Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Προκήρυξη νΚΑ για τις βουλευτικές εκλογές


...στις εκλογές της κρίσης

Οι εκλογές της 4ης Οκτώβρη θα γίνουν εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Αυτή την οικονομική κρίση θα κληθούμε να πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Στο όνομα αυτής της κρίσης θα μας καλέσουν να απολυθούμε, να πληρωθούμε λιγότερο και να δουλέψουμε περισσότερο, να μη ζητήσουμε περισσότερα από όσα μας προσφέρουν. Εμείς που τόσα χρόνια πληρώναμε τα κέρδη τους, τωρά ακόμη περισσότερο οφείλουμε, λένε, να σωπάσουμε, να πληρώσουμε και τις ζημιές.

...στην Κυβέρνηση της ΝΔ

η οποία τα τελευταία 5.5 χρόνια ήταν ο οδηγός της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και των νέων. Η ΝΔ ήταν η κυβέρνηση των σκανδάλων της Siemens, του Βατοπεδίου, των κάθε λογής Ζαχόπουλων. Ήταν η κυβέρνηση της τεράστιας οικολογικής καταστροφής, της καμμένης Ελλάδας. Ήταν η κυβέρνηση που δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα παιδί, ήταν η κυβέρνηση των εργατικών ατυχημάτων στο Πέραμα, τη Λάρκο, την ΕΥΔΑΠ. Ήταν η κυβέρνηση της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην παιδεία και την εργασία. Η κυβέρνηση που έως και τώρα, αποχωρόντας, αναγγέλει νέα μέτρα για την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, την περικοπή του 13ου μισθού και τόσα άλλα.

Αυτή η κυβέρνηση αποχωρεί ομολογώντας τη χρεοκοπία της και προσπαθεί να προσφέρει την ύστατη βοήθειά της στο πολιτικό σύστημα. Δίνει «υπέυθυνα» τη σκυτάλη στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο, τώρα καλύτερα από αυτήν, θα επιδιώξει να συνεχίσει την επίθεση, όπως άλλωστε την είχε ξεκινήσει πριν τη ΝΔ.

Για τη φθορά αυτής της κυβέρνησης οι αγώνες της νεολαίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ο Καραμανλής παραιτείται υπό το φόβο νέων αγώνων και διεκδικήσεων από την πλευρά του κινήματος. Η δυσαρέσκεια που διογκώνεται λόγω και της οικονομικής κρίσης, η οργή του «δεν πάει άλλο» που ορμητικά βγήκε στο προσκήνιο τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι ο αστάθμητος παράγοντας που φοβίζει τα κυβερνητικά επιτελεία.

...στις αυταπάτες για το ΠΑΣΟΚ

που αναβαθμίζεται ως το «μη χείρον βέλτιστον». Το ΠΑΣΟΚ είναι ο δίδυμος πύργος της ΝΔ, δεν μπορεί κρύψει τον αντεργατικό του χαρακτήρα. Όσο και αν προσπαθεί να προβληθεί ως πιο φιλολαϊκός διαχειριστής το κυβερνητικό του παρελθόν, η συμπολίτευσή του στις επιλογές της ΝΔ, το πρόγραμμα του, δεν αφήνουν καμία αυταπάτη για την πλήρη υποταγή του στις επιταγές του κεφαλαίου. Τάζοντας ψίχουλα αυξήσεων 0.30 λεπτών την ημέρα θα στηριχτεί στη σημαντική αρωγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και την επομένη των εκλογών θα προτείνει το συμβιβασμό εργοδοσίας και συνδικάτων για την αποδοχή των αντεργατικών μέτρων και την εξάλειψη των εργατικών αντιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ, όπως πριν έτσι και τώρα, θα βάλει μπροστά το πολιτικό πλαίσιο της ΕΕ, της δημοσιονομικής πειθαρχίας του Συμφώνου Σταθερότητας, του χτυπήματος τελικά των νεολαιίστικων και εργατικών δικαιωμάτων.

...στις εκλογές της TV

Αυτές οι εκλογές express επιδιώκεται να διεξαχθούν αποκλειστικά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θέλουν να μην ακουστεί ούτε μία φωνή έξω από τις κυρίαρχες συχνότητες. Μας καλούν από παντού να ψηφίσουμε «χρήσιμα». Τώρα όμως ξέρουμε. Ότι με καμία κυβέρνηση δεν αλλάζουν. Μόνη αντιπολίτευση μπορούν να είναι οι αγώνες μας. Μόνη υπέρβαση της κρίσης, για να μην είναι σε βάρος μας, θα είναι η μαχητική ‐ ανατρεπτική αντιπολίτευση των δρόμων, των κοινωνικών συγκρούσεων ενάντια σε κάθε κυβέρνηση κι εργοδοσία.

... Με διπλό «όχι» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι αναγκαίο για τη συνολική καταδίκη της αντιδραστικής πολιτικής τους.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι εξίσου διεφθαρμένοι γιατί ληστρική και σκανδαλώδης είναι η πολιτική τους, υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, συντάσσονται με την ΕΕ. Μαζί χαρίσανε 28 δις στις τράπεζες, σχεδιάζουν τη νέα φοροεπιδρομή, συναινούν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ετοιμάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πογκρόμ απέναντι στους μετανάστες, ισοπέδωσαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπόσχονται να κόψουν δαπάνες και να εξοικονομήσουν λεφτά... από ποιον θα τα πάρουν και σε ποιον θα τα δώσουν δεν μας είπαν.

... Κόντρα στο αντιδραστικό ΛΑΟΣ

Το κόμμα του Καρατζαφέρη αξιοποιείται ως ακροδεξιό δεκανίκι της κυβέρνησης. Ποντάρει στη λογική του ενιαίου χώρου με τη ΝΔ – τη λογική της «πολυκατοικίας»‐για να πάρει την ψήφο διαμαρτυρίας προς αυτήν και να στρέψει την κοινωνία σε ακόμη πιο συντηρητικές θέσεις. Να πει πως για τα «κακά της μοίρας μας» φταίνε τα πιο εκμεταλλευόμενα τμήματα της κοινωνίας, οι μετανάστες, να υποτάξει κάτω από εθνικιστικές κορώνες τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρά τα συνθήματα της υποτιθέμενης ρήξης με το κατεστημένο, το ΛΑΟΣ αποτελεί ένα κόμμα στήριξης της αστικής τάξης και θα προσφέρει απλόχερα αυτή του τη στήριξή για κάθε της ανάγκη σε συγκυβερνήσεις, αντιδραστικά νομοσχέδια (ανοίγοντας και το ίδιο την ατζέντα όταν η εκάστοτε κυβέρνηση θα είναι αδύναμη), θα ενισχύει πάντοτε την καταστολή του κινήματος την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων… στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας.

ΌΧΙ στην Αριστερά της υποταγής

που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες, να εμπνεύσει δυναμικούς νικηφόρους αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε «κρίση». Αιτία της «κρίσης» του είναι οι παλινωδίες του απέναντι στα κελεύσματα της αστικής πολιτικής, τρέφει αυταπάτες για το ΠΑΣΟΚ, ενώ δεν απορρίπτει τη συμμετοχή του σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί τους αγώνες για την κοινοβουλευτική του ενίσχυση, είναι καθηλωμένο στην ηττημένη διαμαρτυρία και τη στείρα καταγγελία των δυνάμεων του δικομματισμού χωρίς να συμβάλλει σε αποφασιστικούς αγώνες για την ανατροπή τους. Επικαλείται την πολιτική ανεπάρκεια των αγώνων, χωρίς να παλεύει για την ενίσχυσή τους και συχνά μένει εκτός, όπως τον Δεκέμβρη ή στους φοιτητικούς αγώνες, όπου σύρθηκε όταν πια το κίνημα ήταν ήδη γεγονός.

Και οι δύο πόλοι της καθεστωτικής αριστεράς αρνούνται την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, υποβαθμίζουν τον πολιτικό αγώνα των εργαζομένων, σφραγίζονται από τη στρατηγική και προγραμματική τους ανεπάρκεια. Το μεν ΚΚΕ προβάλλει ως προοπτική τα ιδιότυπα εκμεταλλευτικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ένα «σοσιαλισμό με αγορά» ή ένα καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο».

Αυτή η αριστερά δεν είναι ούτε καν αυτό που θα ήθελε, δεν «χρήσιμη» για τους αγώνες και την ανατροπή, είναι χρησιμότατη για το σύστημα.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΝΔ‐ΠΑΣΟΚ‐ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

  • Με το ανεξάρτητο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα

    Απέναντι σε όποια κυβέρνηση εκλεγεί, είναι αναγκαία μία ισχυρή εργατική αντιπολίτευση στους δρόμους της αντίστασης και της πάλης από τις 5 Οκτώβρη. Γιατί το διακύβευμα, τελικά, δεν είναι ποια κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την κρίση με πολιτική υπέρ του κεφαλαίου αλλά η ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων που θα διεκδικούν την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο.

    Αυτό που «υπόσχονται» μετά τις εκλογές για τη νεολαία είναι η βεβαιότητα της εργασιακής ανασφάλειας, η 4ωρη «απασχολησιμότητα», τα νέα προγράμματα τύπου stage, η ανασφάλιστη εργασία των 500 ευρώ. Μας τάζουν το αέναο κυνήγι των σεμιναρίων και των πιστοποιήσεων στις εναλλαγές ημιεργασίας‐ανεργίας, το χτύπημα κάθε δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης. Θα συνεχίσουν να χτυπούν τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα των νέων. Στοχεύουν σε μια παιδεία ακόμη πιο κατακερματισμένη, επιχειρηματική, με οικονομικούς, κοινωνικούς‐ταξικούς φραγμούς. Σε μια εκπαίδευση που θα είναι προϋπόθεση το να πληρώσεις, ακόμη κι αν προσφέρει γνώση με ημερομηνία λήξης και μάλιστα όχι για όλους.

    Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γεννήθηκε μέσα στις μεγάλες στιγμές των αγώνων των τελευταίων χρόνων, από αγωνιστές και οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Ο εξεγερτικός Δεκέμβρης, το φοιτητικό κίνημα του 06‐07, οι εργατικές απεργίες σε πολλούς κλάδους, ο αγώνας για τους ελεύθερους χώρους και το περιβάλλον, το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι απλώς εικόνες από το παρελθόν. Για εμάς είναι εικόνες από το μέλλον… Είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξει η ζωή μας. Οφείλουν, όμως, να συνενωθούν σε συνολικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα αντίστασης, απόκρουσης και ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάχεται για την εμφάνιση μίας νεολαιίστικης απάντησης, στηριγμένης στους αγώνες που δόθηκαν και με στόχο την ακόμη πιο βαθειά και επικίνδυνη για το σύστημα εκδοχή τους.

    ...ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

    Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι στράτευση στους αγώνες της επόμενης μέρας για την ανάσχεση της αντεργατικής καταιγίδας που έπεται των εκλογών. Επιδιώκουμε να είναι βήμα για την ενίσχυση της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας που βιώνουμε. Σε αυτό καλούμε κάθε νέο αγωνιζόμενο να συμβάλλει ενεργητικά. Είναι ψήφος σε ένα μέτωπο αγωνιστών και οργανώσεων που δεν λοιδορεί ή καπηλεύεται την ενότητα αλλά επιδιώκει να τη θεμελιώσει σε ανώτερες βάσεις, να της δώσει δυναμική με μακροπρόθεσμους όρους. Δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την επαναστατική προοπτική και την εξουσία των εργαζόμενων που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, με επίκεντρο όχι το κέρδος και την καταπίεση, αλλά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

    Σημείωση Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε .pdf μορφή κάνοντας κλικ εδώ.

  • Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

    Διακήρυξη του ΝΑΡ για τις εκλογές


    - ΙΣΧΥΡΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ – ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΙΣ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ
    - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ)
    - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
    - ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ

    ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

    Εργάτες - εργάτριες, εργαζόμενοι, νέοι και νέες,

    Οι εργαζόμενοι και η νεολαία βιώνουν με ποικίλους τρόπους, τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης.
    Την εκτίναξη όλων των βασικών αντιθέσεων, δυσκολιών και δυνατοτήτων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών που ανάδειξε η οικονομική κρίση.
    Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, η κρίση του αιώνα όπως ονομάστηκε από τα ίδια τα αστικά επιτελεία, και η ύφεση που την ακολουθεί, είναι πηγή αποκάλυψης αυτού που φαινόταν καιρό:
    Της χρεοκοπίας του νεοφιλελευθερισμού και όλων των μορφών διαχείρισης του συστήματος που εφάρμοσαν δεξιές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις, καθώς και της αυτορυθμιζόμενης δήθεν αγοράς.
    Η παγκόσμια οικονομική κρίση σφραγίζει την παταγώδη κατάρρευση ενός κυρίαρχου μύθου ο οποίος καταδυνάστευε τη συνείδηση των εργαζομένων αλλά και την Αριστερά:
    Ότι ο καπιταλισμός μπορεί να περνά παροδικές κρίσεις, αλλά παραμένει άτρωτος, παντοδύναμος και πάνω από όλα αιώνιος.
    Δημιουργείται επομένως μια "μαύρη τρύπα" στην κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική πολύ πιο επικίνδυνη - για την αστική τάξη - από αυτήν που καταπίνει μετοχές και ομόλογα τρισεκατομμυρίων.
    Ισχυροποιείται πλέον το ερώτημα αν τελικά μπορεί να ανατραπεί, ιδεολογικά, πολιτικά, πρακτικά η μέχρι τώρα θυελλώδης υπεροχή της αστικής ηγεμονίας, ώστε να ανοίξει μια νέα ιστορική σελίδα για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
    Ταυτόχρονα θέτει σε κρίση και δοκιμασία τις μέχρι τώρα αναλύσεις της Αριστεράς.
    Περιγελά την υπολανθάνουσα απαισιοδοξία. Δοκιμάζει τα ματαιωμένα σχέδια, την αισιοδοξία και τις αντοχές της.
    .
    Εργάτες - εργάτριες, εργαζόμενοι, νέοι και νέες,

    Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οδηγήθηκε στην παραίτηση εξ αιτίας:
    - Της χωρίς τέλος και έλεος πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας , του ξεπουλάω ότι δημόσιο υπάρχει και της καταστολής.
    - Των κινήτρων και των κεφαλαίων που πλάσαραν σε τραπεζίτες και μεγαλοκαρχαρίες.
    - Της ληστείας των ταμείων.
    - Εξ αιτίας της μίζας και της ρεμούλας - αντιγραφή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ -των κουμπάρων και των Βατοπεδινών που λήστευαν σεμνά και ταπεινά.
    - Των ΜΑΤ και των δακρυγόνων που εξαπέλυσε σε βάρος των αγωνιζόμενων διαδηλωτών.
    - Εξ αιτίας των απαγωγών Πακιστανών, των παρακολουθήσεων, της άγριας εκμετάλλευσης των αλλοδαπών και των κρυφών πτήσεων της CIA στα ελληνικά αεροδρόμια.
    - Εξ αιτίας της πολιτικής που τοποθετεί απέναντι της την τεράστια πλειοψηφία του λαού προκαλώντας γενικευμένη λαϊκή δυσφορία, αποστροφή και αγανάκτηση. Που εγκυμονεί την ανάπτυξη, αυτών, των πολιτικά αδύναμων ακόμη αγώνων απρόβλεπτης όμως εξέλιξης και δυναμικής. Αγώνες που ζήσαμε στο εκπαιδευτικό, εργατικό και αγροτικό κίνημα και στην εξεγερτική έκρηξη του Δεκέμβρη που επιτάχυναν την φθορά της κυβέρνησης.
    Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών - εξπρές αποτελεί έκφραση και ανοικτή ομολογία της χρεοκοπίας της κυβέρνησης της ΝΔ.
    Αποτελεί εκδήλωση κυρίως των αδιεξόδων της αστικής πολιτικής και των συνταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, σε συνθήκες κρίσης, οδηγούν σε γρήγορη φθορά των κυβερνήσεων.
    Ταυτόχρονα αποτελεί - πιθανά και με αλλεπάλληλες εκλογές- επιχείρηση δημιουργίας κυβέρνησης ικανής στη λήψη πιο βαθιών και πιο αντιλαϊκών μέτρων μακράς διάρκειας καθώς και στην αντιμετώπιση των αναμενόμενων – και κατά τους ίδιους - ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων!
    Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου, διαγκωνίζονται καιρό τώρα όχι στην άσκηση μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά στο ποιος θα αναδειχτεί ο ικανότερος και αποτελεσματικότερος διαχειριστής στην εφαρμογή συντηρητικότερης και στρατηγικότερης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
    Γι αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τους πέντε βασικούς αντιασφαλιστικούς νόμους (Σουφλιά, Σιούφα, Παπαιωάνου, Ρέππα και Πετραλιά) τους οποίους χρησιμοποίησαν από κοινού για το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων εργαζομένων.
    Με αυτή την πολιτική πήγαν τη σύνταξη 1,3 εκατομμυρίων συνταξιούχων στα 600 ευρώ και την ηλικία συνταξιοδότησης στα 67!
    Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ προωθούν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2639/98 ενίσχυσε τη "μερική απασχόληση". Νομιμοποίησε τα δουλεμπορικά "ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας". Θέσπισε τα "stage". Άνοιξε το δρόμο για την κατάργηση του 8ωρου με τη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση"! Η ΝΔ επέκτεινε τη μερική απασχόληση στο δημόσιο. Ολοκλήρωσε το χτύπημα του 8ωρου. Μείωσε το κόστος της υπερωρίας. Γενίκευσε την εκ περιτροπής εργασία εφαρμόζοντας το νόμο 2639/98 του ΠΑΣΟΚ
    Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα το λιγότερο κράτος εκποίησαν το δημόσιο πλούτο και τον παρέδωσαν στο κεφάλαιο. Με τους νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΠΑΣΟΚ ιδιωτικοποίησε την περίοδο 94 - 2004:
    - 7 από τις 10 κρατικές τράπεζες, τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΗ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, την Ελληνική Χρηματιστηριακή Εταιρεία, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τη Διώρυγα της Κορίνθου. Παρέδωσε για εκμετάλλευση
    - το αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" στους Γερμανούς,
    - τη διώρυγα του Ρίου - Αντιρρίου στους Γάλλους,
    - την Αττική Οδό στον Μπόμπολα.
    Με του δικούς της νόμους και τους νόμους του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της ΝΔ ιδιωτικοποίησε:
    Ο,τι απέμεινε από τον ΟΤΕ, όλα τα λιμάνια της χώρας, το "υπόλοιπο" της Εμπορικής Τράπεζας, την "Ολυμπιακή Αεροπορία". Παρέδωσε δρόμους, διόδια και παραλίες στο μεγάλο κεφαλαίο για εκμετάλλευση.
    Πότε ο ένας κα πότε ο άλλος δευκόλυναν Αμερικάνους και Ευρωπαίους, έστελναν φρεγάτες και στρατό από τη Γιουγκοσλαβία ως το Αφγανιστάν, συμμετείχαν στις ιμπεριαλιστικές διαμάχες, πολέμους και επιδρομές.
    Σε αυτή την πολιτική το ρατσιστικό ΛΑΟΣ αποτελεί μοχλό και τσόντα ακόμα πιο δεξιάς –αντιδραστικής εξέλιξης.
    Σε αυτή την πολιτική διεκδικούν το ρόλο του επίδοξου κυβερνητικού συνέταιρου οι Οικολόγοι Πράσινοι του συστήματος.
    Η προεκλογική εκστρατεία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να αποσπάσει τη συμφωνία του λαού στην ίδια πολιτική εκμετάλλευσης του.
    Κανένα όμως "μετά" δεν υπάρχει από την πλευρά τους που να είναι τόσο μόνιμο εκτός από αυτήν την πολιτική που υπηρετούν.
    ΟΧΙ στην αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
    ΟΧΙ στην ΕΕ.
    Μαύρο στη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στο δεξιό δεκανίκι του ΛΑΟΣ. Όχι στους Οικολόγους Πράσινους που είναι έτοιμοι να πάνε με τον ένα, με τον άλλο ή με τους δυο!
    ΝΑΙ στα σύγχρονα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα μας!


    Η στάσιμη και διαχειριστική αριστερά, καθηλωμένη στις αντιλήψεις πως η εποχή είναι πάντα περίπου η ίδια, με μια "μπόρα αντιδραστικότητας", επιδιώκει μάταια, να κάνει κάπως καλλίτερα ότι έκανε πάντα:
    Ο ΣΥΝ ακρωτηριασμένος από τον κυβερνητισμό, τη συνδιαχείρηση και την φιλοευρωπαϊκή λαγνεία εγκλωβίζεται στο θολό δρόμο του δήθεν δημοκρατικού σοσιαλισμού και του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου.
    Προσβλέπει διαρκώς σε ένα καλλίτερο ΠΑΣΟΚ και γι αυτό συγκυβερνά μαζί του σε Δήμους, ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ.
    Μοναδικό του σαφές είναι η άρνηση χάραξης μιας εργατικής τακτικής και στρατηγικής απάντησης της Αριστεράς με νικηφόρο παρόν και κομμουνιστικό ορίζοντα.
    Αυτά είναι που οδηγούν και το ΣΥΡΙΖΑ σε μια μακρόσυρτη κρίση. Σε μια διαπάλη αδιέξοδη και βλαπτική για το εργατικό κίνημα.
    Το ΚΚΕ παραμένει μακριά από τις ανάγκες της επανίδρυσης της κομμουνιστικής και αντικαπιταλιστικής στρατηγικής . Επιμένει να ταυτίζει την κοσμοϊστορική επανάσταση του Οκτώβρη και τον κομμουνισμό με τις ιδιότυπες εκμεταλλευτικές και αυταρχικές κοινωνίες της Ανατολής. Πιστό στην θολή πολιτική της λαϊκής οικονομίας - λαϊκής εξουσίας οδηγείται στην ιστορικά αυθαίρετη και πολιτικά αδύνατη πολιτική της αντιμονοπωλιακής ανάπτυξης. Με συνέπεια να αντιστρατεύεται την αντικαπιταλιστική κατεύθυνση των εργατικών αγώνων που θεωρεί "αριστερίστικη". Να ορθώνει τείχη προς ό,τι κινείται αριστερά του και να είναι εξαιρετικά διαλλακτικό με κάθε ενδεχόμενο σύμμαχο που κινείται στα δεξιά του. Και τελικά να περιορίζει αντί να ενδυναμώνει το εργατικό κίνημα το οποίο υποτάσσει στην υπηρεσία του κόμματος - αυτοσκοπός.
    Το αποτέλεσμα είναι, αυτή η Αριστερά, παρά την σχετικά ισχυρή εκλογική- πολιτική επιρροή της στον Ελληνικό Λαό, να μη μπορεί να αναχαιτίσει την κυβερνητική λαίλαπα.
    Η διαμάχη για το "ποια Αριστερά" αντιστοιχεί στη νέα εποχή είναι ο πραγματικός αγώνας ανάμεσα στην άκριτη προσκόλληση σε ένα παρελθόν που καθηλώνει και διχάζει και σε ένα ελπιδοφόρο παρόν και μέλλον που εμπνέει, ενώνει και απαιτεί.
    Το αναγκαίο διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επομένως δεν φτάνει!
    Γιατί αν η κατάσταση στην Αριστερά μείνει όπως είναι, η ζωή του εργάτη - δημιουργού θα χειροτερεύει.
    Το ΝΑΙ στην Αριστερά που αντιστοιχεί στην εποχή μας είναι
    το άλλο, το απαραίτητο, ελπιδοφόρο, το δικό μας εργατικό ΝΑΙ της νέας προοπτικής και της ελπίδας.


    Το ΝΑΡ θεωρεί πως ο νέος αιώνας που πρόβαλλε, με θολή την ελπίδα και διάχυτο το φόβο, μπορεί να γίνει η εποχή των νικηφόρων εργατικών αναμετρήσεων, των τολμηρών αναζητήσεων και της κομμουνιστικής επανεκκίνησης.
    Με μια Αριστερά:
    - προγραμματική και οραματική, εργατική και βαθιά δημοκρατική, διεθνιστική και αντικαπιταλιστική, σκεπτόμενη και μαχόμενη.
    - Αριστερά της επαναθεμελίωσης του εργατικού κινήματος και του κομμουνιστικού προγράμματος.
    - Μια Αριστερά ανεξάρτητη από το κράτος, τους μηχανισμούς του και τα αστικά κόμματα. - Που θα αρνείται ρητά την οποιαδήποτε εμπλοκή σε κεντροαριστερά σενάρια με το ΠΑΣΟΚ την επόμενη των εκλογών.
    - Αντιιμπεριαλιστική. Που δεν θα θεωρεί τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο ανορθογραφία αλλά νομοτέλεια του καπιταλισμού.
    Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος! Το απέδειξαν η ηρωική αντίσταση του ιρακινού λαού, η άσβεστη παλαιστινιακή Ιντιφάντα, η αγωνιστική ανάταση των λαών σε Αργεντινή και Βολιβία, η αντιπολεμική "άνοιξη" των κινημάτων .
    - Αριστερά της αντικαπιταλιστικής οικολογίας και της πλήρους απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα κοινωνικά δεσμά του καπιταλισμού.
    Αριστερά που θα είναι σε θέση να κατακτά τη "φέτα το ψωμί" γιατί θα διεκδικεί ολόκληρο το "καρβέλι".
    - Που θα εμπνέει και οδηγεί το αναγεννημένο πολιτικό, εργατικό κίνημα στη βάση μιας σύγχρονης Χάρτας εργατικών Αναγκών και Δικαιωμάτων, σε νικηφόρους αγώνες ακριβώς γιατί θα μπορεί να συνδέει το σήμερα με το αύριο. Θα συνδέει τον άμεσο, καθημερινό, διαρκή και αποφασιστικό αγώνα για ανθρώπινη ζωή μέσα και έξω από τη δουλειά, με το στρατηγικό στόχο της ανατροπής του επικίνδυνου πλέον για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, καταπίεσης και παρακμής.

    Γι’ αυτό χρειάζεται τώρα μια άλλη Αριστερά, ένας ανεξάρτητος πόλος της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς!

    Με κεντρικό πολιτικό στόχο το πέρασμα από τους μεμονωμένους αγώνες σε ένα συνολικό πολιτικό εργατικό – λαϊκό μαζικό κίνημα για:
    - την ουσιαστική βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης της εργατικής τάξης ενάντια στα κέρδη του κεφαλαίου,
    - τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη στην περιοχή ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    - την ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ή συμμαχικών, για τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, την αντικαπιταλιστική επανάσταση για :
    - την εργατική εξουσία, κυριαρχία και χειραφέτηση
    - τη σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού
    - την οριστική κατάργηση κάθε καταπίεσης, αλλοτρίωσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο,
    - το πανανθρώπινο βασίλειο της ελευθερίας: την κομμουνιστική κοινωνία

    Αυτό πρεσβεύει και αυτό επιδιώκει το Νέο Αριστερό Ρεύμα.
    Σε αυτό στοχεύει και με τη συμβολή στη δημιουργία και ανάπτυξη της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

    Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέοι και Νέες

    Ο αναγκαίος συλλογικός αγώνας για την ήττα και την ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που την προωθούν, έχει ανάγκη ένα νέο ταξικό, αυθεντικό, εργατικό κίνημα.
    Με πολιτική κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής. Σε διαχωρισμό από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό και το ρεφορμισμό. Ενώνοντας στις γραμμές του όλους τους εργαζόμενους, παλιούς και νέους, μόνιμους και «ελαστικούς», ντόπιους και μετανάστες. Γνήσια δημοκρατικό και ενωτικό! Με όλες τις αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις!
    Με ανοικτές επιτροπές αγώνα και με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους ! Με αιτήματα που θα πηγάζουν από τους αγώνες και θα αντιστοιχούν στο συνολικό πλούτο και τις εκρηκτικές δυνατότητες της νέας εποχής.
    Έχει ανάγκη -όχι την αντιπολίτευση μαϊμού πότε του ΠΑΣΟΚ και πότε της ΝΔ- αλλά μια Λαϊκή, Αριστερή Εργατική Αντιπολίτευση
    στην οποία χρειάζονται όλοι όσοι πραγματικά νικηφόρα θέλουν να αναμετρηθούν με την κυβερνητική πολιτική.
    Ένα τέτοιο εργατικό κίνημα, αυτή η λαϊκή εργατική αντιπολίτευση έχουν ανάγκη την άλλη Αριστερά. Η ίδια η Αριστερά έχει ανάγκη αυτό το κίνημα!
    Όχι για να τα υποκαταστήσει αλλά να τα εμπνεύσει, να ενώσει και να μετασχηματίσει, μετασχηματιζόμενη και η ίδια.
    Η ΑΝΤ. ΑΡ. ΣΥ. Α. με τις διακηρύξεις, τη συγκρότηση και την πολιτική της μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην όλη υπόθεση.

    Απευθυνόμαστε σε εσάς!
    Στους εργάτες, τη νεολαία, τους ανέργους,
    στους βιοπαλαιστές της πόλης και του χωριού,
    Στους αγωνιστές του αντικαπιταλιστικού αγώνα και αναζήτησης, στους κοινωνικούς αγωνιστές και συλλογικότητες που επιδιώκουν μια νέα κομμουνιστική προοπτική στο νέο αιώνα της ελπίδας και της βαρβαρότητας,
    Στους ριζοσπάστες αγωνιστές που πιστεύουν πως ο καπιταλισμός δε είναι η τελευταία και αιώνια οργάνωση της κοινωνίας.
    Στους αγωνιστές και τις συλλογικότητες της νεότερης γενιάς και όλων των επιμέρους "ιστορικών γενιών", και σας καλούμε να στηρίξετε, ψηφίσετε ΑΝΤ. ΑΡ. ΣΥ. Α!

    Γιατί η πολιτική και το πρόγραμμα της είναι βήμα βαθιάς και ουσιαστικής καταδίκης της αντιδραστικής και αντιλαϊκής πολιτικής του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
    Γιατί η ενίσχυση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α δημιουργεί ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για το Εργατικό, Νεολαιίστικο και Λαϊκό κίνημα, την Αντικαπιταλιστική Επαναστατική Αριστερά της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης.

    Αθήνα Σεπτέμβρης 2009

    Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

    Ανακοίνωση για τις πρόωρες εκλογές

    Ανακοίνωση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ
    .
    -ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ ΣΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ, ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ.

    - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
    -ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ.

    Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών – εξπρές αποτελεί έκφραση και ανοικτή ομολογία της χρεοκοπίας της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και της κρίσης εκπροσώπησης η οποία, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αγκαλιάζει ευρύτερα τον αστικό συνασπισμό εξουσίας και οδηγεί τα αστικά κόμματα να πειθαρχούν πλήρως και να γίνονται ακόμα πιο άμεσα όργανα των μεγάλων συμφερόντων.
    Ο Κ. Καραμανλής επιχειρεί, στο όνομα της υπευθυνότητας, να εκφράσει με τον πιο αντιλαϊκό τρόπο τις επιλογές του κεφαλαίου, να κλιμακώσει δηλαδή την αντεργατική πολιτική που οδήγησε χιλιάδες εργαζόμενους στη φτώχεια, την ανασφάλεια και την ανεργία και την κυβέρνηση της ΝΔ στην κατάρρευση. Η ΝΔ ζητά ψήφο για να εφαρμόσει αντεργατικά μέτρα σοκ. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι πρέπει να την μαυρίσουν!
    Το ΠΑΣΟΚ, με την ανοικτή υποστήριξη σημαντικών αστικών μερίδων, στο όνομα της «προοδευτικής λύσης», προβάλει ως καλύτερος και πιο πιθανός διαχειριστής της κυρίαρχης πολιτικής όμως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, σύμφωνα και με τα λεγόμενά του Γ Παπανδρέου, ότι φιλοδοξεί να πάρει τη σκυτάλη από τη Ν.Δ για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Γι αυτό δεν χωρά καμιά αυταπάτη για τον αστικά μεταλλαγμένο χαρακτήρα του και τον αντίστοιχο ρόλο του στο συνδικαλιστικό και νεολαιίστικο κίνημα. Καμιά ψήφος, καμιά συναίνεση και σε κανένα επίπεδο στον επίδοξο διαχειριστή της αντιδραστικής πολιτικής.
    Κοινός παρανομαστής της στρατηγικής και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου και της πολιτικής της ΕΕ για ανάσχεση - ενσωμάτωση των λαϊκών εργατικών αντιδράσεων μέσα από εκλογές, στο όνομα μιας ισχυρής κυβέρνησης, με ανανεωμένη «λαϊκή εντολή», για την επιβολή ακόμα σκληρότερων – μακράς διάρκειας αντεργατικών προγραμμάτων και αντιδραστικών τομών στο πολιτικό σύστημα.
    Απάντηση στα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας δεν μπορεί να δώσει καμιά εκλογική – κυβερνητική εναλλαγή στο πλαίσιο του δικομματισμού – διπολισμού, της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
    Απαιτείται ένα πολιτικό κίνημα εργαζομένων και νεολαίας, στηριγμένο σε ένα νέο εργατικό κίνημα, που θα υπερβαίνει την τραγική ανεπάρκεια, το συμβιβασμό και τον εκφυλισμό του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος, θα συγκρούεται συνολικά με την αντεργατική πολιτική και τους φορείς της και θα μπορεί να επιβάλει τους στόχους και τις διεκδικήσεις του, την ανατροπή της επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου για τη συνολική ανατροπή της κοινωνίας του κέρδους και της αγοράς.
    Απαιτείται μια άλλη Αριστερά που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, ανυπότακτη, εργατική και αντικαπιταλιστική, μια Αριστερά ικανή να αντιπαλέψει νικηφόρα τη βάρβαρη επιδρομή του κεφαλαίου και να αναζωογονήσει τον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την κομμουνιστική απελευθέρωση.
    Τα κόμματα της διαχειριστικής και σε συναινετική τροχιά Αριστεράς ή του ακίνδυνου, χωρίς γραμμή ανατροπής, κομμουνιστικού ρεφορμισμού φανέρωσαν και στις συνθήκες της κρίσης την ιστορική και προγραμματική τους ανεπάρκεια.

    Το Νέο Αριστερό Ρεύμα, συμμετέχοντας αποφασιστικά και δίνοντας τη μάχη μέσα από την «Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.», καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία για:
    -Αποφασιστικό διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως το αναγκαίο ΟΧΙ στην αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
    -Μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ. Της ληστείας χωρίς κουκούλα στα εργατικά, αγροτικά και λαϊκά εισοδήματα. Των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες και άλλων 28 δισ. ευρώ για νέους πολεμικούς εξοπλισμούς. Της καταστολής και των τρομονόμων, των νέων «ιδιωνύμων» και των καμεροχαφιέδων. Της καταστροφής των δασών και του περιβάλλοντος. Των ιδιωτικών ΑΕΙ και της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Της διαφθοράς και των σκανδάλων, των Βατοπεδίων, των «σεμνών και ταπεινών» κουμπάρων και του προκλητικού κουκουλώματός τους.
    -Καμιά αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ που αποτελεί επιλογή του κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ της συναίνεσης στην ίδια πολιτική, που «βαράει προσοχή» στους ντόπιους επιχειρηματίες, σε Βρυξέλες και Ουάσινγκτον.
    -Μαύρο στον ακροδεξιό ρατσιστικό ΛΑΟΣ, τον μαύρο μοχλό βαθύτερης αντιδραστικής εξέλιξης του πολιτικού συστήματος.
    -Ανυπακοή, ρήξη, ανατροπή της προσπάθειας του κεφαλαίου, της ΕΕ και όλων των αστικών κυβερνήσεων να ρίξουν τα βάρη της δικής τους κρίσης στους εργαζόμενους. Ο εργασιακός μεσαίωνας του σύγχρονου καπιταλισμού δεν είναι το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που δημιουργούμε.
    -Για νικηφόρους αγώνες της επόμενης μέρας, ανεξάρτητα το ποιος η ποιοι θα είναι οι διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Με τη φλόγα των μεγάλων στιγμών του εργατικού και νεολαϊστικου κινήματος και του εξεγερτικού Δεκέμβρη, για τις εργατικές και νεολαιίστικες ανάγκες και την κομμουνιστική απελευθερωτική προοπτική. Για το εργατικό κίνημα και την ανατρεπτική μετωπική Αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας.
    .
    Αθήνα, 3 Σεπτέμβρη 2009
    Το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής

    Το Ρυθμιστικό του ΥΠΕΧΩΔΕ Καλογιάννη-Καχριμάνη-Γκόντα πουλάει το περιβάλλον

    To καλοκαίρι που τελειώνει, θα μείνει στην ιστορία ως το καλοκαίρι της καταστροφής του περιβάλλοντος. Όχι μόνο γιατί η Αττική κάηκε για άλλη μια φορά, όχι απλώς γιατί το πράσινό της θυσιάστηκε στο βωμό των «οικοδομικών συνεταιρισμών» διαφόρων επαγγελματικών συντεχνιών. Όχι μόνο γιατί η λίμνη Παμβώτιδα μετατρέπεται σε στέρνα, με τη συνεχιζόμενη και ανεξέλεγκτη δόμηση να την κλείνει ασφυκτικά και τη μόλυνση και τον υπερτροφισμό να μην είναι πλέον αναστρέψιμα.
    Το καλοκαίρι φεύγει και αφήνει πίσω του δεκάδες αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, που συνεχίζουν την αλυσίδα αυτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες νομιμοποιούν την τσιμεντοποίηση, την ανεξέλεγκτη δόμηση, τη θυσία του περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους και της μικροαστικής αντίληψης «ένα σπιτάκι όπου να’ ναι να στεγάσω τα παιδιά μου» που γεννάει βίλες και βιλίτσες και υποκαθιστά τις πραγματικές και υπαρκτές οικιστικές ανάγκες.
    Τέτοια απόφαση είναι και το ρυθμιστικό του λεκανοπεδίου. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τις επιστημονικές υποδείξεις των μηχανικών και έφτιαξε ένα σχέδιο που νομιμοποιεί τον περιβαλλοντικό βιασμό του λεκανοπεδίου τα τελευταία χρόνια.
    Νομιμοποιεί όλες τις παραβάσεις που έχουν γίνει γύρω από τη λίμνη, τα αναχώματα, την «τραπεζοποίηση» του παραλιμνίου, σφυρίζει αδιάφορα και είναι ασαφές απέναντι στο εγκληματικά παράνομο ΚΤΕΛ στην οδό Παπανδρέου και με δήθεν περιβαλλοντική συνείδηση «παραχωρεί» ολόκληρο το στρατόπεδο Βελισσαρίου για να θολώσει τα νερά.
    Συμμαχεί και καλύπτει τους τοπικούς κυβερνητικούς φορείς, τον δήμαρχο και το νομάρχη που τα τελευταία επτά χρόνια έχουν μετατρέψει τη λίμνη σε χαβούζα, με γνώμονα το κέρδος και τη μόνιμη, αστεία επίκληση στη «βαριά βιομηχανία μας, τον τουρισμό». Έτσι γέμισε ο τόπος τραπεζοκαθίσματα που έχουν καταλάβει ελεύθερους χώρους, έτσι ο νομάρχης έφτιαξε τον «πεζόδρομο» στο παραλίμνιο, στον οποίο όμως κινούνται αυτοκίνητα, έτσι παίρνει θάρρος και ο ακροδεξιός πρόεδρος-εκδότης (όχι, η διαπλοκή είναι ιδέα σας) του Νησιού και μπαζώνει τη λίμνη και κόβει το δάσος.
    Τέτοιες αποφάσεις σαν το Ρυθμιστικό έκαψαν την Αττική πριν δύο βδομάδες. Η εκτός σχεδίου και ανεξέλεγκτη δόμηση έχει νομιμοποιηθεί με τέτοιου είδους αποφάσεις, με την ανοχή ακόμη και της καθεστωτικής Αριστεράς και έτσι φτάσαμε στο αδιέξοδο, να καίγονται σπίτια που είναι νόμιμα, αλλά μέσα στο δάσος.
    Στα Γιάννενα, η διαφορά είναι ότι θα «καεί» η λίμνη. Όλη η προνομιακή περιοχή, προστατευόμενη υποτίθεται σήμερα, αλλά με το κράτος να κάνει «στραβά μάτια» στις ατέλειωτες παραβιάσεις του νόμου και τις καταπατήσεις, θα παραχωρηθεί στα επενδυτικά συμφέροντα με γνώμονα τη «φιλετοποίηση» της γης και «δόλωμα» τη δημιουργία θέσεων εργασίας, που στην πραγματικότητα σημαίνει φτηνά εργατικά χέρια.

    Η λογική της «βιώσιμης ανάπτυξης» έχει δημιουργήσει μια αφόρητη αστική πραγματικότητα. Ο καπιταλισμός με το δόγμα «ο ρυπαίνων πληρώνει» έχει δημιουργήσει το αντίθετο, ο «πληρώνων να ρυπαίνει». Ο Οργανισμός του ρυθμιστικού θα έχει έσοδα από τα πρόστιμα που θα μπαίνουν στους «περιβαλλοντικά παράνομους», όπως περίπου δηλαδή το ΥΠΕΧΩΔΕ φέτος ανερυρθίαστα κοστολόγησε τους παράνομα καλυμμένους ημιυπαίθριους και τους νομιμοποίησε εν μια νυκτί, ανοίγοντας το δρόμο για ακόμη πιο ασφυκτικές πολυκατοικίες. Καμία παράβαση (π.χ. ΚΤΕΛ στην Παπανδρέου) δεν αποκαθίσταται, γιατί ακριβώς το περιβάλλον είναι κοστολογημένο πλέον και δεν αντιμετωπίζεται στη λογική του διάσταση: Ότι είναι ζωτική η ύπαρξή του και όχι το αντίτιμο της καταστροφής του.
    Να ξηλωθεί άμεσα το ΚΤΕΛ στην Παπανδρέου και ο παραλίμνιος «πεζόδρομος» του νομάρχη
    Να δοθεί στο δήμο Ιωαννιτών ολόκληρο το στρατόπεδο Βελισσαρίου και να γίνει αποκλειστικά και μόνο χώρος πρασίνου, χωρίς ούτε ένα κτίριο (νομαρχία, αστυνομία) εντός του.
    Όχι στην εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος. Όχι στην πόλη-επιχείρηση που κοστολογεί το αστικό περιβάλλον και το πουλάει κομμάτι-κομμάτι, εις βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων της.
    Να επανέλθουν οι Υδροβιότοποι του Περάματος, της Κατσικάς και Ανατολής-Κατσικάς στο καθεστώς, πριν χαρακτηριστούν εκτός σχεδίου πόλεως, τους οποίους τώρα το Ρυθμιστικό σχέδιο των Καλογιάννη-Καχριμάνη-Γκόντα, οι οποίοι τους παραδίδουν στους μεγαλοεργολάβους κτηματίες για τσιμεντάρισμα.
    Να απαγορευτεί άμεσα και εντελώς η εκτός σχεδίου δόμηση. Να κατεδαφιστούν άμεσα όλα τα αυθαίρετα. Να καταγραφούν και να προστατευτούν οι δασικές περιοχές.
    Φτηνή επιδοτούμενη πρώτη κατοικία για όλους, με κοινωνικά κριτήρια

    ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ
    Ιωάννινα 31/08/2009

    Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

    Τα εργατικά δυστυχήματα είναι εργοδοτικές δολοφονίες

    Τρεις ακόμη νεκροί στον βωμό του κέρδους σε διάστημα μόλις τεσσάρων ημερών. Ένας πατέρας 4 παιδιών, εργάτης στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στην Φθιώτιδα, όταν τον περιέλουσε μεταλλευτικό υλικό θερμοκρασίας άνω των 3.000 βαθμών μέσα στην υψικάμινο, ένας μετανάστης από το Μπαγκλαντές θαμμένος στα αζήτητα επί δύο μέρες (!) κάτω από τόνους ανακυκλώσιμου υλικού στον Ασπρόπυργο και ένας 67χρονος νυχτοφύλακας στον Βόλο. Στον κατάλογο προστίθεται και ένας βαριά τραυματισμένος εργάτης της ΔΕΗ στην Βοιωτία.

    Στο όνομα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, των ελλειμμάτων και της άκρατης λιτότητας η εργοδοσία δεν διστάζει ακόμη και να «δολοφονήσει» εργαζόμενους, αμελώντας την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Δεν αρκούν οι απολύσεις, η ελαστασφάλεια, οι περικοπές μισθών και επιδομάτων, στην δίνη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας προστίθενται τραγικά εργατικά δυστυχήματα. Οι 54 νεκροί από τις αρχές του 2009 και οι συνολικά 1.275 από το 2000 δεν είναι στατιστικές καταγραφές είναι δολοφονίες!

    Στο πρόσωπο του μεγάλου ενόχου, η εργοδοσία που με σκοπό την εξαγωγή κέρδους επιβάλλει μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας σε εργοτάξια, χώρους δουλειάς και εργοστάσια. Για την μείωση του κόστους πουλάει την παραγωγή σε εργολάβους με το κομμάτι και αυτοί με την σειρά τους δίνουν δουλειά με το κομμάτι.

    Πέρα από την εργοδοτική ευθύνη όμως, συνένοχο είναι το κράτος και η αντεργατική πολιτική που επιχειρούν να επιβάλλουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ. Το κράτος στο πλευρό των συμφερόντων του κεφαλαίου, διασφαλίζει μηδαμινούς ελέγχους για την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Πότε συγκαλύπτει και πότε ενθαρρύνει την ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας.

    Συνένοχες και οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος που πορεύονται χέρι-χέρι με τους εκπροσώπους της εργοδοτικής τρομοκρατίας που ενώ διακηρύσσουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζομένους εσκεμμένα και κάτω από τις εντολές του κεφαλαίου αρνούνται να αναγνωρίσουν τον ταξικό χαρακτήρα της επίθεσης.

    Είναι αναγκαία μια συνολική απάντηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην κρίση, στον εργασιακό μεσαίωνα. Είναι επιτακτικό ένα εργατικό κίνημα που θα μπορεί να δώσει νικηφόρα τις μάχες απέναντι στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε.. Που θα αναπτύσσει την αντικαπιταλιστική πάλη των εργαζόμενων και θα οδηγεί σε νίκες, σε βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, θα μπορεί να ανατρέπει τη συνολική αντεργατική πολιτική και τους εκφραστές της.

    νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση