Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Στη δίνη της αντεργατικής επίθεσης, της ανεργίας, της ακρίβειας,

πάνω στις ανάγκες και τα δικαιώματά μας,

η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι καθολική και αμετακίνητη.

Κόντρα κι ενάντια στις επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ,

του ΠΑΣΟΚ,

του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Μέσα από τη μετωπική σύγκρουση με το ντοπαρίσμα της αξιοπρέπειας μας,

τη χειροτέρευση και την καταλήστευση της εργατικής τάξης,

την περιθωριοποίηση στη μερική απασχόληση και μερική ζωή των νέων.

Για να υπάρξει απάντηση στις εξαγγελίες της ΔΕΘ

και στην κοινωνική συναίνεση που επιζητούν,

η ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

καλεί τους εργαζόμενους και τα σωματεία, τη νεολαία και τους μετανάστες,

σε σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο

την Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη, στις 8.30 μ.μ.

ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΕΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΑΡΧΗ


Θέτουμε μερικά ερωτήματα και περιμένουμε οι παλιοί και νέοι υποστηρικτές του ΚΤΕΛ στην πόλη να απαντήσουν.

Πρώτον, γιατί το ΚΤΕΛ εφόσον θέλει να κάνει σταθμό στην Παπανδρέου, κάνει αιτήσεις για... γκαρσονιέρες αρχικά και έπειτα για “εμπορικά κέντρα”; Μήπως γιατί ξέρει ότι δεν μπορεί να φτιάξει σταθμό λεωφορείων εκεί και το πάει “λάου-λάου” με τη στήριξη των τοπικών αρχών;

Δεύτερον, γιατί καταθέτει αιτήσεις αδειοδότησης με ψεύτικα στοιχεία για την κίνηση των επιβατών στη νομαρχία και ποιός είναι ο υπάλληλος της νομαρχίας που τις εγκρίνει και με ποιου την πολιτική εντολή; Μήπως του ίδιου του κ. Καχριμάνη που έσπευσε να αποφανθεί πριν λίγες μέρες για την καταλληλότητα της θέσης; Μην παίρνοντας υπόψην τις θέσεις των επιστημονικών και θεσμικών φορέων , όπως το ΤΕΕ, τον εμπορικό σύλλογο, τις οικολογικές οργανώσεις, τις τοπικές κινήσεις πολιτών, το σύνολο της αντιπολίτευσης αλλά και τον Υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Καλογιάννη

Τρίτον, από πότε ο νομάρχης κατέχει ανώτερη θέση από το Συμβούλιο της Επικρατείας και ποιός τον δικαιοδοτεί να προδικάζει τις αποφάσεις; Ο κ Καχριμάνης, σε ένα ακόμη από τα πολλά ολισθήματά του, έσπευσε να “μαντέψει” ότι τα προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα που κέρδισαν οι κάτοικοι της οδού Παπανδρέου είναι “τυπική διαδικασία”. Αλήθεια, γνωρίζει ο πρόεδρος του ΣτΕ ότι ένας νομάρχης αμφισβητεί την ουσιαστική ισχύ των αποφάσεων του δικαστηρίου, ή μήπως πρέπει να τον ειδοποιήσει κάποιος μέσω της... εσωτερικής αλληλογραφίας του παράνομου ξενοδοχείου Grand Serai, όπου κατέλυσε πρόσφατα;

Τέταρτον, γιατί ο Δήμος και η Νομαρχία επέτρεψαν κατά τη διάρκεια του Αυγούστου στο ΚΤΕΛ, να συνεχίσει ανενόχλητο τις εργασίες στην Παπανδρέου, παρότι όταν ζήτησε παράταση της συζήτησης των ασφαλιστικών μέτρων για τα τέλη του μήνα στο ΣτΕ, εγγυήθηκε ότι “δεν θα κάνει τίποτε” στο μεσοδιάστημα; Μήπως για να ολοκληρωθούν τα έργα και να έχουμε άλλο ένα “δεδικασμένο”, με τον τρόπο που νομιμοποιείται κάθε παρανομία σε αυτή τη χώρα;

Πέμπτον, ποιός μπορεί να εξηγήσει το εξής παράδοξο: Ο καθύλην αρμόδιος, ο Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Καλογιάννης να εκφράζει “προσωπικές απόψεις” αλλά να μην κάνει τίποτε παραπέρα, παρότι θεωρεί ότι η θέση του ΚΤΕΛ δεν είναι στην Παπανδρέου και ο νομάρχης να κ. Καχριμάνης να αποφαίνεται ότι ο σταθμός θα λειτουργήσει κανονικά, παρότι εκκρεμεί η υπόθεση στο ΣτΕ, λες και το ανώτατο δικαστήριο είναι κάποια υπηρεσία στο κτίριο της Νομαρχίας Ιωαννίνων;

Καλούμε το νομαρχιακό και δημοτικό συμβούλιο να πάρει μια ουσιαστική θέση για το ζήτημα του ΚΤΕΛ στην οδό Παπανδρέου και να απομονώσει πολιτικά τις απόψεις που εκφράζει ο Νομάρχης. Μόνο έτσι θα δικαιώσει την χρησιμότητα του στο Γιαννιώτικο λαό, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του και το γενικό καλό.

Τέλος όμως καλούμε τον ίδιο το Γιαννιώτικο λαό να υπερασπιστεί με κάθε μέσο το δικαίωμα του να ζει σε μία ανθρώπινη πόλη. Είναι στο δικό του χέρι να δώσει ένα μάθημα σε αυτούς που εμπορεύονται τα πάντα. Ας σηκώσει μια μέρα το ανάστημα του, διεκδικώντας τα αυτονόητα και οι καταπατητές και οι προύχοντες που τους υπερασπίζονται - όπως τώρα ο Νομάρχης Ιωαννιτών- θα φανούν μικροί και αδύναμοι….

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Σχετικά με τον πόλεμο στην Οσετία και τις εξελίξεις στον Καύκασο

Η τυχοδιωκτική επίθεση που εξαπέλυσε η γεωργιανή κυβέρνηση - μαριονέτα των αμερικάνων - σε βάρος των αμάχων στο Τσχινβάλι και της ρώσικης «ειρηνευτικής δύναμης» στη Νότια Οσετία προκάλεσε την προετοιμαζόμενη πολεμική επίθεση της ρώσικης κυβέρνησης με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες.
Ο πόλεμος που εξελίσσεται στην περιοχή είναι γέννημα της πάλης ανάμεσα στις ρώσικες, αμερικανονατοϊκές και ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το ξαναμοίρασμα και τον έλεγχο του φυσικού πλούτου και των σφαιρών επιρροής του Καυκάσου και της Κασπίας Θάλασσας.
Πραγματοποιείται πάνω στη βάση της νέας ποιοτικής όξυνσης του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που συνοδεύουν τη διεθνή οικονομική κρίση και τις νέες μορφές αύξησης της εκμετάλλευσης των λαών στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Οι ιμπεριαλιστές για να ελέγξουν τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής καθώς και τους αγωγούς διέλευσης τους, ενισχύουν και αξιοποιούν τις εθνικιστικές τάσεις, τις τοπικές μαφίες και τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Ο πόλεμος αυτός εμπλέκει άμεσα -για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια- τον αμερικάνικο και ρώσικο ιμπεριαλισμό και εμπεριέχει τον κίνδυνο, ανεξάρτητα από μια παροδική εκεχειρία, ενός ντόμινο συγκρούσεων που θα συμπαρασύρει μαζί με τη Νότια Οσετία και την ευρύτερη περιοχή.
Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται στενά με τις αντίστοιχες επικίνδυνες καταστάσεις που δημιουργούν στην περιοχή μας οι επεμβάσεις ΗΠΑ- ΝΑΤΟ και ΕΕ με τη δημιουργία προτεκτοράτου στο Κόσσοβο, την διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το αμερικάνικο σχέδιο ελέγχου της Μέσης Ανατολής, τις απειλές κατά του Ιράν, τη συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ.
Η ελληνική αστική τάξη, η κυβέρνηση της ΝΔ -όπως και αυτές του ΠΑΣΟΚ- έχουν συγκεκριμένες ευθύνες διότι συμμετέχουν άμεσα στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αποστέλλουν στρατεύματα στις περιοχές των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, οξύνουν με την πολιτική τους τον ενδοαστικό ανταγωνισμό ιδιαίτερα στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να κλιμακώσουν τον αγώνα τους ενάντια σε κάθε συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
- Να επιστρέψουν αμέσως όλες οι στρατιωτικές αποστολές από τις περιοχές επέμβασης. Να αποσυρθούν όλα τα ένα στρατεύματα και να αποτραπούν οι επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Να διαλυθούν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ΝΑΤΟ- ΕΕ.
- Αντιϊμπεριαλιστική αλληλεγγύη με τους λαούς του Καυκάσου στον αγώνα τους ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ενάντια στις κυβερνήσεις και την αντιλαϊκή πολιτική τους.
- Κοινή απάντηση και πάλη των λαών ενάντια στον πόλεμο στον Καύκασο, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και απειλές στη Μέση Ανατολή, για την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, για μια άλλη αντικαπιταλιστική εργατική διεθνοποίηση και προοπτική.


Νέο Αριστερό Ρεύμα

www.narnet.gr

Αύγουστος 2008

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΚΙΜΜΗ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τα επεισόδια στην Λευκίμμη της Κέρκυρας αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα της διάθεσης των στερεών αποβλήτων είναι πλέον εκρηκτικό.

Οι καθημερινές πλέον συγκρούσεις των κατοίκων της Λευκίμμης με τις δυνάμεις καταστολής έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε τέτοιο σημείο που υπάρχει πλέον σοβαρός κίνδυνος να χαθούν ανθρώπινες ζωές.

Μετέτρεψαν τα χωριά της Λευκίμμης σε πεδία μάχης , πνίξανε τον κόσμο στα δακρυγόνα , πυροβολούσαν στον αέρα , εισέβαλαν στα σπίτια και επέβαλαν καθεστώς κατοχής και τρόμου, έστειλαν ηλικιωμένους ανθρώπους στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα., συνέλαβαν τον παπά της Λευκίμμης και το έσυραν στα δικαστήρια σαν κοινό εγκληματία, δεν αφήνουν τον κόσμο να ανοίξει τα παράθυρα του, απειλούν όποιον βάλει στο σπίτι του διαδηλωτή, περιπολούν στους δρόμους πάνοπλοι χτυπούνε τις μπότες τους στην άσφαλτο και τις ασπίδες με τα κλομπ. Συμπεριφέρονται χειρότερα και από δυνάμεις κατοχής.

Η κυβέρνηση του απόλυτου ξεπεσμού και της κατάργησης κάθε έννοιας δημοκρατικών δικαιωμάτων πρέπει να φύγει μαζί με τα ΜΑΤ.

· ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

· ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ

· ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (ΜΕ.Ρ.Α)

(Νέο Αριστερό Ρεύμα, ΕΚΚΕ, ΕΕΚ, Οικολόγοι εναλλακτικοί, ανένταχτοι)

Αύγουστος 2008

Το Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα – D.H.K.Ρ.: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


*Το Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα – D.H.K. με ανακοίνωση τύπου που εξέδωσε στις 11 Αυγούστου 2008 έκανε γνωστό ότι ο Dursun KARATAS, Γενικός Γραμματέας του Κόμματος , έχασε τη ζωή του σε νοσοκομείο του εξωτερικού όπου νοσηλευόταν επειδή έπασχε από καρκίνο. Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται συνοπτικά τα εξής:

ΈΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Ο ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ Ο «ΘΕΙΟΣ» ΜΑΣ.

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΥΡΣΟΥΝ ΚΑΡΑΤΑΣ, ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

*Θα εξακολουθήσουμε να δυναμώνουμε την πάλη σύμφωνα με τα όσα μας δίδασκε ο αρχηγός μας.

*Το να είσαι αγωνιστής- επαναστάτης πρέπει να κρίνεται πλέον με βάση το έργο και τη ζωή του ηγέτη μας.

* Στέλνουμε συλλυπητήρια στους λαούς της Τουρκίας αλλά και όλης της υφηλίου για την απώλεια του μεγάλου αγωνιστή.

Η θλίψη μας είναι απερίγραπτη, η απώλεια αυτή είναι πολύ μεγάλη. Ο σ. Ντουρσούν ΚΑΡΑΤΑΣ, Γενικός Γραμματέας του DHKΡ ως ένας ακόμη μάρτυρας του αγώνα μας άφησε την τελευταία του πνοή στις 05.00 τα ξημερώματα στις 11 Αυγούστου 2008. Σταμάτησε η καρδιά ενός μεγάλου επαναστάτη που χτυπούσε αδιάκοπα 38 ολόκληρα χρόνια μέσα στους αγώνες για την ελευθερία των λαών μας και την ανεξαρτησία της χώρας μας. Όταν έδωσε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά των συντρόφων του, στο πρόσωπό του εμφανιζόταν ξεκάθαρα η περηφάνια επειδή ως ηγέτης επαναστάτης εκτέλεσε τα αγωνιστικά του καθήκοντα μέχρι την τελευταία στιγμή.

Σύντροφοι!

Χάσαμε τον ηγέτη μας-το «θείο» μας (- όπως τον αποκαλούσαμε-), το άσβηστο φως μας στα σκοτάδια, την πυξίδα που μας έδειχνε τον δρόμο σε κάθε δυσκολία. Χάσαμε τον πρωτοπόρο αγωνιστή που καθόριζε την πορεία μας. Χάσαμε το δάσκαλό μας που με τις συμβουλές του, κατάφερνε πάντα να βοηθήσει όσους είχαν πέσει και να τους στηρίξει πάλι στις γραμμές του αγώνα. Χάσαμε τον αρχηγό μας, το παράδειγμά μας που πάντα βρισκόταν δίπλα μας με την πολιτική του σκέψη και τακτική.

Ο σύντροφός μας ζωγράφιζε επί 38 χρόνια τις πιο ωραίες εικόνες σε τούτο το γερασμένο και σε δεκάδες σημεία χτυπημένο και δοκιμαζόμενο πλανήτη. Χάσαμε τον καθοδηγητή μας! Με την καθοδήγηση και την επίβλεψή του, καταφέραμε να φτάσουμε στο σήμερα χωρίς να χάσουμε το δρόμο μας, παρά τις θύελλες των αντεπαναστάσεων, τα χτυπήματα από το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Ο ηγέτης μας είναι πλέον η σημαία του αντιφασιστικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα μας και του διεθνισμού.

Λέμε «αντίο» στο σύντροφό μας που «έφυγε» προς την αθανασία. Το να είναι «αθάνατος» δεν είναι ο δικός μας χαρακτηρισμός, επειδή εκείνος στα 38 χρόνια αγώνα και θυσίας βήμα-βήμα έφτασε σε αυτή την τιμημένη θέση. Όσα έργα μας άφησε είναι τεκμήρια της πίστης και της θυσίας του. Το Κόμμα μας για την ίδρυση και την οργάνωση του οποίου εκείνος θυσίασε όλη τη ζωή του, το αίμα και την υγεία του θα συμβολίζει πάντα την αθανασία του. Τα θεωρητικά και πρακτικά έργα του που αποτελούν για μας αγωνιστική παρακαταθήκη είναι και ταυτόχρονα απόδειξη ότι εκείνος δεν πέθανε ποτέ!

Γνωρίζουμε πόσο δύσκολη θα είναι η συνέχιση της επαναστατικής πορείας χωρίς την καθοδήγηση και την πολιτική του αντίληψη. Τα έργα του αλλά και η ίδια η ζωή του θα είναι παραδείγματα για μας για πάντα.

Λαέ μας και σύντροφοι!

Ο ηγέτης μας εδώ και 10 χρόνια πάλευε με όλη τη θέληση και τη δύναμή του κατά του καρκίνου, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα των βασανιστηρίων και της φυλάκισης του που διήρκεσαν χρόνια, της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, της δύσκολης ζωής στην παρανομία και την εξορία. Για την περίθαλψη του κάναμε ό,τι ήταν επιστημονικά εφικτό. Παρά την ασθένεια του, ο σύντροφός μας, εκτός από τις τελευταίες 6 μέρες της ζωής του, δεν εγκατάλειψε ποτέ τα καθήκοντά του.

Στελέχη, μαχητές και προσκείμενοι στο κόμμα μας, λαέ της χώρας να είστε σίγουροι ότι το Κόμμα μας θα συνεχίσει με μεγαλύτερο ζήλο την πάλη ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε ο ηγέτης μας. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στους αγώνες για την ανεξάρτητη δημοκρατική σοσιαλιστική Τουρκία και θα είναι μάθημα για όλους μας. Κάθε στιγμή της ζωής του είναι γεμάτη με θυσίες που θα τιμάμε πάντα. Ο αγώνας θα συνεχίζεται αδιάκοπα και ανυποχώρητα.

Ο Ντουρσούν Καρατάς συμβολίζει μια ζωή η οποία κάθε στιγμή ταυτιζόταν με τους αγώνες. Μια ζωή γεμάτη νίκες και ήττες, θυσίες και προδοσίες, μέσα από την οποία ο σύντροφός μας κατάφερε να αποτελέσει παράδειγμα αγωνιστή. Ο τρόπος που έζησε σηματοδότησε τους ταξικούς και επαναστατικούς αγώνες των τελευταίων 38 χρόνων στη χώρα μας.

Με την πίστη του στα οράματα της επανάστασης και στον Μαρξισμό-Λενινισμό, με την αλύγιστη του θέληση και την αποφασιστικότητα του ενάντια στους εχθρούς μας κατάφερε να καθοδηγήσει το Κόμμα μας στις πιο κρίσιμες στιγμές. Η θεωρητική και πρακτική καθοδήγηση του συνεχίστηκε ανυπόταχτα στις πιο αβάσταχτες συνθήκες που επικρατούσαν.

Η ζωή του συντρόφου μας αποτελεί μάθημα από το οποίο πρέπει να παραδειγματιστούμε εμείς και όσοι αγωνίζονται στον κόσμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους συνεργάτες του. Καθ' όλη την διάρκεια της 38χρονης επαναστατικής ζωής του, πάντα ζούσε σύμφωνα με τις αρχές του Σοσιαλισμού και όχι τους νόμους της ολιγαρχίας. Ποτέ δεν είχε μια σταθερή διεύθυνση κατοικίας εκτός από αυτή που είναι η καρδιά του λαού μας. Ακόμη και όταν νοσηλευόταν στο εξωτερικό δεν είχε μια «νόμιμη» ταυτότητα. Παρά τις απειλές, τις επιχειρήσεις, τις δημαγωγίες στα αστικά ΜΜΕ, εκείνος συνέχιζε πάντα με μεγαλύτερο πάθος.

Αυτός ήταν ο θεωρητικός μας, ο δάσκαλος μας, ο καπετάνιος μας αλλά και ταυτόχρονα ο ακούραστος και ασυμβίβαστος μαχητής της επανάστασης.

Ο σ. Ντουρσούν Καρατάς γεννήθηκε στις 25 Μάρτη του 1952 στο Ελάζιγ. Ήταν κουρδικής καταγωγής από φτωχή οικογένεια. Για πρώτη φορά συνελήφθη το 1974 στο Ελάζιγ με τους συντρόφους του όταν έγραφαν στους τοίχους συνθήματα ενάντια στη εισβολή της ολιγαρχικής δικτατορίας στην Κύπρο. Από τότε μέχρι την τελευταία του πνοή συνέχιζε την πολιτική του δραστηριότητα.

Το 1970 γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και γίνεται δραστήριο μέλος της DEV-GENC (Επαναστατικής Νεολαίας). Λέγεται ότι το να είσαι ηγέτης δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται με θάρρος και πίστη. Ο σύντροφός μας εμφανίζεται από τους πρώτους κιόλας αντιφασιστικούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των φοιτητών ως ηγέτης. Κατακτάει, με την τόλμη και την συνέπεια του, την εμπιστοσύνη, την εκτίμηση και τον σεβασμό των συντρόφων του που τον αποκαλούν πλέον «Θείο». Οι αγωνιστές της Επαναστατικής Νεολαίας δεν περιορίστηκαν στα στενά νομικά όρια, ούτε κλείστηκαν στους πανεπιστημιακούς χώρους. Έτσι τον γνώρισαν χιλιάδες άνθρωποι στις φτωχογειτονιές και τα εργοστάσια.

Όταν η φασιστική τρομοκρατία έφτασε στο απόγειο της και όταν πολλοί άλλοι εγκατέλειπαν το πεδίο του αγώνα, εκείνος, ως ηγετικό στέλεχος της DEV-SOL (Επαναστατικής Αριστεράς) έγραφε: « Η αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα δε θα συντρίψει τα 45 εκατομμύρια του λαού μας!» καλώντας όλους για τη συνέχιση της αντίστασης. Ενώ δεκάδες άλλοι έψαχναν θεωρίες για να εξηγήσουν γιατί έσκυψαν το κεφάλι και συμβιβάστηκαν, εκείνος στις πιο αβάσταχτες συνθήκες της χούντας οργάνωσε τον αντιχουντικό αγώνα και την αντίσταση σε κάθε σημείο της χώρας. Όπου βρισκόταν μετέτρεπε το μέρος σε εστία αντίστασης. Έτσι και κατά τη διάρκεια της κράτησης του στις φυλακές, έγινε κινητήρια δύναμη, οργάνωσε και συμμετείχε επί 75 μέρες στην ιστορική αντίσταση της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου το1984, αποκρούοντας τα σχέδια της φασιστικής χούντας που πάσχιζε να υποτάξει τους αγωνιστές. Το να είσαι «ηγέτης» σημαίνει να βαδίζεις πάντα στην πρωτοπορία του αγώνα ακόμη και όταν πρέπει να πληρώσεις το κόστος με την ίδια σου τη ζωή.

Όταν άρχισαν οι αναθεωρητές να συμβιβάζονται ανάλογα με τις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού και να απαρνούνται τις αρχές του Σοσιαλισμού, ο ηγέτης μας έγραφε το σύνθημα: «Θα συγκλονίσουμε ακόμη μια φορά τον κόσμο από την Τουρκία». Όταν οι ιμπεριαλιστές ούρλιαζαν για τη «νίκη» τους μετά τις ανατροπές των ρεβιζιονιστικών χώρων και κάποιοι αναθεωρητές ξεκινούσαν να εξαπλώνουν την απελπισία και τις αμφιβολίες για το Σοσιαλισμό, εκείνος σήκωνε πιο ψηλά τη σημαία μας με το σφυροδρέπανο. Στη δίκη της DEV-SOL που «καταδικάζονταν» 1453 αγωνιστές, ο ηγέτης μας διάβασε ένα μανιφέστο αντίστασης αποτελούμενο από 1753 σελίδες που έγραψαν από κοινού και ονόμασαν «Έχουμε Δίκιο, Θα νικήσουμε!». Με την ιστορική και ηρωική στάση του στις δίκες της DEV-SOL, ο Ντουρσούν Καρατάς έγινε σύμβολο αντίστασης. Τον Οκτώβρη του 1989, απέδρασε από τις φυλακές της ολιγαρχίας αφήνοντας ένα σημείωμα: « Η ελευθερία δε χαρίζεται! Φεύγουμε για να συμμετάσχουμε στην πάλη της κατάκτησης της ελευθερίας!». Δεκάδες εντάλματα δημοσίευσαν οι αρχές για να βρεθεί είτε νεκρός είτε ζωντανός, ωστόσο εκείνος οργάνωσε τα πιο ισχυρά χτυπήματα στους εχθρούς του λαού μας. Αυτός ήταν ο λόγος που προσπαθούν οι κυβερνώντες να επιτεθούν με δυσφημίσεις και ψέματα στο πρόσωπό του. Εκατοντάδες σύντροφοί μας που έπεσαν μαχόμενοι φωνάζοντας την τελευταία στιγμή: «Ζήτω ο ηγέτης μας Ντουρσούν Καρατάς!» απάντησαν στον ψυχολογικό-πόλεμο της ολιγαρχίας που σκόπευε να δημιουργήσει δυσπιστία απέναντι στο πρόσωπο του συντρόφου μας.

Αδέλφια μας, σύντροφοι και λαέ μας, να είστε βέβαιοι ότι σε κάθε αντίσταση και εξέγερση, σε κάθε χτύπημα, θα ακουστεί η ίδια φωνή. Ό σύντροφός μας δημιούργησε και συμμετείχε στις Ένοπλες Μονάδες Ενάντια στη Φασιστική Τρομοκρατία (FTKSME) και στις Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις (SDB) που έγιναν εφιάλτες για τα όργανα της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Για να μας εκφοβίσουν δολοφόνησαν δεκάδες συντρόφους μας, μεταξύ των οποίων και την Σαμπαχάτ Καρατάς, μέλος της Κ.Ε. της DEV-SOL που ήταν σύζυγός του. Ούτε οι δολοφονίες ούτε οι φυλακίσεις εκατοντάδων συντρόφων μας δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την πορεία μας για την επανάσταση. Ενάντια στον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό ο ηγέτης μας σηκώνοντας το λάβαρο του Μαρξισμού-Λενινισμού κατάφερνε κάθε φορά να γιατρέψει τις πληγές και να συνεχιστεί η πορεία μας. Μετά από το ιδρυτικό συνέδριο του Κόμματός μας, στις 30 Μάρτη του 1994, ο σ. Ντουρσούν Καρατάς εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας και μέχρι να «φύγει» από τη ζωή στάθηκε αντάξιός της θέσης του. Το όνομά του πλέον είναι όρκος μας για τη νίκη. Θα είμαστε πάντα αντάξιοί του. Ο ηγέτης μας στην δίκη της Επαναστατικής Αριστεράς έλεγε μεταξύ των άλλων: « Αυτή η πάλη που διεξάγεται είναι ταξική και θα συνεχιστεί μέχρι την συντριβή του εχθρού. Νιώθω περήφανος που είμαι ένας από τους μαχητές της DEV-SOL που αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον της χώρας και τη σημαία της απελευθέρωσής του λαού μας». Το όνομα αυτής της ελπίδας είναι πλέον το DHKP-C.

Από τις φτωχογειτονιές στα πανεπιστήμια, από τους χώρους δουλειάς μέχρι τις κορυφές των βουνών όπου είχαμε δράση και οργάνωση, ο ηγέτης μας συνέβαλλε, ανάλυε και πρότεινε λύσεις στους προβληματισμούς, έδινε κουράγιο και δύναμη σε όλους. Με την αλύγιστη θέληση και το αδάμαστο θάρρος του, εκπαίδευσε δεκάδες στελέχη που καθοδήγησαν τους πιο σκληρούς αγώνες πολλοί από τους οποίους έπεσαν ηρωικά.

Τα όργανα του ιμπεριαλισμού και του φασισμού δεκάδες χρόνια «καταζητούσαν» τον ηγέτη μας για να τον εξοντώσουν. Δεν κατάφεραν να τον δολοφονήσουν. Δεν θα τους αφήσουμε όμως ούτε στιγμή να χαίρονται. Δεν θα χαροποιήσουμε ποτέ τους εχθρούς μας, δεν θα στενοχωρήσουμε τους φίλους και το λαό μας.

Λαέ μας! Έχασες ένα παλικάρι σου, έναν καπετάνιο σου που ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι του και πάντα αντιστάθηκε ηρωικά, ένα δάσκαλο που 38 ολόκληρα χρόνια μας δίδασκε την επανάσταση και το Σοσιαλισμό. Εμείς, τα στελέχη, οι μαχητές και οι αγωνιστές του DHKP-C, υποσχόμαστε ότι θα κρατήσουμε γερά και ψηλά τη σημαία που μας άφησε ο δάσκαλός μας. Βαδίζοντας στο δρόμο που εκείνος χάραξε θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε μέχρι τη νίκη, μέχρι τη ίδρυση της Επαναστατικής Λαϊκής Κυριαρχίας τα θεμέλια της οποίας έχτισε ο ηγέτης μας. Αργά η γρήγορα θα υλοποιήσουμε τα όνειρα του.

Σύντροφοι! Ο «Θείος» μας, σωματικά δεν είναι πλέον μαζί μας όμως με τις ιδέες του και τα έργα του πάντα θα μας καθοδηγεί. Η «παρακαταθήκη» που μας άφησε είναι να δυναμώσουμε με μεγαλύτερο πάθος και ζήλο τους αγώνες μας. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από το γεγονός ότι ο ηγέτης μας μέχρι τις τελευταίες του μέρες εκτέλεσε τα καθήκοντά του. Σύντροφοι, για να καλύψουμε το κενό στη θέση του δεν πρέπει να χάσουμε δευτερόλεπτο καθώς πρέπει να σηκώσουμε μεγαλύτερο βάρος. Αυτό είναι η τελευταία επιθυμία του, αυτό χρειάζεται να κάνουν οι αγωνιστές ενός επαναστατικού κινήματος.

Λαοί της Τουρκίας και όλης της υφηλίου!

Ο πόνος που νιώθουμε για την απώλεια του συντρόφου μας είναι μεγάλος. Όμως η πίστη μας, η αποφασιστικότητα και η υπευθυνότητά μας σήμερα είναι μεγαλύτερη από τον πόνο μας. Η ιστορία κατέγραψε επανειλημμένα ότι είμαστε ανίκητοι. Θα γράψει επίσης και τη νίκη μας. Να γνωρίζετε ότι θα συνεχίσουμε την επαναστατική μας πορεία και καθ' όλη την διάρκεια της ο ηγέτης μας θα βαδίζει μαζί μας. Θα ακουστεί σε κάθε γωνιά της χώρας μας η φωνή του την οποία δεν κατάφεραν οι εχθροί μας να την πνίξουν. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε με την φωνή του. Θα βαδίζουμε γερά και αποφασιστικά στον δρόμο της επανάστασης σαν τον ηγέτη μας. Όταν φτάσουμε στη μέρα της νίκης, ο «θείος» μας θα κυματίσει την σημαία μας στα κάστρα της ολιγαρχίας.

Ο ΝΤΟΥΡΣΟΥΝ ΚΑΡΑΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΜΑΣ, ΗΓΕΤΗΣ, «ΘΕΙΟΣ» ΜΑΣ, Η ΦΛΟΓΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ!

11 Αυγούστου 2008

D H K Ρ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις αιματοκυλούν τους λαούς του Καυκάσου.


Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για τον ενεργειακό έλεγχο αιματοκυλούν τους λαούς του Καυκάσου.

Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. (μαζί και η ελληνική) φέρουν τεράστιες ευθύνες για τις εξελίξεις αυτές.

Æ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΟΣΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

Æ ΕΞΩ ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ (ΚΑΥΚΑΣΟ, ΚΟΣΟΒΟ, ΚΥΠΡΟ, ΙΡΑΚ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ…)

Æ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε.

Æ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ

Ν.Α.Ρ.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ

ΟΛΟΝΥΚΤΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ
ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΠΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΕ ΒΑΡΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Καθεστώς κατοχής, πυροβολισμοί και δακρυγόνα μέσα στα χωριά
Καταστράφηκε το αστυνομικό τμήμα και περιπολικά της αστυνομίας.

Εκτεταμένα επεισόδια χτές το βράδυ στη Λευκίμμη . Εξαγριωμένοι διαδηλωτές που έχουν καταπατηθή τα κτηματά τους πολιόρκησαν την είσοδο του εργοταξίου στη χωματερή και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ. Τραυματίστηκε ένας αστυνομικός και καταστραφηκε ένα περιπολικό.


Στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένταση σε όλη την περιοχή και ο κόσμος κατευθύνθηκε πρός το κέντρο , τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο κέντρο της Λευκίμμης και ακολούθησαν συμπλοκές με αποτέλεσμα να πνιγεί η περιοχή στα δακρυγόνα και να καταστραφεί το αστυνομικό τμήμα της Λευκίμμης ενώ κατά την διάρκεια της νύκτας ακούγονταν πυροβολισμοί μέσα στο χωριό.


Η κατάσταση πλέον είναι εκτός ελέγχου και υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι να χαθούν ανθρώπινες ζωές .

http://meracorfu.blogspot.com/

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ…

Την Κυριακή 3 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παντοκράτορα και υπό την αιγίδα του Δήμου Πρέβεζας διαγωνισμός graffiti και φεστιβάλ Hip Hop μουσικής. Σε σχετικό δελτίο τύπου τονιζόταν από τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Σταύρο Βλάχο ότι πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια του Συλλόγου με σκοπό το graffiti να βγει από τη λογική της παραβατικότητας και να αναδειχθεί ως καλλιτεχνική δημιουργία. Έτσι σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, δίπλα στο κάστρο του Παντοκράτορα, από το πρωί έως το βράδυ θα διαγωνίζονταν καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα ενώ τα έργα τους αργότερα θα τοποθετούνταν σε διάφορα σημεία της πόλης.

«Πραγματικά πολύ καλή πρωτοβουλία», θα σκεφτόταν κάποιος με τη πρώτη. Τι πιο ενδιαφέρον να καλέσεις νεολαίους από όλη τη γύρω περιοχή να εκφράσουν το θέμα «Περιβάλλον και Θάλασσα» (αυτό ήταν το θέμα του διαγωνισμού) μέσα από έναν πρωτότυπο τρόπο έκφρασης όπως είναι το graffiti και μάλιστα οι άχαρες και καταθλιπτικές μάζες του τσιμέντου που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της πόλης να καλυφθούν με καλλιτεχνικές δημιουργίες αποχτώντας χρώμα, ζωντάνια και προσωπικότητα. Είναι όμως έτσι; Αυτό έγινε τελικά την Κυριακή;

Το «άνοιγμα στη νεολαία και στις καλλιτεχνικές της ανησυχίες» που ήταν η αρχική φιλοδοξία τελικά μεταφράστηκε σε έναν περιφραγμένο χώρο με λινάτσα που εμπόδιζε την είσοδο και την ορατότητα. Το να δηλώνεις ότι επιθυμείς να εκφράσεις μια άλλη αντίληψη για την πόλη και τους χώρους της, ότι όλοι οι χώροι ανήκουν στους πολίτες που έχουν κάθε δικαίωμα να παρεμβαίνουν ενεργά στην αισθητική τους βελτίωση με την προσωπική τους φαντασία (όπως θα μπορούσε για παράδειγμα να γίνει με ένα graffiti) και αυτό να καταλήγει σε περίφραξη τμήματος της περιοχής προσβάσιμη μόνο για όσους συμμετέχουν και με είσοδο μάλιστα 15 ευρώ, αυτό νομίζω πως σημαίνει αποτυχία της αρχικής σου δηλωμένης φιλοδοξίας.

Αυτός ήταν, δυστυχώς, και ένας από τους λόγους που τελικά οδήγησε στη χαμηλή συμμετοχή της νεολαίας της πόλης και ιδιαίτερα της περιοχής του Παντοκράτορα στο όλο εγχείρημα.

Εκείνο, όμως, που πραγματικά με άφησε άφωνη αφορά το δεύτερο κομμάτι της εκδήλωσης: το φεστιβάλ Hip Hop μουσικής. Με μεγάλες αφίσες διαφημιζόταν ως αποκορύφωμα της εκδήλωσης η συναυλία με τους ΑΡΤΕΜΗ και ΕΥΘΥΜΗ. Μουσικό συγκρότημα με εθνικιστικές θέσεις και σχέση με τη γνωστή ακροδεξιά οργάνωση Χρυσή Αυγή! Οι Α&Ε είναι μετεξέλιξη του συγκροτήματος Terror X Crew. Από στίχους του στιλ "δεν είμαι γιάπι, δεν είμαι χρυσαυγίτης" έφτασαν να συμμετέχουν στο φεστιβάλ της νεολαίας του Βορίδη (του γνωστού ακροδεξιού βουλευτή του ΛΑΟΣ) από την οποία και βραβεύτηκαν το 2001!

Αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του ο ένας από αυτούς όσον αφορά το βραβείο: «Στην τελική το δέχτηκα και δεν έχω κανένα πρόβλημα γι’ αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πατριώτες, είναι ένα πατριωτικό κόμμα και είναι λογικό να έχουν μια παραπάνω ευαισθησία σε τέτοιου είδους θέματα, γι’ αυτό και μας βραβεύσανε. Κάναμε σοβαρές συζητήσεις με την νεολαία του κόμματος (απ’ αυτήν ήταν άλλωστε και το βραβείο), είναι normal άνθρωποι…» και συνεχίζει με ερώτηση ο δημοσιογράφος: «Οπότε αυτοί είναι πατριώτες για σας και όχι ακροδεξιοί;» Απάντηση: «Ποια η διαφορά; Μπορεί να είναι και ακροδεξιοί, τι να κάνουμε δηλαδή;».

Το γεγονός δεν είναι καθόλου ασήμαντο Δεν πρόκειται για άτομα με απλά κάποιες συντηρητικές αντιλήψεων. Τον πιο γνωστό τους δίσκο τον έχουν ονομάσει «έσσεται ήμαρ» που είναι ένας πιο τους πιο προσφιλείς χαιρετισμούς των μελών της Χρυσής Αυγής! Αυτούς θα πηγαίναμε να παρακολουθήσουμε στις εκδηλώσεις στον Παντοκράτορα; Αυτούς που δηλητηριάζουν τη νεολαία με τις εθνικιστικές, ακροδεξιές τους βλακείες;

Το θεωρώ απόλυτα βέβαιο ότι τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα και ο Δήμος Πρέβεζας που συνδιοργάνωσαν την εκδήλωση δεν ήξεραν το ποιον του συγκεκριμένου συγκροτήματος. Είναι ολοφάνερο ότι θα ανέθεσαν σε κάποια εταιρεία να τη στήσει και αυτή με τη σειρά της τους πούλησε το συγκεκριμένο «πακέτο». Η πρόταση, όμως, για μια εναλλακτική πολιτιστική παρέμβαση είναι ποτέ δυνατόν να στηθεί με έτοιμα «πακέτα» εταιρειών; (Σκεφτείτε μόνο ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μας κουβάλησαν το ακροδεξιό συγκρότημα!)

Έτσι ,λοιπόν, τις ημέρες πριν από τη συναυλία η πόλη γέμισε με αφίσες ομάδας αντιφασιστών που καλούσαν να μην πάμε σε αυτή και εξηγούσαν τις ακροδεξιές θέσεις του συγκροτήματος, ενώ σε πηγαδάκια εφήβων άκουγες αρκετούς να συζητούν και – ευτυχώς- να κατακρίνουν την παρουσία του.

Δέχομαι ότι οι υπεύθυνοι για την οργάνωση της εκδήλωσης δεν τα πρόσεξαν όλα αυτά. Γιατί, όμως, μετά την ενημέρωση που έγινε τόσο στο δήμαρχο της πόλης όσο και στον πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα σχετικά με το ποιοι πραγματικά είναι αυτοί που πρόκειται να φέρουν τελικά άφησαν να πραγματοποιηθεί η συναυλία κι ας είχαν το χρόνο να την ακυρώσουν; Ήταν άραγε μεγάλο το οικονομικό κόστος; Αλήθεια μετράνε πιο πολύ τα χρήματα που θα έχαναν απ’ το γεγονός ότι συνέβαλαν στο να εμφανιστεί και να παίξει στην πόλη μας ένα ακροδεξιό συγκρότημα;

Δεν πρέπει να πούμε «έλα μωρέ και τι έγινε», «τελικά κάποια τραγούδια έπαιξαν και έφυγαν, χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα», «ευτυχώς δεν φάνηκε ποιοι πραγματικά είναι» κτλ. Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω από καμία διάθεση «να την πέσω» στο δήμαρχο ή πολύ περισσότερο στα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα (τους οποίους ούτε γνωρίζω, ούτε θεωρώ πως ήταν συνειδητή επιλογή να φέρουν αυτό το συγκρότημα, ίσα ίσα που θεωρώ ότι οι προθέσεις τους ήταν καλές). Όλα τα παραπάνω τα γράφω γιατί μολονότι δεν είμαι εγώ αυτή που πήρα την απόφαση να έρθουν, αν δεν καταδίκαζα τον ερχομό τους θα ένιωθα πως βαραίνει και εμένα η επιλογή τους. Γιατί συνένοχος σε κάτι δεν είσαι μόνο όταν συμμετέχεις, αλλά και όταν σιωπάς.

Τη στιγμή που η νεολαία γύρω μας αμφισβητεί, σκέφτεται, αναπνέει και προσπαθεί να βρει διεξόδους σε μια κοινωνία που σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο όλοι οι φορείς εξουσίας προσπαθούν να βγάλουν στην παρανομία τα δικαιώματα και τα όνειρά της με τη μετατροπή της μόρφωσης σε ιδιωτικά πακέτα, με το κουρέλιασμα των πτυχίων, με την ισοπέδωση των εργασιακών και δημοκρατικών της δικαιωμάτων, με την ανεργία, τη μισή δουλειά και το μισό μεροκάματο, με την προσπάθεια να τη σύρουν στα πολιτικά γραφεία και το ρουσφέτι για να αποκτήσει το αυτονόητο δικαίωμα σε παιδεία, εργασία, ζωή, με το σκουπιδαριό του πλαστικού «πολιτισμού» και τις «ουσίες» του ψεύτικου ονείρου και του θανάτου να κάνουν θραύση, απέναντι σε αυτή τη νεολαία δεν χωράνε οι «απαντήσεις» των ακροδεξιών περί «ελληναράδων» που πρέπει να διαφυλάξουν το «αθάνατο ελληνικό πνεύμα» ενάντια στις «κακές ξένες σκοτεινές δυνάμεις» που γενικά μηχανεύονται το κακό μας. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός πάντα πίστευα πως είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων που όμως πολλές φορές επηρεάζει και τα πιο έξυπνα άτομα! Γι΄ αυτό και συγκροτήματα, όπως το συγκεκριμένο γενικά δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταδικάζει τη νέα τάξη και την παγκοσμιοποίηση, αλλά το κάνει από την εθνικιστική σκοπιά που έντεχνα καλύπτει και αποσιωπά οποιαδήποτε επιστημονική και σοβαρή ανάλυση μπορεί να καταδείξει της αιτίες του εκμεταλλευτικού συστήματος που βιώνουμε και την αναγκαιότητα της ανατροπής του από τη σκοπιά των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων.

Να μην χαρίσουμε τη νεολαία σε αυτούς!

Ανάμεσα στο «όραμα» της καπιταλιστικής Ε.Ε. και της παντοκρατορίας του νόμου της αγοράς που παρουσιάζεται από τις κυβερνήσεις ως μοναδική επιλογή και στην εθνικιστική υστερία του «ελληνικού έθνους-μονομάχου» ενάντια σε όλους τους υπόλοιπους (και κυρίως ενάντια στους φουκαδιάρηδες τους οικονομικούς μετανάστες που μεθοδευμένα καλλιεργείται από αποβράσματα τύπου Χρυσής Αυγής) υπάρχει ο όμορφος και προκλητικός αγώνας για μια ζωή με αξιοπρέπεια ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, του αγώνα των «έθνους» των εργαζόμενων, των νέων, των άνεργων ενάντια στο «έθνος» των καταπιεστών τους.

Τέλος επειδή είναι γνωστή η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, και επειδή αυτή συνήθως γράφεται από τους νικητές αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως θα συρθώ να συμφωνήσω με τους ΑΡΤΕΜΗ και ΕΥΘΥΜΗ πως «κομμουνιστές και ναζι είναι το ίδιο», πως «ναζισμοί, σοσιαλισμοί, μαρξισμοί, φιλελευθερισμοί, τροτσκισμοί και άλλοι -ισμοί βγήκαν από τους νόες φανατισμένων ανθρώπων που αποκτούσαν την προσωπική τους ελευθερία υποδουλώνοντας και εξευτελίζοντας ολόκληρους λαούς» (κομμάτι από συνέντευξή τους). Ανήκω σε αυτούς που εξακολουθούν να θεωρούν άκρως επικίνδυνο το «τσουβάλιασμα» ρευμάτων, ιδεών και κινημάτων, που οδηγεί στη σύγχυση και πολλές φορές τον ολοκληρωτισμό.

(Δεν μπορώ να μην κάνω τη σκέψη: «Πως είναι δυνατόν να είσαι ικανοποιημένος όταν σκοπεύεις ως δήμος να οργανώσεις στην πόλη εκδήλωση μνήμης για τα θύματα σε Χιροσίμα- Ναγκασάκι (ασχέτως αν αυτή τελικά ακυρώθηκε) ή να νιώθεις «καλά» όταν στο φεστιβάλ της νεολαίας σου κάνεις μια ποιοτική, πολιτική, πολιτιστική παρέμβαση με ομιλίες, αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο κτλ. και την αμέσως επόμενη μέρα να μη σε ενοχλεί που έχεις καλέσει στη συνοικία σου να παίξουν ακροδεξιοί μουσικοί – έχοντας μάλιστα ενημερωθεί έγκαιρα για το ποιοι είναι-;»)

Επειδή, όμως, τελικά όλα έχουν τη σημασία τους, όπως λέει και ο ποιητής (λίγο αλλαγμένο): «να μην επιτρέψουμε ποτέ στον εαυτό μας να νιώσουμε την ντροπή του εφησυχασμού!»

Για περισσοτερες πληροφορίες βλ.: Αναλυτικά: http://www.e-grammes.gr/article.php?id=1255

και http://www.hiphop.gr/page/18

5 Αυγούστου 2008

Γιαννούλα Χρυσικού- εργαζόμενη σε τράπεζα

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΛΕΙΨΥΔΡΙΑΣ

Τα τελευταία χρόνια συνηθίσαμε την έλλειψη νερού τον Αύγουστο. Ιδιαίτερα μάλιστα τα Σαββατοκύριακα, τις απογευματινές ώρες και στους ψηλότερους ορόφους των πολυκατοικιών.

Σιγά – σιγά βέβαια το χωνέψαμε κι αυτό, όπως τόσα και τόσα ακόμα που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη και συνδέονται άμεσα με τη «μικρομέγαλη» εξουσία του Δήμου Πρέβεζας. Το ξεπεράσαμε κι αυτό, θεωρώντας περίπου ως κάτι αυτονόητο την έλλειψη νερού τον Αύγουστο… Όπως άλλωστε έχουμε προ πολλού ξεπεράσει και τους εξωφρενικούς λογαριασμούς που μας στέλνει η Δ.Ε.Υ.Α.Π. (λες και ποτίζουμε μποστάνια και αμπελοχώραφα), στους οποίους το 75% περίπου της αξίας είναι διάφορα τέλη – χαράτσια!

Όμως, επειδή αυτές οι αυγουστιάτικες ιστορίες ακριβοπληρωμένης λειψυδρίας δεν αντέχονται πλέον, πρέπει επιτέλους ο Δήμος Πρέβεζας να μας πληροφορήσει τουλάχιστον για τις αιτίες που τις προκαλούν. Πρόκειται για κάποιο τεχνικής φύσης πρόβλημα; Αυξάνεται πολύ η κατανάλωση λόγω τουρισμού; (αν είναι έτσι, που είναι αυτές οι χιλιάδες των τουριστών που μας έχουν κάνει Κρήτη, Ρόδο και Μύκονο και δεν τους πήραμε χαμπάρι;) ή μήπως το νεράκι της πόλης πάει κάπου αλλού; Μήπως κι αυτό όπως και τόσες άλλες πηγές κοινωνικού πλούτου ή προσφοράς κοινωνικών υπηρεσιών θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους; Μια υποθετική ερώτηση κάνουμε…

Εξάλλου δικαιούμαστε να αναρωτιόμαστε και να δυσπιστούμε, μετά και την πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πρέβεζας για την παραχώρηση οικοπέδου για την ανέγερση και λειτουργία νέου Νοσοκομείου μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, με την οποία ουσιαστικά εκχωρήθηκε στο ιδιωτικό κεφάλαιο το σημαντικότερο ίσως κομμάτι της προσφοράς κοινωνικών υπηρεσιών στον τόπο μας, από ανθρώπους που αυτοτιτλοφορούνται «αριστεροί», «σοσιαλιστές» κ.λ.π.

Βέβαια, ως ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ δεν τρέφουμε αυταπάτες για το ρόλο του Δήμου Πρέβεζας (και κάθε άλλης δημοτικής εξουσίας), διότι έχουμε από καιρό κατανοήσει - συνειδητοποιήσει ότι στα πλαίσια των αλλαγών που συντελούνται στην εσώτερη γεωμετρία της εξουσίας σε παγκόσμιο αλλά και εθνικό επίπεδο, η δημοτική εξουσία, σταδιακά μεταβάλλεται σε απόλυτο ρυθμιστή του συλλογικού βίου σε τοπικό επίπεδο.

Γνωρίζουμε καλά πως σύμφωνα με τους «γκουρού» της εδραιωμένης στο κοινωνικό φαντασιακό παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης θρησκείας, το «γνωστό» μας εθνικό κράτος θεωρείται πια μικρό για να διαχειριστεί μεγάλα προβλήματα (εκχωρώντας τις αρμοδιότητες του σε υπερεθνικούς οργανισμούς) αλλά και μεγάλο για τα μικρά (που τα αναλαμβάνουν πλέον ιδιώτες αλλά και διάφορες «αυτοδιοικήσεις»).

Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι οι «αυτοδιοικήσεις» αυτές, ως μικρές κυβερνήσεις πλέον, φροντίζουν για την προσαρμογή όλων των κοινωνικών θεσμών και υπηρεσιών στις ανάγκες του κεφαλαίου, συντελώντας στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους.

Όλα αυτά τα γνωρίζουμε (ή αν θέλετε, αυτή είναι η δική μας άποψη για τα πράγματα). Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι γιατί πρέπει κάθε Αύγουστο να τραβάμε το μαρτύριο της σταγόνας.

Μήπως ο Δήμος Πρέβεζας και η Δ.Ε.Υ.Α.Π. οφείλουν κάποιες εξηγήσεις στους δημότες της Πρέβεζας; Μήπως θα έπρεπε να τους ενημερώνουν επαρκώς και να ζητούν την κατανόησή τους για την έλλειψη του νερού, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να λύσουν το πρόβλημα;

Ή μήπως απλά ο Δήμος Πρέβεζας και η Δ.Ε.Υ.Α.Π. «κάνουν την πάπια», αξιοποιώντας τον δικό μας ωχαδερφισμό; Άραγε, μήπως κι εμείς έχουμε καταντήσει «υπήκοοι» που απλά έχουν μάθει να πληρώνουν, αδυνατώντας να ζητήσουν τις αυτονόητες σε μια σοβαρή αστική δημοκρατία εξηγήσεις, αυτές που ακόμα και οι ραγιάδες των μακρινών και εξωτικών – ιστάν έχουν μάθει να ζητούν; Πολλά τα μήπως; Απαντήσεις υπάρχουν;

Η δημοτική κίνηση ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Τόσα χρόνια..Πόσες εγκλήματα; Πόσες χαμένες ζωές; Πόσα δάκρυα; Πόση οργή!!.




Όσα χρόνια θυμάμαι το ίδιο σκηνικό,τα ίδια συναισθήματα,oι ίδιες αγωνίες.
Μία απο τις εκρήξεις που θυμάμαι ακούστηκε μέχρι το Κερατσίνι.Τρομάξαμε.
Κάτι έγινε πάλι στο Πέραμα.
Απο την ταράτσα φάνηκε καπνός και μετά απο λίγη ώρα ακούστηκαν οι σειρήνες.Ασθενοφόρα,πυροσβεστικές. Τρέμουμε.
Ψάχνουμε στα τηλέφωνα γνωστούς και φίλους που δουλεύουν στη Ζώνη.Τρέμουμε τί θα ακούσουμε.
Ο Σπύρος είχε μεροκάματο σήμερα; O Χρήστος σε ποιό βαπόρι ήταν;
Πολλοί οι νεκροί κι αυτή τη φορά.
Κάποιοι ούτε αναγνωρίστηκαν,κάποιοι άλλοι ούτε καν αναζητήθηκαν.
Ποιός να αναζητήσει έναν ανώνυμο μετανάστη που δούλευε παράνομα χωρίς εκπαίδευση και εμπειρία σε ένα συνεργείο χωμένο εκατοντάδες μέτρα στα σπλάχνα ενός βαποριού;
Συνεργεία που δούλευαν μέρα νύχτα με πρόχειρα πιστοποιητικά,χρησιμοποίησαν φλόγα και το κακό δέν άργησε να γίνει. Κοστίζει η παραμονή του βαποριού στη ράμπα.
Η επισκευή γίνεται με το λιγότερο δυνατό κόστος στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Η πίεση απο τη ναυτιλιακή εταιρεία δέν αφήνει περιθώρια για ασφαλή,σίγουρο και ολοκληρωμένο καθαρισμό του πλοίου απο τα επικύνδινα αέρια που είναι συσωρευμένα στα αμπάρια του. Σε αυτές τις συνθήκες μόνο η τύχη μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της έκρηξης.
Δέν βοηθάει όμως στην αργή και βασανιστική φθορά που προκαλεί η εισπνοή των αερίων που είναι αρκετή για να εμφανίσει πολλές φορές χρόνια αναπνευστικά προβλήματα.
Και η συνέχεια ίδια κι αυτή.
Μία διαδήλωση στο υπουργείο ναυτιλίας,ένα σπρωξιματάκι ένας πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, μία απεργία,υποσχέσεις δεσμεύσεις,μέτρα και μετά πάλι τα ίδια μέχρι την επόμενη φορά.
Η Ζώνη είναι ένα μικρό κρατίδιο,με ένα ιδιόμορφο καθεστώς,μία ιδιότυπη συμφωνία που έχουν κάνει κράτος και εργοδότες με τη ...μαχητική συναίνεση του σωματείου,για να διατηρηθεί ένας ευαίσθητος στο διεθνή ανταγωνισμό,κλάδος της ναυτιλίας που απασχολεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων.
Ένας κλάδος όπου ενώ δέν χαρακτηρίζεται απο τις χαμηλές αμοιβές των εργαζομένων, ταυτόχρονα δέν απολαμβάνει επενδύσεις εκσυγχρονισμού σε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις που ενδεχομένως να επιδρούσαν στο καθεστώς επικινδυνότητας του κλάδου.
Ανύπαρκτες εγκαταστάσεις ναυπηγοεπισκευής,ανειδίκευτη εργασία,απροσδιόριστοι όροι ανάληψης εργολαβιών,κανένα μόνιμο αξιόπιστο και ασφαλές μέτρο προστασίας τόσο για τους εργαζόμενους όσο και στο περιβάλλον εργασίας τους,καμία μέρμνα για την υγεία των εργαζομένων,κανένας εξοπλισμός ασφάλειας, κανένας κανονισμός καμία ενημέρωση.
Σε ένα καθεστώς όπου κυριαρχεί ο φόβος της ανεργίας με σπασμένα μεροκάματα,περιστασιακή και ασταθής απασχόληση,χωρίς πλήρη και ολοκληρωμένη ασφαλιστική κάλυψη, κάνουν τους εργαζόμενους ευάλλωτους και "χαλαρούς" απέναντι και στην ίδια τους τη ζωή,χωρίς τη δυνατότητα απαίτησης μέτρων ασφάλειας απο τους εργολάβους.
Ένα διαρκές και κατ'εξακολούθηση έγκλημα με αντίτιμο ένα καλύτερο μεροκάματο για τους εργαζόμενους, μεγάλα κέρδη για τους εργολάβους και δεκάδες εκατομμύρια απολαβές για τις ναυτιλιακές εταιρείες.

Γιατί δέ λέγεται όμως ολόκληρη η αλήθεια απο κανένα;
Γιατί ενώ περισσεύουν οι καταγγελίες για το κεφάλαιο και τους εφοπλιστές γενικά και αόριστα, οι μικροί και ευέλικτοι εγκληματίες που καλούνται να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των μεγάλων και δέν είναι άλλοι απο τους μικρο-μέγαλους εργολάβους στη Ζώνη, παραμένουν στο σκοτάδι,ανώνυμοι στην αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν το βάρος των εγκλημάτων που και αυτοί διαπράτουν απο τη δική τους πλευρά;
Μήπως έτσι βολεύει τις ...κοινωνικές συμμαχίες στη Ζώνη που συντηρόντας και αναπαράγοντας το καθεστώς που οδηγεί στο θάνατο δεκάδες εργαζομένων παράλληλα διατηρεί και μονομοποιεί την ισχύ και την αίγλη σε ένα σωματείο που ενώ δέν υπολείπεται σε συμμετοχή και ενεργητικότητα σε ότι αφορά την γενική του παρουσία ,φαίνεται αδύναμο να επιβάλλει τους όρους που θα εξασφαλίζουν το αυτονόητο δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο άνθρωπο.
Να γυρίζει στο σπίτι του σώος ασφαλής και υγιής.
Ποιός δέ γνωρίζει στη Ζώνη ότι η συμμετοχή στο σωματείο και η στήριξη στην πλειοψηφία του μπορεί να εξασφαλίζει με μεγαλύτερη ευκολία μεροκάματα απο κάποιον άλλον που είναι μακριά απο αυτό;
Ποιός δέ γνωρίζει ότι η οποιαδήποτε διαφοροποίηση απο την απολύτως ελεγχόμενη απο το ΚΚΕ, πλειοψηφία του συνδικάτου,αντιμετωπίζεται με απίστευτη εχθρότητα, επιχειρείται να απομονωθεί,να εξαφανιστεί με κάθε μέσο και τρόπο,με κόστος πολλές φορές και την παραμονή εκτός εργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα;
Η μοναδική περίπτωση να επιβιώσει συνδικαλιστικά μία διαφορετική άποψη,είναι να διαμορφώσει και όρους εργασιακής επιβίωσης.Συνεργείο,μηχανήματα,σχέσεις με άλλους εργολάβους και εταιρίες.
Γιατί το συνδικάτο συναινεί μέσω των μελών που του αναλογούν στην 5μελή επιτροπή ελέγχου,στην διενέργεια επισκευών ενώ δέν πληρούνται οι όροι ασφαλείας που και το ίδιο έχει απαιτήσει;
Ποιός δέ ξέρει ότι μεγαλοεργολάβος (υποψήφιος αγοραστής τότε της ΝΑΥΣΙ)στη Ζώνη ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ΚΚΕ στο δήμο Περάματος;
Ένας κύκλος που συντηρεί και αναπαράγει το καθεστώς του τρόμου που κυριαρχεί στη Ζώνη και καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι κοι οι οικογένειές τους.
Όχι, εχθρός δέν είναι ούτε το Συνδικάτο,ούτε οι αγωνιστές που ενεργοποιούνται σε αυτό. Εκείνοι είναι ανάγκη να προσπεράσουν τις επιλογές και την αντίληψη που καθηλώνουν τη δύναμη του συνδικάτου και την ισχύ των μελών του σε δύναμη διαπραγμάτευσης -και όχι επιβολλής- με τους εργοδότες και την κυβέρνηση.
Εχθρός είναι η αδίστακτη μηχανή του κέρδους που καθημερινά στην ακατάπαυστη κίνησή της, εκτός απο τις ανάγκες τα δικαιώματα και τις ελπίδες,καθημερινά σαρώνει και ανθρώπινες ζωές.
Είναι η ίδια μηχανή που αφαίρεσε τη ζωή στον MEHMOOD προχτές,στον 51χρονο υπάλληλο της ΔΕΗ,Γιάννη πρίν λίγες μέρες,στους 8 εργαζόμενους στο «FRENSPI GAS» χτές.
Αυτή τη μηχανή πρέπει να αμφισβητήσουμε απέναντι στα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που την τροφοδοτούν.
Αυτή τη μηχανή μονάχα εκείνοι που την κινούν μπορούν και να την ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ.

Ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενοι Μηχανικοί



ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Πρεβεζάνες,οι
μετά την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πρέβεζας για την παραχώρηση του οικοπέδου για την ανέγερση και λειτουργία νέου Νοσοκομείου μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, δημιουργείται ένα νέο τοπίο γύρω από τα ζητήματα της υγείας στο νομό μας. Ο αγώνας για την ανέγερση ενός νέου αποκλειστικά Δημόσιου Νοσοκομείου στη Πρέβεζα με χρήματα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων χωρίς τη μέθοδο των ΣΔΙΤ –όπως έγινε και γίνεται σε άλλες πόλεις της χώρας μας-πρέπει όχι μόνο να συνεχιστεί αλλά τώρα πλέον να ενταθεί.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να συνδεθεί με την αντίληψη και την προσδοκία ενός άλλου Δημόσιου Τομέα. Ενός Δημόσιου Τομέα που θα λειτουργεί προς όφελος του εργαζόμενου πολίτη και της κοινωνίας, ενός Δημόσιου Τομέα της αξιοκρατίας, της υπευθυνότητας, ενός Δημόσιου Τομέα που στόχος του και κέντρο του θα είναι ο άνθρωπος και όχι τα κέρδη.
Ως δημοτική κίνηση θα συνεχίσουμε την ενημέρωση ώστε να τεθεί σε αγωνιστική κίνηση ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Πρέβεζας της οποίας ένα τμήμα- ολοένα και πολυπληθέστερο – αντιλαμβάνεται πλέον σε τι καταστάσεις θα οδηγήσει η παράδοση της Υγείας, μέσω των ΣΔΙΤ, στις αδηφάγες ορέξεις του ιδιωτικού επιχειρηματικού κεφαλαίου.
Η κοινωνία της Πρέβεζας καταλαβαίνει ότι οι ιδιώτες επιχειρηματίες που θα εμπλακούν στο Νοσοκομείο Πρέβεζας δεν πρόκειται να επενδύσουν "για τη ψυχή της μάνας τους". Θα επενδύσουν για να κερδίσουν και μάλιστα να κερδίσουν περισσότερα από αλλού. Αυτό ακριβώς είναι που θα σημαδέψει ολόκληρη τη λειτουργία και τον προσανατολισμό του νέου Νοσοκομείου Πρέβεζας μέσω των ΣΔΙΤ.
Ήδη υπάρχει ένας συντονισμός φορέων και σωματείων που θέλουν ένα νέο Δημόσιο Νοσοκομείο χωρίς τη μέθοδο των ΣΔΙΤ. Αυτός ο συντονισμός μπορεί να διευρυνθεί.
Η λειτουργία του ανοικτού συντονιστικού μπορεί να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο με πνεύμα συναγωνιστικό και σεβασμού των ιδιαίτερων απόψεων, να πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά . Ακόμη, και γιατί όχι, να διευρυνθεί η θεματολογία του βάζοντας επί τάπητος συνολικά το ζήτημα της Υγείας στη πόλη της Πρέβεζας και στο Νομό μας. Εξ άλλου το θέμα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σύντομα θα έλθει στο προσκήνιο με τη κατάθεση στη Βουλή σχετικού Νομοσχεδίου.
Είναι ιστορική η ευθύνη της Δημοτικής Αρχής και εκείνων των δυνάμεων της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου της Πρέβεζας που επέλεξαν να ρίξουν λευκή πετσέτα , να υψώσουν λευκή σημαία απέναντι στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Επέλεξαν να θολώσουν τα νερά, αντί να ορθώσουν το ανάστημά τους, να αποκαλύψουν στη κοινωνία της Πρέβεζας την κακοήθη μετάλλαξη που επέρχεται σε όλο το πλέγμα λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα Υγείας (κατασκευή, λειτουργία, προσανατολισμός, υπηρεσίες, συντήρηση των υγειονομικών μονάδων) με τις ΣΔΙΤ.

Επέλεξαν να διαχωριστούν αντί να συμπορευτούν με εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις της πόλης μας που ανοίγουν μέτωπο ενάντια στις πολιτικές που απαξιώνουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας , που μάχονται να ανατρέψουν τις πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου και στο χώρο της Υγείας.

" Αξιοποίησαν" ακόμη και τον εκβιασμό "να μη χάσουμε το Νοσοκομείο από το Δήμο μας".
Ήταν πολιτική τους επιλογή, γι αυτή θα κριθούν και θα πληρώσουν.
Εμείς θα συνεχίσουμε να απλώνουμε χέρι συνεργασίας σε κάθε συμπολίτη μας , σε κάθε φορέα , σε κάθε κοινωνική δύναμη που θέλει να συμμετάσχει μαζί μας σε αυτό τον αγώνα .

Όσοι νομίζουν ότι όλα έχουν τελειώσει, έχουν κάνει λάθος μεγάλο!

Η δημοτική κίνηση ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ