ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα κείμενο απάντηση σε κείμενο του σύντροφο Θ.Τζούμα από μέλος των παρεμβάσεων για το ζήτημα της στάσης των αγωνιστών των παρεμβάσεων στα Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων. Όπως είναι ήδη γνωστό το μέλος των «Παρεμβάσεων εκπαιδευτικών» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες «σχετικών» πλειοψηφιών και μειοψηφιών επέλεξε να συμμετέχει σε ένα αντιδεξιό-αντι νεοφιλελεύθερο προεδρείο στην βάση ενός προγραμματικού κειμένου. Σε αυτό το κείμενο θέσεων θα απαντήσουμε στην ουσία των ζητημάτων που αναδεικνύει το κείμενο και της στάσης του μέλους της «Παρέμβασης» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων .
ΑΝΤΙΔΕΞΙΟ Ή ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ;
1) Το κείμενο που κυκλοφόρησε γράφει πως η «Παρέμβαση πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τον πολυτελή θρόνο της ομάδας καταγγελίας ο δρόμος για το κέρδισμα μεγαλύτερων κομματιών συναδέρφων περνά μέσα από την αποτελεσματικότητα και όχι μέσα από την καταγγελία» και θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε αρκεί να εννοούσαμε το ίδιο πράγμα. Για την δική μας λογική η αποτελεσματικότητα συνεπάγεται και απορρέει από την οργάνωση κερδοφόρων αγώνων για τους εργαζόμενους και την δημιουργία ενός προγράμματος που θα αμφισβητεί την λογική της καπιταλιστικής εθνικής οικονομίας και των καπιταλιστικών εθνικών στόχων. Και αυτό με την σειρά του συνεπάγεται το πρώτο και τον τελευταίο λόγο στους αγώνες και στα συνδικάτα να τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω των γενικών συνελεύσεων και όχι οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όποτε η αποτελεσματικότητα των ανυπόταχτων ταξικών εργατικών δυνάμεων δεν εξασφαλίζεται με την γραμμή της υποταγής σε μια αντιδεξιά, λαϊκομετωπική γραμμή του μοιράσματος των θέσεων και των καρεκλών εντός του ΔΣ με την ΠΑΣΚΕ και την ΑΕΚΕ(ΣΥΡΙΖΑ). Το κείμενο μπορεί να μιλάει για τον Σταλινισμό «που πετάχτηκε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας» αλλά το μοντέλο της υποταγής των ταξικών δυνάμεων στα μικροαστικά λαϊκά μέτωπα έχει την πατρότητα του στον Στάλιν.
2) Η συμφωνία για προοδευτικά –αντιδεξιά προεδρεία είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από την λογική του ενιαίου μετώπου(προχωράμε ξεχωριστά-κτυπάμε μαζί) εντός ενός απεργιακού αγώνα. Π.χ η ο απεργιακός αγώνας των δασκάλων με τα προχωρημένα αιτήματα (1400€ για όλο το λαό). Ένας επιτυχημένος απεργιακός αγώνας που η δράση της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» και οι μαζικές απεργιακές γενικές συνελεύσεις ανάγκασαν τα μέλη ΠΑΣΚΕ να μείνουν στον αγώνα ως το τέλος. Αντίθετα η σύμπλευση με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις , όπως έγινε με τον μέλος της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων δημιουργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους για την αγωνιστική διάθεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Και εν πάση περίπτωση θεωρούμε πως το κέρδισμα της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι σαφώς αναγκαίο βήμα για την δημιουργία μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής αριστεράς αλλά τούτο δεν πρόκειται για συμβεί εάν η αντικαπιταλιστική αριστερά σύρεται πίσω από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μοναδικός ταξικός δρόμος για να σπάσουν οι εργαζόμενοι από το ρεφορμισμό και κατά συνέπεια να απελευθερωθεί η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είναι η γραμμή των μαζικών ανυποχώρητων και ακηδεμόνευτων αγώνων στην βάση ταξικών προγραμμάτων, ανυπότακτοι αγώνες που πατάνε στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες και τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας.
3) Είναι κρίμα που τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς επιστρέφει σε μια αντιδεξιά λογική συμμαχιών με την σοσιαλδημοκρατία σε μια εποχή που η σημερινή σοσιαλδημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την σοσιαλδημοκρατία των αρχών του 20ου αιώνα. Μπορούμε να συζητήσουμε για το κατά πόσο η σοσιαλδημοκρατία στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν η «δεξιά» πτέρυγα του εργατικού κινήματος, αλλά δεν χωράει κουβέντα για την σημερινή μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας ως τη «αριστερή» πτέρυγα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Είναι κοινό γνώρισμα στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό όχι μόνο ο εκφυλισμός των συνδικάτων- ως η οργάνωση των εργαζόμενων για την υπεράσπιση και την αύξηση της τιμής της εργατικής δύναμης τους- αλλά και η πλήρης ενσωμάτωση με το κράτος και τα μεγάλα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα. Εντός αυτών των πολιτικών πλαισίων είναι αγωνιώδης η προσπάθεια της εργατικής γραφειοκρατίας να φανεί χρήσιμη στο κράτος και στο κυρίαρχο αστικό μπλοκ εξουσίας. Αντίστοιχα μπορούμε να θεωρήσουμε πως οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών ενώσεων και οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν είναι απλώς ξεπουλημένοι γραφειοκράτες αλλά οργανικά μέρη του αστικού μπλοκ εξουσίας. Αυτά είναι και τα αίτια που τα σωματεία όχι μόνο δεν γίνονται ελκυστικά για τους εργαζόμενους, αλλά και οι γραφειοκράτες, είτε της ΔΑΚΕ είτε της ΠΑΣΚΕ , απαγορεύουν δια ροπάλου το να γίνουν μέλη των σωματείων νέοι εργαζόμενοι που εργάζονται με νέες ευέλικτες συμβάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων να μη έχει την στοιχειώδη συνδικαλιστική κάλυψη. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χώρος της ενέργειας και των επικοινωνιών όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων δεν γράφεται στις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες από την συνδικαλιστική χούντα της ΓΕΝΟΠ -ΔΕΗ και ΟΜΕ –ΟΤΕ.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
4) Στην εποχή μας, όπως αποδείξαμε λίγο πιο πάνω, είναι αδύνατη η ανεξαρτησία των συνδικάτων καθώς και η ύπαρξη ρεφορμιστικών συνδικάτων. Μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε πως είναι δυνατή η ύπαρξη επαναστατικών συνδικάτων και ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος. Ένα νέο εργατικό κίνημα και επαναστατικά συνδικάτα που θα έχουν ως πρώτο σύνθημα τον πλήρη και χωρίς όρους ανεξαρτησία των συνδικάτων από το καπιταλιστικό κράτος και το αστικό μπλοκ εξουσίας. Και ως δεύτερο σύνθημα την δημοκρατία στα συνδικάτα, που συνεπάγεται πως το πρώτο και το τελευταίο λόγο τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και πως τα ΔΣ είτε διαλύονται , είτε λειτουργούν ως συντονιστικά. Τα επαναστατικά συνδικάτα δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα «κόκκινα» συνδικάτα, δηλαδή τους θεσμούς- ιμάντες μεταβίβασης κομματικών εντολών. Επαναστατικά συνδικάτα είναι τα όργανα της εργατικής πολιτικής που δεν θα παζαρεύουν απλώς την τιμή της εργατικής δύναμης αλλά θα αγωνίζονται με όλα τα επαναστατικά μέσα για την καταστροφή του εμπορεύματος εργατική-δύναμη στρατευμένα στην υπόθεση της εργατικής χειραφέτησης. Για την ηγεμονία της τάσης εργατικής χειραφέτησης πάνω στην τάση της εργατικής υποταγής. Μάχιμο και πρωτοπόρο τμήμα ενός σύγχρονου- διαλεκτικά ανοικτού- προλεταριακού επαναστατικού υποκειμένου. Κατά συνέπεια στόχος δεν είναι να ρίξουμε την δεξιά αλλά να συντρίψουμε το αστικό μπλοκ εξουσίας. Να επαναθεμελιώσουμε την επαναστατική εργατική προοπτική. Και αυτό δεν είναι «επαναστατική φανφάρα» αλλά το αναγκαίο και δυνατό βήμα για να απελευθερωθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες που αλλοτριώνονται από το καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, είναι ο δρόμος που οδηγεί στο πολιτικό και στρατηγικό πρόταγμα της «κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών».
5) Εντός αυτών των επαναστατικών και ταξικά αδιάλλακτων πλαισίων- εδώ είμαστε όλοι και κρινόμαστε στα μάτια της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων - θεωρούμε την ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε ως ένα έξυπνο ρεφορμιστικό κείμενο- αναντίστοιχο με τα καθήκοντα που μας βάζει η στρατηγική της χειραφέτησης της ανθρωπότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου- επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την υποταγή της«Παρέμβασης εκπαιδευτικών»στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ο μεγάλος επαναστάτης Λ. Τρότσκι στο περίφημο βιβλίο του: « η ηθική τους και η ηθική μας» έγραφε: «.. Επιτρεπόμενα και αναγκαία, απαντάμε, είναι εκείνα και μόνο εκείνα τα μέσα που συνενώνουν το επαναστατικό προλεταριάτο… [και που]…. οδηγεί στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας….[πως] …ένας μεγάλος σκοπός αποκρούει περιφρονητικά εκείνα τα χυδαία μέσα και τρόπους που στρέφουν ένα τμήμα της εργατικής τάξης ενάντια σε αλλά τμήματα της , ή που επιχειρούν να κάνουν τις μάζες ευτυχισμένες χωρίς την δική τους συμμετοχή….αντικαθιστώντας την με την λατρεία των ‘’αρχηγών’’..». Επαναστατική επομένως είναι η ηθική που παλεύει με όλα τα επαναστατικά μέσα για την αυτοχειραφέτηση των εργαζόμενων και όχι για την υποταγή τους σε συνδικαλιστές, σωτήρες και αφέντες. Οι συγγραφείς του κειμένου μοιάζουν με αγωνιστές που πήγαν κόντρα στο ρεύμα και κινδυνεύουν τώρα να πνίγουν από αυτό. Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χαθούν από την ορμή του ρεύματος και είμαστε έτοιμοι να τους προσφέρουμε κάθε βοήθεια στο να παραμείνουν στο ανυπότακτο κομμουνιστικό ρεύμα, στο μάχιμο και ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα
ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΛΕΥΡΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΗΜΑ, ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΡΘΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!
1) Το κείμενο που κυκλοφόρησε γράφει πως η «Παρέμβαση πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τον πολυτελή θρόνο της ομάδας καταγγελίας ο δρόμος για το κέρδισμα μεγαλύτερων κομματιών συναδέρφων περνά μέσα από την αποτελεσματικότητα και όχι μέσα από την καταγγελία» και θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε αρκεί να εννοούσαμε το ίδιο πράγμα. Για την δική μας λογική η αποτελεσματικότητα συνεπάγεται και απορρέει από την οργάνωση κερδοφόρων αγώνων για τους εργαζόμενους και την δημιουργία ενός προγράμματος που θα αμφισβητεί την λογική της καπιταλιστικής εθνικής οικονομίας και των καπιταλιστικών εθνικών στόχων. Και αυτό με την σειρά του συνεπάγεται το πρώτο και τον τελευταίο λόγο στους αγώνες και στα συνδικάτα να τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω των γενικών συνελεύσεων και όχι οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όποτε η αποτελεσματικότητα των ανυπόταχτων ταξικών εργατικών δυνάμεων δεν εξασφαλίζεται με την γραμμή της υποταγής σε μια αντιδεξιά, λαϊκομετωπική γραμμή του μοιράσματος των θέσεων και των καρεκλών εντός του ΔΣ με την ΠΑΣΚΕ και την ΑΕΚΕ(ΣΥΡΙΖΑ). Το κείμενο μπορεί να μιλάει για τον Σταλινισμό «που πετάχτηκε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας» αλλά το μοντέλο της υποταγής των ταξικών δυνάμεων στα μικροαστικά λαϊκά μέτωπα έχει την πατρότητα του στον Στάλιν.
2) Η συμφωνία για προοδευτικά –αντιδεξιά προεδρεία είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από την λογική του ενιαίου μετώπου(προχωράμε ξεχωριστά-κτυπάμε μαζί) εντός ενός απεργιακού αγώνα. Π.χ η ο απεργιακός αγώνας των δασκάλων με τα προχωρημένα αιτήματα (1400€ για όλο το λαό). Ένας επιτυχημένος απεργιακός αγώνας που η δράση της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» και οι μαζικές απεργιακές γενικές συνελεύσεις ανάγκασαν τα μέλη ΠΑΣΚΕ να μείνουν στον αγώνα ως το τέλος. Αντίθετα η σύμπλευση με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις , όπως έγινε με τον μέλος της «Παρέμβασης εκπαιδευτικών» στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων δημιουργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους για την αγωνιστική διάθεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Και εν πάση περίπτωση θεωρούμε πως το κέρδισμα της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι σαφώς αναγκαίο βήμα για την δημιουργία μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής αριστεράς αλλά τούτο δεν πρόκειται για συμβεί εάν η αντικαπιταλιστική αριστερά σύρεται πίσω από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μοναδικός ταξικός δρόμος για να σπάσουν οι εργαζόμενοι από το ρεφορμισμό και κατά συνέπεια να απελευθερωθεί η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είναι η γραμμή των μαζικών ανυποχώρητων και ακηδεμόνευτων αγώνων στην βάση ταξικών προγραμμάτων, ανυπότακτοι αγώνες που πατάνε στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες και τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας.
3) Είναι κρίμα που τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς επιστρέφει σε μια αντιδεξιά λογική συμμαχιών με την σοσιαλδημοκρατία σε μια εποχή που η σημερινή σοσιαλδημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την σοσιαλδημοκρατία των αρχών του 20ου αιώνα. Μπορούμε να συζητήσουμε για το κατά πόσο η σοσιαλδημοκρατία στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν η «δεξιά» πτέρυγα του εργατικού κινήματος, αλλά δεν χωράει κουβέντα για την σημερινή μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας ως τη «αριστερή» πτέρυγα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Είναι κοινό γνώρισμα στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό όχι μόνο ο εκφυλισμός των συνδικάτων- ως η οργάνωση των εργαζόμενων για την υπεράσπιση και την αύξηση της τιμής της εργατικής δύναμης τους- αλλά και η πλήρης ενσωμάτωση με το κράτος και τα μεγάλα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα. Εντός αυτών των πολιτικών πλαισίων είναι αγωνιώδης η προσπάθεια της εργατικής γραφειοκρατίας να φανεί χρήσιμη στο κράτος και στο κυρίαρχο αστικό μπλοκ εξουσίας. Αντίστοιχα μπορούμε να θεωρήσουμε πως οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών ενώσεων και οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν είναι απλώς ξεπουλημένοι γραφειοκράτες αλλά οργανικά μέρη του αστικού μπλοκ εξουσίας. Αυτά είναι και τα αίτια που τα σωματεία όχι μόνο δεν γίνονται ελκυστικά για τους εργαζόμενους, αλλά και οι γραφειοκράτες, είτε της ΔΑΚΕ είτε της ΠΑΣΚΕ , απαγορεύουν δια ροπάλου το να γίνουν μέλη των σωματείων νέοι εργαζόμενοι που εργάζονται με νέες ευέλικτες συμβάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων να μη έχει την στοιχειώδη συνδικαλιστική κάλυψη. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χώρος της ενέργειας και των επικοινωνιών όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων δεν γράφεται στις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες από την συνδικαλιστική χούντα της ΓΕΝΟΠ -ΔΕΗ και ΟΜΕ –ΟΤΕ.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
4) Στην εποχή μας, όπως αποδείξαμε λίγο πιο πάνω, είναι αδύνατη η ανεξαρτησία των συνδικάτων καθώς και η ύπαρξη ρεφορμιστικών συνδικάτων. Μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε πως είναι δυνατή η ύπαρξη επαναστατικών συνδικάτων και ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος. Ένα νέο εργατικό κίνημα και επαναστατικά συνδικάτα που θα έχουν ως πρώτο σύνθημα τον πλήρη και χωρίς όρους ανεξαρτησία των συνδικάτων από το καπιταλιστικό κράτος και το αστικό μπλοκ εξουσίας. Και ως δεύτερο σύνθημα την δημοκρατία στα συνδικάτα, που συνεπάγεται πως το πρώτο και το τελευταίο λόγο τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και πως τα ΔΣ είτε διαλύονται , είτε λειτουργούν ως συντονιστικά. Τα επαναστατικά συνδικάτα δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα «κόκκινα» συνδικάτα, δηλαδή τους θεσμούς- ιμάντες μεταβίβασης κομματικών εντολών. Επαναστατικά συνδικάτα είναι τα όργανα της εργατικής πολιτικής που δεν θα παζαρεύουν απλώς την τιμή της εργατικής δύναμης αλλά θα αγωνίζονται με όλα τα επαναστατικά μέσα για την καταστροφή του εμπορεύματος εργατική-δύναμη στρατευμένα στην υπόθεση της εργατικής χειραφέτησης. Για την ηγεμονία της τάσης εργατικής χειραφέτησης πάνω στην τάση της εργατικής υποταγής. Μάχιμο και πρωτοπόρο τμήμα ενός σύγχρονου- διαλεκτικά ανοικτού- προλεταριακού επαναστατικού υποκειμένου. Κατά συνέπεια στόχος δεν είναι να ρίξουμε την δεξιά αλλά να συντρίψουμε το αστικό μπλοκ εξουσίας. Να επαναθεμελιώσουμε την επαναστατική εργατική προοπτική. Και αυτό δεν είναι «επαναστατική φανφάρα» αλλά το αναγκαίο και δυνατό βήμα για να απελευθερωθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες που αλλοτριώνονται από το καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, είναι ο δρόμος που οδηγεί στο πολιτικό και στρατηγικό πρόταγμα της «κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών».
5) Εντός αυτών των επαναστατικών και ταξικά αδιάλλακτων πλαισίων- εδώ είμαστε όλοι και κρινόμαστε στα μάτια της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων - θεωρούμε την ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε ως ένα έξυπνο ρεφορμιστικό κείμενο- αναντίστοιχο με τα καθήκοντα που μας βάζει η στρατηγική της χειραφέτησης της ανθρωπότητας από τα δεσμά του κεφαλαίου- επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την υποταγή της«Παρέμβασης εκπαιδευτικών»στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ο μεγάλος επαναστάτης Λ. Τρότσκι στο περίφημο βιβλίο του: « η ηθική τους και η ηθική μας» έγραφε: «.. Επιτρεπόμενα και αναγκαία, απαντάμε, είναι εκείνα και μόνο εκείνα τα μέσα που συνενώνουν το επαναστατικό προλεταριάτο… [και που]…. οδηγεί στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας….[πως] …ένας μεγάλος σκοπός αποκρούει περιφρονητικά εκείνα τα χυδαία μέσα και τρόπους που στρέφουν ένα τμήμα της εργατικής τάξης ενάντια σε αλλά τμήματα της , ή που επιχειρούν να κάνουν τις μάζες ευτυχισμένες χωρίς την δική τους συμμετοχή….αντικαθιστώντας την με την λατρεία των ‘’αρχηγών’’..». Επαναστατική επομένως είναι η ηθική που παλεύει με όλα τα επαναστατικά μέσα για την αυτοχειραφέτηση των εργαζόμενων και όχι για την υποταγή τους σε συνδικαλιστές, σωτήρες και αφέντες. Οι συγγραφείς του κειμένου μοιάζουν με αγωνιστές που πήγαν κόντρα στο ρεύμα και κινδυνεύουν τώρα να πνίγουν από αυτό. Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χαθούν από την ορμή του ρεύματος και είμαστε έτοιμοι να τους προσφέρουμε κάθε βοήθεια στο να παραμείνουν στο ανυπότακτο κομμουνιστικό ρεύμα, στο μάχιμο και ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα
ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΛΕΥΡΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΗΜΑ, ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΡΘΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου