κανείς ότι ένας τρόπος παραγωγής βασισμένος στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργατικής δύναμης ως φυσικού πόρου, θα μπορούσε να γεννήσει μια κοινωνική συνείδηση που σέβεται τους φυσικούς πόρους και γενικότερα, τη φύση. Σε ένα σύστημα γενικευμένης παραγωγής εμπορευμάτων, η κυρίαρχη ιδεολογία απέναντι στη φύση είναι αναγκαστικά η ιδεολογία της αγοράς, που αντιμετωπίζει τη φύση ως εξωτερική δεξαμενή πόρων προς λεηλασία χωρίς καμιά έγνοια για το αύριο.

Η κατάργηση της παραγωγής εμπορευμάτων, και άρα της μισθωτής εργασίας, είναι τελικά μια απαραίτητη -αλλά όχι και ικανή -συνθήκη για να επιτραπεί στην ανθρωπότητα να ρυθμίσει πολιτικά τις ανταλλαγές των υλών με το περιβάλλον με σεβασμό των μηχανισμών της βιόσφαιρας και των ρυθμών τους.

Ουσιαστική απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και ένα νέο πολιτικό εργατικό κίνημα, με την ανάπτυξη διεκδικήσεων και για το περιβαλλοντικό ζήτημα, με ανεξάρτητες μορφές συγκρότησης και δράσης, με βάση την παραγωγή/εργασία, αλλά και την πόλη/κατοικία, που θα συνδέει τις διεκδικήσεις κατά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με το μέτωπο κατά της λεηλασίας και του βιασμού της φύσης.

Με ένα συνδυασμό απαίτησης δραστικών περιορισμών και τελικά ανατροπής του σημερινού ενεργειακού μοντέλου, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη μετώπου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και την αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Για να αντιμετωπιστεί η απειλή της κλιματικής αλλαγής, η λύση πρέπει να είναι αφενός «βαθιά», δηλαδή να αλλάξει ο τρόπος παραγωγής, το περιεχόμενο και το αντικείμενό του και αφετέρου «διεθνής», διότι μιλάμε κυριολεκτικά για πλανητικό πρόβλημα. Αυτή η προβληματική πρέπει να αποτελεί τον πυρήνα μιας σύγχρονης διεθνιστικής κομμουνιστικής στρατηγικής, που πρέπει να σφραγίζεται από μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική οικολογική οπτική.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Σε αυτή τη κατεύθυνση, πρέπει να αναζητηθούν στόχοι που θα συγκροτούν ένα κίνημα που θα συνδέουν την αντικαπιταλιστική οικολογική οπτική με τις συνολικές κοινωνικές διεκδικήσεις, με κέντρο του την εργαζόμενη πλειοψηφία. Μέσα από ένα ευρύ κοινωνικό και περιβαλλοντικό κίνημα με ανεξάρτητες μορφές συγκρότησης και δράσης για:

· Να δεσμευτούν οι κυβερνήσεις, τα κράτη και το κεφάλαιο σε στόχους ουσιαστικής μείωσης της εκπομπής αέριων ρύπων, με βάση τις προτάσεις των επιστημόνων. Ρήξη με τις πολιτικές εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος (εμπόριο ρύπων, εμπορευματοποίηση φυσικών πόρων κ.ά) της ΕΕ και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών. Διεθνιστική δράση και συντονισμός των κινημάτων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο στην ίδια κατεύθυνση.

· Ανατροπή της ‘’απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας’’, σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης και την πολιτική της ΕΕ. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις – μετοχοποιήσεις και στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Επανέλεγχος του δημοσίου στις ιδιωτικοποιημένες – μετοχοποιημένες επιχειρήσεις. Δημόσιο σύστημα παραγωγής και διανομής ενέργειας με εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Κατάργηση όλων των χαριστικών συμβάσεων της ΔΕΗ για το μεγάλο κεφάλαιο.

· Χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων βέλτιστων τεχνικών προστασίας του περιβάλλοντος στις υπάρχουσες μονάδες της ΔΕΗ, με αντικατάσταση των πλέον ρυπογόνων και σταδιακή αύξηση της παραγωγής καθαρής ενέργειας από την ΔΕΗ μέσα από χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (υδροηλεκτρικά – φωτοβολταϊκά – βιομάζα – ανεμογεννήτριες) που σήμερα αποτελούν προνομιακό πεδίο των ιδιωτών λόγο των υψηλών επιδοτήσεων. Δημόσιο σύστημα παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας με κοινωνικό έλεγχο.

· Υποχρέωση των βιομηχανιών να συμμορφώνονται με τα μέτρα ενάντια στη ρύπανση, ακόμη και με κλείσιμό τους. Εφαρμογή διαθέσιμων βέλτιστων τεχνικών αντιρρυπαντικής τεχνολογίας σε όλη τη βιομηχανία.

· Να μην κατασκευαστούν οι σχεδια­ζόμενες μονάδες λιθάνθρακα.

· Αποκλεισμό της πυρηνικής ενέργειας.

· Απόκρουση και κατάργηση των απαράδεκτων και καταστροφικών για το περιβάλλον Χωροταξικών Πλαισίων του ΥΠΕΧΩΔΕ: τόσο του συνολικού Εθνικού Πλαισίου, όσο και των Ειδικών για τον τουρισμό, τις ΑΠΕ και τη βιομηχανία, που παραδίδουν όλο το χώρο στα κερδοσκοπικά σχέδια των επιχειρήσεων.

· Δημόσιο πρόγραμμα ανάπτυξης και εφαρμογής μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας στην κατανάλωση, σε παλιά και νέα κτίρια. Να εφαρμοστούν οι σύγχρονοι κανόνες και προδιαγραφές με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και της οικολογικής δόμησης.

· Ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και του σιδηροδρόμου, με δραστικό περιορισμό της χρήσης IX αυτοκινήτου. Ανάπτυξη των ποδηλατοδρόμων σε όλες τις πόλεις. Όχι σε αυτοκινητόδρομους που κατα­στρέφουν το περιβάλλον.

· Ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων, που αποτελούν δημόσιο αγαθό. Να καταπολεμηθεί η σπατάλη και να εξασφαλιστεί καθαρό πόσιμο νερό για όλους. Όχι στην εκτροπή του Αχελλώου.

· Να κηρυχθούν αναδασωτέες όλες οι καμένες εκτάσεις, να προστατευτούν τα
δάση της χώρας χωρίς εξαιρέσεις. 'Όχι στην αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117
του Συντάγματος. Να καταργηθούν οι δασοκτόνοι νόμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

· Να σωθούν όλοι οι ελεύθεροι και πράσινοι χώροι. Κανένα τετραγωνικό μέτρο νέας δόμησης στους δημόσιους και ελεύθερους χώρους.

ΝΑΡ – νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Δεκέμβρης 2008