Αφού στις πλάτες της παίχτηκαν πολλά, με αποτέλεσμα από το μηδέν να γίνουν κάποιοι πολύ πλούσιοι. Αφού έβγαλε προέδρους ΠΑΕ, Δημάρχους, Νομάρχες, δημοτικούς και νομαρχιακούς συμβούλους. Αφού εξέλιξε συνδικαλιστές, βουλευτάδες, υπουργούς και αντιπροέδρους Βουλής, αφού ξεζουμίστηκε, τώρα πετιέται σαν στημένη λεμονόκουπα, αφήνοντας στο δρόμο 42 εργαζόμενους.
Μιλάμε για την ΣΒΕΚΗ που βάζει λουκέτο, συνεχίζοντας την παράδοση της απαξίωσης και του κλεισίματος των συνεταιριστικών οργανώσεων. Τι να πρωτοθυμηθούμε και τι να πρωτοκλάψουμε: το συνεταιριστικό εργοστάσιο ξύλου που έκλεισε και παραδόθηκε η περιούσια του στο ιδιωτικό κεφάλαιο ή τους δασικούς συνεταιρισμούς που έχουν αφεθεί στην μοίρα τους; Τα Σ/Μ «ΕΝΩΣΗ» που την ξεπουλήθηκαν νύκτα ή την ΕΛΒΙΖ που την υπερχρέωσαν και για να σώσουν τα προσχήματα- προεκλογικά- την μεταβίβασαν στην ΔΩΔΩΝΗ, για να βγάλει η τελευταία το φίδι από την τρύπα, με τα χρέη να κρέμονται σαν πέλεκυς πάνω από το κεφάλι της;
Η ΔΩΔΩΝΗ που έπαιξε ένα αντίστοιχο ρόλο με το συνεταιρισμό στο Καλπάκι, δίχως να καταφέρει να τον σώσει, γεμίζοντας οι αποθήκες της με τυρί που δυσκολεύεται να πουληθεί. Ενώ και η ίδια η γαλακτοκομική κρατικοσυνεταιριστική εταιρία στο παρά πέντε, απέφυγε τον κίνδυνο να πέσει στα νύχια της εκφυλισμένης γραφειοκρατικής- καπιταλιστικής κλίκας που διοικεί τους συνεταιρισμούς στα Γιάννενα.
Η αποφυγή αυτού του θανάσιμου κινδύνου είναι απόρροια του μαχητικού κινήματος των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και των εργαζόμενων που εναντιώθηκαν στο να οδηγηθεί η ΔΩΔΩΝΗ στην «ΠΙΝΔΟ» ή στην ΕΑΣΙ. Βλέποντας την χρεοκοπία των μικρομεσαίων πτηνοτρόφων, εξαιτίας και της πολιτικής της «ΠΙΝΔΟΥ» που ευνοεί την συγκεντροποίηση του πτηνοτροφικού κεφαλαίου στα χέρια λίγων, όσο και την πολύμορφη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στην τελευταία.
Η άκρως δυσάρεστη εξέλιξη στην ΣΒΕΚΗ δικαιώνει τις πολιτικές δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς- όπως είναι το ΝΑΡ- που έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να μην περάσει η άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ», ενάντια στην συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων δεξιάς και αριστεράς που ήθελαν την Γαλακτοβιομηχανία να περνά στα χέρια της «ΠΙΝΔΟΥ» και στην ΕΑΣΙ.
Δυστυχώς η εικόνα των συνεταιρισμών έχει αλλοιωθεί σε σημαντικό βαθμό. Συνεταιρισμός για την πλειοψηφία του κόσμου, σημαίνει κακοδιαχείριση, γραφειοκρατία, χρέη, σπατάλες και ρεμούλες. Μια εικόνα που δυστυχώς προσεγγίζει την πραγματικότητα. Αποτέλεσμα τόσο μιας συνειδητής δράσης των γραφειοκρατικών, κομματικοκεντρικών, παρασιτικών δυνάμεων που μεταμορφώθηκαν μέσω των συνεταιρισμών σε μια νέα αστική τάξη. Όσο όμως και των κρατικών δομών και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που με την πολιτική τους οδήγησαν στην απαξίωση και στον εκφυλισμό το συνεταιριστικό κίνημα.
Ως τμήμα μιας αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που πρεσβεύει την κομμουνιστική επαναθεμελίωση και προοπτική υπερασπιζόμαστε την αξία του πρωτοβάθμιου παραγωγικού συνεταιρισμού, του μόνου που μπορεί να εξασφαλίσει το εισόδημα των μικρομεσαίων παραγωγών και των εργαζομένων, αλλά και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του καταναλωτή.
Φυσικά μιλούμε για ένα αναμορφωμένο συνεταιριστικό κίνημα που θα στηρίζει στην άμεση δημοκρατία των ίδιων των παραγωγών, στον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, καθώς και στην κρατική ενίσχυση.
Στα πλαίσια πάντα μιας οικονομίας και κοινωνίας που θα υπερβαίνει τους νόμους του κέρδους και της αγοράς και θα βασίζεται στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών.
Σήμερα εν μέσω της κρίσης είναι αναγκαιότητα να στηριχτούν οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις και να λειτουργήσουν με τρόπο που θα ικανοποιούν το σύνολο των παραγωγών και όχι μόνο μια ελίτ. Να γίνουν σεβαστά το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων σε αυτές.
Άμεσα να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στην ΣΒΕΚΗ, να δοθούν χρήματα για να επαναλειτουργήσει η εταιρία, τα χρήματα να τα πληρώσουν αυτοί που τόσα χρόνια κερδοσκόπησαν στην πλάτη της και όχι οι παραγωγοί και οι καταναλωτές.
Ιωάννινα 8/3/10
Αναρτήσεις
