Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ





ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ


Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα κείμενο απάντηση σε κείμενο του σύντροφο Θ.Τζούμα από μέλος των παρεμβάσεων για το ζήτημα της στάσης των αγωνιστών των παρεμβάσεων στα Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων. Όπως είναι ήδη γνωστό το μέλος των «Παρεμβάσεων εκπαιδευτικών» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες «σχετικών» πλειοψηφιών και μειοψηφιών επέλεξε να συμμετέχει σε ένα αντιδεξιό-αντι νεοφιλελεύθερο προεδρείο στην βάση ενός προγραμματικού κειμένου. Σε αυτό το κείμενο θέσεων θα απαντήσουμε στην ουσία των ζητημάτων που αναδεικνύει το κείμενο και της στάσης του μέλους της «Παρέμβασης» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων .


ΑΝΤΙΔΕΞΙΟ Ή ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ;
1) Το κείμενο που κυκλοφόρησε γράφει πως η «Παρέμβαση πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τον πολυτελή θρόνο της ομάδας καταγγελίας ο δρόμος για το κέρδισμα μεγαλύτερων κομματιών συναδέρφων περνά μέσα από την αποτελεσματικότητα και όχι μέσα από την καταγγελία» και θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε αρκεί να εννοούσαμε το ίδιο πράγμα. Για την δική μας λογική η αποτελεσματικότητα συνεπάγεται και απορρέει από την οργάνωση κερδοφόρων αγώνων για τους εργαζόμενους και την δημιουργία ενός προγράμματος που θα αμφισβητεί την λογική της καπιταλιστικής εθνικής οικονομίας και των καπιταλιστικών εθνικών στόχων. Και αυτό με την σειρά του συνεπάγεται το πρώτο και τον τελευταίο λόγο στους αγώνες και στα συνδικάτα να τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω των γενικών συνελεύσεων και όχι οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όποτε η αποτελεσματικότητα των ανυπόταχτων ταξικών εργατικών δυνάμεων δεν εξασφαλίζεται με την γραμμή της υποταγής σε μια αντιδεξιά, λαϊκομετωπική γραμμή του μοιράσματος των θέσεων και των καρεκλών εντός του ΔΣ με την ΠΑΣΚΕ και την ΑΕΚΕ(ΣΥΡΙΖΑ). Το κείμενο μπορεί να μιλάει για τον Σταλινισμό «που πετάχτηκε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας» αλλά το μοντέλο της υποταγής των ταξικών δυνάμεων στα μικροαστικά λαϊκά μέτωπα έχει την πατρότητα του στον Στάλιν.

2) Η συμφωνία για προοδευτικά –αντιδεξιά προεδρεία είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από την λογική του ενιαίου μετώπου(προχωράμε ξεχωριστά-κτυπάμε μαζί) εντός ενός απεργιακού αγώνα. Π.χ η ο απεργιακός αγώνας των δασκάλων με τα προχωρημένα αιτήματα (1400€ για όλο το λαό). Ένας επιτυχημένος απεργιακός αγώνας που η δράση της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» και οι μαζικές απεργιακές γενικές συνελεύσεις ανάγκασαν τα μέλη ΠΑΣΚΕ να μείνουν στον αγώνα ως το τέλος. Αντίθετα η σύμπλευση με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις , όπως έγινε με τον μέλος της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων δημιουργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους για την αγωνιστική διάθεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Και εν πάση περίπτωση θεωρούμε πως το κέρδισμα της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι σαφώς αναγκαίο βήμα για την δημιουργία μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής αριστεράς αλλά τούτο δεν πρόκειται για συμβεί εάν η αντικαπιταλιστική αριστερά σύρεται πίσω από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μοναδικός ταξικός δρόμος για να σπάσουν οι εργαζόμενοι από το ρεφορμισμό και κατά συνέπεια να απελευθερωθεί η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είναι η γραμμή των μαζικών ανυποχώρητων και ακηδεμόνευτων αγώνων στην βάση ταξικών προγραμμάτων, ανυπότακτοι αγώνες που πατάνε στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες και τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας.

3) Είναι κρίμα που τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς επιστρέφει σε μια αντιδεξιά λογική συμμαχιών με την σοσιαλδημοκρατία σε μια εποχή που η σημερινή σοσιαλδημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την σοσιαλδημοκρατία των αρχών του 20ου αιώνα. Μπορούμε να συζητήσουμε για το κατά πόσο η σοσιαλδημοκρατία στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν η «δεξιά» πτέρυγα του εργατικού κινήματος, αλλά δεν χωράει κουβέντα για την σημερινή μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας ως τη «αριστερή» πτέρυγα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Είναι κοινό γνώρισμα στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό όχι μόνο ο εκφυλισμός των συνδικάτων- ως η οργάνωση των εργαζόμενων για την υπεράσπιση και την αύξηση της τιμής της εργατικής δύναμης τους- αλλά και η πλήρης ενσωμάτωση με το κράτος και τα μεγάλα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα. Εντός αυτών των πολιτικών πλαισίων είναι αγωνιώδης η προσπάθεια της εργατικής γραφειοκρατίας να φανεί χρήσιμη στο κράτος και στο κυρίαρχο αστικό μπλοκ εξουσίας. Αντίστοιχα μπορούμε να θεωρήσουμε πως οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών ενώσεων και οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν είναι απλώς ξεπουλημένοι γραφειοκράτες αλλά οργανικά μέρη του αστικού μπλοκ εξουσίας. Αυτά είναι και τα αίτια που τα σωματεία όχι μόνο δεν γίνονται ελκυστικά για τους εργαζόμενους, αλλά και οι γραφειοκράτες, είτε της ΔΑΚΕ είτε της ΠΑΣΚΕ , απαγορεύουν δια ροπάλου το να γίνουν μέλη των σωματείων νέοι εργαζόμενοι που εργάζονται με νέες ευέλικτες συμβάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων να μη έχει την στοιχειώδη συνδικαλιστική κάλυψη. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χώρος της ενέργειας και των επικοινωνιών όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων δεν γράφεται στις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες από την συνδικαλιστική χούντα της ΓΕΝΟΠ -ΔΕΗ και ΟΜΕ –ΟΤΕ.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
4) Στην εποχή μας, όπως αποδείξαμε λίγο πιο πάνω, είναι αδύνατη η ανεξαρτησία των συνδικάτων καθώς και η ύπαρξη ρεφορμιστικών συνδικάτων. Μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε πως είναι δυνατή η ύπαρξη επαναστατικών συνδικάτων και ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος. Ένα νέο εργατικό κίνημα και επαναστατικά συνδικάτα που θα έχουν ως πρώτο σύνθημα τον πλήρη και χωρίς όρους ανεξαρτησία των συνδικάτων από το καπιταλιστικό κράτος και το αστικό μπλοκ εξουσίας. Και ως δεύτερο σύνθημα την δημοκρατία στα συνδικάτα, που συνεπάγεται πως το πρώτο και το τελευταίο λόγο τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και πως τα ΔΣ είτε διαλύονται , είτε λειτουργούν ως συντονιστικά. Τα επαναστατικά συνδικάτα δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα «κόκκινα» συνδικάτα, δηλαδή τους θεσμούς- ιμάντες μεταβίβασης κομματικών εντολών. Επαναστατικά συνδικάτα είναι τα όργανα της εργατικής πολιτικής που δεν θα παζαρεύουν απλώς την τιμή της εργατικής δύναμης αλλά θα αγωνίζονται με όλα τα επαναστατικά μέσα για την καταστροφή του εμπορεύματος εργατική-δύναμη στρατευμένα στην υπόθεση της εργατικής χειραφέτησης. Για την ηγεμονία της τάσης εργατικής χειραφέτησης πάνω στην τάση της εργατικής υποταγής. Μάχιμο και πρωτοπόρο τμήμα ενός σύγχρονου- διαλεκτικά ανοικτού- προλεταριακού επαναστατικού υποκειμένου. Κατά συνέπεια στόχος δεν είναι να ρίξουμε την δεξιά αλλά να συντρίψουμε το αστικό μπλοκ εξουσίας. Να επαναθεμελιώσουμε την επαναστατική εργατική προοπτική. Και αυτό δεν είναι «επαναστατική φανφάρα» αλλά το αναγκαίο και δυνατό βήμα για να απελευθερωθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες που αλλοτριώνονται από το καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, είναι ο δρόμος που οδηγεί στο πολιτικό και στρατηγικό πρόταγμα της «κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών».

5) Εντός αυτών των επαναστατικών και ταξικά αδιάλλακτων πλαισίων- εδώ είμαστε όλοι και κρινόμαστε στα μάτια της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων - θεωρούμε την ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε ως ένα έξυπνο ρεφορμιστικό κείμενο- αναντίστοιχο με τα καθήκοντα που μας βάζει η στρατηγική της χειραφέτησης της ανθρωπότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου- επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την υποταγή της«Παρέμβασης εκπαιδευτικών»στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ο μεγάλος επαναστάτης Λ. Τρότσκι στο περίφημο βιβλίο του: « η ηθική τους και η ηθική μας» έγραφε: «.. Επιτρεπόμενα και αναγκαία, απαντάμε, είναι εκείνα και μόνο εκείνα τα μέσα που συνενώνουν το επαναστατικό προλεταριάτο… [και που]…. οδηγεί στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας….[πως] …ένας μεγάλος σκοπός αποκρούει περιφρονητικά εκείνα τα χυδαία μέσα και τρόπους που στρέφουν ένα τμήμα της εργατικής τάξης ενάντια σε αλλά τμήματα της , ή που επιχειρούν να κάνουν τις μάζες ευτυχισμένες χωρίς την δική τους συμμετοχή….αντικαθιστώντας την με την λατρεία των ‘’αρχηγών’’..». Επαναστατική επομένως είναι η ηθική που παλεύει με όλα τα επαναστατικά μέσα για την αυτοχειραφέτηση των εργαζόμενων και όχι για την υποταγή τους σε συνδικαλιστές, σωτήρες και αφέντες. Οι συγγραφείς του κειμένου μοιάζουν με αγωνιστές που πήγαν κόντρα στο ρεύμα και κινδυνεύουν τώρα να πνίγουν από αυτό. Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χαθούν από την ορμή του ρεύματος και είμαστε έτοιμοι να τους προσφέρουμε κάθε βοήθεια στο να παραμείνουν στο ανυπότακτο κομμουνιστικό ρεύμα, στο μάχιμο και ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα

ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΛΕΥΡΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΗΜΑ, ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΡΘΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Μαθητικές παρελάσεις : καιρός να δοθεί τέλος

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ(ΜΕ.Ρ.Α) -Σερρών


Για μια ακόμα χρονιά οι μαθητικές παρελάσεις αποτελούν, δυστυχώς, μια από τις κυρίαρχες μορφές γιορτασμού της ιστορικής αντίστασης του ελληνικού λαού ενάντια στο Γερμανο-ιταλικό ναζιστικό και φασιστικό άξονα.

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι παρελάσεις έχουν αποτελέσει την αφορμή για την εκδήλωση εθνικιστικών, ρατσιστικών και αντικοινωνικών συμπεριφορών, η θέση τους παραμένει ακλόνητη στο πλαίσιο γιορτασμού της ηρωικής αντίστασης του ελληνικού λαού την περίοδο 1940-1944.

Οι παρελάσεις, οι οποίες αποτελούν κατάλοιπο της φασιστικής Μεταξικής περιόδου, και μαζί οι κραυγαλέες αντιφάσεις που συνυπάρχουν με τους λόγους και το πλαίσιο που γέννησαν και τις ίδιες, κάθε άλλο παρά συμβάλλουν στην καταδίκη του φασιστικού και μιλιταριστικού πνεύματος που τόσο βαριά πλήρωσε ο ελληνικός λαός αλλά και οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου.

Την ίδια στιγμή, η συνέχιση των παρελάσεων από τους μαθητές, και μαζί η διαιώνιση του πνεύματος της στρατοκρατικής πειθαρχίας που τις συνοδεύουν, δε συνάδει παιδαγωγικά ούτε με το πνεύμα γιορτασμού της 28ης Οκτωβρίου ούτε, πολύ περισσότερο, με την καλλιέργεια των κοινωνικών ιδεών της δημοκρατίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της απελευθέρωσης των ανθρώπων και των λαών από κάθε είδους δεσμά και σχέσεις υποταγής και εκμετάλλευσης.

Ταυτόχρονα, αυτοί που «κόπτονται» σήμερα για τη συνέχιση των μαθητικών παρελάσεων είναι οι ίδιοι που συνεργάστηκαν με τα κατοχικά στρατεύματα και έστειλαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα ξερονήσια ό,τι πιο δημοκρατικό και πατριωτικό στοιχείο υπήρχε από το χώρο του ΕΛΑΣ και της εθνικής αντίστασης.

Είναι επιτέλους καιρός το Υπουργείο Παιδείας να κόψει κάθε είδους σχέσεις με την αναβίωση παρωχημένων και στιγματισμένων εκδηλώσεων του παρελθόντος, όπως οι μαθητικές παρελάσεις, προχωρώντας άμεσα στην κατάργησή τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μοναδικές χώρες στην Ευρώπη που εξακολουθούν να συντηρούν τέτοιου είδους παρελάσεις είναι οι Ελλάδα και η Τουρκία.

Οι εκδηλώσεις αυτές στο μόνο που μπορεί να συντελούν είναι στην καλλιέργεια και υπόθαλψη μεταξύ των μαθητών μιλιταριστικών πρακτικών, ανταγωνιστικών σχέσεων και ενός «ασίγαστου» εθνικιστικού και αλυτρωτικού πνεύματος.

Το σχολείο, πρέπει να γίνει σαφές, ότι αποτελεί χώρο διατήρησης και ενίσχυσης της ιστορικής μνήμης, τόνωσης των ανθρωπιστικών ιδεών και καλλιέργειας ενός φιλειρηνικού και διεθνιστικού πνεύματος μεταξύ των μαθητών.

Σέρρες, 24/10/2007

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ , ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΕ !


Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΜΕ.Ρ.Α.

Στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας , 18-19 Οκτωβρίου , οι ηγέτες των 27 χωρών-μελών της ΕΕ ενέκριναν την λεγόμενη «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» , ουσιαστικά το παλιό Ευρωσύνταγμα στο οποίο είχαν αντιταχθεί οι λαοί της Ευρώπης με τις κινητοποιήσεις τους και τα δημοψηφίσματα στην Γαλλία και την Ολλανδία.
Με την απόφαση αυτή , για να αποφύγει μια νέα καταδίκη του «νέου» εκτρώματος η Σύνοδος Κορυφής προχωρούσε σε ένα καθαρό πολιτικό πραξικόπημα. Καταργούσε το αυτονόητο και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του δημοψηφίσματος και όριζε ότι το «νέο» Ευρωσύνταγμα θα εγκριθεί από τα κοινοβούλια και όχι από τους λαούς της ΕΕ. Σ’ αυτό το πραξικόπημα όλοι πρέπει να αντιδράσουμε και να κινητοποιήθούμε ώστε να μην περάσει το «νέο» Ευρωσύνταγμα ή όπως ψευδεπίγραφα το αποκαλούν Μεταρρυθμιστική Συνθήκη , γιατί:

1. Αποτελεί εξαπάτηση και κοροϊδία να επαναφέρουν με άλλο όνομα το παλιό Ευρωσύνταγμα που είχε απορριφθεί και καταδικαστεί στη συνείδηση των λαών της ΕΕ.
2. Κατοχυρώνει συνταγματικά την αρχή της «ανόθευτης ελευθερίας του ανταγωνισμού» σε βάρος κάθε υπολείμματος «κοινωνικού κράτους».
3. Καταργεί ακόμη περισσότερο κυριαρχικά δικαιώματα των λαών , τα οποία μεταφέρονται στα κλειστά μη εκλεγμένα και απόλυτα ελεγχόμενα από το κεφάλαιο όργανα της ΕΕ.
4. Καταργεί το δικαίωμα του βέτο καθιερώνει την αρχή της ειδικής πλειοψηφίας-για όλα τα θέματα-με βάση το πληθυσμό , πράγμα που ευνοεί τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη.
5. Καταργεί τη μόνιμη εκπροσώπηση των κρατών-μελών στην ΕΕ στα ανώτερα όργανα , πράγμα που πλήττει ειδικά τις μικρότερες χώρες.
6. Καταργεί στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες και προβλέπει το χαφιεδισμό , το ηλεκτρονικό φακέλωμα κλπ , συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης των μητρώων των επιβατών των ευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών όχι μόνο όσων ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ ( παρά την αντίθετη απόφαση του ευρωκοινοβουλίου) αλλά και αυτών που ταξιδεύουν εντός της ΕΕ. Η πρόβλεψη αυτή δεν υπήρχε στο ‘Ευρωσύνταγμα’.
7. Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο, οι νόμοι και οι συνθήκες που υιοθετούνται από την ΕΕ υπερισχύουν της δικαιοσύνης και των νόμων των εθνικών κρατών.
8. Εντείνει την στρατικοποίηση της ΕΕ , ενισχύει ακόμη περισσότερο τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας. Αναγορεύει το ΝΑΤΟ σε «θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών του» και κατοχυρώνει τις στρατιωτικές και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις-ακόμη και προληπτικά , υιοθετόντας το δόγμα των ΗΠΑ- δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους ή για την αντιμετώπιση ταραχών και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
9. Τέλος , και ίσως το ανατριχιαστικότερο , κοινωνικά δικαιώματα δεν αναφέρονται καθόλου ή όταν αναφέρονται είναι πολύ πιο κάτω από τα κεκτημένα και εγγεγραμμένα στην εργατική νομοθεσία των κρατών-μελών της ΕΕ. Καταργείται για παράδειγμα η αναφορά στο 48ωρο ως ανώτατο όριο εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου ανοίγοντας έτσι στο δρόμο στα σχέδια για 65ωρο. Όπως αποφασίστηκε επιπλέον , οι Πορτογάλοι θα φέρουν στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου για ενσωμάτωση στην Συνθήκη , την τελική πρόταση της συμφωνίας που υπέγραψαν καταρχήν οι εκπρόσωποι των εργοδοτών και των πουλημένων ευρωπαϊκών συνδικάτων για τον «εκσυγχρονισμό» της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας πάνω στις αρχές της λεγόμενης «ελαστασφάλειας-flexicurity» , δηλαδή της μερικής απασχόλησης , της απελευθέρωσης των απολύσεων κλπ.

Συνολικά πρόκειται για ένα πραξικόπημα των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους , που κατακρεουργεί ιστορικά κοινωνικά , εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών , προωθεί τον καθολικό έλεγχο , τον δικαστικό και κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και κάνει ένα σημαντικό βήμα στην στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και την διαμόρφωσή της σαν ιμπεριαλιστικό κέντρο , σε συμμαχία και όχι σε αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ
Η ‘Συνθήκη’ αυτή προωθείται από κοινού από τα χριστιανοδημοκρατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη και στην χώρα μας , συναινετικά από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολικό και ηθικό δικαίωμα να υπογράψει αυτήν την Συνθήκη-έκτρωμα που θα δευσμεύσει τον ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες.

Το «νέο» Ευρωσύνταγμα αφού συμφωνηθεί στην τελική του μορφή στη Σύνοδο Κορυφής της 23 Δεκεμβρίου και εγκριθεί από τα κοινοβούλια των 27 κρατών μελών της ΕΕ μέχρι το 2009 , θα τεθεί σε ισχύ από το ίδιο χρόνο.

Παρά την μεθόδευση-παράκαμψη των λαών της ΕΕ είναι δυνατόν να αποκρουστεί και η νέα τους απόπειρα να περάσουν το «νέο» Ευρωσύνταγμα. Είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης είναι αντίθετοι στην ευρωσυνθήκη-έκτρωμα και τον πραξικιπηματικό τρόπο που προωθείται. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ότι το 76% των Γερμανών , το 75% των Βρετανών , το 72% των Ιταλών , το 65% των Ισπανών , και το 63% των Γάλλων απαιτούν τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Ακόμα οι πάνω από 200.000 χιλιάδες διαδηλωτές (στη μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων χρόνων στην Πορτογαλία) που συγκεντρώθηκαν έξω από τη Σύνοδο Κορυφής αλλά και οι 300.000 διαδηλωτές στη Γαλλία και πάνω από 500.000 στην Ιταλία δείχνούν ότι και αυτό το μαύρο Ευρωσύνταγμα μπορεί να ανατραπεί

Οι εργαζόμενοι , η νεολάια και η λαοί της ΕΕ πρέπει και μπορούν με τον αγώνα τους , με κοινούς αγώνες να ματαιώσουν τα σχέδια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του να περάσουν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη , να απαιτήσουν και να επιβάλλουν τη διενέργεια δημοψηφισμάτων , να αποτρέψουν την κατάργηση του κυριαρχικού τους δικαιώματος να καθορίζουν οι ίδιοι την τύχη τους.

Είμαστε όχι μόνο κατά του Ευρώσυντάγματος αλλά και συνολικά κατά της ΕΕ του κεφαλαίου , του ρατσισμού , του νεοφιλελεθευρισμού , της νεοαποικιοκρατίας , των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολέμων. Παλεύουμε για την απόκρουση των συνεπειών , την ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και των βασικών μέτρων που την προωθούν σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής (πολιτική της Λισαβόνας , Κ.Α.Π , διαδικασία της Μπολώνια κλπ) , για την αποδέσμευση της Ελλάδας και την τελική διάλυση της καπιταλιστικής /ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όχι στο όνομα μιας εθνικής αναδίπλωσης , αλλά στην προοπτικής κοινών διεθνιστικών αγώνων των λαών για την σοσιαλιστική διεθνοποίηση-ενοποίηση στην περιοχή μας , στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο’.

Σε αυτήν την πολιτική βάση είναι απαραίτητο και εξαιρετικά κρίσιμο να συγκροτηθεί το επόμενο διάστημα μια πλατιά ριζοσπαστική , αντικαπιταλιστική πρωτοβουλία , που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ευρύτερου λαϊκού κινήματος , κατά της Ευρωσυνθήκης και κατά της ΕΕ. Η πρωτοβουλία αυτή προβάλλοντας την αντίθεση στην ευρωσυνθήκη από αντικαπιταλιστικές θέσεις πρέπει να αναπτύξει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης μέσα στον λαό , να συμβάλλει στην ανάπτυξη κινήματος ενάντια στην Ευρωσυνθήκη κα την ΕΕ , και ταυτόχρονα να αναζητήσει κοινή δράση με κάθε δύναμη που θέλει να παλέψει κατά την επικύρωσης της ευρωσυνθήκης από το ελληνικό κοινοβούλιο , για την διενέργεια δημοψηφίσματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και την χώρα μας.

Το ΜΕ.Ρ.Α θα ανταποκριθεί παίρνοντας και σχετικές πρωτοβουλίες το αμέσως επόμενο διάστημα.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ


90 ΧΡΟΝΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


Συμπληρώνονται φέτος 90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, από την επανάσταση που σημάδεψε και σημαδεύει ανεξίτηλα τους αγώνες των εργαζομένων για τη χειραφέτηση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, της ατομικής ιδιοκτησίας και της κοινωνικής και πολιτικής καταπίεσης, για την κομμουνιστική απελευθέρωση και το βασίλειο των “ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών”.



Για όλους εμάς, εργαζόμενους και διανοούμενους, νέους και ανθρώπους της τέχνης, αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, η “έφοδος των Μπολσεβίκων στον ουρανό” παραμένει ένα σταθερό σημείο αναφοράς.



Εμπνεόμαστε από το εξεγερτικό πνεύμα του Οκτώβρη, από την πρώτη νικηφόρα επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης απέναντι στην κοινωνία του κεφαλαίου, από τους δρόμους που έκαναν δυνατή την ανατροπή της αστικής κυριαρχίας.



Αντλούμε εμπειρίες και διδάγματα από την ιστορία που έγραψαν εκατομμύρια επαναστατημένων προλετάριων, από τα πρωτοπόρα πειράματα και τους νέους θεσμούς που δημιούργησαν στις κοινωνικές σχέσεις, στους πολιτικούς θεσμούς, στην παιδεία, στην κοινωνική προστασία, στον πολιτισμό.



Στεκόμαστε με επαναστατικό κριτικό πνεύμα απέναντι στις αιτίες που αντέστρεψαν αυτή την πορεία, έκλεισαν το ρήγμα του Οκτώβρη και οδήγησαν, στην ήττα του επαναστατικού ρεύματος, στην εκμεταλλευτική μετάλλαξη του σοβιετικού καθεστώτος και, τελικά, στην ανοιχτή καπιταλιστική παλινόρθωση του 1989.



Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι οι τελευταίες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας θα γραφτούν από την κοινωνία του κέρδους και της αγοράς, της εκμετάλλευσης και των πολέμων, της πολιτισμικής μιζέριας και της μορφωτικής λοβοτομής, της καταπίεσης και των περιβαλλοντικών καταστροφών, ότι ο μονόδρομος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι απαρέγκλιτος και νομοτελειακός.



Επιμένουμε να αναζητούμε, με σύγχρονους όρους και από τη σκοπιά της εργατικής χειραφέτησης, τους δρόμους και τις προϋποθέσεις μιας επαναστατικής αντιπαράθεσης με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, στη θεωρία και τη φιλοσοφία, στο κίνημα και την πολιτική, στην καθημερινή πρακτική και τον πολιτισμό, στη χώρα μας και διεθνώς, μιας αντιπαράθεσης που θα φέρει και πάλι στο προσκήνιο την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.



Επιχειρούμε να επαναθεμελιώσουμε αυτή τη δυνατότητα και αναγκαιότητα αντλώντας πολύτιμα διδάγματα από το χθες, κυρίως όμως ανιχνεύοντας τις νέες τάσεις και δυνατότητες κομμουνιστικής χειραφέτησης που αναβλύζουν από τον ίδιο το σύγχρονο καπιταλισμό, από την ίδια την εργατική τάξη της εποχής μας, από τις κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος και πολιτισμού.



Νέο Αριστερό Ρεύμα – ΝΑΡ



Οκτώβρης 2007


Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


Οι προγραμματικές δηλώσεις της ΝΔ και το πρόσφατο πόρισμα Αναλυτή αποτελούν το οριστικό προανάκρουσμα μιας μεγάλης επιδρομής στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Ζούμε μια σκληρή αντεργατική επίθεση που διαρκώς κλιμακώνεται από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΣΕΒ και του ΔΝΤ και θα ολοκληρωθεί με την ψήφιση ενός νέου αντιασφαλιστικού νόμου πιθανότατα πριν το καλοκαίρι.
Δεν μπορούμε πλέον να περιμένουμε τίποτα από τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Καμία στάση αναμονής. Δεν συζητάμε τίποτα με αυτούς που ληστεύουν τα ταμεία και τον πλούτο από την εργασία μας.
Από σήμερα πρέπει να ξεδιπλωθούν μαζικοί, συντονισμένοι και αποφασιστικοί αγώνες, με κέντρο τους χώρους δουλειάς, τα σωματεία, τις συνελεύσεις, τις επιτροπές δράσης σε κάθε χώρο για την απόκρουση της επίθεσης, την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Αντιπαλεύουμε την πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισαν αντιασφαλιστικούς νόμους (Σιούφα, Ρέππα κ.λπ.), εφάρμοσαν ο ένας τους νόμους του άλλου, ενοποίησαν προς τα κάτω τα ταμεία, μείωσαν τις συντάξεις, αύξησαν το ποσοστό των αποθεματικών που επενδύεται σε μετοχές υψηλού ρίσκου και σύνθετα χρηματιστηριακά προϊόντα.
Αντιπαλεύουμε τις επιλογές της ΕΕ στην ασφάλιση, απαιτώντας μη εφαρμογή τους, απειθαρχία απέναντι στις αντεργατικές προτάσεις της, απεμπλοκή της ασφάλισης από το νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε, του Μάαστριχτ και τη στρατηγική μείωσης του δημόσιου χρέους.
Δεν μας αρκεί να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα από το νεοδημοκρατικό σκάνδαλο των ομολόγων και το πασοκικό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Απαιτούμε επιστροφή όλων των χρημάτων που «νόμιμα» καταληστεύτηκαν από τους εργοδότες, τις τράπεζες και το κράτος ήδη από τη δεκαετία του ’50.
Είμαστε αντίθετοι στο χρηματιστηριακό τζόγο, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης και την ελεύθερη αγορά, στις ανταποδοτικές και κεφαλαιοποιητικές ασφαλιστικές αρχές συνολικά, και όχι απλώς στις ακραίες εκδηλώσεις τους.
Απαιτούμε ένα συνολικό πλαίσιο ασφαλιστικής προστασίας και μια κοινωνία που θα έχει ως επίκεντρο τις εργατικές ανάγκες κι όχι έναν ασφαλιστικό θεσμό που απλώς θα απαλύνει τις συνέπειες της αντεργατικής πραγματικότητας, της ελεύθερης αγοράς και της μισθωτής εκμετάλλευσης – αν υποθέσουμε ότι είναι δυνατό κάτι τέτοιο σήμερα.
Αγωνιζόμαστε για να μπει φραγμός σε κάθε μέτρο που χειροτερεύει τη θέση των εργαζομένων, για να αποκρουστεί κάθε αντιασφαλιστική ρύθμιση σε κάθε χώρο. Ωστόσο, δεν μας καλύπτει η σημερινή κατάσταση ούτε το «κράτος πρόνοιας» του χθες και το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο». Γι’ αυτό διεκδικούμε, παράλληλα, μέτρα που βελτιώνουν τη θέση μας και ικανοποιούν τις ανάγκες μας και πηγαίνουν πολύ πιο πέρα:
Θεωρούμε ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους. Ότι στην κοινωνική προστασία δεν έχουν θέση οι νόμοι της αγοράς και του κέρδους και στην ασφάλιση ο πρώτος λόγος ανήκει στις εργατικές ανάγκες και στον ουσιαστικό έλεγχό της από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Σ’ ένα τέτοιο ενιαίο μέτωπο πρέπει να βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι, νέοι και μεγαλύτεροι, Έλληνες και μετανάστες, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Η αντιασφαλιστική επίθεση μας πλήττει όλους και μόνο ο ενιαίος αγώνας και η αλληλεγγύη μπορεί να οικοδομήσουν αποτελεσματικό μέτωπο αντίστασης.
Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικούμε:
1. Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.
2. Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά.
3. Σταδιακή μείωση της εργατικής εισφοράς, χωρίς μείωση της σύνταξης, με προοπτική να πληρώνουν για την ασφάλιση και τη σύνταξη μόνο το κράτος και οι εργοδότες. Ειδική φορολόγηση των επιχειρηματικών και χρηματιστηριακών κερδών, και δέσμευση του 1,5% του προϋπολογισμού για την ασφάλιση.
4. Δημόσια και δωρεάν –χωρίς καμιά επιβάρυνση- ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη όλων των ασφαλισμένων.
5. Kατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠAΣOK και της NΔ από το 1992 και εξής (Σιούφα, Pέππα κ.λπ.) και μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών οδηγιών της EE.
6. Σύνταξη 1.400 ευρώ το λιγότερο.
7. Σύνταξη στην ηλικία των 58 (55 για τις γυναίκες) ή στα 30 χρόνια δουλειάς. Όχι στη «μερική συνταξιοδότηση» και την αύξηση του εργάσιμου χρόνου μέσω «κινήτρων» για παραμονή στην εργασία.
8. Eπέκταση -και όχι περιορισμός- των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων, σύμφωνα και με τις σύγχρονες επαγγελματικές ασθένειες, παράλληλα με μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς.
9. Nα αποδώσουν άμεσα στα ταμεία τα τεράστια ποσά που καταλήστευσαν εργοδότες, τράπεζες και κράτος (περίπου 60 δισ. ευρώ ως τα τέλη του ’90).
10. Άμεση απόδοση –και όχι χαριστικές ρυθμίσεις- των ανείσπρακτων οφειλών ιδιωτικών αλλά και κρατικών επιχειρήσεων προς το IKA. Σε αντίθετη περίπτωση, μη χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας ή δέσμευση των κινητών και ακίνητων περιουσιακών τους στοιχείων.
11. Kατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Nα επιστραφούν άμεσα στα ταμεία τα χρήματα που χάθηκαν από τα αποθεματικά τους στο «σκάνδαλο του χρηματιστηρίου» και στο “σκάνδαλο των ομολόγων». Tραπεζικές τοποθετήσεις με διπλάσιο επιτόκιο από αυτό της αγοράς και πλήρη εργατικό έλεγχο.
12. Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα (σύνταξη, υγεία, πρόνοια) και κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής ασφάλισης ή ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας.
13. Eνιαία ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους μισθωτούς (ανεξάρτητα από τη μορφή της μισθωτής σχέσης – δελτίο, ελαστικότητα κ.λπ.), με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις και διασφάλιση κάθε κατακτημένης ρύθμισης που τα υπερβαίνει.

Για μια ακόμη φορά καλούμε τα κορυφαία συνδικάτα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να μην αποδεχτούν τον «κοινωνικό διάλογο» του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας που προωθεί η κυβέρνηση. Δηλώνουμε καθαρά: Για το Ασφαλιστικό δεν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Να πληρώσουν οι εργοδότες και το κράτος τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.


ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

-Που θα βασίζεται ένα περιεχόμενο λαϊκής-εργατικής αντιπολίτευσης (αριστερό πρόγραμμα πάλης) σήμερα;

· Στην υπεράσπιση και προώθηση των σύγχρονων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των νέων. Με βάση τις ανάγκες που προκύπτουν από την αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου ανθρώπου. Μέσα από ρήξεις με το κεφάλαιο και την ιδιοκτησία του, την πολιτική των κυβερνήσεων και της Ε.Ε., για την ανακατανομή του πλούτου σε όφελος της εργατικής τάξης. Κατάργηση των αναπτυξιακών νόμων υπέρ των κερδών του κεφαλαίου. Τα ΚΠΣ να διοχετεύονται μόνο για τις ανάγκες της κοινωνικής πολιτικής και όχι για επιχειρηματική δραστηριότητα, επενδύσεις και ανταποδοτικά έργα.
· Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στη μερική απασχόληση, τη σύνδεση μισθού-απόδοσης, τις «αξιολογήσεις», τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και κάθε είδους ελαστικοποίηση. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και κάλυψη όλων των αναγκών του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα από μόνιμο προσωπικό. Κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων.
· Πάλη ενάντια στην ΟΝΕ και τα προγράμματα σύγκλισης. Να μην εφαρμοστεί η ‘Πράσινη Βίβλος’ της ΕΕ και οι οδηγίες Μπολκενστάϊν για την ελαστική εργασία.
· 1400 ευρώ κατώτερος μισθός, 5ήμερο – 7ωρο - 35ωρο, μέσα από συλλογικές συμβάσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Όχι στα νέα προγράμματα λιτότητας και λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος. Καταγγελία των συλλογικών συμβάσεων εργασιακής ειρήνης και αγώνας για συμβάσεις σύμφωνες με τις ανάγκες των εργαζομένων.
· Όχι στην απελευθέρωση του ωραρίου καταστημάτων, τραπεζών και υπηρεσιών. Κανένα κατάστημα ανοιχτό το Σάββατο μετά τις 3 μ.μ. Πλήρης κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας. Κατάργηση του νόμου για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το ελαστικό ωράριο στα εμπορικά καταστήματα.
· Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους ίσο με τον κατώτερο μισθό της Εθνικής Συλλογικής σύμβασης για όλο το διάστημα ανεργίας.
· Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης (ψωμί, γάλα, νερό, ρεύμα κλπ). Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών στο 40% άμεσα. Καμία άλλη αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης. Έκτακτα μέτρα φορολόγησης της μεγάλης ιδιοκτησίας.
· Ίσα δικαιώματα στους ξένους εργάτες.Να πολεμήσουμε με όλους τους τρόπους τις μορφές της επισφαλούς, ανασφάλιστης εργασίας που αποτελεί κανόνα για νέους, μετανάστες, εργαζόμενους με μερική απασχόληση σε ολόκληρους κλάδους. Οι μετανάστες να γράφονται στα συνδικάτα και να έχουν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ του ΝΑΡ





Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα
90 χρόνια από την
Οκτωβριανή Επανάσταση
κυκλοφορεί το βιβλίο του ΝΑΡ








Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 90 χρόνια από τον Οκτώβρη του 1917, από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Το Νέο Αριστερό Ρεύμα, θέλοντας να συμβάλλει στη συζήτηση και τη στρατηγική προσπάθεια για την Κομμουνιστική Επαναθεμελίωση, εξέδωσε βιβλίο με κείμενά του σε σχέση με την ιστορική διαδρομή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Συγκεκριμένα, το βιβλίο περιέχει στο Α΄ μέρος του το κείμενο «Για τη φύση και το χαρακτήρα των χωρών του ¨υπαρκτού σοσιαλισμού¨ - η διπλή εμπειρία της Επανάστασης και της κατάρρευσης» (αποτελεί το 3ο κεφάλαιο των Θέσεων του 1ου Συνεδρίου του ΝΑΡ), ενώ στο Β΄ μέρος το κείμενο «Ορισμένα ζητήματα γύρω από την ιστορική διαδρομή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος – το εργατικό και επαναστατικό κίνημα στη Δύση» (αποτελεί το 4ο κεφάλαιο των Θέσεων του 1ου Συνεδρίου του ΝΑΡ), ενώ προηγείται μια εισαγωγή για την Κομμουνιστική Επαναθεμελίωση σε σχέση με την ιστορία.

Στόχος είναι η συμβολή στη συζήτηση για τις νίκες και ήττες του επαναστατικού κινήματος, για τις επαναστατικές δυνατότητες, την αποτίμηση, τα λάθη και τη θεωρητική αναζήτηση σε σχέση με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της επαναστατικής προσπάθειας για την κομμουνιστική απελευθέρωση.

Το βιβλίο θα διατίθεται στις εκδηλώσεις που διοργανώνει το ΝΑΡ για την Οκτωβριανή Επανάσταση σε πολλές πόλεις μέχρι το τέλος του χρόνου, καθώς και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία. Επίσης μπορείτε να το βρείτε στα γραφεία των οργανώσεων του ΝΑΡ σε όλη την Ελλάδα.


Η Π.Ε. του ΝΑΡ
Οκτώβρης 2007

Όχι στην εγκατάσταση του Εργοστασίου Φυσικού Αερίου στην καταπράσινη παραλιακή ζώνη της Πέρδικας


Αγρότες, εργάτες, εργαζόμενοι, νεολαίοι,
Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν σε αυτή την μικρή γωνιά της Ελλάδας, την πιο φτωχή της Ευρώπης, τη Θεσπρωτία, να δημιουργούνται τόσα πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα; Λύματα και συνεχής υποβάθμιση του Καλαμά, Ασφαλτικά στη Λωρίδα Σαγιάδας δίπλα σε μια δυναμικά αναπτυσσόμενη περιοχή ιχθυοκαλλιεργειών, Διανομαρχιακός ΧΥΤΑ στο Καρβουνάρι δίπλα στα σπίτια, χωματερή στο «Κωτσέκι» που λειτουργεί ανεξέλεγκτα με κλειστό τον ΧΥΤΑ της Κορύτιανης, αποθήκες καυσίμων στην Πλαταριά και τώρα Σταθμός συμπίεσης Φυσικού Αερίου στην Πέρδικα, δίπλα στις πιο όμορφες παραλίες του Ιονίου, στο Καραβοστάσι και την Αρίλλα, ανάμεσα από τουριστικά καταλύματα και ξενοδοχεία, μέσα σε εκτεταμένους αιωνόβιους ελαιώνες. Αλήθεια τι άλλο μας περιμένει;
Την ίδια στιγμή η γεωργία, η κτηνοτροφία δέχεται τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΚΑΠ και όλων των κυβερνήσεων, ενώ η ανεργία πλήττει σκληρά τον τόπο μας.
Κάποιοι βέβαια θα μας μιλήσουν για τα «μεγάλα έργα» και για την «Θεσπρωτία της ανάπτυξης», Μόνον που μαζί με τα «μεγάλα έργα» μας ήρθαν και όλα αυτά τα προβλήματα. «Ανάπτυξη ανάπηρη, πάλι μας τάζουν», για να παραφράσουμε τον ποιητή. Πάλι προσχηματικές μελέτες, πάλι κάποιοι αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Πάλι στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ανάπτυξης προσπαθούν να κάνουν έργα στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, με καύσιμη ύλη τον εργαζόμενο άνθρωπο και το περιβάλλον.
Στην περίπτωση της Πέρδικας μιλάμε για έναν αγωγό Φυσικού Αερίου Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας, που περνάει από την Ήπειρο, αλλά η Ήπειρος …«δεν θα πάρει», γιατί είναι ασύμφορο το δίκτυο διανομής, αφού δεν υπάρχει «σοβαρή» πελατεία (βιομηχανία)! Οι φτωχοί φτωχότεροι δηλαδή…
Tο φυσικό αέριο είναι πιο ήπια προς το περιβάλλον μορφή ενέργειας. Όμως οι κάτοικοι δεν μπορούν να δεχθούν μια βιομηχανική μονάδα που χωροθετείται στην καρδιά μιας τουριστικής και γεωργικής περιοχής, που θα έχει κτιριακές εγκαταστάσεις 3000 τ.μ., με 3 φουγάρα ύψους 35μ.και διαμέτρου 3μ.και ένα ακόμη 20μ., με διάμετρο 2μ., με αρχική ισχύ 5 μεγαβάτ σε πρώτη φάση, που με άλλες τρεις φάσεις θα φτάσει τα 42,7 μεγαβάτ!. Που θα παράγει ρύπους και μεγάλους θορύβους, εγκυμονεί κινδύνους ατυχημάτων (και λόγω μεγάλης σεισμικότητας της περιοχής), προσβάλλει βάναυσα την αισθητική του τοπίου, απειλεί την υγεία των κατοίκων και που θα προσφέρει 8-10 θέσεις απασχόλησης!!! Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσες θέσεις θα χαθούν από τον τουρισμό ή από την γεωργία.
Και αναρωτιέται κανείς, η ΔΕΠΑ, τα Υπουργεία, οι μελετητές δεν είδαν την περιοχή, δεν εξέτασαν άλλες εναλλακτικές λύσεις, δεν έμαθαν ότι το Ειδικό Χωροταξικό την εντάσσει στις δυναμικά αναπτυσσό-μενες τουριστικά περιοχές, ανεξάρτητα βέβαια από το μοντέλο τουρισμού που έχει επιλεγεί. «Μη σημαντικές» θεωρεί η Προμελέτη τις επιπτώσεις στον περιβάλλον και στις δραστηριότητες της περιοχής!
Ήδη οι κάτοικοι και το Κοινοτικό Συμβούλιο Πέρδικας αντέδρασαν άμεσα. Προχώρησαν σε Λαϊκή Συνέλευση, συγκρότησαν Κίνηση Πολιτών, ετοιμάζονται για περαιτέρω ενέργειες (ενημέρωση, κλπ.). Εμείς χαιρετίζουμε τον αγώνα των κατοίκων της Πέρδικας, που αποτελεί συνέχεια προηγούμενων αγώνων του Θεσπρωτικού λαού. Ο αγώνας των κατοίκων της Πέρδικας πρέπει να γίνει αγώνας όλων μας, γιατί αν σπάσει ένας κρίκος τοπικής κοινωνίας, οι συνέπειες θα είναι μεγάλες για όλους.
Η «Θεσπρωτία της αντίστασης και του αγώνα» θέλει να βάλει με έμφαση τα εξής ζητήματα :
1. Την ανάγκη ενιαιοποίησης και αλληλεγγύης όλων αυτών των αγώνων, γιατί «προχθές» είχαμε τον αγώνα των Σαγιαδινών, «χθές» είχαμε τον αγώνα των κατοίκων του Καρβουναρίου, σήμερα έχουμε την Πέρδικα. Αύριο ποιος ξέρει τίνος είναι η σειρά;
2. Πίσω απ΄όλες αυτές τους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις βρίσκεται η κοινωνία της μόλυνσης που στην πρώτη γραμμή βάζει το καπιταλιστικό κέρδος, που τσακίζει τον εργαζόμενο άνθρωπο, εκμεταλλεύεται άγρια την φύση και καταστρέφει το περιβάλλον.
Σήμερα έρχονται να δώσουν την χαριστική βολή σε όσες ομορφιές μας χάρισε πλουσιοπάροχα η φύση και απέμειναν στη Θεσπρωτία της ανεργίας και της εγκατάλειψης της αγροτικής παραγωγής. Γι’ αυτό πρέπει όλοι οι Περδικιώτες, όλοι οι Θεσπρωτοί να ενημερωθούν και να συντονίσουν τον αγώνα τους ενάντια στην πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που με την ανοχή ή την σύμφωνη γνώμη των ντόπιων παραγόντων, σχεδιάζουν έργα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.

Ο αγώνας των κατοίκων της Πέρδικας είναι υπόθεση όλων μας


Ηγουμενίτσα 15-10-2007


Θεσπρωτία της αντίστασης και του αγώνα

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ CHE




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Οι ΑΝΑΙΡEΣΕΙΣ και η νεολαία ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ αρχίζουν τη χειμερινή διαδρομή τους προσκαλώντας σας στην εκδήλωση που διοργανώνουν για τα σαράντα χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.


Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του κινηματογραφικού αφιερώματος που συνδιοργανώνουν η πρεσβεία της Κούβας και η κινηματογραφική εταιρεία New Star.


Κυριακή 7 Οκτώβρη, Κινηματογράφος ΙΛΙΟΝ,
Τροίας 34 και Πατησίων, πλατεία Βικτωρίας

- 5.30 μ.μ Συζήτηση με ομιλητές τον Γιάννη Ελαφρό και τον Θανάση Κάππο

- 6.30 μ.μ Προβολή του ντοκιμαντέρ:

«Ο έρωτας, η πολιτική, η επανάσταση» (“El Amor, La Politica, La Rebeldia”)

Σκηνοθεσία: Teresita Gomez, Κούβα 1995



Στον κινηματογράφο ΙΛΙΟΝ θα λειτουργεί έκθεση αφίσας από όλο τον κόσμο για τον Τσε Γκεβάρα.



Τιμή εισιτηρίου: 3,50 ευρώ
(Η τιμή του εισιτηρίου είναι μειωμένη σε σχέση με αυτή για το υπόλοιπο φεστιβάλ και περιλαμβάνει την προβολή του ντοκιμαντέρ «ο έρωτας, η πολιτική, η επανάσταση»). Ο χρόνος έναρξης (5.30 μ.μ.) θα κρατηθεί αυστηρά λόγω προβολής και άλλων ντοκιμαντέρ από τον κινηματογράφο μετά την εκδήλωσή μας!



ΑΝΑΙΡέΣΕΙΣ
Έντυπο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ Ν' ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ


ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ –ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Αφού το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του έφτιαξαν πόλεις κλουβιά και κολαστήρια, ξεπουλώντας τα πάντα στους μεγαλοκαρχαρίες εργολάβους , τώρα δεν έχουν τι να κάνουν τα σκουπίδια που η υπερκαταναλωτική κοινωνία μας παράγει. Έτσι η υπόθεση διαχείριση των σκουπιδιών μετατρέπεται σε ένα μεγάλο πολιτικό παιχνίδι όπου ως συνήθως «όποιος έχει μαχαίρι τρώει πεπόνι» και οι υπόλοιποι ζούνε από και μαζί με τα υπολείμματα του μεγάλου φαγοποτιού. Εν ολίγοις κοινωνία και πολιτεία σκουπίδι - κοινωνία και πολιτεία για πέταμα, που παραμένει όρθια από την δική μας αδυναμία να την αποσύρουμε ως ληγμένο υλικό.

Ενα τέτοιο παιχνίδι παίζεται και με την υπόθεση των ΧΥΤΑ στα Γιάννενα με τελευταίο θύμα τους κάτοικους του ελληνικού, οι οποίοι όμως με μόνα όπλα την απόφασή τους να μην αποδεχτούν την εξορία που τους προδιαγράφουν και τη ζωή τους που την κάνουν αλυσίδα για να μην περάσουν κυβέρνηση, δήμαρχοι , νομάρχης, εργολάβοι, ΜΑΤ και σκουπίδια. Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη, από την ώρα της σύνταξης της μελέτης, όταν έγινε σε όλους ξεκάθαρο πως ήταν μια μελέτη που χώραγε παντού, με μόνο κριτήριο την όσο το δυνατόν μικρότερη σύγκρουση με τις τοπικές κοινωνίες και την αποφυγή του περιβόητου πολιτικού κόστους!!!

Από την περιοχή μας μέχρι την Αθήνα όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση και η Τ.Α. αδυνατούν - καλύτερα δεν θέλουν να προχωρήσουν - στο να συντάξουν ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο, ενιαίο και πάνω απ' όλα ανθρωποκεντρικό σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων (αστικά/ οικιακά, ζωικά, βιομηχανικά/ τοξικά, νοσοκομειακά, υγρά απορροών, κ.ο.κ.). Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν εκατοντάδες ανεξέλεγκτες χωματερές σαν τον Κουρουπητό, απαρχαιωμένη διαχείριση των ΧΥΤΑ, επικίνδυνες χωματερές για πρόκληση πυρκαγιών, για τη δημόσια υγεία (Δουρούτη, Ψυτάλλεια, Νέα Λιόσια, Ταγαράδες, κ.α.), με συνεχείς εκλύσεις τοξικών ουσιών (μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, κλπ) και κατολισθήσεις. Όταν οι εργαζόμενοι και η νεολαία παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους η κυβέρνηση στέλνει τα ΜΑΤ (Δυτ. Αθήνα, Καρβουνάρι, Ελληνικό), προσπαθώντας με εκφοβισμό και καταστολή να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, όταν σε άλλες χώρες αυγαταίνει η Ανακύκλωση, η μετατροπή των απορριμμάτων σε πράσινη ενέργεια και τα ΧΥΤΥ (ο ορθολογικός διαχωρισμός που αποτελεί το 10-15% του σημερινού όγκου σκουπιδιών).

Οι εργαζόμενοι, τα χωριά και η νεολαία δεν έχουν άλλη επιλογή από την ανυποχώρητη αντίσταση στα σχέδια απερήμωσης ολόκληρων περιοχών και μόνιμης υπονόμευσης του περιβάλλοντος και του υδροφόρου ορίζοντα. Δεν πτοούνται όταν βλέπουν μπουλντόζες και πεινασμένους εργολάβους, ΜΑΤ καταστολής και επίμονα τηλέφωνα στον εισαγγελέα του Πανοζάχου και του Καχριμάνη να προχωρήσει σε συλλήψεις ή να χτυπήσει στο ψαχνό.

Ενώ την ίδια ώρα μεθοδεύουν την πίεση και κλείνουν (Δήμος Μπιζανίου) τη χωματερή στη Δουρούτη, πασχίζοντας να δημιουργήσουν συγκρούσεις ανάμεσα στα χωριά, για να γίνουν τα Γιάννενα«Κόσοβο». Για να διασπάσουν το λαό και τους εργαζόμενους, που πλήττονται το ίδιο από τα οικονομικά συμφέροντα και τα απόβλητα . Καθώς είναι κατανοητό από την πλευρά μας πως όσο δίκαιο έχουν οι κάτοικοι του ελληνικού άλλο τόσο δίκαιο έχουν και οι κάτοικοι της Πεδινής που ζούνε δίπλα στην χωματερή της Δουρούτης. Μόνο που πρέπει να παλέψουν μαζί ενάντια σε αυτά τα συμφέροντα που μας αφήνουν να ζούμε μαζί με τα σκουπίδια και τις χωματερές.

Σήμερα χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση τα σωματεία του νομού, οι φορείς, οι εργαζόμενοι κι η νεολαία, οι φοιτητικοί σύλλογοι κι η διανόηση, τα Γιάννενα και τα χωριά οφείλουν και πρέπει να σηκώσουν πλατύ κίνημα αλληλεγγύης και αγωνιστικής επιφυλακής απέναντι σ' αυτή την επίθεση. Να αγωνιστούν για μια άμεση επιστημονική λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών, δίχως να στέκονται εμπόδιο μικρά και μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, δίχως να στέκεται εμπόδιο το πόσο θα στοιχίσει αυτή η λύση.

Να αγωνιστούν:

Τώρα κλείσιμο όλων των χωματερών.

Έναρξη της Ανακύκλωσης & της μετατροπής των απορριμμάτων σε ενέργεια.

Δημιουργία ΧΥΤΥ.

Το κόστος να το πληρώσει το κεφάλαιο, γιατί αυτό ρυπαίνει...

Είμαστε όλοι απ' το Ελληνικό...Είμαστε όλοι απ΄ την Πεδινή…

Είμαστε όλοι μαζί ενάντια στο κεφάλαιο και τα πολιτικά σκουπίδια του( κυβερνήσεις, δημάρχους και νομάρχες). Ας τους πετάξουμε στο κάλαθο των ιστορικών απόβλητων , μαζί με τις λέξεις φτώχια, πόλεμος, εκμεταλευση, καταπίεση, αλλοτρίωση, μόλυνση του περιβάλλοντος.


ΝΑ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ Η ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ


ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ(ΜΕ.Ρ.Α) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ- ΣΕΒ-ΚΑΡΤΕΛ ΓΑΛΑΚΤΟΣ

Οι τεράστιες αυξήσεις των ζωοτροφών έχουν οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο τους χιλιάδες κτηνοτρόφους της Ηπείρου. Το καλαμπόκι από 140 ευρώ πήγε στα 280 ευρώ τον τόνο φέτος , αντίστοιχα η σόγια από 250 ευρώ έφτασε στα 350 ευρώ τον τόνο φέτος. Μιλάμε δηλαδή για αυξήσεις από 75% έως 100% στο κόστος παραγωγής , ένα γεγονός που εάν δεν αντιμετωπιστεί θα οδηγήσει σε χρεοκοπία τους μικρούς και μεσαίους κτηνοτρόφους, ενώ το καρτέλ γάλακτος έχει αυξήσει κατά 15% τα γαλακτοκομικά προϊόντα, πληρώνοντας οι καταναλωτές την αύξηση του κόστους παραγωγής.

Για να προσεγγίσουμε μια λύση με βάση τα συμφέροντα των εργαζόμενων- φτωχομεσαίων αγροτών και των καταναλωτών και όχι με βάση τα συμφέροντα των πολυεθνικών καρτέλ θα πρέπει να αναλύσουμε τα αιτία της ανόδου των ζωοτροφών, προτείνοντας λύσεις που δεν θα μένουν στο οικονομικά εφικτό της εθνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρηματιών, αλλά θα ορίζουν ως κέντρο της ανάλυσης μας τα δικαιώματα και τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Οι αυξήσεις δεν έχουν μόνο τα αιτία τους στην απροθυμία της πολιτικής της κυβέρνησης του Καραμανλή να προστατέψει τους παραγωγούς και τους καταναλωτές ή στην τεραστία κερδοσκοπία των εμπόρων. Ούτε πάλι τα αιτία μπορούν να βρεθούν στην εκμετάλλευση των δημητριακών ως βιοκαύσιμων, ή στις εξαγωγές προς την Κίνα και Ινδία.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ στον αγροτικό τομέα και ορισμένες συγκυρίες στην παγκόσμια αγορά. Τα συγκυριακά γεγονότα είναι οι κακές σοδειές στα δημητριακά σε παγκόσμια κλίμακα και η ελαφριά μείωση της παραγωγής γάλακτος στην Ευρώπη κατά 2% λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών. Η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) που εφαρμόζει η ΕΕ, ιδίως μετά το 2000, όταν πήρε μέτρα δραστικής αποθάρρυνσης της συγκέντρωσης αποθεμάτων δημητριακών, γάλακτος σκόνης, βουτύρου και βοδινού κρέατος, έχει οδηγήσει στην ουσιαστική εκμηδένιση των στοκ ασφαλείας στα προϊόντα αυτά. Αντίθετα όπως σημειώνουν και οι εφημερίδες: «Αντί για βουνά γάλακτος σκόνη τώρα οι χώρες της ΕΕ παρουσιάζουν έλλειμμα γάλακτος και υποχρεώνονται να εισάγουν περίπου 500.000 τόνους κάθε χρόνο».

Ο Αμερικανοί, ο ΠΟΕ, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί κύκλοι της ΕΕ και οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, ιδιαίτερα της βόρειας Ευρώπης είναι ευτυχείς που δεν χρηματοδοτεί πλέον η ΕΕ την ύπαρξη αποθεμάτων, αλλά οι Ευρωπαίοι καταναλωτές και παραγωγοί αισθάνονται όλο και λιγότερο ασφαλείς, καθώς ο χαμηλές τιμές τους αρχίζουν να υπόκεινται όλο και σε πιο απότομες, βίαιες διακυμάνσεις των τιμών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φτάνει η αναπτυγμένη και πολιτισμένη Ευρώπη να λέει σήμερα το «ψωμί - ψωμάκι»

Τα προβλήματα αυξάνονται στο ευρωπαϊκό «νότο» που έχει ακόμη τεράστιους πληθυσμούς μικρομεσαίων αγροτών που θεωρούνται παράγοντας καθυστέρησης και στέκονται εμπόδιο στην βιομηχανοποίηση του πρωτογενούς τομέα από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο στην αντίθεση του με το αμερικάνικο κεφάλαιο. Σε τελευταία ανάλυση το ρόλο που έπαιζε ο πρώην οικονομικά καθυστερημένος «νότος» ως αγροτική ενδοχώρα τις προηγούμενες δεκαετίες, το «παίζουν» σήμερα τα Βαλκάνια με το πολύ χαμηλό κόστος παραγωγής.

Αυτό όχι μόνο δεν μηδενίζει αλλά αυξάνει τις ευθύνες των εθνικών κυβερνήσεων που εκφράζοντας με συνέπεια τα ταξικά συμφέροντα των εθνικών κεφαλαίων τους προωθούνε με ευλάβεια τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Αντίστοιχα η κυβέρνηση της ΝΔ εκφράζοντας με κυνική συνέπεια τα συμφέροντα του καρτέλ γάλακτος στην Ήπειρο αποπειράται να συρρικνώσει το παρεμβατικό ρόλο της ΔΩΔΩΝΗΣ για τις τιμές προς τους αγρότες , μέσω της απαξίωσης της ως εταιρία ή με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης της. Συνεχίζοντας να αντιμετωπίζουν την ΔΩΔΩΝΗ ως εργαλείο πολιτικών και οικονομικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων και όχι ως εργαλείο της στήριξης των κτηνοτροφών, των εργαζόμενων και της παραγωγής και διάθεσης στους καταναλωτές όλο και πιο ποιοτικών προϊόντων.

Την ίδια στιγμή μέσα στο ίδιο το εργοστάσιο της ΔΩΔΩΝΗΣ συνεχίζεται η ομηρία των εποχιακών εργαζόμενων από την διοίκηση της ΑΤΕ - κυβέρνησης, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ένοχη ανοχή των διοικήσεων των συνεταιρισμών. Και αυτό σε μια στιγμή που το εργοστάσιο χρειάζεται την ενίσχυση σε έμπειρο και μόνιμο προσωπικό και όχι σε προσωπικό που ζώντας κάτω από το άγχος της εργασιακής ανασφάλειας και προσωρινότητας δεν «επενδύει» παραγωγικά στην εταιρία. Αυτό όμως είναι απόρροια της συνειδητής πολιτικής της διάσπασης των εργασιακών δικαιωμάτων με στόχο όχι απλώς την κερδοφορία μέσω της συρρίκνωσης του εργασιακού κόστους αλλά και της διάλυσης των συνδετικών κρίκων της εργατικής αντίστασης- έλεγχου. Αλήθεια δεν θ’ είναι πιο εύκολη η ιδιωτικοποίηση της εάν η πλειοψηφία των εργαζόμενων της αποτελείται από εποχιακούς των 700 € που σήμερα είναι εδώ αύριο σε κάποια άλλη εταιρία και οι λιγοστοί μόνιμοι εργαζόμενοι της είτε ανεβαίνουν στην ενδοεργοστασιακή ιεραρχία με τους αναγκαίους κάθε φορά συμβιβασμούς με την κάθε φορά διοίκηση της εταιρίας, είτε μετράνε το καιρό για την «ηρωική έξοδο» προς την σύνταξη ; Γι αυτό και μόνο το γεγονός είναι αναγκαίο να παλέψουν οι μικρομεσαίοι αγρότες μαζί με τους εργαζόμενους για αυξήσεις μόνιμου προσωπικού.

Το έχουμε πει και άλλοτε˙ Είναι άμεση αναγκαιότητα ενός επιθετικού μετώπου πάλης εργαζόμενων- φτωχομεσαίας αγροτιάς- καταναλωτών που θα αγωνίζεται να δημιουργηθεί ένας ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ 12000 ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ, ΔΙΧΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΡΙΔΩΝ. ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΟΙΚΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ. Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ ΜΕΣΩ ΑΝΑΚΛΗΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ. ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ-ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕΣΩ ΠΑΛΙ ΑΝΑΚΛΗΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥΣ. ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ, ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ.

Η σωτήρια των μικρομεσαίων αγροτών περνάει μέσα από την ενίσχυση τόσο του κρατικού όσο και του συνεταιριστικού χαρακτήρα της ΔΩΔΩΝΗΣ και των αντιστοιχών εταιριών, όπως και από την στρατηγική συμμαχία τους με την εργατική τάξη. Φυσικά γνωρίζουμε πως αυτό το κίνημα για να νικήσει πρέπει να αποκτήσει αντικαπιταλιστικά και αντιΕΕ χαρακτηριστικά και αυτό όχι μόνο δεν το φοβόμαστε αλλά θεωρούμε πως είναι ο μόνος δρόμος που εν τέλει εξασφαλίζει τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, ανοίγοντας τον δρόμο για την κοινωνία όπου οι άμεσοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου θα αυτοδιοικούνται με βάση τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.

Στην υπάρχουσα βέβαια κατάσταση πραγμάτων οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι αναγκαιότητα για την επιβίωση τους να διεκδικούν :

Διπλασιασμό της τιμής στο γάλα και στο κρέας- επιδότηση των ζωοτροφών.

Μείωση ή και κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και κατά συνέπεια και στα γαλακτοκομικά. Μόνο έτσι το κόστος της αύξησης των προϊόντων δεν θα περάσει στους καταναλωτές.

Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στην ΔΩΔΩΝΗ.

Καμία αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΔΩΔΩΝΗΣ- Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ(ΜΕ.Ρ.Α) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ


ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ:
Όταν οι πολίτες των Ιωαννίνων διαμαρτύρονταν για την κατασκευή του πάρκινγκ στην κεντρική πλατεία και την σκανδαλώδη παραχώρησή της σε ιδιώτες, ο δήμαρχος τους κατηγόρησε ως «οπισθοδρομικούς, εχθρούς του κοινού συμφέροντος, υπόλογους στους συμπολίτες που επιθυμούν την ανάπτυξη» κ.λπ.
Τότε, όσοι αντέδρασαν στην κατασκευή του πάρκινγκ και το γκρέμισμα του «Ξενία», ξυλοκοπήθηκαν, συνελήφθησαν, κατηγορήθηκαν άδικα, διώχθηκαν και συνεχίζουν να διώκονται από τους ιδιώτες στους οποίους παραχώρησε τα καλύτερα «φιλέτα» της πόλης ο δήμαρχος και το επιτελείο του.
Τότε, όλοι εμείς προειδοποιούσαμε ότι η κατασκευή του πάρκινγκ θα είναι επιβαρυντική, όχι μόνο για τις περιβαλλοντικές συνθήκες στο κέντρο της πόλης, αλλά και για την αισθητική του. Από το μέτριο, αλλά συνηθισμένο και τουλάχιστον ανοιχτό «μοντέλο» της πλατείας, θα περάσουμε τώρα στην οροφή του πάρκινγκ. Χωρίς τις αναπλάσεις που υποσχέθηκε ο δήμαρχος, χωρίς να τηρηθεί καμία συμφωνία, αφού ο ιδιώτης τις αθέτησε, χωρίς το «ίδιο και περισσότερο πράσινο븁 που υπόσχονταν όλοι, κατηγορώντας τους ίδιους τους πολίτες που διαφωνούσαν για «γκρίνια».
Σήμερα, ο ιδιώτης του πάρκινγκ «φτιάχνει» την πλατεία μόνος του, χωρίς να ακολουθεί την αρχική μελέτη αφού θεωρεί ότι δεν τον συμφέρει οικονομικά, χωρίς να αποδίδει αυτό που φαίνεται στην αναρτημένη μακέτα, μπαλώνοντας και πασαλείφοντας όπως μπορεί το έκτρωμα που έφτιαξε. Χωρίς μελέτη, χωρίς αρχιτέκτονα, με «προσωπικές παρεμβάσεις» του συνεργείου κατασκευής.
Η δημοτική αρχή είναι έκθετη, για ακόμη μια φορά. Έδωσε το πάρκινγκ και το «Ξενία» σε ιδιώτες, αντάλλαξε την επανεκλογή της, μαζί με την ομηρία εκατοντάδων εργαζομένων που σήμερα παραμένουν απλήρωτοι ή απειλούνται ακόμη με απόλυση.
Ήδη, το σκάνδαλο του πάρκινγκ έχει «κοστίσει» την παραίτηση του αντιδημάρχου Ριστάνη, που προφανώς ήξερε περισσότερο για την κατάληξη της πλατείας.
Η δημοτική αρχή δεν μπορεί να δώσει καμία εγγύηση περά από γενικολογίες του δημάρχου που κρύβουν το φόβο ότι η «νέα πλατεία» θα είναι πολύ χειρότερη, όχι μόνο από τη «μακέτα» που εγκαταλείφθηκε πλήρως, αλλά και από την προηγούμενη μορφή της. Που ακούστηκε να «αναπλάθεται» δημόσιος ή ιδιωτικός χώρος χωρίς καμία μελέτη ή την επίβλεψη αρχιτέκτονα;
Να εξηγήσει η δημοτική αρχή ΑΜΕΣΑ στους Γιαννιώτες και τις Γιαννιώτισσες με ποιο δικαίωμα ο ιδιώτης Αυδής δεν τηρεί καν τις αρχικές δεσμεύσεις και στο όνομα του δικού του κέρδους, θα μας παραδώσει την πλατεία σε κακή κατάσταση.
Να πάρει ΤΩΡΑ η δημοτική αρχή δημόσια θέση ,ενημερώνοντας τους πολίτες για το πώς θα είναι η τελική μορφή της κεντρικής πλατείας, με βάση ποια μελέτη θα κατασκευαστεί, πόσο θα στοιχίσει, ποιος θα τη φτιάξει.
Μερικά μόλις χρόνια μετά την «ιδιωτική καταιγίδα» που χτύπησε τους δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους της πόλης με την άμεση και εγκληματική συνεργεία της δημοτικής αρχής και τη νωθρή και απολίτικη αντιπολίτευση, οι δύο στις τρεις «επενδύσεις» που διαφημίστηκαν τόσο πολύ ως «επενδύσεις» προς όφελος της πόλης, ξεφουσκώνουν: Ο ιδιώτης της «Όασης» δεν πληρώνει τα ενοίκια στον Δήμο, ο ιδιώτης του πάρκινγκ με τους στενούς δεσμούς στην παράταξη του δημάρχου, μπορεί να αλλάζει κατά το δοκούν (σύμφωνα με το οικονομικό του συμφέρον δηλαδή) τους όρους κατασκευής της πλατείας.

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ- ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ

-ΟΧΙ ΝΕΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ
- ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΤΡΑΠΕΖΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΚΑΤΣΑΡΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΜΠΑΚΙΚΩΝ.
-ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΑΤΖΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ(ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ )
-ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΟΥΡΑΜΠΑ
-ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ Η «ΟΑΣΗ», ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ
- ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ «ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ»-ΚΤΕΛ ΣΤΟΝ ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟ ΣΤΗΝ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
-ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΤΩΡΑ, ΕΠΙΣΗΜΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΟΥΤΕ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΡΑΣΙΝΟ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών 2007


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΜΕ.Ρ.Α.

Για τα αποτελέσματα των εκλογών της 16 – 9 - 2007

  1. Το εκλογικό αποτέλεσμα με την κατά 6 μονάδες μείωση του δικομματισμού είναι αποτέλεσμα της βαθιάς δυσαρέσκειας των εργαζόμενων και της νεολαίας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και το νέο κύμα των επερχόμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Το ισχυρό αυτό ρεύμα μπόρεσε πάνω απ’ όλα να εκφραστεί σαν αποτέλεσμα των σημαντικών αγώνων σε ορισμένους εργασιακούς χώρους, ιδιαίτερα αυτών της εκπαίδευσης και του ρήγματος που αυτοί δημιούργησαν (μπλοκάρισμα του άρθρου 16, της συνταγματικής αναθεώρησης κλπ). Είναι ένδειξη του ότι πλατύτερα τμήματα των εργαζόμενων αναζητούν μια μαχητική αντιπολίτευση και μια αριστερά ικανή να ανοίξει δρόμους σε μια ριζική αλλαγή του συσχετισμού σε όφελος των εργαζόμενων.
  2. Η Ν.Δ παραμένει ο βασικός πυλώνας του πολιτικού συστήματος στην φάση αυτή, για την προώθηση των ‘μεταρρυθμίσεων’. Ωστόσο βγαίνει ‘τραυματισμένη και πιο αδυνατισμένη από την εκλογική αυτή μάχη. Παρόλα αυτά όπως έσπευσε να δηλώσει αμέσως μετά τις εκλογές θα προχωρήσει χωρίς ‘χάσιμο χρόνου’ στην προώθηση των πιο αντιδραστικών από τις μεταρρυθμίσεις. Η επίθεση αυτή θα τείνει να γίνει όλο και πιο επικίνδυνη καθώς ο ΛΑΟΣ με την είσοδό του στη Βουλή θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ισχνή πλειοψηφία της ΝΔ για να παρέμβει ρυθμιστικά σε ακροδεξιά κατεύθυνση.
  3. Η ιστορική ήττα που υπέστη το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές αποτελεί μια ηχηρή αποδοκιμασία της συνολικά αντιδραστικής πολιτικής του κόμματος αυτού, εκδήλωση της συνολικότερης κρίσης της αστικά μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά και δεν είναι απλά θέμα ηγεσίας. Με προϋπόθεση την ανάπτυξη ενός ισχυρού πολιτικού κινήματος ρήξης με την αστική πολιτική είναι δυνατόν να απεγκλωβιστούν ευρύτερα τμήματα εργαζόμενων από τον χώρο αυτό.
  4. Aανησυχητική εξέλιξη είναι η άνοδος του ΛΑΟΣ και η είσοδός του στη βουλή η οποία στηρίχτηκε, σε ψήφους που άντλησε κύρια από εργατικές-λαϊκές περιοχές. Κατά ένα τμήμα του αντιπροσωπεύει μια ευρύτερη επίδραση εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών, ακροδεξιών αντιλήψεων, που διαχέονται και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Πρέπει να συνδυαστεί και με το ποσοστό της ‘Δημοκρατικής Αναγέννησης. Το φαινόμενο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί αλλά να αποκαλυφθεί ως ακραία έκφραση της κρίσης του συστήματος. Να αντιμετωπιστεί σταθερά, κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά το επόμενο διάστημα, μέσα στη νεολαία και τους εργαζόμενους
  5. Η άνοδος του ΚΚΕ (κατά 2,25%) και του ΣΥΡΙΖΑ (κατά 1,8%) αντιπροσωπεύει μια ψήφο διαμαρτυρίας και καταδίκης της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια ψήφο αναζήτησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης και αριστεράς. Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, στηρίχτηκε στην πιο έντονη αντιδικομματική φρασεολογία του τα τελευταία χρόνια και στη διαμαρτυρία λαϊκών, εργατικών στρωμάτων ενός κόσμου με αριστερές καταβολές, ενώ σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως στην έντονη προσπάθεια εκλογικής αξιοποίησης του κόσμου των κινημάτων απ’ τη μεριά της σημερινής ηγεσίας του και εν μέρει στη συμμαχία με το ΔΗΚΚΙ (1,79% στις προηγούμενες εκλογές).
    Η μετατόπιση της λαϊκής διαμαρτυρίας απέναντι στον δικομματισμό και η έκφρασή της προς την αριστερά, αποτελεί θετικό γεγονός. Ωστόσο τα κόμματα της διαχειριστικής αριστεράς με την πολιτική τους ‘επένδυσαν’ σε μια ρηχή ‘αντιδικομματική’ πολιτική αποφεύγοντας στο να ‘μπολιάζεται’ η διαμαρτυρία με τα βαθύτερα εκείνα στοιχεία μιας ταξικής ανατρεπτικής αντιπαράθεσης με τους πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής (προγράμματα σύγκλισης, ΕΕ κλπ) που απαιτεί η περίοδος. Θα κριθεί λοιπόν το επόμενο διάστημα η βαθύτερη και ουσιαστικότερη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση του ρεύματος αυτού προς τ’ αριστερά, η μετατροπή του από ρεύμα μιας προσωρινής κοινοβουλευτικής διαμαρτυρίας σε ένα ρεύμα ουσιαστικής πολιτικής χειραφέτησης και ενεργού κοινωνικής δράσης και αντίστασης, ουσιαστικότερης και σταθερότερης αλλαγής του συσχετισμού, αντικαπιταλιστικής δράσης και προοπτικής.
  6. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ιδιαίτερα το αγωνιστικό της κομμάτι που πρωτοστάτησε στα κινήματα της περιόδου κινήθηκε γενικά αυξητικά, χωρίς ωστόσο να κάνει ένα άλμα, να συνδεθεί πιο μαζικά και βαθιά με το ρεύμα αποστοίχισης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να αποτυπώσει πολιτικά την κινηματική της δράση. Αυτό ισχύει και για το ΜΕΡΑ: Το ΜΕΡΑ συγκέντρωσε στις εκλογές περίπου 11.900 ψήφους (600 περισσότερους από το 2004) και είχε μια ελαφριά αύξηση στο ποσοστό του. Το αποτέλεσμα αυτό είναι πίσω από τις απαιτήσεις, αλλά και τις υπαρκτές δυνατότητες που γεννήθηκαν από την δράση των αγωνιστών και των συνιστωσών του όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γι’ αυτό αναγκαίο:
    1. Να αξιοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι νέες δυνατότητες που γεννήθηκαν από τον αποφασιστικό ρόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα κινήματα της περιόδου και ιδιαίτερα στο εκπαιδευτικό κίνημα, η συμβολή σε σημαντικές απόπειρες ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, ή η δράση μας στα οικολογικά ζητήματα και στις γειτονιές.
    2. Να δοθεί ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο μετασχηματισμό του ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ρεύματος της ριζοσπαστικής αριστεράς που δρα και παλεύει με πολύ αξιόλογα αποτελέσματα στους κοινωνικούς χώρους, σε συνολικό αυτοτελές πολιτικό ρεύμα, και προοπτικά σε πολιτικό υποκείμενο και πόλο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς. Αυτή είναι η καρδιά του ζητήματος για το ξεπέρασμα κάθε αναντιστοιχίας ανάμεσα στις δυνατότητες που γεννά η κοινωνικοπολιτική μας παρέμβαση και την συνολική πολιτική και εκλογική μας έκφραση
    Η αναγκαία ανώτερη πολιτική συγκρότηση είναι και ο δρόμος για την επαφή και την επίδρασή μας στο ευρύτερο ρεύμα της δυσαρέσκειας και της διαμαρτυρίας που δημιουργήθηκε μέσα στους εργαζόμενους και την νεολαία. Είναι ο δρόμος που θα δώσει βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, σταθερότερη ύπαρξη και φυσιογνωμία στο ρεύμα αυτό, θα το καταστήσει πιο ανθεκτικό στα διλήμματα και την πίεση που ασκεί πάνω του η διαχειριστική αριστερά.
    Διλήμματα που υπήρξαν έντονα και σε αυτές τις εκλογές και σχετίζονται με την επιχειρηματολογία της ‘χρήσιμης ψήφου’ (‘πολιτικό μήνυμα’ δίνει μόνο η ψήφος στις υπαρκτές κοινοβουλευτικές δυνάμεις’), όσο και της ‘επικίνδυνης ψήφου’, που ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες συνδέθηκε με την άποψη ότι η ψήφος στα ‘εκτός βουλής’ κόμματα ευνοεί την αυτοδυναμία της ΝΔ. Άποψη που προβλήθηκε συστηματικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους εξωκοινοβουλευτικούς του συμμάχους καθώς και απ’ το ΚΚΕ.
    Αναμφίβολα ρόλο στο αποτέλεσμα της επαναστατικής Αριστεράς έπαιξε και η διάσπαση του κόσμου των σχημάτων που επήλθε κυρίως στους χώρους της νεολαίας, με την ευθύνη των δυνάμεων εκείνων που υποχώρησαν από το κοινό κεκτημένο, στο όνομα ευκαιριακών και προεκλογικών συγκλίσεων χωρίς αποτέλεσμα και χωρίς μέλλον.
  7. Στην εκλογική μάχη που δόθηκε το ΜΕ.Ρ.Α στηρίχτηκε ενεργητικά από εκατοντάδες αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η εκπροσώπησή του ήταν πλουσιότερη, πιο κοντά στο πλούσιο δυναμικό που συσπειρώνει. Αποτελεί ευθύνη απέναντι στο δυναμικό που το στήριξε να γίνουν το αμέσως επόμενο διάστημα βήματα σε μια σταθερότερη συγκρότηση που θα δίνει χώρο και θα περιλαμβάνει όλο αυτό το δυναμικό.Στόχος μας είναι να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά το επόμενο διάστημα:
    • στην ανάπτυξη της ενότητας, της παραπέρα πολιτικής και προγραμματικής ριζοσπαστικοποίησης και της κοινής δράσης των πολιτικών-συνδικαλιστικών σχημάτων και συσπειρώσεων στους εργατικούς χώρους, την νεολαία, τις γειτονιές κλπ, στην βάση της πλήρους ανεξαρτησία τους απέναντι και στους δύο πόλους του δικομματισμού, την εργοδοσία και ευρύτερα τις δυνάμεις του συστήματος,
    • σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την συνολική έκφραση των επί μέρους χώρων μέσα από μια μόνιμη και σταθερή συγκρότηση σε πανελλαδική κλίμακα για την ανάπτυξη και συνολικό μετασχηματισμό της προσπάθειάς μας στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με αναφορά πρώτα από όλα στους αγωνιστές αλλά και τις δυνάμεις που θέλουν να συμβάλλουν στην υπόθεση αυτή.
    • στην ανάπτυξη ενός πολιτικού κινήματος και προγράμματος πάλης για την ανατροπή της επίθεσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του κεφαλαίου και της ΕΕ για την υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και ευρύτερα την αναγέννηση των μορφών της λαϊκής συλλογικότητας και αυτενέργειας.
    • Στην επανέναρξη ενός διαλόγου ανοιχτού προς όλους τους χώρους της επαναστατικής αριστεράς γύρω από τα ζητήματα αιχμής που αφορούν την ανασυγκρότηση του αριστερού κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος στις σημερινές συνθήκες

Με μια τέτοια λογική, πατώντας πάνω στην ανώτερη πολιτική του συνεκτικότητα, στην υπαρκτή και πανελλαδική πολιτική του δικτύωση, αλλά και σε μια αξιοσημείωτη σταθερότητα του ΜΕ.Ρ.Α, με κέντρο τον κόσμο του κινήματος, και προπαντός ένα επαναστατικό πολιτικό προγραμματικό σχέδιο πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα νέο βήμα στην μεγάλη προσπάθεια της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής .

Για μια αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΡΑ

Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, που πραγματοποιούνται ύστερα από μια σειρά σημαντικούς αγώνες των εργαζόμενων και ύστερα απ’ το μεγαλειώδες φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα του τελευταίου χρόνου, αποτελούν κι’ αυτές μια σοβαρή πολιτική μάχη για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, για ουσιαστική καταδίκη της αντεργατικής και αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης και του αστικού συνασπισμού εξουσίας και για την έκφραση και σε αυτό το επίπεδο των ανατρεπτικών αντικαπιταλιστικών τάσεων των αγώνων και των κινημάτων. Για να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι την επαύριον των εκλογών για συλλογική, νικηφόρα αναμέτρηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος με την πολιτική των κυβερνώντων. Για ένα σημαντικό, ελπιδοφόρο και ιστορικά αναγκαίο βήμα για την άλλη αριστερά, την αντικαπιταλιστική αριστερά της νέας εποχής, την αριστερά της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.

Οι δυνατότητες αλλά και η αναγκαιότητα για μια τέτοιου τύπου αξιοποίηση της εκλογικής μάχης εδράζονται στο γεγονός ότι μέσα στην όλο και πιο βάρβαρη επίθεση της κυρίαρχης πολιτικής απέναντι στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα, τα κινήματα που εμφανίστηκαν έδειξαν ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις γίνονται όλο και ισχυρότερες, ότι μπορούν να προκαλούν μέχρι και ρήγματα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική (όπως στο άρθρο 16 και με το μπλοκάρισμα της αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος), να επιδρούν στο πολιτικό σκηνικό. Όπως έδειξαν οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, αλλά και εκλογικές αναμετρήσεις όπως οι φοιτητικές, οι δημοτικές, αλλά και σε δεκάδες εργατικά σωματεία, αναπτύσσεται ένα πολύμορφο ρεύμα που αναζητά όχι μόνο δρόμους αποφασιστικής ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, αλλά και δρόμους συγκρότησης μιας άλλης αριστεράς.

Η επαναστατική Αριστερά πρέπει να ανταποκριθεί σ’ αυτές τις δυνατότητες, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία που θα επιδιώκει την ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, και των κυβερνήσεων που την προωθούν, με την αντεπίθεση των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με το διαρκή πολιτικό εκβιασμό του μαζικού κινήματος, για μια στροφή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, και την έκφραση στο σήμερα των τάσεων της εργατικής χειραφέτησης και τελικά για τη συνολική ανατροπή της αστικής κυριαρχίας, για την κοινωνική ιδιοκτησία και την εργατική εξουσία–δημοκρατία, στην προοπτική του σοσιαλισμού και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Από αυτή τη σκοπιά, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ συγκεκριμένα βήματα για τη διαμόρφωση–συγκρότηση ενός υπολογίσιμου ανεξάρτητου πόλου–μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, μιας ανώτερης πολιτικής ενοποίησης αγωνιστών, τάσεων του κινήματος και αντικαπιταλιστικών πολιτικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που θα συνδέει την αντιδραστική επίθεση με τις βαθύτερες αντιθέσεις του σύγχρονου καπιταλισμού, τα μέτωπα πάλης με την ωρίμανση της ανάγκης για συνολική ρήξη και στροφή στους συσχετισμούς, το αδιέξοδο και την βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού με το άνοιγμα της συζήτησης για την αναγκαιότητα και τους δρόμους προσέγγισης της επαναστατικής ανατροπής και μιας άλλης κοινωνίας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση το ΜΕΡΑ προτείνει και προωθεί μια αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση και στις εκλογές που να έχει το αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που απαιτεί η αποτελεσματική αναμέτρηση με την κυβέρνηση της Ν.Δ., το ΠAΣOK, και το κεφάλαιο, σε ρήξη με την E.E. και για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση απ’ αυτήν, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις πολεμικές–δολοφονικές εκστρατείες του. Προτείνει και προωθεί μια ευρύτερη αντικαπιταλιστική ενότητα που περιλαμβάνει κάθε αγωνιστή και συλλογικότητα, στη βάση κριτηρίων που στηρίζονται σε κοινές εμπειρίες και πρακτικές στο κίνημα και στα μέτωπα, σε ένα αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται στο κατώτερο επίπεδο κινηματικής διαμαρτυρίας, σε μια λογική τομής και ανεξαρτησίας με τη διαχειριστική και ρεφορμιστική Αριστερά, σε πρωτοβουλίες με προοπτική και όχι μιας χρήσης. Δεν αποτελεί ρήξη με την αστική πολιτική «μια αντινεοφιλελεύθερη ενότητα» που δεν αναζητεί παρά μια άλλη διαχείριση στα πλαίσια του συστήματος, ή μια συσπείρωση πολιτικών «σημείων», χωρίς ενιαίο νεύρο και λογική, χωρίς ένα αναγκαίο πλαίσιο στρατηγικών αναφορών. Οι αντιλήψεις και οι προτάσεις ενότητας στη βάση ενός «ελάχιστου κοινού παρανομαστή» είναι ανεπαρκείς για να εκφράσουν την αναζήτηση μιας άλλης αριστεράς και τις αναγκαιότητες της περιόδου. Από την άποψη αυτή, δεν χρειάζεται ένα άθροισμα–συνασπισμός οργανώσεων, αλλά μια μετωπική συγκρότηση με εργατοδημοκρατική λειτουργία, αλληλεγγύη και όχι ανταγωνισμό, με βάση και την εμπειρία των πολιτικών εργατικών και νεολαιίστικων σχημάτων και μετωπικών κινήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, η αναπτυσσόμενη δύναμη της εκτός των τειχών Αριστεράς είναι οι αγωνιστές της, που πρωταγωνιστούν στα κινήματα, στα πολιτικά μέτωπα, στη θεωρία και τον πολιτισμό, είτε είναι οργανωμένοι σε οργανώσεις είτε όχι. Αυτοί πρέπει να βρεθούν στο προσκήνιο και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους με υπογραφές, επιτροπές πρωτοβουλίας, αριστερές κινήσεις. Με ανοιχτό, πολιτικό, δημοκρατικό τρόπο, τέτοιο που να διευκολύνει τη συμμετοχή ενός ευρύτερου κόσμου, να δημιουργεί συλλογικούς χώρους συζήτησης και δράσης που θα υπερβαίνουν τα όρια των πολιτικών οργανώσεων. Ο συντονισμός των οργανώσεων πρέπει να γίνεται ανοιχτά, χωρίς αποκλεισμούς, με πλήρη ισοτιμία στο πλαίσιο από κοινού συμφωνημένων διαδικασιών, χωρίς κλειστές και επιλεκτικές συνεννοήσεις, και με στόχο την υποστήριξη της δημοκρατικής συμμετοχής του ριζοσπαστικού δυναμικού.

Η αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στις εκλογές για να έχει φερεγγυότητα, πρέπει να συμβάλλει στη μόνιμη και σταθερή συσπείρωση δυνάμεων σε συνολικό πολιτικό επίπεδο, πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην «επόμενη μέρα»: Στην ενίσχυση της πάλης των εργαζόμενων και της νεολαίας για την ανατροπή της επίθεσης, που αναμένεται να οξυνθεί σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα, για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και κάθε κυβέρνησης, είτε Ν.Δ. είτε ΠΑΣΟΚ. Στην απόκρουση των σεναρίων εμπλοκής τμημάτων της αριστεράς στις διαδικασίες ανασυγκρότησης και ενίσχυσης του πολιτικού συστήματος (με κεντροαριστερά σενάρια, «πληθυντική αριστερά» κ.ά.), κατοχυρώνοντας την ανεξαρτησία της ριζοσπαστικής αριστεράς από τάσεις δορυφοροποίησης είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Στη συμβολή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην ανάπτυξη των αντικαπιταλιστικών συσπειρώσεων και μετώπων. Στη συνέχιση των βημάτων για τον πόλο–μέτωπο της επαναστατικής Αριστεράς

ΜΑΗΣ 2007

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ


Το ό,τι βρισκόμαστε σε μια εποχή που κάθε τι γύρω μας
μπαίνει στο στόχο του κεφαλαίου δεν είναι και μεγάλη
ανακάλυψη. Το ό,τι το πολυεθνικό κεφάλαιο αλλάζει τους
όρους του ελεύθερου ανταγωνισμού και στην πόλη μας με
την δημιουργία πολυκαταστημάτων αλλά κα με την όλο και
ασφυκτικότερη πίεση για την πλήρη απελευθερωτή του
ωραρίου λειτουργίας της αγοράς και πάλι δεν θα
καταπλήξουμε τους αναγνώστες με την «σοφία» μας.
Έτσι κι αλλιώς το περασμένο Σάββατο όλοι μας ζήσαμε ή
μάθαμε την συντονισμένη προσπάθεια να μην εφαρμοστεί το
καλοκαιρινό κλείσιμο της αγοράς. Μια συντονισμένη
προσπάθεια από μερίδες του μεγάλου ντόπιου εμπορικού
κεφαλαίου με την βοήθεια και των ΜΜΕ, που συμπαρέσυρε
και μεγάλο τμήμα των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών να
ενισχύσει τις λογικές της απελευθέρωσης της αγοράς. Μιας
αγοράς που οι εργοδότες δεν θα έχουν υποχρεώσεις και οι
εργαζόμενοι δικαιώματα. Μια ενέργεια που θα διαλύσει
ολοκληρωτικά τα ωράρια και τις ζωές των εργαζόμενων και
των μικρών αυτοαπασχολούμενων επαγγελματικών που θα
τρέχουν πίσω τις υποχρεώσεις σε τράπεζες, βρισκόμενος
από την ανατολή έως την δύση του ηλίου στα καταστήματα
τους περιμένοντας την πελατεία, κατά βάση εργαζόμενους
και αυτοί που δεν θα τους περισσεύουν τα λεφτά για να
ψωνίσουν. Πρόκειται για ένα «νέο θαυμάσιο κόσμο» που ο
καθένας θα μετράει την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά με
τα «βαλάντια» που μπορεί να ξοδέψει, δίχως πραγματικά
ελεύθερο χρόνο να την αφιερώσει στους δικούς του και
στον εαυτό του.


Τα χειρότερο από όλα είναι πως αυτή την κατάσταση όχι
μόνο την γνωρίζεται αλλά ακόμη χειρότερα ως ένα βαθμό τα
έχετε αποδεχτεί. Παρόλο που είναι στο χέρι σας και μόνο
σε αυτό να την αλλάξετε. Και πως θα μπορούσε να γίνει
διαφορετικά. Το ΕΚΙ, το σωματείο εμποροϋπάλληλων, τα
κόμματα της ριζοσπαστικής και διαχειριστικής αριστεράς
εκεί που θα έπρεπε να ξεκινήσουν μια πολύμορφη καμπάνια
για την διατήρηση, αλλά και την επέκταση της 5μερης
λειτουργίας της αγοράς στα μικρά και τα μεγάλα
καταστήματα χειμώνα –καλοκαίρι, που θα περιόριζε
το χωρο της αγοράς στο να «καταπίνει»τα πάντα , περί
άλλον τυρβάζουν. «Και με τις θέσεις εργασίας που θα
χαθούν , ή που δεν θα δημιουργηθούν τι θα γίνει»;;, ο
αντίλογος της νέας τάξης πραγμάτων.
Η λύση το ίδιο απλή και ξεκάθαρη που φαντάζει ουτοπική.
¶μεση και αυστηρή(δίχως ευελιξία) εφαρμογή του 5μερου-
7ωρου-35ωρου παντού καθολικά. Ένα γεγονός που θα λύσει
άμεσα και ριζικά το πρόβλημα της ανεργίας. Ενώ μπορούνε
μέσω των κοινωνικών φορέων που το πρώτο και το τελευταίο
λόγο θα τον έχουν τα ίδια τα κοινωνικά υποκείμενα να
δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στους τομείς της
δημόσιας- κοινωνικής πρόνοιας, αλληλοβοήθειας, παιδείας
και έρευνας. Φυσικά αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με
γενναία αύξηση των κατώτερων μισθών και μεροκάματων με
βάση τα «1400 ευρω το μήνα για όλο το λαό» , όπως
ανάδειξε το μαχητικό κινημα των εκπαιδευτικών.
Το ζητούμενο είναι να βγούμε από το δίκτυ που εχει
υφάνει η εξουσία του κεφαλαίου για να εγκλωβίσει και να
φυλακίσει τις πολύμορφες δυνατότητες που έχουμε ως
παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Για αυτό το λόγο όμως
πρέπει να είμαστε απόλυτα ρεαλιστές. Απέναντι στην
ολοκληρωτική καπιταλιστική εξουσία πρέπει να προτάξουμε
την πολιτική και κοινωνική εξουσία των ελεύθερων
συνεταιρισμένων παραγωγών. Και εάν αυτό μοιάζει ουτοπικό
είναι γιατι είμαστε ακόμη σκυφτοί και δεν κατανοούμε την
δύναμη που κατέχουμε. Δύναμη να καταστρέψουμε αυτόν τον
κόσμο που καταστρέφει ανθρώπους , σχέσεις και φύση στο
όνομα του κέρδους. Δύναμη να κτίσουμε ένα διαφορετικό
κόσμο πραγματικών ανθρώπινων σχέσεων που θα βασίζεται
στην οικονομική- κοινωνική και πολιτική ισότητα και
ελευθερία. Όπου ο κοινωνικός πλούτος θα μοιράζεται σε
αυτούς που τον παράγουν.
Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί ύστερα από την
χειροτέρευση όλων των υλικών όρων παραγωγής και
αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης που μέσω μιας
σχηματικής αντίληψης μπορει να οδηγήσει στην εξέγερση
των καταπιεσμένων. Απεναντίας μπορεί να συμβεί μέσα από
την ουσιαστική καλυτέρευση των υλικών όρων ζωής που θα
προέρθει μέσα από τα ίδια νικηφόρα κινήματα της
εργατικής τάξης και των σύμμαχων της. Οποτε η ολόθερμη
υπεράσπιση και διεύρυνση της 5μερης λειτουργίας της
αγοράς στα μικρά και τα μεγάλα καταστήματα χειμώνα
–καλοκαίρι είναι ένα αναγκαίο βήμα για την
δημιουργία ενός «από τα κάτω» μαχητικού κινήματος που θα
συσπειρώνει εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και
καταναλωτές. Τμήμα ενός πραγματικά νέου εργατικού
κινήματος , που θα αντικαταστάσει το σημερινό
εκφυλισμένο και αντικειμενικά ανύπαρκτο εργατικό κίνημα.

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ