Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Δυστυχώς δεν εκπλήσσει πλέον ένα περιστατικό όπως αυτό που καταγράφηκε με τον ξυλοδαρμό σε βάρος εργαζόμενης σε τσιπουράδικο.

Δεν είναι πια έκπληξη η υποβάθμιση της δουλειάς των εργαζόμενων στον επισιτισμό, σε δουλεία, σε άμισθη πρακτικά εξόντωση. Από το 2012 δεν υπάρχει καν συλλογική σύμβαση εργασίας στον κλάδο, ο οποίος είναι ο παράδεισος του εργοδότη και η κόλαση του εργαζόμενου. Είναι πιο δραστήριος οικονομικά κλάδος, με καταστήματα που ανοίγουν συνεχώς, ειδικά σε «φοιτητουπόλεις», είναι όμως και ο κλάδος όπου εργαζόμενοι και εργαζόμενες δεν πληρώνονται υπερωρίες, επιδόματα, δώρα, στην καλύτερη περίπτωση αμείβονται με μισθούς μειωμένους τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα, η «μαύρη εργασία» τείνει να γίνει κανόνας. Είναι ένα ακόμα κεφάλαιο του «νέου μνημονιακού πολιτισμού» που συνεχίζουν να επιβάλλουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ εις βάρος του κόσμου της δουλειάς.

Η επίθεση στην εργαζόμενη από τον εργοδότη της, είναι το «κερασάκι» που επιβεβαιώνει δύο πράγματα: ότι η εργοδοσία πλέον γίνεται όλο και πιο ασύδοτη, με την ανοχή και κάλυψη αρχών και ότι ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους είναι η οργάνωση και η αντεπίθεση.
Καλούμε όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες της πόλης να συμπαρασταθούν στην εργαζόμενη, καθώς και στους εργαζόμενους και στις εργαζόμενες που συνεχίζουν να εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες.

Είναι ώρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να ενεργοποιηθούν και να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν ενιαία και νικηφόρα την αντεργατική θύελλα στους χώρους δουλειάς.

Μόνο με κινητοποιήσεις και αποφασιστικούς αγώνες θα «κοπεί το χέρι» της εργοδοσίας που χτυπάει μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά πλέον.

'Μόνο με εργασιακά αιτήματα κόντρα στους μύθους της ανάπτυξης και στο μοντέλο του «πάντα διαθέσιμου, πάντα συγκαταβατικού, πάντα υποταγμένου» εργαζόμενου, θα έχουν οι αγώνες νίκες, καθημερινές, στο παρόν και στο μέλλον.

ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑΝΝΙΝΩΝ

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Αντίο σύντροφε Στέφανε

Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε την είδηση του χαμού σου, σύντροφε Στέφανε, θυμόμαστε όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί στους αγώνες, στις συζητήσεις, στις πολλές συμφωνίες και στις πολλές διαφωνίες και αυτό που μένει στο τέλος, είναι η θύμηση από το ζεστό χαμόγελό σου και το βλέμμα που έλεγε «όλα καλά θα πάνε». Ο νους μας τρέχει στους δικούς σου ανθρώπους και στην τεράστια θλίψη που προκάλεσε ο χαμός σου και τους συμπαραστεκόμαστε.

Σε χαιρετάμε σύντροφε, με ένα ποίημα για το όραμα:

Αμετάθετο όραμα (Τίτος Πατρίκιος)
Και μ’ όλες τις αναστολές που πήραν τα όνειρά μας 
πάντα θα σκέφτομαι μιαν υψικάμινο, πολύξερη 
με χιλιάδες εργάτες να της καθαρίζουν τα δόντια 
να την ταΐζουν σίδερο και κάρβουνο. 
Μιαν υψικάμινο που θα καπνίζει 
όσο δεν καπνίσαμε όλα τα τελευταία χρόνια, 
που δε θα κόβει το τσιγάρο της στα δυο, 
που δε θ’ αφήνει τη λαχτάρα της στη μέση, 
κι όλο θα βγάζει ατσάλι 
να δένονται οι μεγάλες σκαλωσιές 
που παν να φτάσουνε τον ουρανό. 
 

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Οργάνωση Γιαννίνων