Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

“Ο Άρης κάνει πόλεμο, μ’ αντάρτες παλικάρια…”


Τραγική «σύμπτωση»! Στις 16 Ιουνίου 1945, την ίδια μέρα που το κρατικό ραδιόφωνο αναγγέλλει σε όλους τους Έλληνες το θάνατο του «αρχισυμμορίτη καπετάνιου του προδοτικού ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη», ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει την απόφαση της διαγραφής του από το ΚΚΕ:


Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΤΙΝΤΣΑΡΟΥ


«Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Σήμερα όμως, σε μία δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του, που μονάχα τον εχθρό ωφελεί».


Από τις 26 του Φλεβάρη του ’45 έχει υπογραφεί η επονείδιστη Συμφωνία της Βάρκιζας και έχουν παραδοθεί τα τιμημένα όπλα του ΕΛΑΣ, ενώ ο Άρης, έχοντας μαζί του μερικές δεκάδες λαϊκούς αγωνιστές, αρνείται να πειθαρχήσει, καταγγέλλει τη συμφωνία ως ξεπουληματική και διακηρύσσει την πρόθεσή του να συνεχιστεί ο αγώνας.


Όπως αποκαλύφθηκε μάλιστα τα τελευταία χρόνια, με τη δημοσίευση μέρους του αρχείου του, έχει ετοιμάσει και την ιδρυτική διακήρυξη νέας οργάνωσης, του ΜΕΑ (Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας), και νέου στρατού, του ΕΛΑΣ-Ν (ΕΛΑΣ-Νέος). Η Κ.Ε. του ΚΚΕ τον έχει διαγράψει από τον Απρίλη του ’45, γιατί γνωρίζει πολύ καλά τις απόψεις του και τις καταγγελίες που της προσάπτει, αλλά έκρινε σκόπιμο να κρατήσει μυστική την απόφαση για δύο μήνες περίπου για ευνόητους λόγους… Από τη μια μεριά, φοβούνται τη σχέση του Άρη με τους αγωνιστές και το λαό και, απ’ την άλλη, αισθάνονται πλήρη ασφάλεια μόνον όταν επιστρέφει ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός Νίκος Ζαχαριάδης, στα τέλη του Μάη του ’45 από το Νταχάου της Γερμανίας, και αναλαμβάνει αυτός με το κύρος του την εσωκομματική εκκαθάριση.


Και απ’ το «ούτε νερό, ούτε ψωμί στον Άρη», εντολή που δόθηκε σε όλες τις κομματικές οργανώσεις και τα οργανωμένα μέλη του κόμματος, φτάσαμε στον «δειλό, φοβισμένο, προδότη Άρη»!

Ο Άρης (παρότι μάλλον αυτοκτόνησε, σύμφωνα με τις πληροφορίες των εν ζωή συναγωνιστών του, στη γνωστή συμπλοκή με απόσπασμα εθνοφυλάκων στη Μεσούντα) ουσιαστικά δολοφονείται δυο φορές: μία από τους κυνηγούς κεφαλών του ελληνικού δωσιλογισμού και πραιτοριανούς των εγγλέζων ιμπεριαλιστών, και μία από την ηγεσία του κόμματος στο οποίο αφιέρωσε όλη τη ζωή και τη δράση του!


Στο πρόσωπό του συμπυκνώνεται όλο το μεγαλείο και το δράμα του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος, του μεγαλύτερου κινήματος Αντίστασης στην Ευρώπη τα χρόνια της Κατοχής.

Κι αν σήμερα, 60 χρόνια απ’ το θάνατό του, υπογραμμίζουμε αυτή την τεράστια αντίφαση που περικλείουν τα γεγονότα του θανάτου του Άρη, δεν το κάνουμε, ούτε γιατί θέλουμε να δώσουμε τεράστια σημασία σε μικρολεπτομέρειες, ούτε γιατί έχουμε στόχο να ενταχθούμε στην ομάδα των οπαδών του «αρχηγού των ατάκτων».


Άλλωστε, ο ελληνικός λαός έχει τελεσίδικα αποφασίσει ποιος είναι ο Άρης Βελουχιώτης και τον έχει κατατάξει στις πιο τιμητικές θέσεις που βρέθηκε ποτέ λαϊκός ηγέτης. Ο Άρης Βελουχιώτης έχει μπει στη λαϊκή συνείδηση ως ο αυθεντικότερος εκφραστής του επαναστατικού αγώνα στη χώρα μας οριστικά και αμετάκλητα.


Γέννημα της εποχής της Οκτωβριανής Επανάστασης, κομμουνιστής από μικρή ηλικία, πήρε το παρατσούκλι «Μιζέριας» απ’ την εμμονή του να αναφέρεται στη μίζερη ζωή που κάνει ο έλληνας προλετάριος και ο φτωχός αγρότης. Πέρασε όλη τη διαδρομή της κλασικής κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης της Γ’ Διεθνούς της ηρωικής εποχής. Όπου ανακατεύθηκε βγήκε παλικάρι, είτε στον πειθαρχικό ουλαμό στο Καλπάκι, είτε στις φυλακές και στις εξορίες. Απ’ τους καλύτερους αγκιτάτορες του κόμματος (έχουν μείνει παροιμιώδεις οι αυτοσχέδιες ομιλίες του στις πλατείες της Αθήνας, τα χρόνια της «Τρίτης Περιόδου» και της «ηρωικής εφόδου στον καπιταλισμό»). Αυτή την περίφημη αγκιτάτσια, θα χρησιμοποιήσει, μόνος και πρώτος απ’ όλους, αμέσως μετά την κατάληψη της χώρας απ’ τις δυνάμεις του Άξονα, για να σημάνει το προσκλητήριο του αγώνα στις νέες συνθήκες. Από τις συναναστροφές του με κομμουνιστές διανοούμενους του μεσοπολέμου και την ατίθαση προσωπικότητά του αποκτά και βαθιά κριτικό πνεύμα, θέλει ν’ αγωνιστεί για ν’ ανακαλύψει κι αυτός το νέο κόσμο μέσα από τη δική του πείρα, κριτικάρει και διαφωνεί με τα «ετοιμοπαράδοτα» προϊόντα…


Όσο για το «κουσούρι» της «δήλωσης μετανοίας», δεν γνωρίζουμε ούτε και πρόκειται να μάθουμε ποτέ τι οδήγησε τον Άρη σ’ αυτή την ενέργεια. Από οποιαδήποτε σκοπιμότητα κι αν υπαγορεύτηκε η «δήλωση», εμείς ένα έχουμε να πούμε: όχι μόνο «ξαναγόρασε» με το αίμα του αυτή την πράξη (σαν πολλή αγορά δεν περιέχει άραγε η περίφημη διαγραφή του από την Κ.Ε;), αλλά κατάφερε ακόμα και την άρνηση να την κάνει θέση! Ο Θανάσης Κλάρας έγινε Άρης Βελουχιώτης μετά τη δήλωση! Βρήκε το ρόλο που του ταίριαζε γάντι, έγινε ο πρωτομάστορας, ο πρωτοκαπετάνιος, ο αδιαφιλονίκητος λαϊκός ηγέτης, ο άνθρωπος που αγαπήθηκε περισσότερο απ’ όλους απ’ όλη τη φτωχολογιά της Ελλάδας και μισήθηκε μέχρι θανάτου απ’ την πλουτοκρατία, τους προδότες και τους ξένους ιμπεριαλιστές.


Η λαϊκή συνείδηση έχει «παραγράψει» την οποιαδήποτε «αμαρτία» του Άρη, είτε τη δήλωση, είτε την «υπερβολική σκληράδα» απέναντι σε εχθρούς και φίλους την εποχή του αντάρτικου, γιατί η ίδια η ιστορία απέδειξε με γεγονότα ότι ο Άρης ήταν όχι μόνο στρατιωτική ιδιοφυία στον παρτιζάνικο πόλεμο, αλλά είχε τη διορατικότητα και την τόλμη να χαράξει κατά βάθος μια σωστή πολιτική γραμμή, απέναντι στην αδιέξοδη και τελικά ξεπουληματική πολιτική των «ομαλών δημοκρατικών εξελίξεων» που ακολούθησε το ΚΚΕ.


Ότι συμφέρει το λαό συμφέρει και το κόμμα»Όσο κι αν οι καιροί δεν επέτρεπαν να αναγνωστεί η προγραμματική στροφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, που έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’30 με τα «λαϊκά μέτωπα» και τα σύμφωνα τύπου Σοφούλη-Σκλάβαινα, ο Άρης θέτει, έστω πρωτόλεια, το πραγματικό πρόβλημα: το πρόβλημα του «ποιος ποιον», το πρόβλημα της εξουσίας. Ο Άρης όχι μόνο δημιουργεί από το μηδέν τον αντάρτικο στρατό, αλλά διδάσκεται από τη λαϊκή πείρα, εμπνέεται από τους θεσμούς που δημιουργούνται σε απομονωμένα ορεινά χωριά, και τοποθετεί στα πρώτα καθήκοντα του ΕΛΑΣ την πάλη για να γεννηθούν και να ριζώσουν η λαϊκή αυτοδιοίκηση και η λαϊκή δικαιοσύνη στην Ελεύθερη Ελλάδα των βουνών.


Η φιλοσοφική λυδία λίθος του Άρη είναι πεντακάθαρη: «Ότι συμφέρει το λαό πρέπει να συμφέρει και το κόμμα. Με αυτή τη βάση δεν θα βγούμε ποτέ μπερδεμένοι». (Πόση διαφορά, αλήθεια, απ’ τη φιλοσοφία που αποπνέει η απόφαση της διαγραφής του: για το ΚΚΕ πάνω απ’ όλα στέκεται το κομματικό αλάθητο και τα λαϊκά συμφέροντα πρέπει να υποταχθούν στην ακόμη και λαθεμένη κομματική γραμμή).

Ο Άρης βλέπει την κοινωνική επανάσταση που συντελείτε στην Ελλάδα, συνδυάζει με υποδειγματικό τρόπο το ταξικό με το εθνικοαπελευθερωτικό ζήτημα, ξέρει τα στρατόπεδα και παίρνει συνεχώς πρωτοβουλίες για να προωθήσει τις λαϊκές θέσεις. Το ΚΚΕ παλινδρομεί, παρακαλάει τα αστικά ραμολιμέντα να συμμαχήσουν μαζί του, έχει τουλάχιστον αυταπάτες για το ρόλο των Εγγλέζων στη μετά-κατοχική Ελλάδα, ακόμα και στα Δεκεμβριανά, μετά από συνεχείς παλινωδίες και, ενώ έχουν προηγηθεί οι καταστροφικές συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας (με τις οποίες αποδεχόταν τη διάλυση του ΕΛΑΣ και παρέδιδε την εξουσία στους «πατέρες του έθνους»), επιλέγει τη σύγκρουση με στόχο τη… συμφιλίωση, διώχνει τον κύριο όγκο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο για να μη λάβει μέρος στη Μάχη της Αθήνας!


Άλλωστε, και το ίδιο το ΚΚΕ αναγκάστηκε απ’ τα πράγματα να ακολουθήσει τη γραμμή του Άρη, με καθυστέρηση βεβαίως δύο χρόνων (!), και να οικοδομήσει τον ΔΣΕ στον εμφύλιο ’46-’49, ασχέτως, βεβαίως αν και στον κολοφώνα της αντιπαράθεσης, στο Γράμμο και στο Βίτσι, η γραμμή του κόμματος μιλούσε πάλι για «ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις» και «εθνική συμφιλίωση».Ήταν επόμενο, λοιπόν, μετά και τη Βάρκιζα, ο Άρης να κατασταλάξει ως προς αυτά που συνέβησαν. Τα παρακάτω είναι τα λόγια του Άρη, όπως τα καταγράφει στη μαρτυρία του ο συναγωνιστής του Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) μετά τη Βάρκιζα:


«Άκου, Περικλή, η συμφωνία της Βάρκιζας είναι προδοσία. Ένα κι ένα κάνουν δύο, η ηγεσία του Κινήματος δεν έκανε λάθη, δεν έκανε σφάλματα, διέπραξε εγκλήματα και γι’ αυτά πρέπει να δώσει λόγο, το Πολιτικό Γραφείο με επικεφαλής τον Σιάντο πρέπει να περάσει στρατοδικείο επί εσχάτη προδοσία. Εγώ δεν πρόκειται ν’ ακολουθήσω την ηγεσία στην Αθήνα, να γίνω, όπως με θέλουν, πρόεδρος των Εφεδρο-Ελασιτών για να πρωτοκολλάω τις σφαγές και τα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τους εξευτελισμούς των αγωνιστών. Θ’ ακολουθήσω το δρόμο που χάραξα απ’ την αρχή κι όσοι πιστοί προσέλθετε».


Κατά τη γνώμη μας, ο Άρης Βελουχιώτης είναι όχι μόνο το πρότυπο του κομμουνιστή της τρίτο-διεθνιστικής ηρωικής εποχής, της εποχής που ξεκίνησε απ’ τον Οκτώβρη και έφτασε στην Κούβα και στο Βιετνάμ, αλλά και του σημερινού και του μελλοντικού επαναθεμελιωμένου κομμουνιστικού κινήματος. Γι’ αυτό αγαπήθηκε απεριόριστα απ’ την ελληνική εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά. Η δράση του, η επαναστατική στάση του σε όλες τις δυσκολίες, η προλεταριακή αδιαλλαξία του, η ταύτισή του με τις θυσίες και τα βάσανα του λαού μας, η θέλησή του να μην πειθαρχήσει σε μια συμφωνία που πρόδιδε τα λαϊκά συμφέροντα, ο ηρωικός θάνατός του, αναδεικνύουν τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ σε φωτεινό παράδειγμα άξιου λαϊκού ηγέτη που ζει και θα ζει για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά του λαού μας.


ΠΡΙΝ, 19.6.2005

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΕΟ ΚΤΥΠΗΜΑ


ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΗΕ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ


ΝΕΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΙΡΑΝ. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΩΝ ΗΠΑ, Ο ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ ΤΗΣ Ε.Ε., Ο "ΚΑΛΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ (ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΥΦΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ) ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

Υπό πλήρη μυστικότητα πραγματοποιήθηκε αρχές Ιουνίου η ελληνοισραηλινή άσκηση “Glorious Spartan” (ένδοξος Σπαρτιάτης), μετατρέποντας για (15) μέρες την Κρήτη σε πεδίο εκπαίδευσης για ενδεχόμενη επίθεση των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων στο Ιράν. Με την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης και την συμμετοχή της πολεμικής αεροπορίας εκτελέστηκαν στην ευρύτερη εναέρια περιοχή νότια και ανατολικά της Κρήτης επιχειρήσεις που συμπεριελάμβαναν αποστολές εναέριας μάχης, εικονικών προσβολών επίγειων στόχων, εναέριου ανεφοδιασμού και επιτήρησης.

Ως χώρος διεξαγωγής «της πρόβας βομβαρδισμού του Ιράν» επιλέχθηκε η περιοχή αυτή γιατί προσομοιάζει απόλυτα σε απόσταση αλλά και καιρικές συνθήκες για να εκπαιδευτούν οι «δολοφόνοι» του Ισραήλ σε αποστολή βομβαρδισμού των πυρηνικών εργοστασίων του. Όπως αποκάλυψε Έλληνας αξιωματικός «στόχος των δυνάμεων τους ήταν να δουν πόσο τα πληρώματα μπορούν να ανταπεξέλθουν σε επιχειρήσεις μεγάλης απόστασης που προβλέπουν πολλές ώρες πτήσης, εναέριο ανεφοδιασμό, βομβαρδισμό επιλεγμένων στόχων και εμπλοκή σε αερομαχία» Διευκρινίζεται ότι τον ρόλο των ιρανικών αεροσκαφών ανέλαβαν τα ελληνικά F-16, ενώ συμμετείχαν και ελικόπτερα που αντιμετώπισαν 100 ισραηλινά μαχητικά, που ανεφοδιάζονταν στον αέρα από ειδικό αεροσκάφος Β 707. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο πεδίο βολής της Κρανέας πραγματοποιήθηκαν εικονικές προσβολές επίγειων στόχων, νότια της Κρήτης έγινε εναέριος ανεφοδιασμός των ισραηλινών F-16 και F-15, ενώ οι εναέριες ασκήσεις επεκτάθηκαν μέχρι την Κεντρική Ελλάδα.

Οι όποιες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να υποβαθμίσει την σημασία της άσκησης παρουσιάζοντας την ως ελληνοισραηλινή άσκηση ρουτίνας αποδείχτηκαν φαιδρές μετά την νέα αποκάλυψη που κάνει λόγο για συμμετοχή του G-V υπερσύγχρονου αεροσκάφους ηλεκτρονικού πολέμου, που «τυφλώνει» τα πάντα στην ακτίνα δράσης του, φανερώνοντας τον «επιθετικό χαρακτήρα» της άσκησης.
Πηγές του ελληνικού ΓΕΕΘΑ έκαναν λόγο για συνήθη άσκηση στο πλαίσιο της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ, ενώ αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου υποστήριξε: «το Ισραήλ επιθυμούσε την εξάσκηση σε τακτικές πτήσεις, σε εναέριο ανεφοδιασμό και άλλα στοιχεία πιθανού πλήγματος εναντίον πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν και δεύτερον, στόχος της άσκησης ήταν η αποστολή ξεκάθαρου μηνύματος ότι το Ισραήλ είναι έτοιμο να αναλάβει στρατιωτική δράση εάν αποτύχουν οι άλλες προσπάθειες για να αποτραπεί η παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου από το Ιράν». Για το ΓΕΕΘΑ ισχύει η ρήση: «Να κλέψεις ξέρεις; Να κρύψεις;».

Ο ελληνικός αστικός κόσμος δεν αλλάζει συμμαχίες. «Προσαρμόζεται» στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η επιβολή της νέας καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων. Προσδοκά κέρδη και με την συνεργασία με τις αραβικές αστικές τάξεις (ναυτιλία, κατασκευαστές, τσιμέντο κλπ) που η κάθε μια προσδένεται στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα εθνικά-αστικά της συμφέροντα, καταπιέζοντας με βάρβαρα-απολυταρχικά καθεστώτα τους λαούς και από τη βελτίωση των ελληνοισραηλινών σχέσεων (εμπόριο, πολεμική βιομηχανία, διπλωματία κλπ).

Εξάλλου, το κτύπημα που ετοιμάζει το Ισραήλ εντάσσεται σε ένα ευρύτερο ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Το τελευταίο ταξίδι Μπους στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ήρθε να άρει και τις τελευταίες επιφυλάξεις των Δυτικών συμμάχων που φαίνονταν πεισμένοι από καιρό. Έχοντας στα μπαγκάζια του τις δηλώσεις στήριξης του Ισραήλ και τις απειλές όλων των υποψηφίων αμερικάνων προέδρων προς το Ιράν (Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων), η Ε.Ε. ακολούθησε ψηφίζοντας την επιβολή νέων οικονομικών κυρώσεων, όπως είχαν ψηφιστεί στο πλαίσιο του ΟΗΕ το 2006, για να πιεστεί το τελευταίο να διακόψει τη διαδικασία εμπλουτισμού του ουρανίου. Η Γερμανία στέλνει άλλους 1000 Μισθοφόρους να προστεθούν στους υπόλοιπους 3500 που βρίσκονται στο Αφγανιστάν, ενώ ο Σαρκοζί, αυριανός προεδρεύοντας της Ε.Ε. διαβεβαιώνει το Ισραήλ ότι «δεν είστε μόνοι απέναντι στην ιρανική απειλή», και «ένα Ιράν με πυρηνικά όπλα είναι κάτι απαράδεκτο για την χώρα μου».

Βεβαίως σ ένα Ισραήλ που παράνομα κατέχει εκατοντάδες πυρηνικά όπλα, που και για λόγους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα τεράστια σκάνδαλα που βαραίνουν την κυβέρνηση Ολμέρτ απειλούμενη με κατάρρευση και πρόωρες εκλογές, προβάλλει «εθνικούς κινδύνους», του αξίζει μόνο η φιλία του Δυτικού αστικού κόσμου.
Στήριξη λοιπόν στα γεράκια του Ισραήλ, που για να απομονώσουν διπλωματικά το Ιράν ντύνονται «περιστέρια της ειρήνης». Εκεχειρία Ισραήλ-Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, δολοφονίες Παλαιστίνιων αγωνιστών στη Δυτική Όχθη από επίλεκτες ισραηλινές μονάδες. Μια εκεχειρία που τη «φυλάνε» όχι μόνο ο ισραηλινός στρατός αλλά και οι εκατοντάδες πραιτοριανοί του αιματοβαμμένου καταπιεστή του Αιγυπτιακού λαού και πρόθυμου συμμάχου των ΗΠΑ, Μουμπάρακ, με τα αμερικανικά μηχανήματα σύγχρονης τεχνολογίας ανίχνευσης τούνελ και οπλισμού. Συνομιλίες με τον Άσαντ, μετά τους καλοκαιρινούς βομβαρδισμούς των υποτιθέμενων συριακών πυρηνικών εγκαταστάσεων και υποσχέσεις εξόδου της Συρίας από τον «Άξονα του Κακού», χωρίς όμως επιστροφή των κατεχόμενων Υψωμάτων του Γκολάν και διάθεση συνδιαλλαγής για την ειρήνευση στο Λίβανο.

Υποκρισία και ωμή εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων σε όλο τους το μεγαλείο, με πρόσχημα την Ειρήνη, ενώ τα παιδιά στην Παλαιστίνη μεγαλώνουν μέσα στον πόλεμο και την ανέχεια, ενώ η καθημερινότητα σε Ιράκ-Αφγανιστάν-Αφρική μοιάζει σε ένα δράμα χωρίς τέλος, για χάρη των εταιριών πετρελαίου, της αναβάθμισης του ιμπεριαλιστικού ρόλου ΗΠΑ-Ε.Ε. και τον παγκόσμιο παραδειγματισμό όσων αμφισβητούν την καπιταλιστική κυριαρχία.

Τα παραπάνω γεγονότα όχι μόνο αποτελούν μια τρανή απόδειξη της εμπλοκής της ελληνικής κυβέρνησης και των Ενόπλων Δυνάμεων στην επιβολή της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, αλλά και του μεγέθους αυτής και των κινδύνων που επιφέρει. Το ελληνικό κράτος που επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ (2003) ήταν η τέταρτη (4) σε σημασία δύναμη υποστήριξης της αμερικανοβρετανικής εισβολής στο Ιράκ, μετατρέπεται τώρα επί κυβερνήσεως Ν.Δ., μαζί με την Κύπρο σε προνομιακός συνεργάτης των δολοφονικών σχεδιασμών του Ισραήλ και των ιμπεριαλιστών.

Για να φτάσουμε μέχρι εδώ έπρεπε να υπογραφτεί η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ (1994) από τον τότε ΥΠΕΘΑ Γ Αρσένη. Όπως αποκάλυψε το περιοδικό Διπλωματία, αρχές Φεβρουαρίου 2007, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη μπήκαν στο FIR Αθηνών και Λευκωσίας φτάνοντας στα ανοικτά της Καρπάθου, εκτελώντας σενάριο άσκησης αντίστοιχο με του παρόντος. Πέντε ιπτάμενα τάνκερ (Β 707) συνοδευόμενα από (1) αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου και F-15, F-16 συμμετείχαν σε εικονικές επιχειρήσεις ανεφοδιασμού, ενώ ο βρετανός βουλευτής G.Galloway αποκάλυπτε ότι παρόμοιες επιχειρήσεις πραγματοποιούνται σε εβδομαδιαία βάση, όπου αεροσκάφη του Ισραήλ πετούν μέχρι το Γιβραλτάρ κι επιστρέφουν. Τονίζεται ότι η απόσταση Τελ Αβίβ-Γιβραλτάρ και πίσω είναι η ίδια με την απόσταση Τελ Αβίβ-Ιράν και πίσω!!!


Η Μεσόγειος όχι μόνο μετατρέπεται σε πεδίο ασκήσεων για την προετοιμασία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά υπάρχουν σχέδια συγκρότησης 4εθνή «σταθεροποιητικού» άξονα που θα τον απαρτίζουν η Γαλλία-Ελλάδα-Ισραήλ και Κύπρος. Η απαίτηση της Ελλάδας για ανάληψη ρόλου περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης, αλληλοδιαπλέκεται με τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της Γαλλίας σε Μ.Ανατολή και Αφρική, με την αναβάθμιση της Κύπρου (ορμητήριο των ιμπεριαλιστών στη Μ.Ανατολή, συμμετοχή στον Ευρωστρατό, με τις μυστικές πτήσεις της CIA και τις «Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις» μεταξύ Παπαδόπουλου-Μπους και τον κατάπλου των αμερικανικών αεροπλανοφόρων στο λιμάνι της Λεμεσού, αλλά και την επιθετική δράση των βρετανικών βάσεων) και τα κατοχικά, παρεμβατικά σχέδια του Ισραήλ.

Ο κίνδυνος ξεσπάσματος ενός νέου γύρου πολεμικών αναμετρήσεων σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή είναι τεράστιος. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες πρώτα από όλα για τους πολίτες του Ιράν που θα δεχτούν τις επιθέσεις και θα ζουν με το φόβο των ραδιενεργών υλικών που θα απελευθερώσουν οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις.

Ο φόβος της εκδίκησης που θα επιφυλάξει ο μουσουλμανικός κόσμος και το καθεστώς της Τεχεράνης θα διαχυθεί σε όλο τον Δυτικό κόσμο, δίνοντας τη δυνατότητα στους νεοφιλελεύθερους πολεμοχαρείς τρομοκράτες να προβάλλουν την ανάγκη νέων χτυπημάτων, νέων γύρων «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Επιβάλλοντας νέους τρομονόμους, στοχεύοντας σε νέα περιστολή εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Συνολικά η κατάσταση παγκόσμια για τον κόσμο της εργασία θα χειροτερεύσει: απογείωση της τιμής των καυσίμων και των τροφίμων, νέοι εξοπλισμοί, νέες θυσίες, νέες απαιτήσεις για δουλειά χωρίς ωράριο, ασφάλιση, δικαιώματα. Ο πόλεμος που έρχεται από την καπιταλιστική Δύση θα διασταυρωθεί με τις νέες βάρβαρες εργασιακές σχέσεις Μαde in CHINA, πάνω από τη φλεγόμενη Μ.Ανατολή.

Επίσης το διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2005 και στις 8-13/9/2006 είχε διεξαχθεί αεροναυτική άσκηση (DOLFHIN-2006) νότια της Κρήτης με την συμμετοχή της Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Ιορδανίας, Αλγερίας, Τυνησίας, Μαρόκου, Μαυριτανίας).

ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΡΑΝ

Είναι ώρα το αντιπολεμικό κίνημα να αφυπνιστεί. Βάζοντας στο στόχαστρο του εκ νέου τους έμπορους του πολέμου και τα γεράκια των επιτελείων, που πάνε χέρι-χέρι με τους νεοφιλελευθέρους τρομοκράτες που επιβάλλουν αδίστακτα τους νόμους της αγοράς και της καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Σε όλους αυτούς που με πρόσχημα την εναντίωση τους στη διάδοση των πυρηνικών θέλουν να διατηρήσουν το προνόμιο της πυρηνικής απειλής, Να μοιράσουν κατά το δοκούν αγορές και πηγές ενέργειας, να κερδοσκοπήσουν στα χρηματιστήρια, με δείκτες που εκτινάσσονται από τη δυστυχία και το φόνο κυρίως άοπλων.
Είναι ανάγκη, απαραίτητη προϋπόθεση για την ειρήνη, η ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Πρέπει να την αντιπαλέψουμε πρώτα από όλα ο καθένας στη χώρα του και συνολικά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ. και η αντιδραστική, πολεμική πολιτική της πρέπει να ανατραπούν. Μετά την κατάργηση των εργατικών και μορφωτικών δικαιωμάτων, την ενθάρρυνση των εμπόρων-βιομήχανων να κερδοσκοπούν ασύστολα, τη δολοφονία της αγωνίστριας στη Λευκίμη και το μπαράζ επίδειξης ακραίου κρατικού αυταρχισμού σε κάθε κινητοποίηση, έρχεται τώρα να φανερώσει το πόσο επικίνδυνα είναι τα σχέδια ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού και σε τι βρώμικους πολέμους έρχεται να μας εμπλέξει η φιλοδοξία του αστικού κόσμου για την αναβάθμιση του σε περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη.
Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. ακολουθεί τις ΗΠΑ σε κάθε επιχείρηση επαναχάραξης των συνόρων και ξαναμοιράσματος του κόσμου.

Στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις ο στρατός κατεβαίνει στους δρόμους «για το καλό μας», οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με χιτλερικές μεθόδους, ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ αναβαθμίζεται και επιβάλλει προτεκτοράτα, ενώ οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν (65) ώρες.

Ποιος μας ρώτησε για όλα αυτά που συμβαίνουν; Ποιος συναινεί στο να μετατραπεί η χώρα μας σε πεδίο άσκησης δολοφόνων; Ποιος φαντάρος θα λάβει μέρος σε αυτό το έγκλημα;


Εμείς καλούμε τους φαντάρους να αντιδράσουν. Να αρνηθούν κάθε συμμετοχή σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ και σε ασκήσεις που εντάσσονται σε σχέδια επέμβασης εκτός συνόρων

Να καταστραφούν τώρα όλα τα πυρηνικά όπλα και να απαγορευτούν οι πολεμικές δαπάνες. Ο λαός μας δοκιμάζεται άγρια από φυσικά φαινόμενα και την επέλαση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μέτρα τώρα υπέρ των πυρόπληκτων - σεισμοπλήκτων - ανέργων. Δωρεάν υγεία - παιδεία - ασφάλιση - πολιτισμός.

Κανένας φαντάρος εκτός συνόρων. Να επιστρέψουν τα ελληνικά στρατεύματα.

Διάλυση του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις.

Να αποχωρήσει τώρα η Ελλάδα από ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-Ε.Ε. Να διαλυθεί η Ελληνοισραηλινή Συμμαχία.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Ικανοποίηση των Δίκαιων αιτημάτων του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού λαού.

Έξω οι ιμπεριαλιστές από Βαλκάνια-Ιράκ-Αφγανιστάν-Λίβανο-Αφρική.

Ανάπτυξη εργατικών, διεθνιστικών αγώνων για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, ενάντια στον πόλεμο και τις επεμβάσεις, για την Ανατροπή της Καπιταλιστικής κυριαρχίας.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ


Κερκυραϊκή Επιτροπή Αλληλεγγύης


Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ


Αυτό είναι ένα κειμενο που ανέβηκε στο site των Λευκιμμιωτών, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ". Γνωρίζω ότι πρόκειται περί αναδημοσίευσης, αλλά παρακαλώ να μείνει στα τοπικά νέα τουλάχιστον για λίγες ώρες γιατί α) είναι απίστευτο σαν κείμενο β) περιγράφει τέλεια την πολιτική κατάσταση στην Κερκυρα σήμερα

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ

Το προηγούμενο Σάββατο το απόγευμα οι κάτοικοι της Λευκίμμης συμμετείχαν για πρώτη φορά στην Λαϊκή συνέλευση της περιοχής τους προκειμένου να αποφασίσουν για τα ζητήματα του αγώνα του αγώνα τους αλλά και για τρέχοντα ζητήματα της κοινωνικής τους ζωής.Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε ότι για εβδομάδες δεν υπάρχει λειτουργία της λεγόμενης αυτοδιοίκησης ενώ ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο είναι άφαντοι και αντιμετωπίζονται εχθρικά από τους κατοίκους .Αν εδώ προσθέσουμε και το γεγονός ότι η παρουσία του κράτους γίνεται αντιληπτή μόνο δια μέσω των δυνάμεων καταστολής καταλαβαίνει κανείς ότι η λαϊκή συνέλευση δεν ήταν μια συνηθισμένη εκδήλωση αλλά μια τελετουργία ευθύνης για τους κατοίκους και ένας πρωτόγνωρος θεσμός άμεσης δημοκρατίας.Αυτό φαινόταν από το επίπεδο της οργανωμένης συζήτησης , και την σοβαρότητα και υπευθυνότητα με την οποία συμμετείχαν όλοι.Έγιναν ομιλίες από επιστήμονες και ανθρώπους καλλιεργημένους μέχρι και από ανθρώπους εργαζόμενους της καθημερινότητας που, υποθέτω ότι πρώτη φορά μιλούσαν σε μεγάλο ακροατήριο . Και όμως ούτε μία ομιλία δεν ήταν χωρίς ενδιαφέρον.Χρειάζεται να τα αναφέρουμε αυτά για δύο λόγους, πρώτο γιατί η άμεση δημοκρατία δεν είναι τόσο δύσκολο πράγμα όσο νομίζουμε και δεύτερο γιατί τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης το παρακάμπτουν συνειδητά.Οι ψηφοφορίες έγιναν φανερά και κανένας ,ακόμα και αν διαφωνούσε, δεν αισθανόταν την παραμικρή πίεση.Οι κάτοικοι της Λευκίμμης δεν είναι μονό εξαγριωμένοι διαδηλωτές αλλά έχουν και το επίπεδο του πολιτισμού να συζητούν πολύ δύσκολα και σοβαρά ζητήματα της εποχής μας με έναν τρόπο που θα το ζήλευαν και τα καλύτερα συνέδρια.Ένα εικοσιτετράωρο μετά η εργολήπτρια εταιρία έκοβε τις ελιές και άλλα δένδρα ενώ με βαριά οχήματα καταπατούσε τις γύρω ιδιοκτησίες προκειμένου να διανοίξει τους δρόμους προς την χωματερή . Όταν έσπευσαν εκεί οι ιδιοκτήτες των γύρω καταπατηθέντων κτημάτων και ζήτησαν από την αστυνομία να κάνει το καθήκον της και να οδηγήσει τους καταπατητές στο αυτόφωρο εκείνοι τους αντιμετώπισαν με χλευασμούς. Λίγη ώρα αργότερα 300 αγανακτισμένοι κάτοικοι γκρέμισαν την καγκελόπορτα της χωματερής και επιτέθηκαν στα ΜΑΤ με αποτέλεσμα να τραυματιστούν και να μεταφερθούν στο νοσοκομείο τρεις άνδρες των ΜΑΤ ενώ μεταφέρθηκε τραυματισμένος και ο υποδιοικητής των αστυνομικών δυνάμεων τον οποίο όμως τον χτύπησαν οι ίδιοι επειδή φορούσε πολιτικά και δεν τον αναγνώρισαν.Αμέσως μετά συγκροτήθηκε διαδήλωση 800 κατοίκων που καταδίωξε τα ΜΑΤ κατά μήκος του περιφερειακού δρόμου.Από το πρωί της Δευτέρας (του αγίου πνεύματος) και μέχρι τα ξημερώματα της Τρίτης (δηλαδή επί 20ώρες) συνεχιζόταν οι συγκρούσεις με αμείωτη ένταση.Διαμορφώθηκαν δύο φλεγόμενα οδοφράγματα σε απόσταση τριακοσίων μέτρων το ένα από το άλλο με αυτοκίνητα ξύλα και κορμούς δένδρων . Τα ΜΑΤ βρίσκονταν στη μέση στο ύψος της διασταύρωσης προς την χωματερή, ενώ ομάδες νεαρών που συγκροτήθηκαν, έκαναν επιθέσεις με πέτρες και μολότωφ κατά μήκος του δρόμου μέσα από τους ελαιώνες.Κατά τη διάρκεια της ημέρας δύο αεροπλάνα PCTL έκαναν χαμηλές πτήσεις πάνω από τους διαδηλωτές για να δίνουν πληροφορίες για τις κινήσεις τους .Όταν έπεσε το σκοτάδι οι κάτοικοι κατέβασαν τους διακόπτες της ΔΕΗ από τις κολόνες του δρόμου με αποτέλεσμα να περιοριστούν οι επιθέσεις των ΜΑΤ.Έφεραν συνεργείο της ΔΕΗ για να συνδέσει το ρεύμα αλλά οι κάτοικοι τους έδιωξαν και το ξαναέκλεισαν.Ήταν τέτοιας έκτασης και διάρκειας οι συγκρούσεις που στις μία μετά τα μεσάνυκτα τελείωσαν τα πυρομαχικά εκατέρωθεν με αποτέλεσμα να γίνει ανακωχή για ανεφοδιασμό.Η περιοχή είχε πνιγεί στα δακρυγόνα και τα χημικά και γινόταν συχνά εκρήξεις από ντεπόζιτα και άλλα εύφλεκτα υλικά.Δίπλα μου ήταν ένας κύριος γύρω στα 60 ο οποίος, κάθε που η διμοιρία των ΜΑΤ πήγαινε για να επιτεθεί στα παιδιά που βρισκόταν μέσα στις ελιές , έδινε το σύνθημα για επίθεση από τα πλάγια. Κάποια στιγμή τον ρώτησα τι ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές και μου απάντησε «μη μου το θυμίζεις τώρα , ήμουν μέλος της τοπικής της ΝΔ και παραιτήθηκα μαζί με τους υπόλοιπους πριν από μερικές μέρες».Πιο πέρα ήταν μια νεαρή γυναίκα γύρω στα τριάντα που δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με το στερεότυπο της διαδηλώτριας.Αυτή που προκαλεί μόνη της τα ΜΑΤ τι είναι? Ρώτησα τον διπλανό μου που ήταν ντόπιος . «Τίποτα μωρέ» μου απάντησε « Μαρί κλαίρ και βάφει τα νύχια της».Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι επί 20 ώρες συγκρούσεων δεν εμφανίστηκε ούτε ένας -το τονίζω- ούτε ένας από τα μέλη των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ η του ΚΚΕ. Το μεν ΚΚΕ, επειδή φαίνεται δεν πέρασε η «γραμμή» του για να συμπορευθούν όλοι υπό τα πάνω του ΠΑΜΕ. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ επειδή –όπως μας είπε ένα στέλεχος του - ήταν του «αγίου πνεύματος». Δικαίως λοιπόν κάποιος του απάντησε. «Καλά τότε την επόμενη επανάσταση να την κάνουμε «του Θωμά» που θα μπορείτε».Εκείνο το βράδυ έγιναν δύο συλλήψεις παιδιών από τη Λευκίμμη και οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα ενώ εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για δύο από τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής.

Σε ανακοίνωσή του ΜΕΡΑ με τίτλο « Ανοικτή επιστολή προς τους «αφέντες» και τους εργολάβους του μέλλοντος μας» , μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής «Σας έχει ενοχλήσει που οι Λευκιμμιώτες αντιστέκονται στην δικτατορία σας και ιδρύουν τους δικούς τους θεσμούς . Σας ενοχλεί που οι κάτοικοι της Λευκίμμης, κάτω από καθεστώς δικτατορίας αποφασίζουν στην Λαϊκή συνέλευση τους αδιαφορώντας για τους θεσμούς της δήθεν εκπροσώπησης.

Θέλετε συντρίψετε την Λευκίμμη και να στείλετε σε όλη την Ελλάδα το μήνυμα. Να εμπεδώσει ο λαός την πεποίθηση ότι «δεν γίνεται τίποτα». Να στερεώσετε το καθεστώς τρόμου και παραίτησης από τα κοινά. Να μας μετατρέψετε σε δουλοπάροικους του δικού σας τεχνολογικού μεσαίωνα.Δολοφονήσατε μια γυναίκα ,αφήσατε δύο ορφανά, τραυματίσατε ανθρώπους, καταπατήσατε ιδιοκτησίες φτωχών αγροτών και ξεριζώσατε ελιές , καθυβρίσατε γέρους και γυναίκες, εισβάλατε σε σπίτια πάνοπλοι, πνίξατε την Λευκίμμη με τα δακρυγόνα και τα χημικά. Απειλείτε με φυλακίσεις τον αγωνιζόμενο λαό της Λευκίμμης Μην περιμένετε να μας υποτάξετε . Δεν σας φοβόμαστε. Θα προστατέψουμε τον τόπο μας με κάθε θυσία».

Την επόμενη μέρα έγινε συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια με αίτημα την αποφυλάκιση των συλληφθέντων την αποχώρηση των ΜΑΤ και το σταμάτημα του έργου- οικολογικό έγκλημα.

Την ίδια μέρα συγκροτήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης των κατοίκων της Πόλης της Κέρκυρα, κυκλοφόρησε κείμενο υπογραφών, οργάνωσε ανοικτή εκδήλωση στο κέντρο της πόλης και καλεί τους Κερκυραίους να πάρουν μέρος στο παγκερκυραικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 27 Ιουνίου στην πλατεία Σάνρόκκο που διοργανώνουν η Συντονιστική επιτροπή της Λευκίμμης μαζί με όλους τους φορείς της Κέρκυρας.Στην Ανακοίνωσή της η Επιτροπή Αλληλεγγύης μεταξύ άλλων αναφέρει «Καλούμε όλους τους πολίτες να σταθούμε αλληλέγγυοι στους κατοίκους της Λευκίμμης . Τα γεγονότα μας ξεπερνούν . Αυτά που συμβαίνουν αφορούν όλους μας ,είναι ένας κρίκος σε μια μακριά αλυσίδα ( Καρβουνάρη Θεσπρωτίας, Ικαρία, Δυτική Αθήνα, Άσσηρος, Θεσσαλονίκη, Χανιά κλπ.) που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η περίφιμη πολιτική περιβάλλοντος είναι μια απάτη .Στην πραγματικότητα «φυτεύουν» χωματερές».Οι κάτοικοι της Λευκίμμης, περισσότερο από τον καθένα δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Όχι από κάποιο πείσμα αλλά επειδή δεν υπάρχει πίσω. Οι επιτιθέμενοι δεν φρόντισαν για αυτό . Εάν γίνει η χωματερή σε αυτή την απόσταση από τα σπίτια θα πρέπει να μεταναστεύσουν. Δεν υπάρχει κανένα ίχνος υπερβολής σε αυτό. Θα καταστραφεί ένα πανέμορφο κομμάτι της Κέρκυρας γνωστό για την ομορφιά του από την εποχή του Θουκυδίδη. Όπως λέει σε ένα ποίημα που έγραψε ένας γνωστός τεχνίτης επιγραφών « Τέσσερις μέρες πέρασαν όπου τα δακρυγόνα, απ' τη Λευκίμμη έδιωξαν όλα τα χελιδόνια».

Σταμάτης Κυριάκης

Από ένα σημείο και μετά το θέμα έφυγε από τα όρια μια καθʼόλα παράνομης χωματερής και πήρε σοβαρή πολιτική διάσταση.Ο καθένας απορεί γιατί η κυβέρνηση παίρνει ένα τέτοιο ρίσκο για ένα ζήτημα όχι ιδιαίτερα σημαντικό . Το ποσό που θα χαθεί σε μια περίπτωση υποχώρησης της δεν είναι τεράστιο. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται από την ΕΕ έτσι και αλλιώς θα συνεχιστούν τόσο για τις υπόλοιπες παράνομες χωματερές ανά την Ελλάδα όσο και από τους ΧΥΤΑ που θα χαρακτηριστούν παράνομοι την επόμενη διετία. Ούτως η άλλως η Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σύντομα στην δημιουργία εργοστασίων ΧΥΤΥ παντού.Θα μπορούσαν πολύ απλά να αναθέσουν στην επιτροπή διαχείρισης στερεών αποβλήτων της Κέρκυρας την μελέτη για ένα έργο που έτσι και αλλιώς θα πρέπει να γίνει σύντομα.Γιατί λοιπόν ρισκάρει σε μια σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες και μάλιστα όταν ο αντίπαλος δεν έχει πεδίο οπισθοχώρησης?Όλα δείχνουν ότι η Κυβέρνηση , όπως και σε άλλες περιπτώσεις ,επιδιώκει την συντριβή μίας καθ' όλα φυσιολογικής ακόμα και με την αστική έννοια, αντίδρασης του λαού προκειμένου να εδραιωθεί η πεποίθηση του «δεν γίνεται τίποτα». Να αποθαρρυνθούν στο μέλλον οποιεσδήποτε αντιστάσεις για το παραμικρό. Να καταφέρουν να μας μεταλλάξουν από εργαζόμενους πολίτες με αστικά δικαιώματα και ελευθερίες συνταγματικά κατοχυρωμένα σε δουλοπάροικους των πολυεθνικών , απαθείς , φοβισμένους ,καταναλωτές σκουπιδιών μιας χρήσεως, χωρίς ίχνος συλλογικής σχέσης και χωρίς καμιά δυνατότητα αντίστασης σε οποιοδήποτε επίπεδο ανάμεσα μας.Να σκεφτεί κανείς ότι σε ένα νομό σαν την Κέρκυρα με σχεδόν 70% από το ΠΑΣΟΚ , ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ η εργατική τάξη βρίσκεται σε απίστευτη κατάσταση . Απλήρωτη εργασία ,παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και καθημερινές ανακοινώσεις από εργαζόμενους διαφόρων οργανισμών που έχουν να πληρωθούν για τέσσερις η για έξι μήνες. Οικογένειες που ζουν στην αθλιότητα.Την ίδια στιγμή το μοναδικό ενδιαφέρον των κομμάτων είναι να «ισχυροποιήσουν την θέση τους στην βουλή» πατώντας πάνω στα πτώματα των εργαζομένων.Η ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να συγκροτεί τις δυνάμεις με ορίζοντα την ανελέητη εποχή που έρχεται.

Σταμάτης Κυριάκης

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΡΙΝ» την
Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ….

Αυτή είναι η πραγματικότητα της Ε.Ε. που οικοδομούν. Η Ευρωπαϊκή καταστολή που ευθύνεται για τους νεκρούς της Γένοβας και της Σουηδίας, τώρα παρατάσσει σιδερένια φράγματα, τεθωρακισμένα της αστυνομίας και κλείνει όλους τους δρόμους των Βρυξελών με συρματόπλεγμα, για να εμποδίσει την κάθοδο των «Βαρβάρων».

Ποιοι είναι αυτοί; Μα ο εσωτερικός εχθρός!!! Οι αγρότες, οι οδηγοί φορτηγών (που δολοφονεί η ισπανική κυβέρνηση) και οι εργαζόμενοι, που εξαγριωμένοι από την λιτότητα, ακρίβεια, ανεργία και τα υπερκέρδη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου επελαύνουν εναντίον της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.

Εναντίον του κόσμου της εργασίας στρέφεται ξανά ο ευρωπαϊκός κόσμος του πλούτου, τα ΜΜΕ (τα ελληνικά εξάλλου δέχονται τα συγχαρητήρια γιατί βοήθησαν να περάσει ο νόμος πλαίσιο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ), οι κυβερνήσεις και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Πριν όμως στραφούν εναντίον τους έβαλαν στο στόχαστρο τους το πιο ευάλωτο τμήμα των εργαζομένων, τους μετανάστες, επιβάλλοντας ένα πανευρωπαϊκό στρατιωτικό νόμο για αυτούς, καταγράφοντας τους, κρατώντας τους (18) μήνες χωρίς να τους εξαγγέλλουν κατηγορία και απελαύνοντας τους χωρίς δικαίωμα επιστροφής για (5) χρόνια. Και όλα αυτά στο όνομα της αντιμετώπισης της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Αυτός είναι πλέον ο παγκόσμιος αστικός μύθος, που πλασάρεται ως ασύμμετρη απειλή και απειλεί με Προληπτικού πολέμους. Ο μπαμπούλας στο όνομα του οποίου λαμβάνονται τα πιο αυταρχικά μέτρα, καταστέλλονται με τον πιο άγριο τρόπο οι ελευθερίες και τα δικαιώματα.

Είναι ο δρόμος εξαπόλυσης της πιο ωμής επίθεσης εναντίον των εργαζομένων, εντός και εκτός ευρωπαϊκών συνόρων.
Πρωταγωνιστές και πάλι οι ίδιοι. Ακολουθώντας το παράδειγμα του παγκόσμιου τρομοκράτη Μπους και των ΗΠΑ, οι ευρωπαίοι ηγέτες βγάζουν τον στρατό στους δρόμους, εφαρμόζοντας ακόμη και τις πιο ακραίες παραμέτρους του καταδικασμένου από τους λαούς Ευρωσυντάγματος..

Το πρώτο πείραμα γίνεται στην Ιταλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι στέλνει 2500 στρατιώτες να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα των μεγάλων ιταλικών πόλεων. Επιλέγονται όχι τυχαία οι ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ που είχαν συμμετάσχει σε αποστολές στο ΚΟΣΣΟΒΟ-ΙΡΑΚ-ΑΦΡΙΚΗ-ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ για να περιπολούν σε Ρώμη-Μιλάνο-Νάπολη-Φλωρεντία-Γένοβα-Μπολόνια-Τορίνο-Παλέρμο-Μπάρι-Βενατία.

Οι ίδιοι λοιπόν που επέβαλαν την ιμπεριαλιστική κατοχή εκτός συνόρων επιστρέφουν στις καπιταλιστικές μητροπόλεις για να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό λαό» που πλήττεται από τις συνέπειες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

«Αν μπορούσαμε να εκπαιδεύσουμε 2500 αστυνομικούς με τον τρόπο που είναι εκπαιδευμένοι αυτοί οι άνδρες, τότε δεν θα βρισκόμασταν στην ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε τους στρατιωτικούς» δηλώνει αποκαλυπτικά ο ιταλός υπουργός Εθνικής Αμύνης, αποκαλύπτοντας το διπλό πραγματικό ρόλο των σύγχρονων στρατών: την επιβολή της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στον κόσμο της εργασίας εντός και εκτός συνόρων!!!

Για την ασφάλεια μας λοιπόν οι στρατιώτες θα μπορούν να σταματούν, να ερευνούν και να εξακριβώνουν τα στοιχεία ταυτότητας των πολιτών.

Βεβαίως η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είχε λάβει πρωτόγνωρα σκληρά μέτρα εναντίον των μεταναστών και είχε ψηφίσει στο πλαίσιο του «πακέτου sicurezza» (ασφάλεια) τροπολογία που παγώνει για ένα χρόνο τις δίκες που αφορούν αδικήματα που τελέστηκαν πριν το 2002 και τα οποία δεν κρίνονται «ιδιαίτερα σοβαρά». Ουσιαστικά λοιπόν φωτογραφίζεται η απαλλαγή του ίδιου του Μπερλουσκόνι!!! Οι εγκληματίες θα καταπολεμήσουν την εγκληματικότητα, οι διαφθορείς τη διαφθορά. Ευθυγραμμισμένοι σε αυτή την πρακτική Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ των ομολόγων, του χρηματιστηρίου, της SIEMENS κλπ

Για μια ακόμη φορά ο ποιητής δικαιώνεται: «ποιος θα μας προστατεύσει από τους φύλακες».

Φυσικά όχι ο Σαρκοζί. Αυτός προχωρά σε μεγάλη ανασυγκρότηση των Γαλλικών Ενόπλων δυνάμεων μετά από (14) χρόνια.
Χρησιμοποιώντας και αυτός ως φόβητρο την τρομοκρατία, την οποία αναγάγει στη μεγαλύτερη απειλή για τη Γαλλία , εξαγγέλλει την νέα αμυντική στρατηγική, την τόσο επιθετική εναντίον των εργαζομένων:
Μείωση του στρατού (από 271000 σε 224000) με σκοπό την οργάνωση νέων ευέλικτων και καλύτερα εξοπλισμένων Ενόπλων Δυνάμεων.

Αυτό δε σημαίνει ότι ο γαλλικός στρατός αποδυναμώνεται, αλλά αντίθετα ενισχύεται με υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό (νέοι δορυφόροι, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, εξοπλισμός παρακολούθησης), όπου θα επενδυθούν τα κεφάλαια που εξοικονομούνται. Ο γαλλικός λαός καλείται να κάνει θυσίες έστω και αν δε μπορεί να στηριχθεί πουθενά ο «τρομοκρατικός κίνδυνος».

Η Γαλλία επιστρέφει πανηγυρικά στο ΝΑΤΟ, ενώ τα πυρηνικά της όπλα υπόκεινται σε εθνικό έλεγχο. Η αυτοτέλεια της έναντι του ΝΑΤΟ διατηρείται αφού σε καιρό ειρήνης δε θα θέσει κανένα στρατιωτικό της σώμα υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ. «Δε διατρέχουμε τον κίνδυνο να συρθούμε σε έναν πόλεμο, παρά τη θέληση μας» δηλώνει ο Σαρκοζί.
Επίσης κάποιες βάσεις κλείνουν ενώ ενισχύεται η γαλλική παρουσία στη Μ.Ανατολή (βάση στο Ντουμπάι και Αφρική).

Προώθηση των σχεδίων ευρωπαϊκής άμυνας και συγκρότηση ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης 60000 μελών, με δυνατότητα προβολής και παρέμβασης σε θέατρα πολέμου σε απόσταση 7000-8000 χλμ και ταυτόχρονη αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας (αεροπορία, αεροναυπηγική).
Ενίσχυση επομένως της αστικής κυριαρχίας και ενδυνάμωση του γαλλικού ιμπεριαλιστικού ρόλου είτε αυτοτελώς, είτε με τις σημαίες του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΑΡΟΥ.

Και ενώ στη Βρετανία, το Εργατικό κόμμα δηλώνει ικανοποιημένο από τις αντεργατικές ρυθμίσεις της Ε.Ε. (εβδομάδα 65 ωρών) και την επιβολή των νέων τρομοκρατικών μέτρων, εξαγγέλλει την αποστολή επιπλέον 230 στρατιωτών για να ενισχύσουν τους 7800 Βρετανούς ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΥΣ που βρίσκονται στο Αφγανιστάν. Σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν κατά τη διάρκεια συνομιλιών με τον Μπους, εξαπολύει νέες απειλές πυραυλικών επιθέσεων εναντίον του Ιράν.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται σαφώς και η ελληνική κυβέρνηση. Στράτευση στα 18, Παλλαϊκή Άμυνα, αγορές όπλων, νέα Δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, Αποτρεπτικό Δόγμα και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές, αποτελούν όχι μόνο συνέχεια της κοινής αντεργατικής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα (ασφαλιστικό, νόμος πλαίσιο για ΑΕΙ, νέες εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις κλπ), αλλά αποκαλύπτουν κοινούς νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ο Σαρκοζί δεν κρύβει τις προθέσεις του: «η γαλλική προεδρία της Ε.Ε. θα είναι ένα αληθινό νέο ξεκίνημα για την ευρωπαϊκή άμυνα στα επόμενα χρόνια».

Οικοδομώντας ένα παρορμητικό προφίλ δηλώνει «όποια και αν είναι η τύχη της Συνθήκης της Λισαβόνας, δεν θα αλλάξω γνώμη. Επιμένω ότι θα κάνω την αμυντική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας υπόδειγμα μιας συγκροτημένης Ευρώπης…».

Βεβαίως εμείς να του υπενθυμίσουμε ότι με το ίδιο τρόπο πλασαρίστηκε πολιτικά, για να απολαύσει γρήγορα την κατακραυγή των Γάλλων εργαζόμενων.

Η καταστολή και η ποδηγέτηση των εργαζόμενων που περιέγραψε ο Όργουελ στο 1984 ωχριά στον ολοκληρωτισμό που επιβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός. Πρωτόγνωρα ωμή κρατική καταστολή και άμεση στρατιωτική παρέμβαση εναντίον των εργαζομένων εντός και εκτός ευρωπαϊκών συνόρων, για τη διαφύλαξη των νόμων της αγοράς και των ιμπεριαλιστικών ευρωπαϊκών συμφερόντων είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ που οικοδομούν.
Οι εργατικές και νεολαιίστικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη εκφράζουν τα πρώτα μαχητικά σκιρτήματα της κοινωνικής ανυπακοής.

Η απαίτηση ενός σύγχρονου εργατικού αντικαπιταλιστικού κινήματος που θα αγωνιστεί όχι μόνο εναντίον των συνεπειών, αλλά που θα απαιτήσει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ-ΔΙΑΛΥΣΗ της Ε.Ε. αποκαλύπτεται ολοένα σφοδρότερα.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

ΝΕΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΤΕΛ ΣΤΟ ΜΑΤΣΙΚΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΤΕΛ ΣΤΗΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (ΜΑΤΣΙΚΑ)

Πέμπτη 26-6-2008 και ώρα 20.30

μπροστά στο υπό κατασκευή ΚΤΕΛ

στην ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΓΙΑΤΙ

θα υποβαθμιστεί χωρίς επιστροφή η περιοχή του ΜΑΤΣΙΚΑ

θα αυξήσει πολλαπλάσια την κυκλοφορία και τη ρύπανση στην ήδη κορεσμένη Παπανδρέου

θα αυξήσει επί πλέον τις ρυπογόνους ουσίες που ρέουν στην περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη λίμνη

θα καταστρέψει και τα εναπομείναντα δένδρα πνεύμονες της περιοχής υψηλής οικολογικής αξίας

Επιτροπή Κατοίκων Παπανδρέου Ενάντια στην κατασκευή του ΚΤΕΛ

Επιτροπή Αγώνα Πολιτών

Οι Δημοτικές και Νομαρχιακές Κινήσεις:

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ

ΔΡΑΣΥ

ΑΠΕΙΡΟΣ ΤΟΠΟΣ

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΝΟΡΑΣΥ


Την Τετάρτη 18 Ιουνίου στην αίθουσα του ΤΕΕ Τμήμα Ηπείρου με τη συμμετοχή φορέων και πολιτών, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – συζήτηση σχετικά με την κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων του ΚΤΕΛ στην περιοχή ΜΑΤΣΙΚΑ επί της οδού Παπανδρέου. Ομόφωνα επισημάνθηκε ότι ισχύουν τα εξής:

1. Η περιοχή είναι εκτός σχεδίου πόλεως και εντός ζώνης οικιστικού ελέγχου ΖΟΕ, όπου προβλέπονται συγκεκριμένες χρήσεις γης. Ο σταθμός του ΚΤΕΛ δεν ανήκει στα κοινωφελή έργα, άρα δεν έχει θέση στην παραλίμνια περιοχή του ΜΑΤΣΙΚΑ σύμφωνα με την ΖΟΕ, και αυτό αποδεικνύεται και από τα έγγραφα της Διοίκησης, σύμφωνα με τα οποία η σχετική άδεια δόθηκε για λειτουργία «εμπορικού καταστήματος»!

2. Το ΚΤΕΛ, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, εξυπηρετεί 2.200.000 επιβάτες ετησίως και όπως ο Νόμος ορίζει η νέα εγκατάσταση θα πρέπει να έχει ωφέλιμο εμβαδόν άνω των 900 τετραγωνικών μέτρων και άδεια Γ΄ Κατηγορίας. Η άδεια που δόθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων και μετά τη δημοσίευση των ανωτέρω στοιχείων, δόθηκε για 594 τετραγωνικά μέτρα!

3. Η Περιφέρεια, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, νομιμοποιεί πολιτικά τις αποφάσεις της Ν.Α. και της Τ.Α. Ιωαννίνων.

4. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα στοιχεία, στην οδό Παπανδρέου κυκλοφορούν 25.000 οχήματα ημερησίως. Με τη λειτουργία του Σταθμού ΚΤΕΛ η περιοχή θα επιβαρυνθεί με ημερήσια δρομολόγια 150 βαρέων, ατμοσφαιρικά και ηχητικά ρυπογόνων οχημάτων του ΚΤΕΛ, καθώς και με την επί πλέον κίνηση οχημάτων που θα εξυπηρετούν όσους ταξιδεύουν. Υπολογίζεται ο αριθμός των οχημάτων στην ήδη κορεσμένη Παπανδρέου θα φτάσει στις 32.000 ημερησίως.

5. Οι κάτοικοι της περιοχής του ΜΑΤΣΙΚΑ, που παραβρέθηκαν στην συζήτηση και που χρόνια περιμένουν το σχέδιο για την περιοχή, αντιδρούν στην εγκατάσταση του σταθμού και επισημαίνουν επί πλέον ότι η εγκατάσταση του σταθμού θα υποβαθμίσει ολόκληρη την παραλίμνια περιοχή του ΜΑΤΣΙΚΑ λόγω και της νέας οικονομικής κατεύθυνσης που θα έχει η περιοχή από την εγκατάσταση ΚΤΕΛ.

6. Θα καταστραφούν και τα εναπομείναντα δένδρα υψηλής οικολογικής και περιβαλλοντικής αξίας της περιοχής, ενώ ένας τεράστιος αριθμός δένδρων έχει ήδη αφανισθεί δια παντός. Θα εξαφανιστεί και η εναπομείνασα πανίδα της περιοχής.

7. Θα αυξηθούν επί πλέον οι ρυπογόνοι ουσίες που ρέουν στην περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη λίμνη.

Επίσης αποφασίστηκαν:

**Δημοσίευση κειμένου με τις διαπιστώσεις και αποφάσεις της συνάντησης

**Κοινή συνέντευξη Τύπου στην Νομαρχία την Τρίτη 24.6.2008 στις 1.30 μ.μ.

**Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 26.6.2006 και ώρα 8.30 μ.μ.

μπροστά στο υπό κατασκευή ΚΤΕΛ στην Παπανδρέου

**Συνέχιση όλων των νομικών διαδικασιών

Στην συζήτηση συμμετείχαν:

Επιτροπή Κατοίκων ενάντια στην κατασκευή του ΚΤΕΛ στην οδό Παπανδρέου

Μέλη της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Ιωαννίνων,

Μικροϊδιοκτήτες της περιοχής ΜΑΤΣΙΚΑ

Εκπρόσωποι των Δημοτικών Κινήσεων: Συμμαχία Ενεργών πολιτών, Συνεργασία για την Αλλαγή, ΔΡΑΣΥ

Εκπρόσωποι των Νομαρχιακών Κινήσεων: ΑΠΕΙΡΟΣ Τόπος, Νομαρχιακή Πρωτοβουλία για τα Γιάννινα το Περιβάλλον και την Αλληλεγγύη, ΝΟΡΑΣΥ.

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΛΗΣ

Διήμερο συζητήσεων, για “τη ζωή που μας αρνούνται σε μια πόλη που μας ανήκει» διοργανώνουν αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις, στο λόφο του Στρέφη(θεατράκι), στις 21 και 22 Ιούνη. Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν οι αναδιαρθρώσεις στην πόλη, που ενισχύουν το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης και εντείνουν την εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου, η πλήρης υποταγή του φυσικού πλούτου στην αγορά...


Διήμερο συζητήσεων, για “τη ζωή που μας αρνούνται σε μια πόλη που μας ανήκει» διοργανώνουν αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις, στο λόφο του Στρέφη(θεατράκι), στις 21 και 22 Ιούνη.

Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν οι αναδιαρθρώσεις στην πόλη, που ενισχύουν το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης και εντείνουν την εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου, η πλήρης υποταγή του φυσικού πλούτου στην αγορά γεγονός που οδηγεί στην καταστροφή του και «στρώνει το έδαφος» για πυρκαγιές όπως της Πάρνηθας της Πεντέλης και του Υμητού, οι αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσα από τις διαδικασίες επιχειρηματικοποίησης της και ολοκλήρωσής της σαν τοπικό κράτος, η δημιουργία του νέου θεσμικού πλαισίου («Καποδίστριας 2») αλλά και τα μέτωπα αντίστασης το περιεχόμενο και οι μορφές οργάνωσης τους.

Σε αυτό το πλαίσιο κρίναμε αναγκαία την συνεύρεση, τη συζήτηση και το συντονισμό των συλλογικοτήτων που υπάρχουν ή γεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια και προσπαθούν να απαντήσουν στην επίθεση σε τοπικό επίπεδο από αντικαπιταλιστική σκοπιά. Καλούμε τις συλλογικότητες και τον κόσμο που ανησυχεί, προβληματίζεται και θέλει να αγωνιστεί για μια άλλη πόλη να ανταλλάξουμε αγωνιστικές εμπειρίες, αναλύσεις και προβληματισμούς.

Το διήμερο συζητήσεων διοργανώνουν οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις: «Αγωνιστική Κίνηση Αντι- ΘΕΣΕΙΣ» Αγ. Βαρβάρας, «Ανεξάρτητη Αριστερή Συσπείρωση Αιγάλεω- ΑΝ. Α. Σ. Α», «Αριστερή Κίνηση Ιλίου- Πετρούπολης- Καματερού», «Αριστερή Κίνηση Περιστερίου», «Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα», «Μια Πόλη Ανάποδα - Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης», «Αυτόνομη Αριστερή Συσπείρωση Χαλανδρίου», «Εκτός Σχεδίου- Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση Νέας Ιωνίας», «Μαχόμενη Αριστερή Δάφνη», «ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων στα Νότια», «Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εξαρχείων» και «Εκτός των τειχών – Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση στο Μαρούσι».

Τα θέματα των συζητήσεων είναι «Ελεύθεροι χώροι και μέτωπα παρέμβασης» το Σάββατο 21 Ιούνη, και «Τοπική Αυτοδιοίκηση και θεσμικές αλλαγές» την Κυριακή 22 Ιούνη. Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν στις 7.30 μμ. και η διαδικασία θα είναι ανοιχτή για τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, αγωνιστών και οποιουδήποτε ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στη συζήτηση. Στο χώρο θα υπάρχουν περίπτερα των κινήσεων, οπτικοακουστικό υλικό, αφίσες και θα λειτουργεί μπαράκι.


Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Προς τους «αφέντες» μας και εργολάβους του μέλλοντός μας


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΝΟΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ


Το πρόβλημα σας πλέον δεν είναι η χωματερή και τα λεφτά που θα εισπράξετε. Το ζητούμενο είναι η καθυπόταξη των κατοίκων της Λευκίμμης.

Σας έχει ενοχλήσει που οι Λευκιμμιώτες αντιστέκονται στην δικτατορία σας και ιδρύουν τους δικούς τους θεσμούς. Σας ενοχλεί που οι κάτοικοι της Λευκίμμης, κάτω από καθεστώς δικτατορίας αποφασίζουν στην Λαϊκή συνέλευση τους αδιαφορώντας για τους θεσμούς της δήθεν εκπροσώπησης.

Θέλετε συντρίψετε την Λευκίμμη και να στείλετε σε όλη την Ελλάδα το μήνυμα. Να εμπεδώσει ο λαός την πεποίθηση ότι «δεν γίνεται τίποτα».


Να στερεώσετε το καθεστώς τρόμου και παραίτησης από τα κοινά. Να μας μετατρέψετε σε δουλοπάροικους του δικού σας τεχνολογικού μεσαίωνα.

Δολοφονήσατε μια γυναίκα, αφήσατε δύο ορφανά, τραυματίσατε ανθρώπους, καταπατήσατε ιδιοκτησίες φτωχών αγροτών και ξεριζώσατε ελιές, καθυβρίσατε γέρους και γυναίκες, εισβάλατε σε σπίτια πάνοπλοι, πνίξατε την Λευκίμμη με τα δακρυγόνα και τα χημικά. Απειλείτε με φυλακίσεις τον αγωνιζόμενο λαό της Λευκίμμης.

Μην περιμένετε να μας υποτάξετε. Δεν σας φοβόμαστε. Θα προστατέψουμε τον τόπο μας με κάθε θυσία.

Οι συκοφαντίες που σπέρνετε από τα ΜΜΕ, η προσπάθεια να χωρίσετε την Λευκίμμη από την υπόλοιπη Κέρκυρα και να παρουσιάσετε την εικόνα που σας βολεύει, δεν θα περάσει. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, ρωτήστε και τον Γκαίμπελς.

Μαζέψτε τους γκάνγκστερ τους χαφιέδες και τα υποκείμενα που μας κουβαλήσατε εδώ. Σταματήστε τώρα την χωματερή – οικολογικό έγκλημα.

Είμαστε φιλήσυχοι και ευγενικοί άνθρωποι αλλά θα γίνουμε αντάρτες γατί δεν σας αντέχουμε άλλο. Θα μας βλέπετε στον ύπνο σας και θα πετάγεστε.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ


ΜΕΡΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ



ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!




Το ΜΕΡΑ καλεί αύριο μαζί με άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σε συγκέντρωση, 18:30 στα Προπύλαια.



-Από τη μια οι μηδενικές αυξήσεις, οι συνταξιούχοι των 300 και οι νέοι των 600 ευρώ, η ζούγκλα της ελαστικής εργασίας, η εβδομαδιαία, μέχρι τελικής εξόντωσης, δουλειά των 70 ωρών που επιβάλλει η Ε.Ε.
Από την άλλη η γιγάντια κερδοφορία των πολυεθνικών, η εκτίναξη των επιτοκίων και των τιμών στο πετρέλαιο και τα τρόφιμα από το διεθνές τραπεζικό, χρηματιστηριακό και εμπορικό κύκλωμα. Μόνο για φέτος στην Ελλάδα, ο ρυθμός αύξησης των κερδών είναι τουλάχιστον τετραπλάσιος του πληθωρισμού!
-Από τη μια το 18% των Ελλήνων που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, το 40% του μισθού που φεύγει στα δάνεια, η εμπορευματοποίηση όλων των υπηρεσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εξανέμιση του λαϊκού εισοδήματος στο όργιο ακρίβειας και κερδοσκοπίας.
Από τη άλλη οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, τα επενδυτικά κίνητρα στις επιχειρήσεις και το χάρισμα των χρεών τους, τα προγράμματα σύγκλισης της ΟΝΕ και οι αντεργατικές πολιτικές της νέας Ευρωσυνθήκης.
-Από τη μια οι αναβαθμισμένες τάσεις των λαϊκών και νεολαΐστικων αγώνων, η μεγάλη συμμετοχή στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις, η φθορά του αστικού δικομματισμού.
Από την άλλη οι προδοτικές συμφωνίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, η κοροϊδία των επίσημων συνδικάτων με διεκδικήσεις για επιδόματα – ψίχουλα, το ξεπούλημα των αγώνων, η αποδοχή της ανταγωνιστικότητας και του ευρωμονόδρομου, η εργασιακή ειρήνη και υποταγή.

ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΙΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ!

-Η ακρίβεια και η λιτότητα δεν οφείλονται σε κάποια «αόρατη διεθνή κρίση». Καθορίζονται από τα ποσοστά κέρδους του κεφαλαίου, στοχεύουν στην απόσπαση μεγαλύτερης υπεραξίας από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, σε συνθήκες άγριου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Οι πολυεθνικές και οι διεθνείς κερδοσκοπικοί μηχανισμοί, αμείβουν όλο και πιο φτηνά την εργασία, δανείζουν όλο και ακριβότερο χρήμα, διαμορφώνουν όλο και ψηλότερα τις τιμές των βασικών καταναλωτικών αγαθών.
-Δεν είναι υπεύθυνοι μόνο κάποιοι «κερδοσκόποι – φαντάσματα». Είναι η πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ΟΝΕ και τα προγράμματα σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής, το Ευρώ, την αντιδραστική Ευρωσυνθήκη της Λισσαβόνας. Είναι η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με το αντιδραστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που προωθεί, τις συνεχείς αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, την ασφυκτική λιτότητα, τους αντιασφαλιστικούς νόμους. Είναι προϊόν της συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ και όλων των κυρίαρχων κύκλων σε αυτή την πολιτική.
-Δεν οφείλεται σε έλλειψη προϊόντων, ούτε σε πληθωρισμό κατανάλωσης, όπως λένε, αλλά στα υπερκέρδη και την καταστροφική υπερανάπτυξη του κεφαλαίου που υποβαθμίζει τον άνθρωπο και την κοινωνική αλληλεγγύη, καταστρέφει το περιβάλλον, εμποδίζει την επιστημονική και πολιτιστική πρόοδο για τις ανάγκες των εργαζομένων.
Είναι συνέπεια του καπιταλισμού της εποχής μας, της ενιαίας αγοράς εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων της νέας τάξης, των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων. Γιʼ αυτό ουρλιάζουν τα ΜΜΕ μπροστά στα καταδικαστικά δημοψηφίσματα των λαών, με την ιδεολογική τρομοκρατία του «απομονωτισμού» και του «αδιαπραγμάτευτου της ευρωπαϊκής πορείας». Γιʼ αυτό ποινικοποιούν τους αγώνες, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, ζητούν «δηλώσεις μετανοίας» από τους απεργούς, ψηφίζουν τρομονόμους.

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΣΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ!

- Με ένα ταξικό εργατικό κίνημα και την αγωνιστική μας ενότητα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων. Με ανεξάρτητα, ταξικά συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων. Για μαχητική αντιπολίτευση ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου, κυβερνήσεων, Ε.Ε. και μαζικούς νικηφόρους αγώνες.
-Η αντικαπιταλιστική αριστερά θα πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος με κάλεσμα κοινής δράσης σε όλες τις αγωνιζόμενες ταξικές δυνάμεις. Θεωρούμε επιζήμια την πρακτική και αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ (που συγκυβερνά ακόμα και σήμερα με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ) και του ΚΚΕ (που εξακολουθεί να διασπά τις ανεξάρτητες αγωνιστικές τάσεις, στο όνομα της αυτοεπιβεβαίωσης). Και οι δύο εξαντλούνται σε «προτάσεις εξουσίας», κοινοβουλευτικές διαμάχες και «ανυπακοή» των λόγων, αντιμετωπίζοντας τους εργατικούς αγώνες ως «κινήματα διαμαρτυρίας» και «δεξαμενές ψήφων».

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
1. 1400 ΕΥΡΩ κατώτερο βασικό μισθό σε όλους τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Άμεσα 400 ΕΥΡΩ αύξηση στον κατώτερο βασικό μισθό. Ανατροπή της προδοτικής σύμβασης εργασίας που υπέγραψε η ΓΣΕΕ. Μάχη για την υπεράσπιση των κλαδικών ΣΣΕ.

2. Κατώτερη σύνταξη 1300 ΕΥΡΩ.

3. Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό.

4. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη βασικής ανάγκης και διατίμηση στα τρόφιμα.
Κατάργηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα. Απειθαρχία στην οδηγία της
Ε.Ε. που τον επιβάλλει.

5. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Όχι στα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά ΑΕΙ και την ιδιωτική υγεία. Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων στις ΔΕΚΟ. Παλεύουμε για δημόσια ιδιοκτησία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Κατάργηση του νόμου πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

6. Διπλασιασμός του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους. Άμεση επαναφορά των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου που κατάργησε η κυβέρνηση Καραμανλή, έκτακτη φορολογία στο κεφάλαιο, φορολόγηση της μεγάλης ιδιοκτησίας, της εκκλησίας, των ειδών πολυτελείας.

7. Κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς, των διοδίων, των ιδιωτικών πλαζ, των δημοτικών τελών, της εμπορευματοποίησης κάθε λαϊκής αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας.

8. Άτοκα δάνεια για πρώτη κατοικία. Διαγραφή των αναλογούντων τόκων στα υφιστάμενα δάνεια. Απαγόρευση κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων από χρέη για κύρια και δευτερεύουσα κατοικία. Νομοθετική κατάργηση της δυνατότητας των τραπεζών για κατασχέσεις.

9. Άμεση μείωση κατά 30% στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και στα εισιτήρια των αστικών και ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Πάγωμα κάθε αύξησής τους.

10. Προγράμματα λαϊκής στέγης και φτηνών διακοπών για εργαζόμενους, ανέργους, φοιτητές. Επιδότηση ενοικίου για νέα ζευγάρια, ανέργους, φοιτητές.

Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΜΕ.Ρ.Α.
(ΑΚΟΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ,νΚΑ, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ανένταχτοι αριστεροί)
Ιούνης 2008

http://www.meranet.gr/

ΙΩΑΝΝΙΝΑ- Αναιρέσεις 2008 - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ




ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞ ΜΠΕΓΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΡΓΥΡΟΥ






Οι ιδιωτικοποιήσεις των ελεύθερων δημόσιων χώρων στα Γιάννενα και η τοπική αντίσταση






ΑΛΕΞ ΜΠΕΓΚΑ



Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων ελεύθερων χώρων, αναδεικνύεται σήμερα στη χώρα μας στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας και ιδεολογικής αντιπαράθεσης, ως ένα κομμάτι της διαδικασίας άλωσης των δημόσιων υποδομών από το ιδιωτικό κεφάλαιο, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, υπό την ηγεμονία της νεοκλασικής σχολής οικονομικής σκέψης.

Με μόνο κριτήριο την οικονομική αποτελεσματικότητα, εξυφαίνεται από τη δεκαετία του 90, τη δεκαετία του εκσυγχρονισμού, το πλέγμα των ιδιωτικοποιήσεων. Παραδίνονται αργά αλλά συνειδητά, νευραλγικοί τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου στον ιδιωτικό τομέα, όπως οι επικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, το ασφαλιστικό σύστημα. Παράλληλα μειώνεται η δημόσια χρηματοδότηση τεχνικών έργων υποδομών, προκρίνεται η συγχρηματοδότηση με Συμβάσεις Παραχώρησης πρώτα, Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα σήμερα (ΣΔΙΤ) και ιδιωτικοποιείται έτσι η κατασκευή και κυρίως η μακροχρόνια εκμετάλλευση οδικών, σιδηροδρομικών, λιμενικών έργων καθώς και κοινωνικών υποδομών, όπως νοσοκομεία, σχολεία, πυροσβεστικοί σταθμοί, αλλά και κοινωφελών υποδομών, δικτύων ύδρευσης, αποχέτευσης, άρδευσης, βιολογικών καθαρισμών. Διακυβεύονται τέλος ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας, της παιδείας, των ελεύθερων χώρων, της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, του φυσικού περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.

Η περίπτωση των ιδιωτικοποιήσεων των ελεύθερων δημόσιων χώρων λαμβάνει κυρίως χώρα στην πόλη, στον αστικό χώρο και αφορά στην άλωση από ιδιώτες εδαφικών εκτάσεων, που έχουν δημόσιο ή δημοτικό ιδιοκτησιακό καθεστώς, είναι αδόμητες ή εν μέρει δομημένες, φιλοξενούν εγκαταστάσεις ποικίλων χρήσεων δημοσίου χαρακτήρα, έχουν ελεύθερη πρόσβαση για τους πολίτες, ή πρόσβαση έναντι χαμηλού αντιτίμου.

Στις μετασχηματιζόμενες ελληνικές πόλεις, η περίοδος του ιστορικού πυρήνα αλλά και του πυκνοδομημένου κέντρου, που περιβάλλεται από προάστια και εν συνεχεία την ύπαιθρο, έχει αντικατασταθεί από τη φάση της πολυκεντρικής και άτακτα εκτεινόμενης συγκέντρωσης, αρχής γενομένης από την πρωτεύουσα. Παρόλα αυτά παραδοσιακές αστικές τυπολογίες, όπως η πλατεία, το πάρκο, οι υπαίθριοι κινηματογράφοι, η συνοικία με τα αστικά κενά, διατηρούσαν τη βαρύτητα τους μέχρι τη δεκαετία του 90, ως τόποι με υπόσταση και περιεχόμενο, καθώς γέμιζαν με δράσεις τις καθημερινότητες.



Η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής με σοσιαλιστικό μανδύα, τόσο στην κεντρική διοίκηση, όσο και στην αυτοδιοίκηση, όρισε τους ελεύθερους δημόσιους χώρους ως εμπόρευμα, η διαχείριση του οποίου, θα ακολουθούσε εφεξής τους κανόνες της αγοράς. Η υφαρπαγή τους από τους πολίτες και η μετατροπή τους σε χώρους ιδιωτικού πλουτισμού και κερδοσκοπίας, δρομολογήθηκαν την περίοδο του εκσυγχρονισμού. Κύριοι μηχανισμοί για την προώθηση αυτής της πολιτικής υπήρξαν η απαξίωση, η υποχρηματοδότηση, η κακοδιαχείριση, αλλά και η ιδεολογική υποβολή της κακοδαιμονίας και αναποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα, καθώς και το καταναλωτικό ατομικιστικό πρότυπο.

Οι πολίτες σταδιακά έπαψαν να κάνουν χρήση των ελεύθερων χώρων, αποκόπηκαν από αυτούς και ωθήθηκαν να γίνουν καταναλωτές, διασκεδάζοντας κυρίως σε χώρους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, πηγαίνοντας τα παιδιά τους σε κλειστούς παιδότοπους, αφήνοντας εντέλει τους δημόσιους χώρους στα πιτσιρίκια και στους μετανάστες. Χωρίς υπερασπιστές και με μια γενικευμένη φιλολογία για την ανικανότητα του δημόσιου τομέα, ελεύθερες δημόσιες εκτάσεις μεταφέρθηκαν σε ιδιώτες με δικαιώματα δόμησης, καθώς με ειδικές πολεοδομικές ή χωροταξικές ρυθμίσεις μετατράπηκαν σε χώρους προς ανοικοδόμηση και εκμετάλλευση, με μακροχρόνιες παραχωρήσεις που ισοδυναμούν με πωλήσεις, απαγορεύοντας την ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες.

Στην περίπτωση της πρωτεύουσας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έδρασαν σαν δούρειος ίππος καθώς γενίκευσαν την ανατροπή του ρυθμιστικού σχεδίου και πρόκριναν την αξιοποίηση μεγάλων αδόμητων εκτάσεων μητροπολιτικής εμβέλειας, με γνώμονα την οικονομική εκμετάλλευση από ομάδες επιχειρηματικών συμφερόντων. Θυμίζω ότι στις κατευθύνσεις του ρυθμιστικού ήταν ο σχεδιασμός πάρκων, στις περιοχές Γουδί, Ελαιώνα, Ελληνικού όπως και η ανάπλαση και δημόσια χρήση του παραλιακού μετώπου στο Σαρωνικό. Με μοχλό την κατασκευή και εγκατάσταση ολυμπιακών υποδομών, με δαπάνες δημοσίων πόρων, αλλά στην αρμοδιότητα της ανώνυμης εταιρίας Ολυμπιακά Ακίνητα, δρομολογήθηκε, μία απίστευτη κρατική αυθαιρεσία εις βάρος της περιουσίας του ελληνικού λαού. Τα Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. δεν δίστασαν να παραχωρήσουν σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση, ως μετα-ολυμπιακή αξιοποίηση, τμήματα της παραλίας του Σαρωνικού, (μαρίνα ιστιοπλοΐας ολυμπιακών), της περιοχής του Γουδιού, (γήπεδο badmington) και της περιοχής του Ελαιώνα, (γήπεδο Παναθηναϊκού), με αποτέλεσμα οι μελέτες του ρυθμιστικού να μένουν ανενεργές, αλλά να έχουν ενεργοποιηθεί οι πολίτες διεκδικώντας τον ελεύθερο χώρο και την ελεύθερη πρόσβαση, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στο Δήμο του Ελληνικού και το άνοιγμα των παραλιών στους πολίτες.

Στην περίπτωση της πόλης μας δεν θυμάμαι με ποια ακριβώς έκταση, ή δημοτική εγκατάσταση άρχισε η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων. Με αργά βήματα η Όαση και η Κυρα-Φροσύνη από δημοτικές επιχειρήσεις αναψυχής έγιναν ιδιωτικές, κλειστές και αισθητικά απαράδεκτες, παραπέμποντας σε Χαβάη η Ινδονησία. Δεδομένης της απέχθειας των πολιτών για τις υπηρεσίες του δήμου, της αμηχανίας μπροστά σε μία πολιτική δράση που μόλις άρχιζε να εκτυλίσσεται του βαθύτατου χάους της αριστεράς και της ανυπαρξίας παράδοσης κινηματικών δράσεων σχετικών με τις ιδιωτικοποιήσεις οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές. Οι τόνοι ιδεολογικής αντιπαράθεσης άρχισαν να ανεβαίνουν, όταν προτάθηκε από τη δημοτική αρχή Παπασταύρου, η δημιουργία του υπόγειου πάρκινγκ της κεντρικής πλατείας και ο εγκλεισμός της Όασης του Κωνσταντινίδη, σε ένα γυάλινο κέλυφος προσφορά της μελέτης στο νέο ιδιώτη-ενδιαφερόμενο, ώστε να αυξηθεί η κάλυψη και η εκμετάλλευση.

Το μέτωπο της αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις που στην περίπτωση των Ιωαννίνων έβλαψαν και την αρχιτεκτονική κληρονομιά (με την κατεδάφιση του Ξενία και την τσιμεντοποίηση του περιβάλλοντος χώρου της Όασης), αρχίζει να συντάσσεται στις αρχές της δεκαετίας που διάγουμε, ως Επιτροπή Αγώνα Πολιτών για την διάσωση της πλατείας αρχικά, για την Όαση μετά, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την αυθαιρεσία των διοικούντων γενικά.
Προέκυψε σαν πρωτοβουλία για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων ως δημόσιου αγαθού, αλλά και σαν αναγκαιότητα καταγγελίας, στην κοινωνία και στους θεσμούς, της αντιλαϊκότητας της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς στο δημοτικό συμβούλιο εξέλειπε κάθε ίχνος αντίστασης στα σχέδια της δημοτικής αρχής των μεγαλοεργολάβων (Θεμελιοδομή) και μεγαλοεπιχειρηματιών (Καρούζος). Μέσα από τις διεκδικήσεις και τους αγώνες της, για την πλατεία, το Ξενία, την εγκατάσταση του ΚΤΕΛ στο Μάτσικα, επανέφερε τη συμμετοχή, το ενδιαφέρον και την αγωνιστικότητα των πολιτών για το μέλλον της δικής τους συλλογικής περιουσίας και το σενάριο κοινωνικής αξιοποίησης των δημόσιων υποδομών.
Με την αγωνιστική της στάση κατέδειξε τους άθλιους χειρισμούς του ιδιωτικού κεφαλαίου και τη στάση της δημοτικής αρχής δίπλα σε αυτό, απέναντι στο ενεργό κομμάτι της κοινωνίας. Στάση με χαρακτήρα απαξιωτικό, καταγγελτικό, κατασταλτικό.
Με τις ανοιχτές γενικές συνελεύσεις και τον διάλογο που αναπτύχθηκε, δόθηκε περιεχόμενο στην έννοια της δημοκρατίας και διευκολύνθηκε η συνάντηση και η συνεύρεση διαφορετικών πολιτικών ομάδων της αριστεράς, του αντιεξουσιαστικού χώρου, ανθρώπων με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, πράγμα που αποτέλεσε βάση συνεργασιών και αγωνιστικής αντιμετώπισης και γενικότερων πολιτικών ζητημάτων που προέκυψαν.



Μέσα από τις παρεμβάσεις της ανέδειξε εν μέρει με προτάσεις που έκανε το όραμα για μια εναλλακτική ανάπτυξη της πόλης βασισμένης στις συλλογικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον. Αν και πραγματικότητα είναι, πως το μεγάλο κομμάτι των ιδιωτικοποιήσεων πραγματοποιήθηκε και τμήματα της κοινωνίας βρίσκονται μακράν της αντιμετώπισης καθημερινών αστικών προβλημάτων και αποφάσεων της τοπικής αυτοδιοίκησης, συλλογικά, το αίτημα της ύπαρξης και ενδυνάμωσης θυλάκων υπεράσπισης των δημόσιων ελεύθερων χώρων, παραμένει επίκαιρο, καθώς οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζουν να ασκούνται.


Άλεξ Μπέγκα
Για τις «Αναιρέσεις»
13/06/08









ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ









ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ







Σύντροφοι και συντρόφισσες , φίλες και φίλοι: Όπως όλοι μας γνωρίζουμε και έχουμε νιώσει στο πετσί μας η πόλη και η περιοχή μας τα τελευταία 7 χρόνια έχουν μετατραπεί σε ένα θέατρο συνεχόμενων κοινωνικών αγώνων για την υπεράσπιση των συνεχώς συρρικνωμένων ελεύθερων και δημόσιων χώρων. Με κορυφαίο γεγονός την μάχη για την υπεράσπιση του Ξενία που κατέληξε σε αυτό το πογκρόμ καταστολής, τρομοκρατίας και τραμπουκισμών που ζήσαμε και δυστυχώς συνεχίζουμε να βιώνουμε ως βιοπολιτικά υποκείμενα και ενεργοί πολίτες των Ιωαννίνων

Αγώνες που ήταν η κινηματική απάντηση των ενεργών πολιτών απέναντι σε ένα ντελίριουμ επίθεσης στους ελευθέρους χώρους και την δημόσια περιούσια, αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων μας στο χώρο και στο χρόνο , αγώνες που εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση αυτών των χώρων, αγώνες για την διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής βιοποικιλότητας.

Μια επίθεση στους χώρους που στηρίζεται πολιτικά και επιχειρησιακά από την κυβέρνηση, ενορχηστρώνεται από την τωρινή δημοτική αρχή των Ιωαννίνων και την νομαρχιακή αρχή της περιοχής μας, εξυπηρετώντας ανοικτά και απροκάλυπτα την λούμπεν και παμφάγα ντόπια και πολυεθνική αστική τάξη και ολιγαρχία που μας έχει κάτσει στο σβέρκο, ζώντας παρασιτικά από τον κοινωνικό πλούτο που με πολύμορφο τρόπο παράγουμε.

Δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα τοπικό φαινόμενο που αφορά τους ντόπιους εντολοδόχους των συμφερόντων του κεφαλαίου και των ελίτ- αυτό σε καμία περίπτωση δεν αθωώνει την συγκεκριμένη συμπεριφορά τους - αλλά πρόκειται για ένα συνολικότερο φαινόμενο που αφορά άμεσα και καθοριστικά τον συγκεκριμένο καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής σε αυτή την ύστερη ολοκληρωτική και παρασιτική του φάση .

Είναι κοινή διαπίστωση από πολλές πλευρές πως έχει κυριαρχήσει μια άνευ όρων οικονομική μανία που έχει παραδώσει ολόκληρο τον πλανήτη στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου και ιδιαίτερα του χρηματιστικού κεφαλαίου που θυσιάσει κάθε ίχνος ζωής, τα πολιτιστικά και κοινωνικά αγαθά στο βωμό του κέρδους.

Λεηλατώντας ανθρώπινους, ζωικούς, φυτικούς και περιβαντολογικούς πόρους με μια απίστευτη κερδοσκοπική λύσσα και μανία που επί της ουσίας είναι η βάση του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού και μηδενισμού που βιώνουμε κυρίως ως θύματα αλλά και ως ένα βαθμό ως θύτες που συμμετέχουμε στο κυνήγι του καταναλωτισμού και της εμπορευματοποίησης για να αυτοπραγματωθούμε ως οντότητες που έχουμε χάσει -ελπίζω όχι οριστικά και αμετάκλητα- την δυνατότητα του έλεγχου της ζωής μας.

Και αυτό σε μια εποχή που σε μια υλική βάση δημιουργούνται οι δυνατότητες οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου να ελέγχουν συνολικά και αδιαμεσολάβητα τους όρους ζωής, παραγωγής και κατανάλωσης με βάση τα συλλογικά κοινωνικά δικαιώματα και ανάγκες. Φυσικά αυτό θα προϋπόθετε μια διαφορετικού τύπου κοινωνική συγκρότηση που σήμερα δεν υφίσταται παρά μόνο ως μια θετική ουτοπία στα σχετικά στενά όρια πολιτικών και κινηματικών πρωτοποριών.

Ο άναρχος τρόπος που το καπιταλιστικό σύστημα αντιμετωπίζει τα προβλήματα στον πλανήτη μας φαίνεται και στην περιοχή μας στο τρόπο που διαχειρίζεται το ζήτημα των ΧΥΤΑ και των σκουπιδιών . Π.χ στην περίπτωση των ΧΥΤΑ στο νομό Ιωαννίνων έχουμε να κάνουμε με μια «επιστημονική» μελέτη που κολλάει παντού και εν τέλει επιλέγει με ολότελα «επιστημονικό» τρόπο περιοχές που δεν έχουν τόσο γερές πλάτες με την κεντρική εξουσία. Αυτό συμβαίνει με την περιοχή του Ελληνικού, του Καρβουναριού και της Λευκίμμης.

Η παρασιτική υφή του σημερινού καπιταλισμού έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που παράγει αμέτρητα σκουπίδια και ύστερα δεν ξέρει τι να τα κάνει, ή καλύτερα στήνει βιομηχανίες για να κερδίσει από την διαχείριση τους σε βάρος μιας συνολικότερης δημοκρατικά σχεδιοποιημένης ρύθμισης οργανωμένη από το σύνολο των κατοίκων μιας ευρύτερης περιοχής με βάση την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζόμενων και όχι των ημέτερων και των συμφερόντων. Το ίδιο συμβαίνει και με την περιοχή του Ελληνικού , του καρβουναριού και της Λευκίμμης που έζησε και την αγρία και δολοφονική καταστολή του κράτους και των δυνάμεων του. Ένα γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα πως οι μηχανισμοί του κράτους και της αγοράς με ένα ολοκληρωτικό τρόπο χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να περάσουν το πρόγραμμα τους.

Με την ίδια άναρχη και ανορθόλογη οπτική είδαν και το ζήτημα της μεταφοράς των ΚΤΕΛ που το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν το πρόβλημα ένα δρόμο πιο κάτω , επιβαρύνοντας την Λίμνη και το κυκλοφοριακό , στοχεύοντας στα τεράστια κέρδη που συνεχίζει να δίνει η γη και η οικοδόμηση της.

Στην περίπτωση του ΚΤΕΛ είναι σε τέτοιο βαθμό η ανορθόλογη αντιμετώπιση των ζητημάτων που προκαλεί την διαφοροποίηση των αστικών δυνάμεων που προσβλέπουν σε ένα πράσινο καπιταλισμό με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του υφυπουργού Σ. Καλογιάννη .

Μέσα από αυτό το πρίσμα ο αγώνας για την υπεράσπιση αλλά και την διεύρυνση των ελεύθερων και δημόσιων χώρων και τόπων εντάσσεται οργανικά στα πλαίσια ενός πολύμορφου και πολυεπιπέδου αντικαπιταλιστικού αγώνα υπεράσπισης και διεύρυνσης των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών, όπως είναι η αξιοπρεπής εργασία , η υγεία , η παιδεία, ο ελεύθερος χρόνος, τόπος και χώρος.

Το να έχουμε χώρους και πλατείες που να μην τις έχουν απαλλοτριώσει τα καπιταλιστικά και άλλα συμφέροντα δεν είναι ένα μεταυλικό αίτημα χορτασμένων μικροαστών αλλά ένα βασικό εργατικό αίτημα και διεκδίκηση που αφορά τον κάθε εργαζόμενο πολίτη που θέλει να ζει αξιοπρεπώς σε μια πόλη που τον σέβεται ως εργαζόμενο, πολίτη και άνθρωπο.

Κατά συνέπεια ο αγώνας για να μην ιδιωτικοποιηθούν οι δημόσιοι τόποι… συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα στην αξιοπρέπεια στην εργασία, με τον αγώνα για την ριζική μείωση των ωρών εργασίας που θα αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο, το πραγματικό μέτρο του κοινωνικού πλούτου κατά τον Μαρξ.

Ένας ελεύθερος χρόνος που θα πρέπει να απελευθερωθεί και αυτός με την σειρά του από την εξάρτηση του από την καταναλωτική δικτατορία και τον εμπορευματικό ολοκληρωτισμό που μας επιβάλλεται.

Μια απελευθερωτική διαδικασία που θα στοχεύει στην συνολική μας απελευθέρωση , τόσο ως εργατική δύναμη όσο και ως καταναλωτικά είδωλα.. Σε αυτά τα κινηματικά και αγωνιστικά πλαίσια έχει τεράστιο νόημα και σημασία να υπάρχουν ελεύθεροι και δημόσιοι χώροι ως ένα συστατικό στοιχείο μιας αλλού τύπου οργάνωσης της κοινωνίας μας.

Και σε αυτό το σημείο νομίζω πως πρέπει να επισημάνουμε κάτι σημαντικό έως και καθοριστικό στα πλαίσια μιας αντίληψης που δεν επιθυμεί απλώς να διορθώσει τα πράγματα εντός του καπιταλιστικού συστήματος αλλά να συνεισφέρει με όλες τις δυνάμεις στην υπόθεση της ανατροπής και της χειραφέτησης των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.:

Ελεύθεροι και δημόσιοι χώροι δεν είναι απλώς τα κομμάτια της πόλης που φιλοξενούν μέρος της κοινωνικής ζωής των κατοίκων, λειτουργώντας σαν τόποι παιχνιδιού και περιπάτου, συνεύρεσης κι επικοινωνίας, άθλησης, δημιουργίας και προβληματισμού, καταργώντας τα στεγανά της διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Αυτό δεν συνεπάγεται πως και αυτό στις μέρες της καθολικής ιδιώτευσης δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ίσως να είναι το πρώτο δειλό βήμα αλλά σίγουρα δεν φτάνει.

Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι ελεύθεροι χώροι δεν υφίσταται αφ’ εαυτού, «υπάρχουν» μόνο μέσα από την αυτοθεσμισμένη, ανατρεπτική, δηλαδή την άμεσα απελευθερωτική δράση των πολιτών και εργαζόμενων. Ένας δημόσιος χώρος υπάρχει πραγματικά μόνο όταν οι πολίτες οικειοποιούνται αυτούς τους χώρους, ως περιοχές κοινωνικής ζύμωσης, περιοχές ανοικτές στο προβληματισμό και στην αμφισβήτηση, περιοχές συνάντησης και αναφοράς ενεργών υποκείμενων που παράγουν μια πραγματικότητα πέρα από την πραγματικότητα της καπιταλιστικής πραγμοποίησης. Διαφορετικά μιλάμε για μια «προσομοίωση» δημόσιου χώρου όπου οι ιδιώτες στο «ελεύθερο» χρόνο τους καταναλώνουν και αυτοκαταναλώνονται σαν εμπορεύματα.

Σε αυτή την περίπτωση οι χώροι , τόποι, οι χρόνοι , το περιβάλλον δεν είναι απλώς το ανόργανο σώμα του ανθρώπου αλλά μετατρέπονται σε οργανικό μέρος μιας διαδικασίας κοινωνικής και πολιτικής αυτοσυνειδησίας και απελευθέρωσης για την διεκδίκηση μιας διαφορετικής κοινωνικής συγκρότησης πέρα από το εμπόρευμα και την αποξένωση.

Ετσι εξηγείτε και η επιθετικότητα του κράτους , τους παρακράτους και των μηχανισμών του σε κοινωνικά στέκια, αυτοδιαχειριζόμενος χώρους που σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα , Θεσσαλονική, αλλά και πέρσι στα Γιάννενα

Για αυτό ήταν τόσο σημαντικές οι δράσεις μας μέσα και εξω από το Ξενία ως επιτροπή αγώνα πολιτών. Για αυτό και η καταστολή του κράτους και των δημοτικών και παραδημοτικών αρχών ήταν άμεση το καλοκαίρι του 2005.

Τι θέλω να πω: Οι άμεσες δράσεις στο χώρο του Ξένια παρήγαγαν το «μικρόβιο» της ανατροπής και της οικειοποίησης των δημόσιων χώρων που δημιουργούσε ένα κακό προηγούμενο τόσο στις δυνάμεις που ήθελαν και συνεχίζουν να θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχει, αλλά και σε αυτές τις δυνάμεις που λόγω αδυναμίας ή πολιτικής και ταξικής επιλογής δεν θέλουν να αλλάξουν ριζικά και άμεσα τα πράγματα.

Το ανατρεπτικό και αμεσοδημοκρατικό κίνημα της επιτροπής αγώνα πολιτών κτυπήθηκε γλήγορα προτού πάρει χαρακτήρα επιδημίας, μόνο που άφησε την σπορά του τόσο στην περιοχή μας όσο και ευρύτερα.

Είναι γνωστό πως στα ιστορικά και πολιτικά πλαίσια οι ανατρεπτικές σπορές ακολουθούνε μη γραμμική πορεία και μέσα από αυτή την οπτική οι αγώνες για το Ξενία και την πλατειά είναι απόλυτα δικαιωμένοι και συνεχίζουν να αποτελούν επικίνδυνα προηγούμενα για την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Για αυτό και το συνεχιζόμενο μένος και μίσος των κατεστημένων πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων για τους αγωνιστές και τις πολιτικές δυνάμεις που βρέθηκαν στο καμίνι του αγώνα για την υπεράσπιση των ελεύθερων και δημόσιων χώρων και της δημόσιας περιουσίας στην περιοχή μας. Όπως το ζήσαμε και πρόσφατα στο νομαρχιακό συμβούλιο με την επίθεση που δεχτήκανε μέλη του κινήματος υπεράσπισης των ελεύθερων και δημοσίων χώρων από «κλακαδόρους» των συμφερόντων και της τοπικής εξουσίας.

Μέσα στην επιτροπή αγώνα πολιτών συναντήθηκαν πολιτικές δυνάμεις και αγωνιστές σε μια ισότιμη αμεσοδημοκρατική βάση που δεν είχαν ξαναβρεθεί ποτέ όλοι μαζί και παρόλες τις διαφορετικές ιστορικές πολιτικές αναφορές τους δημιούργησαν ένα από τα κάτω μέτωπο αγώνα που βρέθηκε στο δρόμο και συγκρούστηκε με την ντόπια και μη εξουσία.

Το σημαντικότερο είναι πως η ομορφιά της σύγκρουσης , οι αναλαμπές της ανατροπής ένωσε ανθρώπους που ακόμη συνεχίζουν να ενώνονται, να συσπειρώνεται και δράνε μαζί.

Πρόκειται για μια εν δυνάμει και ενέργεια μάχιμη κοινότητα αγωνιστών. Για ένα ιστορικό προηγούμενο και κρατούμενο στην τοπική κοινωνική ιστορία που θα πρέπει ως πολιτικά υποκείμενα από εκεί ξεκινήσουμε και να το αναπτύξουμε περαιτέρω σε μια κατεύθυνση μαζικοποιήσης της δράσης της επιτροπής αγώνα πολιτών ή αντιστοιχών επιτροπών αγώνα που θα γεννηθούν.

Άλλωστε οι μορφές οργάνωσης κάθε φορά συνδέονται άρρηκτα με το κάθε φορά επίπεδο συγκρότησης των μάχιμων υποκείμενων και την δύναμη της οικονομικής και πολιτικής καπιταλιστικής εξουσίας.

Εξάλλου η επίθεση στα δικαιώματα μας θα συνεχιστεί αμείωτη και όσο δεν δραστηριοποιούνται οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι παρά μόνο οι «πρωτοπόρες δυνάμεις», τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει για τους πολλούς που θα ζούνε στο πετσί τους τις επιλογές των λίγων. Είναι ένα ανοικτό ερώτημα που θα πρέπει κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης και εργαζόμενος θα πρέπει να το απαντήσει.

Σύντροφοι , συντρόφισσες , φίλες και φίλοι νιώθω περήφανος για την στράτευση μου στο αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, νιώθω περήφανος που βρέθηκα μαζί σας στο δρόμο, στην σύγκρουση με τα συμφέροντα και καλοτυχίζω τον εαυτό μου που σας γνώρισα. Μέσα από τις συλλογικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, μέσα από την ενότητα και την σύγκρουση απόψεων , αντιλήψεων , ιστορικών αναφορών δημιουργούμε αντικειμενικά τον κόσμο που ονειρευόμαστε και θέλουμε να φτιάξουμε .

Ο κόσμος μας , ο άλλος κόσμος , ο κόσμος που θα θεμελιώνει μια πραγματική ανθρώπινη κοινότητα που θα βασίζεται στην δημοκρατική σχεδιοποίηση , την κοινωνική , παραγωγική αυτοδιαχείριση και αυτοοργάνωση , στην θέληση για ζωή, στην αγάπη, στην συντροφικότητα , στην γενναιοδωρία, στην χαριστικότητα, στην απληστία για γνώση και όχι μια ψευδοκοινότητα εμπορευμάτων και ανταλλακτικών αξιών είναι εδώ μπροστά μας. Είναι στην ομορφιά του δρόμου, είναι στην ομορφιά της σύγκρουσης, είναι στην ομορφιά της ποίησης , της τέχνης , της δημιουργίας και του έρωτα.

Από εμάς θέλει να σταθούμε στο ύψος των ιστορικών στιγμών που ζούμε, ιστορικές στιγμές που με αργόσυρτο και αντιφατικό τρόπο διαμορφώνουν τους όρους για την ανατρεπτική επιστροφή των δυνάμεων της ζωντανής εργασίας, της χαράς και της δημιουργίας.

Για την επιστροφή της προοπτικής της καθολικής κοινωνικής, πολιτικής απελευθέρωσης των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, πλούτου υλικού, αϋλου και συναισθηματικού. Γνωρίζω, γνωρίζουμε πως τα πράγματα δεν είναι και δεν θα είναι εύκολα αλλά ούτε και για αυτούς τα πράγματα θα είναι περίπατος.

Σύντροφοι , συντρόφισσες, φίλες και φίλοι, ενωτικά, ριζοσπαστικά και μαχητικά ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε- εκ νέου- τους όρους για να ξανασυναντηθούμε παρέα με τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού στο πανηγύρι της ανατροπής, ήρθε η ώρα να ξανασπείρουμε τον φόβο σε αυτούς που θέλουν να εξουσιάζουν τις ζωές μας. Ένα είναι το σίγουρο- μπορούμε!!!! Ας το πράξουμε!!!!! Γιατί η πράξη δικαιώνει την θεωρία και όχι το αντίθετο.



just do it Ας ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ




Η ΑΓΟΡΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ !

Η ακρίβεια στα τρόφιμα δείχνει πως…


Εδώ και δύο περίπου χρόνια, με την όξυνση της οικονομικής κρίσης, η άνοδος των τιμών όλων των προϊόντων και ιδιαίτερα των τροφίμων είναι ραγδαία, πράγμα που πλήττει κυρίως την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, των συνταξιούχων και γενικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Από τον Μάρτιο του 2007 έως τον Μάρτιο του 2008 οι τιμές των δημητριακών στην παγκόσμια αγορά αυξήθηκαν κατά 88%, των φυτικών ελαίων κατά 106%, των γαλακτοκομικών 48%, του κρέατος 181%. Σε μικρότερες τοπικές αγορές, οι τιμές αυτές είναι ακόμα πιο υψηλές! Την ίδια περίοδο οι μισθοί είναι «παγωμένοι» ή γίνονται ανεπαίσθητες αυξήσεις. Το πρόβλημα κάθε άλλο παρά πρόσκαιρο είναι, καθώς η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει αύξηση των τιμών των προϊόντων -και ειδικά των τροφίμων- τουλάχιστον ως το 2015.

Η αλματώδης αύξηση των τιμών των τροφίμων έχει ρίξει τα 2,6 δισεκατομμύρια ανθρώπων του πλανήτη, που ζουν με δύο ή λιγότερα δολάρια την ημέρα, στην απόλυτη εξαθλίωση και την πείνα. Γιατί ξοδεύουν το σύνολο σχεδόν του εισοδήματός τους για διατροφή, χωρίς για πολλούς από αυτούς να φτάνει ούτε γι’ αυτό. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, των νόμων της λεγόμενης «ελεύθερης οικονομίας», των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις. Αντιδρώντας σ’ αυτό τον όλεθρο εκατομμύρια εργαζόμενοι και φτωχές λαϊκές μάζες απεργούν, διαδηλώνουν, εξεγείρονται σ’ όλες τις χώρες του πλανήτη.

Η ακρίβεια και τα χαμηλά εισοδήματα οδηγούν στην εξαθλίωση και την πείνα

Στην χώρα μας ο πληθωρισμός έχει ξεπεράσει ήδη το 5% (ξεπερνώντας τις ασήμαντες αυξήσεις του 3,5%-4,5%, που πήραν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι) και συνεχίζει να ανεβαίνει, πράγμα που σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη τους όπως και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχει μειωθεί. Στην πραγματικότητα, η μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, γιατί ο πληθωρισμός δεν αντικατοπτρίζει το καλάθι της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, μια που οι αυξήσεις στις τιμές σε προϊόντα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ειδικά στα τρόφιμα-όπου ξοδεύεται το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος- είναι κατά πολύ πάνω από τον επίσημο πληθωρισμό. Μέσα σε δύο χρόνια βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης αυξήθηκαν μέχρι και 60%, ενώ μόνο μέσα στους πρώτους μήνες του 2008 ορισμένα τρόφιμα αυξήθηκαν μέχρι και 20%!

Ο συνδυασμός τρομακτικής ακρίβειας και χαμηλών εισοδημάτων, έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας (χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, άνεργοι κλπ) σε πλήρη αδυναμία να εξασφαλίσουν ακόμη και βασικά είδη για την διατροφή τους, παρά τις αιματηρές οικονομίες που κάνουν σε άλλα είδη. Την στιγμή που εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, τα καθαρά κέρδη των βιομηχανιών τροφίμων στο πρώτο τρίμηνο του 2008 αυξήθηκαν κατά 278,3%, ενώ ορισμένες αλευροβιομηχανίες σημείωσαν κέρδη ακόμη 1000%! Στα διυλιστήρια πετρελαίου η κερδοφορία ήταν 68,1% και στα σούπερ μάρκετ 20,4%! Και μόνο η τρομακτική αύξηση στις τιμές βασικών προϊόντων, η μεγαλύτερη σ’ όλη την Ε. Ένωση, εξηγεί αυτή την απίστευτη κερδοφορία! Άλλωστε ένας ακόμη βασικός λόγος, είναι οι εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί και μεροκάματα: σύμφωνα με τη Eurostat το 2006 το ωριαίο κόστος εργασίας στην χώρα μας ήταν μόλις 13,37 ευρώ, την στιγμή που το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας στη Ε. Ένωση των «27» ήταν 20,35 ευρώ. Ο συνδυασμός και των δύο αυτών παραγόντων κάνει την Ελλάδα την ακριβότερη χώρα της Ευρώπης με την μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Έτσι, στην Ελλάδα του 2008 το 45% δηλώνει ότι δεν θα κάνει καθόλου διακοπές, ενώ ένα 75% δηλώνει ότι θα κάνει διακοπές μόλις δέκα ημερών, πολλοί από τους οποίους σε φιλικό ή συγγενικό σπίτι!

Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε δύο ακόμη λόγους που έχουν συντελέσει και συντελούν στην αύξηση των τιμών: Πρώτον η μονοπώληση της αγοράς από λίγες εταιρίες -ειδικά στα τρόφιμα είναι μόλις δυο τρεις- και δεύτερον η εισαγωγή του ευρώ που εγκαινίασε «τιμές Βρυξελλών» ενώ οι μισθοί έμειναν «των Αθηνών». Δίνοντας την ευκαιρία στους κερδοσκόπους, μεγαλοβιομήχανους και αετονύχηδες της αγοράς, να οργιάσουν, εκτοξεύοντας τις τιμές στα ύψη.

Μόνοι υπεύθυνοι η πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου

Όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν θα μπορούσε να συμβεί -ή τουλάχιστον όχι σ’ αυτό τον βαθμό-, εάν η πολιτική της Ν.Δ. (και προηγούμενα του ΠΑΣΟΚ) και φυσικά της Ε. Ένωσης δεν φρόντιζαν με κάθε μέσο, από τη μια μεριά να ενισχύουν την κερδοφορία και την ασύδοτη λειτουργία του κεφαλαίου και των τραπεζών και από την άλλη να κρατούν τους μισθούς καθηλωμένους, να διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, να υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις, να ιδιωτικοποιούν την υγεία, την παιδεία, τις δημόσιες και κοινής ωφέλειας υπηρεσίες και να διώκουν τους εργαζόμενους όταν αντιστέκονται.

Ενώ λοιπόν μισθωτοί και λαϊκά στρώματα στενάζουν μπροστά στα «ράφια» και τους «πάγκους», Ε.Ε., Ν.Δ. και κεφάλαιο ισχυρίζονται ότι δεν μπορούμε να αγγίξουμε την κερδοφορία των επιχειρήσεων, παρά μόνο να τις «συμβουλεύσουμε» να πουλάνε φτηνότερα. Προκειμένου, όμως για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, φροντίζουν με την λεγόμενη εισοδηματική πολιτική και τις «αυξήσεις» πείνας, που εδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες κυμαίνονται μεταξύ 3% και 5%. «Ελεύθερη οικονομία» σημαίνει πλήρης ελευθερία και ασυδοσία για τα κέρδη του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων, αλλά ανεργία, απολύσεις, καταπάτηση κάθε δικαιώματος και ασφυκτικοί περιορισμοί για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η κυβέρνηση δεν είναι μόνο ανάλγητη στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και των τραπεζών, αλλά υποκρίνεται και μας εμπαίζει ασύστολα. Για να κατευνάσει την κοινωνική κατακραυγή κατέφυγε στις επικοινωνιακές εξαγγελίες για «πακέτο 41 μέτρων κατά της ακρίβειας», το οποίο αφορά ορισμένες συμβουλές του τύπου «να κάνουμε έρευνα αγοράς», «να αποκτήσουμε καταναλωτική συνείδηση» και άλλες τέτοιες ανοησίες, που αναπαράγουν οι παπαγάλοι της, τα ΜΜΕ και οι διάφορες «καταναλωτικές οργανώσεις». Φυσικά όλα αυτά δεν άγγιξαν ούτε στο ελάχιστο την ακρίβεια. Τώρα καταφεύγει σε μια άλλη απάτη, τις λεγόμενες «συμφωνίες κυρίων» με τους βιομηχάνους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ ζητάει από τους πολίτες να λύσουν το πρόβλημα. α) Να γίνουν πιο «υπεύθυνοι», δηλαδή να ψάχνουν σε όλη την Αττική (και όχι μόνο στην περιοχή τους) για το πιο φθηνό πρατήριο καυσίμων, σούπερ μάρκετ κ.λ.π. β) Να συγκροτήσουν ενώσεις καταναλωτών, που να διαπραγματεύονται με τους βιομήχανους-πολυεθνικές, το ύψος των τιμών και έτσι να υποκαταστήσουν τους κατηργημένους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ως πιο αγωνιστικός, κάνει μικρο-εκδηλώσεις για να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα (θαρρείς και υπάρχει κανένας που το αγνοεί!). Το ΚΚΕ κατακεραυνώνει τις πολυεθνικές και τα αστικά κόμματα απ’ τον Ριζοσπάστη – ενώ είναι αρκετά υποτονικός για το ντόπιο κεφάλαιο- χωρίς να οργανώνει καμιά ουσιαστική κινητοποίηση.

Όσο για την ΓΣΕΕ, τώρα αποδεικνύεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο η απαράδεκτη και προδοτική πολιτική της, μια που οι αυξήσεις των 0,90 ευρώ την ημέρα που υπέγραψε με τους εργοδότες είναι σκέτη κοροϊδία.

Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ακρίβειας και της διαρκούς επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου, πρέπει να κάνουμε μια τομή στην πολιτική λογική και την πρακτική μας. Πρέπει να βάλουμε τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών και των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει να τσακίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων (Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ) και της Ε.Ένωσης, να καταργήσουμε την αγορά και το καπιταλιστικό σύστημα. Να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας, να οργανωθούμε σε επιτροπές δράσεις στους χώρους δουλείας, στις συνοικίες κλπ, να πιέσουμε τα συνδικάτα να ξεκινήσουν ένα αγώνα διαρκείας ενάντια στην ακρίβεια και την φτώχεια.

Να απαιτήσουμε άμεσα:

- Κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ

- Σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, φτηνές υπηρεσίες από τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας

- Μείωση στις τιμές των βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης -ειδικά στα τρόφιμα-, κατάργηση του ΦΠΑ και φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου

- Αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών


ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ


Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΤΩΡΑ!

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!

-Από τη μια οι μηδενικές αυξήσεις, οι συνταξιούχοι των 300 και οι νέοι των 600 ευρώ, η ζούγκλα της ελαστικής εργασίας, η, μέχρι τελικής εξόντωσης, εβδομαδιαία εργασία των 70 ωρών που επιβάλλει η Ε.Ε.
Από την άλλη η γιγάντια κερδοφορία των πολυεθνικών, η εκτίναξη των επιτοκίων και των τιμών στο πετρέλαιο και τα τρόφιμα από το διεθνές τραπεζικό, χρηματιστηριακό και εμπορικό κύκλωμα. Μόνο για φέτος στην Ελλάδα, ο ρυθμός αύξησης των κερδών είναι τουλάχιστον τετραπλάσιος του πληθωρισμού!

-Από τη μια το 18% των Ελλήνων που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, το 40% του μισθού που φεύγει στα δάνεια, η εμπορευματοποίηση όλων των υπηρεσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εξανέμιση του λαϊκού εισοδήματος στο όργιο ακρίβειας, κερδοσκοπίας και ευρωπληθωρισμού.
Από τη άλλη οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, τα επενδυτικά κίνητρα στις επιχειρήσεις και το χάρισμα των χρεών τους, τα προγράμματα σύγκλισης της ΟΝΕ και οι αντεργατικές πολιτικές της νέας Ευρωσυνθήκης.

-Από τη μια οι αναβαθμισμένες τάσεις των λαϊκών και νεολαΐστικων αγώνων, η μεγάλη συμμετοχή στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις, η εκλογική φθορά του αστικού δικομματισμού.
Από την άλλη οι προδοτικές συμφωνίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, η κοροϊδία των επίσημων συνδικάτων με διεκδικήσεις για επιδόματα – ψίχουλα, το ξεπούλημα των αγώνων, η αποδοχή της ανταγωνιστικότητας και του ευρωμονόδρομου, η εργασιακή ειρήνη και υποταγή.

ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΙΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ!
-Η ακρίβεια και η λιτότητα δεν οφείλονται σε κάποια «αόρατη διεθνή κρίση». Καθορίζονται από τα ποσοστά κέρδους του κεφαλαίου, στοχεύουν στην απόσπαση μεγαλύτερης υπεραξίας από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, σε συνθήκες άγριου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Οι πολυεθνικές και οι διεθνείς κερδοσκοπικοί μηχανισμοί, αμείβουν όλο και πιο φτηνά την εργασία, δανείζουν όλο και ακριβότερο χρήμα, διαμορφώνουν όλο και ψηλότερα τις τιμές των βασικών καταναλωτικών αγαθών.
-Δεν είναι υπεύθυνοι μόνο κάποιοι «κερδοσκόποι – φαντάσματα». Είναι πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ΟΝΕ και τα προγράμματα σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής, το Ευρώ και τη νομισματική ισοτιμία, τη νέα αντιδραστική Ευρωσυνθήκη της Λισσαβόνας. Είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με το αντιδραστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που προωθεί. Είναι προϊόν της συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ και όλων των κυρίαρχων κύκλων σε αυτή την πολιτική.
-Δεν οφείλεται σε έλλειψη προϊόντων, ούτε σε πληθωρισμό κατανάλωσης, όπως λένε, αλλά στα υπερκέρδη και την καταστροφική υπερανάπτυξη του κεφαλαίου που υποβαθμίζει τον άνθρωπο και την κοινωνική αλληλεγγύη, καταστρέφει το περιβάλλον, εμποδίζει την επιστημονική και πολιτιστική πρόοδο για τις ανάγκες των εργαζομένων.

Είναι συνέπεια του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας, της ενιαίας αγοράς της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων της νέας τάξης, των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων. Γι’ αυτό ουρλιάζουν τα ΜΜΕ μπροστά στα καταδικαστικά δημοψηφίσματα των λαών, με την ιδεολογική τρομοκρατία του απομονωτισμού και του «αδιαπραγμάτευτου της ευρωπαϊκής πορείας». Γι’ αυτό ποινικοποιούν τους αγώνες, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, ζητούν «δηλώσεις μετανοίας» από τους απεργούς, φτιάχνουν τρομονόμους.

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ!
- Με ένα νέο εργατικό κίνημα και αγωνιστική ταξική ενότητα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων. Με ανεξάρτητα, ταξικά συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων. Για εργατική - μαχητική αντιπολίτευση ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου, κυβερνήσεων, Ε.Ε και νικηφόρων αγώνων.
-Η αντικαπιταλιστική αριστερά θα πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος με κάλεσμα κοινής δράσης σε όλες τις αγωνιζόμενες ταξικές δυνάμεις. Θεωρούμε επιζήμια την πρακτική και αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ (που συγκυβερνά ακόμα και σήμερα με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ) και του ΚΚΕ (που εξακολουθεί να διασπά τις ανεξάρτητες αγωνιστικές τάσεις, στο όνομα της αυτοεπιβεβαίωσης). Και οι δύο εξαντλούνται σε «προτάσεις εξουσίας», κοινοβουλευτικές διαμάχες και «ανυπακοή» των λόγων, αντιμετωπίζοντας τους εργατικούς αγώνες ως «κινήματα διαμαρτυρίας» και «δεξαμενές ψήφων».
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

1. 1400 ΕΥΡΩ κατώτερος βασικός μισθός σε όλους τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Άμεσα 400 ΕΥΡΩ αύξηση στον κατώτερο βασικό μισθό. Ανατροπή της προδοτικής ΕΓΣΕΕ της ΓΣΕΕ. Μάχη για την υπεράσπιση των κλαδικών ΣΣΕ.

2. Κατώτερη σύνταξη 1300 ΕΥΡΩ.

3. Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό.

4. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη βασικής ανάγκης και διατίμηση στα τρόφιμα. Κατάργηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα. Απειθαρχία στην οδηγία της Ε.Ε. που τον επιβάλλει.

5. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Όχι στα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά ΑΕΙ και την ιδιωτική υγεία. Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων στις ΔΕΚΟ. Παλεύουμε για δημόσια ιδιοκτησία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Κατάργηση του νόμου πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

6. Διπλασιασμός του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους. Άμεση επαναφορά των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου που κατάργησε η κυβέρνηση Καραμανλή, έκτακτη φορολογία στο κεφάλαιο, φορολόγηση της μεγάλης ιδιοκτησίας, της εκκλησίας, των ειδών πολυτελείας.


7. Κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς, των διοδίων, των ιδιωτικών πλαζ, των δημοτικών τελών, της εμπορευματοποίησης κάθε λαϊκής αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας.

8. Άτοκα δάνεια για πρώτη κατοικία. Διαγραφή των αναλογούντων τόκων στα υφιστάμενα δάνεια. Απαγόρευση κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων από χρέη για κύρια και δευτερεύουσα κατοικία. Νομοθετική κατάργηση της δυνατότητας των τραπεζών για κατασχέσεις.

9. Άμεση μείωση κατά 30% στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και στα εισιτήρια των αστικών και ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Πάγωμα κάθε αύξησής τους. Προγράμματα λαϊκής στέγης και φτηνών διακοπών για εργαζόμενους, ανέργους, φοιτητές. Επιδότηση ενοικίου για νέα ζευγάρια, ανέργους, φοιτητές.

10.Απειθαρχία, ανατροπή, ρήξη με την ευρωλιτότητα, την ΟΝΕ, τις ΕΟΚικές ντιρεκτίβες, την ΕΚΤ, τα προγράμματα σύγκλισης και περιορισμού των δημόσιων επενδύσεων.

Νέο Αριστερό Ρεύμα(ΝΑΡ)