Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κείµενο κοινού προβληµατισµού οργανώσεων της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Οι σ. Μήτσος Δεσύλλας από το ΜΕΡΑ και Θανάσης Διαβολάκης από την ΕΝΑΝΤΙΑ διάβασαν στη μεγαλειώδη εκδήλωση στο Σπόρτινγκ στις 31 Ιανουαρίου την κοινή εισήγηση των Οργανώσεων της ΕΝΑΝΤΙΑ και της πλειοψηφίας του ΜΕΡΑ (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ, νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ – Σπάρτακος και ΣΕΚ), με τον τίτλο: «κείμενο κοινού προβληματισμού» στο οποίο διαφωνεί το ΕΕΚ και τη διαφωνία του δημοσιεύσαμε ΕΔΩ: Για την επιτυχημένη εκδήλωση στο ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ
ΜΕΡΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ

Εργαζόµενες, εργαζόµενοι,

άνεργοι, νέοι και νέες

φίλες και φίλοι - συντρόφισσες

και σύντροφοι

1. Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται σε όλο και ευρύτερα τµήµατα των εργαζόµενων και της νεολαίας η οργή για το αβίωτο σήµερα αλλά και η αγωνία για το αύριο µε µαζικές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις, µε τις µεγάλες απεργίες για το ασφαλιστικό, τους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στο κλείσιµο και τη µεταφορά εργοστασίων, τη µεγάλη απεργία των δασκάλων, το νικηφόρο αγώνα των υγειονοµικών, τις µεγάλες µάχες για το περιβάλλον (όπως στη Λευκίµη), τις κινητοποιήσεις ενάντια στο ρατσισµό, το κύµα των φοιτητικών καταλήψεων και τον πανεκπαιδευτικό ξεσηκωµό που εµπόδισε την κατάργηση του άρθρου 16, µαταίωσε την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγµατος και απονοµιµοποίησε την αντιεκπαιδευτικό Ν. Πλαίσιο. Και τέλος, µε τις µαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στις σφαγές του lσραήλ και τις επεµβάσεις των ΗΠΑ.

Αποκορύφωµα και τοµή σε όλη αυτή την αγωνιστική πορεία µέχρι σήµερα ήταν η µεγάλη νεολαιίστικη εξέγερση του περασµένου Δεκέµβρη µε αφορµή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ήρθε παράλληλα µε το ανοιχτό ξέσπασµα της κρίσης του καπιταλισµού, κέρδισε την πλατιά αγωνιστική συµπαράσταση της µεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, συγκλόνισε όχι µόνο την ελληνική κοινωνία αλλά και την Ευρώπη και πολλά ακόµη σηµεία του κόσµου.

Δεν ήταν µόνο η αποθράσυνση και η κτηνωδία των δυνάµεων

καταστολής που προκάλεσαν την εξέγερση. Η ακραία ενίσχυση της εκµετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της µερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισµού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασµένων µέσα στα γκέτο των µεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που ο πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιοµήχανους και τους χρηµατιστές. Η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και

κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30

χρόνια. Η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωµάτων, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήµατος των πάντων, διάλυσης της δηµόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης. Η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγµοί για µια ζωή χωρίς µέλλον. Και µαζί µε αυτά η κατάρρευση των καπιταλιστικών µύθων, η δίδυµη κρίση του νεοφιλελευθερισµού και της σοσιαλδηµοκρατίας, η µπόχα των σκανδάλων, τα φαινόµενα κρίσης και η ανυποληψία του πολιτικού συστήµατος: ΝΑ ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΑIΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ ΜΕ ΤΑ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ.

2. Το κίνηµα του Δεκέµβρη µε το δυναµισµό του άνοιξε νέους δρόµους για το λαϊκό κίνηµα. Με την πρωτοφανή µαζικότητα και επιµονή του, µε την άµεση και έµπρακτη αµφισβήτηση των θεσµών του κράτους, της εξουσίας και του πλούτου, µε τη διάρκεια και τον παλµό του, µε την άρνησή του να µείνει στα όρια της «νοµιµότητας», του καθωσπρεπισµού και τελικά της υποταγής στους θεσµούς, δείχνει το δρόµο. Συµπύκνωσε την απαίτηση για τη συνολική ανατροπή πολιτικής. Τέτοια κινήµατα χρειαζόµαστε: που να εκφράζουν τον πλούτο των κοινωνικών αναγκών και διεκδικήσεων και να έρχονται σε σύγκρουση µε τις βασικές

επιλογές του συστήµατος, τους νόµους του κέρδους και της αγοράς.

Η επαναστατική και η αντικαπιταλιστική αριστερά έδωσε από την πρώτη στιγµή την µάχη για να αναπτυχθεί αυτό το µεγάλο ρεύµα προβάλλοντας τον προσανατολισµό «να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων και η

πολιτική της» και στηρίζοντας χωρίς όρους την νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις µαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσµατα για συνέχιση των µαζικών διαδηλώσεων, µε τη στήριξη των φοιτητικών καταλήψεων, µε την επιλογή της να µην επιτρέψει στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να µαταιώσει την πορεία της Πανεργατικής της 1Ο του Δεκέµβρη.

Γίνεται έτσι φανερό ότι έχουµε µπει σε ένα µεγάλο κύκλο αγώνων µε µεγάλη αποφασιστικότητα, µαχητικότητα και διάθεση σύγκρουσης µε την κυρίαρχη πολιτική. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ζούµε αυτές τις µέρες το µεγάλο ξεσηκωµό των αγροτών που εξεγείρονται απέναντι στην

εξαθλίωση στην οποία τους οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.

3. Την ίδια στιγµή η παγκόσµια καπιταλιστική οικονοµική κρίση δείχνει πόσο βαθιά ανορθολογικό και καταστροφικό είναι το σύστηµα της εκµετάλλευσης.

Δεν αφορά µόνο τη χρηµατοπιστωτική σφαίρα αλλά τον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Δεν είναι το αποτέλεσµα κάποιων «δυσλειτουργιών» ή της «απουσίας µηχανισµών ελέγχου», αλλά αποτυπώνει τις βαθύτερες ανυπέρβλητες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήµατος. Πρόκειται για µια κρίση υπερσυσσώρευσης. Παρά τις

σηµαντικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποδεικνύεται ότι οι κρίσεις

παραµένουν αναπότρεπτες στα πλαίσια του καπιταλισµού. Διαψεύδει τους νεοφιλελεύθερους µύθους για την αγορά ως το καλύτερο µηχανισµό κοινωνικής ρύθµισης, αφού αυτοί ήταν που οδήγησαν στο βάθεµα της εκµετάλλευσης, την ελαστικοποίηση της εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών και την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Οι κυρίαρχες δυνάµεις προσπαθούν σήµερα να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζοµένων. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου µεταφέρουν τεράστιες ποσότητες κοινωνικού πλούτου προς τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις και προετοιµάζουν ακόµη πιο αντιλαϊκές πολιτικές: µαζικές απολύσεις, αύξηση της ανεργίας, λιτότητα, εργασία-λάστιχο,

ακόµη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, αυταρχισµό, αξιοποίηση της ανασφάλειας ως µηχανισµού πειθάρχησης, αντιµεταναστευτική υστερία.

Η νέα κυβέρνηση Οµπάµα προσπαθεί να διασώσει τον αµερικάνικο καπιταλισµό χαρίζοντας αστρονοµικά ποσά στις χρηµατοπιστωτικές και βιοµηχανικές πολυεθνικές, τους δηµιουργούς και πρωταγωνιστές της παγκόσµια κρίσης, την ίδια στιγµή που προσπαθεί να εξωραΐσει την χρεοκοπηµένη αµερικάνικη εξωτερική πολιτική µε πιο ευέλικτους διπλωµατικούς χειρισµούς χωρίς να παραιτείται από την πολιτική των ιµπεριαλιστικών επεµβάσεων για τη διασφάλιση της ηγεµονίας των ΗΠΑ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοστατεί και αυτή στην αντιλαϊκή επίθεση. Άλλωστε, µε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, το ευρώ, τη «Στρατηγική της Λισαβόνας», τους κάθε λογής τροµονόµους, το

Ευρωσύνταγµα αρχικά και την Ευρωσυνθήκη τώρα, προσπαθεί να ξεµπερδεύει οριστικά µε ό,ΤΙ απέµεινε από το «κοινωνικό κράτος» και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήµατος, να ολοκληρώσει το ξεκλήρισµα της φτωχοµεσαίας αγροτιάς, να βαθύνει τον ιµπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώµατα των

εργαζοµένων και της νεολαίας. Είναι στήριγµα των ιµπεριαλιστικών επεµβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Για αυτό απαιτείται σύγκρουση µε την ΕΕ, αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άµεση κατάργηση του Συµφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσµευση και διάλυση της ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και από τη σκοπιά του διεθνισµού και όχι της εθνικιστικής περιχαράκωσης και της «αυτοδύναµης καπιταλιστικής ανάπτυξης».

Όµως, καθόλου δεδοµένο δεν είναι ότι θα ξεπεράσουν σχετικά σύντοµα την βαθιά κρίση, ειδικά από τη στιγµή που είναι ολοφάνερο ότι έχουµε µπει σε µια περίοδο πραγµατικών κοινωνικών εκρήξεων.

Από τους δρόµους της Αθήνας µέχρι τη Βαλτική οι δρόµοι γεµίζουν από την οργή των εργαζοµένων και της νεολαίας.

Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, το εργατικό και το λαϊκό κίνηµα δεν µπορούν να κάνουν προτάσεις διάσωσης του συστήµατος.

Ούτε να διεκδικούν έναν «καλύτερο» καπιταλισµό, µε «χρηστή» διαχείριση. Πρέπει να παλέψουν για την ανατροπή των αντιλαϊκών και ταξικών πολιτικών και να θέσουν το θέµα της ανατροπής του συστήµατος της εκµετάλλευσης.

4. Η βαρβαρότητα και η επιθετικότητα του σύγχρονου ιµπεριαλισµού καταγράφτηκε το προηγούµενο διάστηµα, όπως όµως και οι αντιστάσεις των λαών. Με την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. το Ισραήλ

µατοκύλισε ανελέητα τη Γάζα, όµως δεν κατάφερε να τσακίσει την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού. Την ίδια στιγµή στο έδαφος της έντασης του ενδοϊµπεριαλιστικού ανταγωνισµού, όπως φάνηκε και από τα γεγονότα της Γεωργίας, οι ιµπεριαλιστικές δυνάµεις, µε επικεφαλής τις ΗΠΑ µεθοδεύουν νέες επιθετικές ενέργειες, παρά τις αποτυχίες και τις ήττες που συνάντησαν οι εκστρατείες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Η επιθετικότητα απέναντι στο Ιράν, τα σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα, η στήριξη προς το κράτος του Ισραήλ, µπορούν να οδηγήσουν

σε νέες πολεµικές περιπέτειες.

Βαθαίνει, όµως, και η συµµετοχή της Ελλάδας στους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς. Την ίδια ώρα που οι ιµπεριαλιστές συνεχίζουν την κατοχή του Ιράκ, που οι ΗΠΑ ετοιµάζουν νέα επίθεση στο Ιράν, που το ΝΑΤΟ βάζει φωτιά στον Καύκασο, που επεκτείνεται η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και την Ουκρανία, που υποδαυλίζονται οι εθνικισµοί στα Βαλκάνια, οξύνονται οι ελληνοτουρκικοί ανταγωνισµοί στο Αιγαίο και προωθούνται λογικές προτεκτοράτων, που δολοφονούνται άµαχοι στη Γάζα, η Ελληνική κυβέρνηση προσυπογράφει τις επεµβάσεις, επιµένει να στέλνει φαντάρους έξω από τα σύνορα, επιτρέπει να λειτουργούν οι βάσεις στη Σούδα και στο Άκτιο ως ορµητήρια φονιάδων, αφήνει ανεξέλεγκτες τις µυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Μ.

Βρετανίας να προχωρούν σε µαζικές υποκλοπές και απαγωγές υπόπτων, αναβαθµίζει τη συνεργασία µε το Ισραήλ, µετατρέπει τον Αστακό σε διαµετακοµιστικό κέντρο του Αµερικανικού Στρατού. Ενώ αυξάνονται οι περικοπές σε Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση, δισεκατοµµύρια ξοδεύονται για πολεµικούς εξοπλισµούς.

Γι' αυτό και περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο ένα αντιπολεµικό, αντιιµπεριαλιστικό, διεθνιστικό κίνηµα που αποφεύγοντας τη λογική των «ίσων αποστάσεων» να σταθεί απερίφραστα στο πλευρό των λαών και των κινηµάτων που αντιστέκονταΙ. Που θα στρέφεται ενάντια στις ΗΠΑ, και τον ιµπεριαλιστικό ρόλο της ΕΕ. Που θα παλεύει ενάντια στην δική

µας κυβέρνηση και τη δική µας αστική τάξη και τις επιλογές τις, τη στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟκ. Που θα συνδέει τον πόλεµο µε τον καπιταλισµό και τις αντιθέσεις του επιδιώκοντας (και) το αντιπολεµικό κίνηµα να γίνεται στοιχείο της συνολικής αντικαπιταλιστικής και αντιιµπεριαλιστικής πάλης.

5. Ο ελληνικός καπιταλισµός µέσα στην κρίση αναδεικνύει

τις ιδιαίτερες αδυναµίες του (ύφεση, δηµοσιονοµική κατάρρευση, υπερχρέωση). Οι αντιφάσεις του ελληνικού καπιταλισµού δεν εκδηλώνονται µόνο µε νέα επίθεση στην εργατική τάξη, αλλά και µε βίαιη υποβάθµιση της θέσης και των άλλων λαϊκών στρωµάτων. Η εξέγερση των αγροτών είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγµα αυτής της

κατάστασης. Μπλεγµένος σε ένα σύνολο τέτοιων αντιθέσεων, µε σοβούσα την κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού συστήµατος, ο ελληνικός καπιταλισµός και τα διάφορα κέντρα του αναζητούν πολιτικές λύσεις µε τις οποίες συγκρούεται και θα συγκρουστεί το κίνηµα, είτε πρόκειται για το «µεγάλο συνασπισµό» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είτε για κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ ­ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πρέπει να είναι σαφές ότι όλες οι λύσεις αναδιάταξης του πολιτικού συστήµατος είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και για αυτό θα τις αντιπαλέψουµε αποφασιστικά.

6. Στο εσωτερικό η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση των δολοφόνων προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωµάτων: παρατεταµένη λιτότητα, αµφισβήτηση των συλλογικών συµβάσεων, ακρίβεια, ξεπούληµα των δηµόσιων επιχειρήσεων όπως η Ολυµπιακή, αντιδραστική αναθεώρηση του ασφαλιστικού που αυξάνει τα όρια και µειώνει τις συντάξεις, διάλυση του ΕΣΥ, προσπάθεια για θεσµοθέτηση ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευµένος αυταρχισµό ς και καταστολή. Από κοντά και η οσµή σκανδάλων και σαπίλας µε τις καταγγελίες να διαδέχονται η µία την άλλη. Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην

Κωνσταντίνα Κούνεβα έδειξε το πραγµατικό πρόσωπο της σύγχρονης εργοδοτικής τροµοκρατίας.

Οι αλλαγές Υπουργών στον πρόσφατο ανασχηµατισµό δεν σήµαιναν και αλλαγή πολιτικής. Γι' αυτό και λέµε ότι δεν χρειάζεται καµιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιµένουµε τις εκλογές και την ελεγχόµενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουµε εδώ και τώρα για την ανατροπή της

κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της. Θέλουµε να πέσει από τα κάτω και από τα Αριστερά!

Ίδια πολιτική ακολουθεί και το ΠΑΣΟΚ. Αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι του πολιτικού συστήµατος µε στενές σχέσεις µε τις δυνάµεις του κεφαλαίου και του ιµπεριαλισµού. Όταν ήταν κυβέρνηση έπαιξε

µεγάλο ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σήµερα υλοποιεί η ΝΔ. Δικό του έργο είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Οι εκπρόσωποί του δεν διστάζουν να µιλάνε για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγµατος. Στο συνδικαλιστικό κίνηµα η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή

συνεργασία µε τη ΔΑΚΕ µεθοδεύει πολιτικές εργασιακής ειρήνης και

αντιπαλεύει το ξεδίπλωµα µαχητικών αγώνων διαρκείας. Μέσα στο κίνηµα έκανε «διαδηλώσεις» µε κεριά, ενώ φλέγονταν οι δρόµοι από την οργή της νεολαίας, και µιλούσε για «ανοιχτά σχολεία». Κάνει µεγάλο λάθος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν µε την δήθεν ενωτική τακτική του απευθύνεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δίνοντας του άλλοθι για την πολιτική του, και εξωραϊζοντάς το σαν δύναµη της 'δηµοκρατικής

αντιπολίτευσης' .

Τέλος ο ΛΑΟΣ που προσπαθεί να εµφανίσει µε νέο λαϊκιστικό κοστούµι τον ακροδεξιό ρατσισµό, εθνικισµό και αντικοµουνισµό του, ενώ καταγγέλλει πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, συχνά συµπεριφέρεται ως «πολιτικός µπράβος» της κυβέρνησης επιδιώκοντας να γίνει το

ακροδεξιό δεκανίκι της.

7. Ταυτόχρονα και µέσα σε αυτό το κίνηµα φάνηκε που µπορεί να οδηγήσει η λογική και η πρακτική του υποταγµένου συνδικαλισµού που

σήµερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔ Υ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγό ς αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η απουσία από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας την ώρα που αυτή δεχόταν τις επιθέσεις των δυνάµεων καταστολής, η αναστολή της διαδήλωσης στην πανεργατική στις 10/12/2008, η αποκήρυξη της διαδήλωσης των πρωτοβάθµιων σωµατείων για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, είναι µερικά

δείγµατα αυτού του κατήφορου το τελευταίο διάστηµα που ήρθε να συµπληρώσει τις συλλογικές συµβάσεις εργασιακής ειρήνης µε το ΣΕΒ και τις προτάσεις στήριξης των Τραπεζών.

Ελπιδοφόρο µήνυµα, αντίθετα, προσφέρουν οι εµπειρίες από σηµαντικούς αγώνες το τελευταίο διάστηµα. Οι µεγάλοι αγώνες στην Παιδεία τα τελευταία χρόνια υπέρ της δηµόσιας εκπαίδευσης και της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών, ο συνεχιζόµενος αγώνας των εργαζοµένων στην Υγεία που πέτυχαν αυξήσεις και δέσµευση για µαζικές προσλήψεις, οι µεγάλες κινητοποιήσει στα Λιµάνια, την Ολυµπιακή και η ΔΕΗ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις έδειξαν ότι µπορούν να αναπτυχθούν µαζικοί αγώνες, που να υπερβαίνουν στην πράξη την αδράνεια της γραφειοκρατίας. Ο συντονισµός πολλών

δεκάδων πρωτοβάθµιων σωµατείων στην αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στην πάλη κατά του δουλεµπορίου δείχνει ότι µπορεί σήµερα µπορεί να υπάρχει πραγµατική αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζοµένων και µαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα των πολιτικών του κεφαλαίου και της Ε.Ε. Οι µαζικές διαδικασίες µέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο οριζόντιος συντονισµός των ίδιων των σωµατείων αυτός είναι ο

δρόµος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήµατος, για αγώνες οργανωµένους από τα κάτω και για συνδικάτα στα χέρια των εργαζόµενων, για να κατακτήσουµε νίκες.

Άλλωστε, σε όλες τις µεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστηµα, από τις φοιτητικές καταλήψεις που στηρίζονταν στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων µέχρις τις συνελεύσεις στα αγροτικά µπλόκα, έχει γίνει σαφές ότι χωρίς µορφές άµεσης δηµοκρατίας και έλεγχο από τη βάση κάθε χώρου αποτελεσµατική πάλη δεν διεξάγεται.

8. Σήµερα, οι συσσωρευµένες εµπειρίες από τις αντιστάσεις στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη λιτότητα, την εργασιακή ανασφάλεια, την αβεβαιότητα της «γενιάς των 700 ευρώ» έχουν κάνει µεγάλα κοµµάτια εργαζοµένων και νέων να µην αποδέχονται την κυρίαρχη ρητορεία, να αποδοκιµάζουν τα κόµµατα του δικοµµατισµού, να στρέφονται προς τα αριστερά. Οι εµπειρίες ενός ολόκληρου κόσµου και η ριζοσπαστικοποίηση έχουν κάνει βήµατα µπροστά µετά τις µεγάλες κινητοποιήσεις του κινήµατος κατά της καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης στο Σιάτλ και την Γένοβα, µετά το ξέσπασµα του αντιπολεµικού κινήµατος το 2003 µετά τις µεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών, όπως φάνηκε και από το δυναµισµό και τη µαχητικότητα της εξέγερσης του Δεκέµβρη. Σηµαντικά τµήµατα των εργαζόµενων και της νεολαίας αντιστέκονται και αναζητούν λύσεις ενάντια στις πολιτικές της εκµετάλλευσης, του πολέµου, του ρατσισµού.

Σε αυτή την αναζήτηση δεν µπορούν σήµερα να δώσουν καµιά διέξοδο ούτε οι δυνάµεις της ρεφορµιστικής αριστεράς:

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολύ µεγάλη ταλάντευσή του στην ανάπτυξη, πολιτικοποίηση και γενίκευση της λαϊκής πάλης.

Μιλούσε υπέρ του κινήµατος αλλά δέχτηκε να µαταιωθεί η απεργιακή συγκέντρωση στις 10/12/2008. Αντί για τη ριζική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής προπαγάνδιζε την ανάγκη 'δηµοκρατικής διεξόδου' από την κρίση, µέσω εκλογών και µε στόχο µια δηµοκρατική κυβέρνηση. Θέλει να ενισχύσει την επιρροή του µέσα στον κόσµο των κινηµάτων, για να τον αξιοποιήσει εκλογικά και να τον εγκλωβίσει

στην αυταπάτη, ότι σήµερα µπορεί να υπάρχει µια αριστερή ή κεντροαριστερή «αντινεοφιλελεύθερη» κυβερνητική διαχείριση. Τέτοιες λογικές στην Ιταλία, οδήγησαν την Αριστερά στα αζήτητα αφού πρώτα την εξευτέλισαν σε συνεργασίες µε τους σοσιαλδηµοκράτες. Η λογική του «αντινεοφιλελεύθερου µετώπου» και του νέου «κοινωνικού συµβολαίου» τον οδηγεί στη λογική των «εποικοδοµητικών» προτάσεων

για µια πιο φιλολαϊκή και «εύρυθµη» διαχείριση του καπιταλισµού ή για µια Ε.Ε. µε ανθρώπινο πρόσωπο. Οι παρατάξεις του στο συνδικαλισµό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους κοινωνικούς χώρους έχουν συνδιαχειριστική και συχνά συντηρητική τακτική. Στο εργατικό κίνηµα συντάσσεται µε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον υποταγµένο συνδικαλισµό. Η παρουσία οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ΣΥΡΙΖΑ αντί να φέρει στροφή προς τα Αριστερά τις οδηγεί να προσυπογράφουν δεξιές θέσεις.

Το ΚΚΕ µε τα συντηρητικά και σχεδόν καθεστωτικά αντανακλαστικά, που έδειξε µέσα στο κίνηµα του Δεκέµβρη. Όχι µόνο δεν συµπορεύτηκε αλλά και ανέπτυξε µια υπονοµευτική και εχθρική στάση απέναντι στους αγώνες των µαθητών και των φοιτητών. Κατήγγειλε συλλήβδην τους

νέους ως «προβοκάτορες» και «κουκουλοφούρους». Αντί να προωθήσει την τόσο αναγκαία ενότητα στην δράση του αριστερού κόσµου, θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Με τη στάση του αντικειµενικά εξυπηρετεί την κυβέρνηση και την πολιτική της. Είναι αυτό αποτέλεσµα του ιστορικού του φόβου απέναντι στα κινήµατα, την πραγµατική πάλη των εργαζόµενων και της νεολαίας, του χαρακτήρα του σαν κόµµα του κοινοβουλευτικού δρόµου, και της αλλαγής των

κοινοβουλευτικών συσχετισµών. Ταυτόχρονα ηγεµονεύεται από

µικροαστικές αντιλήψεις και επιµένει στη λογική του «αντιµονοπωλιακού µετώπου» µε µερίδες µικρο καπιταλιστών, ενώ η λογική της «αλλαγής των συσχετισµών» τελικά αναπαράγει την πρακτική της κοινοβουλευτικής ανάθεσης. Πίσω από την αντικαπιταλιστική και αντιιµπεριαλιστική ρητορεία ρητά ορίζει ως πρότυπο κοινωνικό τα αυταρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισµού». Στο εργατικό κίνηµα επιµένει στον αδιέξοδο δρόµο του αποµονωτισµού και της ηττοπάθειας και στην πράξη δεν υπήρξε πιο µαχητικό από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Ο στείρος «αντικαπιταλιστικός» βερµπαλισµός του προσπαθεί να κρύψει την απροθυµία µάχιµης παρέµβασης σε καθηµερινά µέτωπα και κοινής δράσης µε άλλα αγωνιστικά ρεύµατα.

Ούτε δίνει προοπτική ο χώρος των αναρχικών οµάδων γιατί υποτιµά τη µαζική, οργανωµένη και συλλογική πάλη, την προσπάθεια για την οικοδόµηση κινηµάτων µε βάθος και διάρκεια, τη διατύπωση

συγκεκριµένων πολιτικών διεκδικήσεων και στόχων.

9. Η πραγµατική διέξοδος βρίσκεται µέσα από την πάλη των

εργαζοµένων, της νεολαίας, των αγροτών για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της προσπάθειας καπιταλιστικής εξόδου από την κρίση, της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και συνολικά της πολιτικής που σήµερα προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία η ρήξη µε τον πυρήνα της αστικής πολιτικής, τους «νόµους της αγοράς», τα «προγράµµατα σταθερότητας» των διεθνών οικονοµικών οργανισµών (ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΟΟΣΑ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην προοπτική της συνολικής αµφισβήτησης και τελικά της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισµού. Σήµερα καµιά εκδοχή διαχείρισης του σηµερινού καπιταλιστικού κράτους δεν µπορεί να πάρει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά και όσοι διαλέξουν τέτοιο δρόµο, θα αφοµοιωθούν. Μόνο µε ένα ισχυρό και πολιτικοποιηµένο κοινωνικό

κίνηµα, µόνο µια ισχυρή αντιπολίτευση των «κάτω», µπορεί να φέρει αποτελέσµατα.

Και σε αυτή την κατεύθυνση εµείς επιδιώκουµε την ενότητα στη δράση µέσα στο µαζικό κίνηµα µε τις άλλες δυνάµεις της αριστεράς, για ενωτικούς, ακηδεµόνευτους, µαχητικούς αγώνες.

Σήµερα, που µαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος µιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο µεγάλος παρά ποτέ. Ούτε ο εγκλωβισµός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση)

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόµµατα της επίσηµης αριστεράς µπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσµου που ξεσηκώνεται. Οι εργαζόµενοι και η νεολαία, τα µαζικά κινήµατα, οι δυνάµεις µιας νέας σοσιαλιστικής και κοµµουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόµαστε µια δυνατή και ενωτική αριστερά, µια αριστερά

αντικαπιταλιστική, που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια, δεν δορυφοροποιείται γύρω απ' τον ρεφορµισµό, αλλά θα συµβάλλει και σε µια νέα ταξική και αγωνιστική ενότητα όλων των εργαζόµενων.

Μια αριστερά αποφασισµένη να αµφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, µια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση.

Μια αριστερά που διαλέγει το δρόµο της ρήξης µε το σύγχρονο ιµπεριαλισµό σε όλες τις µορφές του, που επιµένει ότι η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών, που είναι στο πλευρό των κινηµάτων που αντιστέκονται στην ιµπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Μια αριστερά που επιµένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Που πιστεύει ότι η σοσιαλιστική επανάσταση και ο κοµµουνισµός δεν ανήκουν στο µουσείο, αλλά είναι πραγµατικές ιστορικές δυνατότητες και αναγκαιότητες. Μια αριστερά που παλεύει για µια άλλη κοινωνία,

χωρίς εκµετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζοµένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιµη συνεργασία των λαών τους σηµερινούς πολεµικούς ιµπεριαλιστικούς ανταγωνισµούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, ο σεβασµός στη φύση, την οικολογική καταστροφή. Γιατί δεν µπορεί ούτε η εγκατάλειψη κάθε προοπτικής άλλης κοινωνίας από τους ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η υποστήριξη των αντιλαϊκών καθεστώτων του 'υπαρκτού σοσιαλισµού' από το ΚΚΕ να δώσει απάντηση στις ριζοσπαστικές αναζητήσεις της εποχής µας.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση που δηµιούργησε.

Για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, της ακρίβειας και της ελαστικής εργασίας

Μόνιµη και σταθερή δουλειά για όλους και σταθερό 5ηµερο-7ωρο-35ωρο

Δηµόσια ασφάλιση για όλους, µε µείωση των ορίων συνταξιοδότησης, µε αυξήσεις των συντάξεων, έξω από το χρηµατιστηριακό τζόγο, για επιστροφή όλων των κλεµµένων στα ασφαλιστικά δάνεια.

Κατάργηση του θεσµού των ενοικιαζόµενων εργαζοµένων, της άνισης µεταχείρισης των ξένων εργατών και όλων των µορφών του σύγχρονου δουλεµπορίου.

Απαγόρευση των απολύσεων.

1400 ευρώ κατώτατο µισθό.

Καµιά µείωση των κοινωνικών δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό δηµόσιο χρέος.

Για να σταµατήσει ο ληστρικός ρόλος των τραπεζών

Καµιά ενίσχυση στις τράπεζες - να αυξηθούν οι δαπάνες για υγεία, παιδεία, ασφάλιση.

Δηµόσιο τραπεζικό σύστηµα µε εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζηµίωση, ενάντια στον αντιλαϊκό ρόλο ιδιωτικών και 'κρατικών' τραπεζών

Πάγωµα των επιτοκίων και των χρεών για στεγαστικά δάνεια. Να απαγορευτούν οι πλειστηριασµοί κατοικιών.

Να αυξηθεί η φορολογία των τραπεζιτών και των επιχειρηµατιών που θησαύρισαν σε βάρος των λαϊκών στρωµάτων.

Για να µπει φραγµός στις ιδιωτικοποιήσεις

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Ολυµπιακής και του ΟΣΕ. Να σταµατήσει τώρα το ξεπούληµα των λιµανιών.

Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (συγκοινωνίες, ενέργεια, επικοινωνίες, φάρµακο, υγεία κλπ) να είναι αποκλειστικά δηµόσιες και µε εργατικό έλεγχο.

Να γίνονται δηµόσιες µε εργατικό-λα'ίκό έλεγχο, χωρίς αποζηµίωση οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή µετεγκαθίστανται.

Ενάντια στον πόλεµο, τον ιµπεριαλισµό και τον εθνικισµό

Να σταµατήσει τώρα η κατοχή του Ιράκ - Να αποχωρήσουν όλα τα ιµπεριαλιστικά στρατεύµατα - Όχι στα σχέδια για πόλεµο στο Ιράν - Τερµατισµός της παρουσίας ξένων στρατευµάτων στο Αφγανιστάν.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Νίκη στην Ιντιφάντα! - Διακοπή τώρα όλων των σχέσεων µε το Ισραήλ.

Όχι στην ευθυγράµµιση των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων µε τις ιµπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ. Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα - Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.

Να φύγουν όλες οι βάσεις των ΗΠΑ από τα Βαλκάνια - Να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια.

Συντονισµός µε το παγκόσµιο αντιπολεµικό κίνηµα στον αγώνα για να διαλυθεί το ΝΑΤΟ. 60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά! Σεβασµός στα δικαιώµατα για όλους τους λαούς και τις µειονότητες. Όχι στις ιµπεριαλιστικές αλλαγές συνόρων, όχι στα προτεκτοράτα.

Να καταργηθούν τώρα τα δυσβάσταχτα εξοπλιστικά προγράµµατα.

Κανένας Έλληνας φαντάρος σε δυνάµεις κατοχής- Να γυρίσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές µονάδες που βρίσκονται εκτός συνόρων - Όχι στράτευση στα 18 - Όχι στράτευση για τις γυναίκες.

Κύπρος Ενιαία - Κυρίαρχη - ανεξάρτητη ενάντια σε διχοτοµικά σχέδια τύπου Ανάν, χωρίς ξένους στρατούς, εγγυητές και βάσεις, µε τους κοινούς αγώνες και τη φιλία των λαών της, ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων.

Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόµενους λαούς και κινήµατα

Για απειθαρχία στους «Ευρωµονοδρόµους» και την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσµευση από την ΕΕ Όχι στην ΟΝΕ.

Να καταργηθεί τώρα το «Σύµφωνο σταθερότητας».

Όχι στην Ευρωσυνθήκη και σε κάθε εκδοχή Ευρωσυντάγµατος.

Να µην εφαρµοστεί η οδηγία Μπολκενστάιν και συνολικά η πολιτική της ελαστασφάλειας.

Αγώνας για την αποδέσµευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε.

Για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε.

Δηµόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθµίδες.

Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισµούς σε γενική και επαγγελµατική εκπαίδευση. Πάλη ενάντια στο σχολείο της αγοράς, και των ταξικών φραγµών. Κατάργηση της βάσης του 10.

Πάλη για την κατάργηση του αντιδραστικού Νόµου-Πλαισίου. Όχι στην πρόσδεση της εκπαίδευσης στις ανάγκες των επιχειρήσεων, όχι στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση. Απεµπλοκή από τις διαδικασίες της Μπολώνια και του Ενιαίου Ευρωπαικού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ, όχι στην οδηγία για τα ΚΕΣ, να κλείσουν όλα τα ΚΕΣ και τα «παραρτήµατα». Όχι στην υπαγωγή της έρευνας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου.

Ενάντια στα συµφέροντα του εµπορικό κεφαλαίου, των καρτέλ και των εταιρειών τροφίµων, για να µην περάσει η αγροτική πολιτική της ΕΕ και το ξεκλήρισµα της φτωχής και µεσαίας αγροτιάς

Να µην εφαρµοστεί η νέα ΚΑΠ.

Να µπει φραγµός στα µεταλλαγµένα.

Να µην µετατραπούν οι συνεταιρισµοί σε ΑΕ.

Κατοχύρωση - εγγύηση του εισοδήµατος των φτωχών και µεσαίων αγροτών

Όχι στους περιορισµούς και τις υποχρεωτικές καταστροφές καλλιεργειών που επιβάλλει η Ε.Ε. Σπάσιµο των κυκλωµάτων των εµπόρων και των µεσαζόντων

Ενίσχυση των βιολογικών προϊόντων

Για να υπερασπιστούµε τα δηµοκρατικά δικαιώµατα και τις πολιτικές ελευθερίες Όχι στους τροµονόµους και τις διακρατικές «αντιτροµοκρατικές» συµφωνίες.

Έξω η αστυνοµία από τις διαδηλώσεις. Να αφοπλιστεί η αστυνοµία. Να διαλυθούν όλες οι ειδικές αστυνοµικές δυνάµεις. Όχι στις κάµερες, το ηλεκτρονικό φακέλωµα και την γενικευµένη επιτήρηση.

Αντίσταση στην αυταρχικοποίηση του δικαστικού µηχανισµού.

Κατάργηση όλων των µορφών απαγόρευσης στην απεργία και του θεσµού της πολιτικής επιστράτευσης.

Διασφάλιση των δικαιωµάτων και της αξιοπρέπειας των κρατουµένων - Λιγότερη φυλακή σήµερα για µια κοινωνία χωρίς φυλακή αύριο.

Για να µπει φραγµός σε όλες τις µορφές διακρίσεων και καταπίεσης. Ενάντια στο ρατσισµό, την ξενοφοβία

Για να µην περάσει το νέο Ευρωπαϊκό σύµφωνο και οι αντιµεταναστευτικές πολιτικές.

Πλήρης κατοχύρωση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωµάτων (συµπεριλαµβανοµένου του δικαιώµατος ψήφου) σε όλους

τους µετανάστες που ζουν στη χώρα µας.

Να σταµατήσει η οµηρία των µεταναστών.

Όχι στην κατάργηση και τον περιορισµό του πολιτικού ασύλου. Νοµιµοποίηση όλων των µεταναστών.

Όχι στο σεξισµό και σε όλες τις διακρίσεις µε βάση το φύλο

Κατοχύρωση πραγµατικής ισότητας των φύλων.

Καµιά διάκριση µε βάση τον ερωτικό προσανατολισµό.

Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες - όχι στην κατάργηση των συνταξιοδοτικών και άλλων ρυθµίσεων υπέρ των γυναικών.

Για την προστασία του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων

Προστασία του περιβάλλοντος και ποιότητα ζωής για όλους.

Όχι στα σχέδια για πυρηνική ενέργεια. Όχι στη χρήση λιθάνθρακα.

Υπεράσπιση - διεύρυνση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και των δασικών εκτάσεων. Όχι στα νέα χωροταξικά σχέδια. Όχι στις αλλαγές χρήσης γης προς όφελος των επιχειρηµατικών σχεδιασµών.

10. Εµείς που συνδιοργανώνουµε αυτή την εκδήλωση συναντηθήκαµε µέσα στους µεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις µεγάλες απεργίες µέχρι το Δεκέµβρη της εξέγερσης. Ξέρουµε ότι η δύναµη βρίσκεται στα κινήµατα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισµό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσµο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Δίνουµε καθηµερινά τη µάχη για να είναι οι αγώνες µαχητικοί και νικηφόροι, για να µην πληρώσουν οι εργαζόµενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική. Θέλουµε να βαδίσουµε ενωτικά µέσα στα µεγάλα µέτωπα της περιόδου

Στους αγώνες ενάντια στα κλεισίµατα και τις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για αυξήσεις στους µισθούς και προσλήψεις.

Στην προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήµατος σε ρήξη µε τον υποταγµένο συνδικαλισµό που σήµερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔ 1. Θέλουµε οι αγώνες και τα σωµατεία να είναι στα χέρια των ίδιων των εργαζοµένων και όχι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας,

Παλεύουµε για τον αγωνιστικό συντονισµό των ίδιων των συνδικάτων και για τη δηµιουργία νέων σωµατείων εκεί που δεν υπάρχουν. Θέλουµε αγώνες αποφασιστικούς, διαρκείς και νικηφόρους ενάντια στη λιτότητα, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, το σύγχρονο δουλεµπόριο.

Στην πάλη για ένα µαχητικό κίνηµα της νεολαίας που παίρνοντας το νήµα από τους αγώνες των προηγούµενων χρόνων και την εξέγερση του Δεκέµβρη να οδηγήσει στην οριστική ανατροπή των εκπαιδευτικών «µεταρρυθµίσεων».

Στην κλιµάκωση των αντιιµπεριαλιστικών κινητοποιήσεων, στην αλληλεγγύη στα κινήµατα που αντιστέκονται, στο συντονισµό µε το διεθνές αντιπολεµικό κίνηµα. Για να σταµατήσει η εµπλοκή της Ελλάδας στις ιµπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ, του ΝΑ ΤΟ και της ΕΕ. Για να στηρίξουµε την παλαιστινιακή αντίσταση και να αποµονώσουµε το κράτος του Ισραήλ.

Στην πάλη ενάντια στο ρατσισµό, την ξενοφοβία και όλες τις µορφές διακρίσεων. Για να βάλουµε φρένο στις ρατσιστικές επιθέσεις της κυβέρνησης σε συνεργασία µε το ΛΑΟΣ και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Για πλήρη δικαιώµατα στους µετανάστες και τους πρόσφυγες ενάντια στο Σύµφωνο Παυλόπουλου-Σαρκοζί-ΕΕ.

Στον αγώνα για τα σύγχρονα δηµοκρατικά δικαιώµατα απέναντι στην αντεπίθεση του κρατικού αυταρχισµού και την τάση περιορισµού του δικαιώµατος στη συλλογική δράση.

Στην πάλη για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων.

Εµείς που πήραµε την πρωτοβουλία για τη συζήτηση στο Σπόρτινγκ δηλώνουµε ότι µας ενώνει η κοινή αναζήτηση για µια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούµαστε τη λογική της ήττας και του συµβιβασµού. Γι' αυτό και λέµε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήµατα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα.

Ως αποτέλεσµα όλων των παραπάνω εµείς που καταθέτουµε αυτό το

κείµενο κοινού προβληµατισµού, δυνάµεις και αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς:

-Προωθούµε ακόµα πιο αποφασιστικά την κοινή µας δράση στο πλευρό των εργαζόµενων και της νεολαίας στους αγώνες που έρχονται. Βαθαίνουµε τις σχέσεις ισοτιµίας, αµοιβαίου σεβασµού, ειλικρίνειας και συντροφικότητας ανάµεσά µας.

-Ενισχύουµε το συντονισµό µας σε πολιτικό επίπεδο και συγκροτούµε Πρωτοβουλία για την Ενότητα και την Κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σεβόµενοι την αυτοτέλεια κάθε οργάνωσης.

-Απευθύνουµε ανοιχτό κάλεσµα σε όλες τις δυνάµεις και τους

αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για να συµµετέχουν και να στηρίξουν ενεργά την κοινή µας προσπάθεια.

-Επιδιώκουµε την ενεργή συµµετοχή όλων των αγωνιστών

ενταγµένων και ανένταχτων σ' αυτή την προσπάθεια και γι' αυτό προχωρούµε στη διοργάνωση εκδηλώσεων - συζητήσεων και πρωτοβουλιών σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, καθώς και συντονιστική επιτροπή της Πρωτοβουλίας.

-Επιδιώκουµε την παρέµβασή µας στις εκλογικές µάχες, που θα

υπηρετεί και θα ενισχύει τους ταξικούς αγώνες της περιόδου αλλά και τη

συγκρότηση του ρεύµατος της επαναστατικής κι αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

http://www.nka.gr/downloads/koinokeimeno.pdf

Δεν υπάρχουν σχόλια: