Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΠΟΣΑ ΘΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ

Πριν καλά-καλά «ξεπλύνουν τα αίματα» από τη μάχη του ασφαλιστικού ,οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ, υπέγραψαν σήμερα άρον-άρον μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους τους του ΣΕΒ, τη νέα διετή σύμβαση κοινωνικής ειρήνης και νέας κοινωνικής φτώχειας.

Την ίδια ώρα που οι 151+1 εθνοπατέρες του Καραμανλή πήγαν να ψηφίσουν στη βουλή να παίρνουμε σύνταξη επίδομα κηδείας στα 68, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ υπέγραψαν αύξηση 1 ευρώ την ημέρα για το 2008 και 1,5 ευρώ το 2009(μεικτά) και συγκεκριμένα από την 1/5/2009 τη μέρα δηλαδή που θα γιορτάσουμε (μαζί τους;) την Πρωτομαγιά! Πιστοί για μια ακόμη φορά στο ραντεβού τους, αφού τέτοιες μέρες πριν δυο χρόνια υπέγραφαν αυξήσεις που «ανέβασαν» το βασικό μισθό στο ...ιλιγγιώδες ποσό των 657 ευρώ μικτά το μήνα και το ημερομίσθιο στο ...φιλοδώρημα των 29 ευρώ.

Σήμερα έκαναν το ίδιο χωρίς ντροπή και χωρίς να ρωτήσουν κανένα εργαζόμενο (αλήθεια γιατί δεν κάνουν και ένα δημοψήφισμα για την σύμβασή τους;). «Λάβαμε υπόψη την κακή οικονομική κατάσταση»(!) δήλωσε επί λέξει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος.
Έχουν αποδεχτεί τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού, συναινούν, υποτάσσονται, κάνουν εποικοδομητικές προτάσεις όπως ο «κουμπαράς» στο ασφαλιστικό που η κυβέρνηση το δέχτηκε με μεγάλη χαρά, πουλάνε την πιο κρίσιμη στιγμή τους αγώνες όπως με την 3ωρη στάση στην «καρδιά» της μάχης .

Είναι πλέον καιρός να τελειώνουμε μια και καλή μαζί τους. Αυτούς που με τις θέσεις τους και με την πρακτική τους οδηγούν το εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα. Ασφαλιστικοί νόμοι, κατάργηση του 8ωρου, ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο εργοστασίων, απελευθέρωση απολύσεων , ελαστικές σχέσεις εργασίας, προγράμματα λιτότητα, ακρίβεια, ανασφάλιστη εργασία, τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, ανεργία, ακρίβεια, ο σύγχρονος κοινωνικός μεσαίωνας είναι εδώ! Οι καπιταλιστές και το κράτος τους μας κλέβουν το χρόνο και τη ζωή απομυζώντας αμύθητα κέρδη και οι «εκπρόσωποι» μας ούτε μπορούν ούτε θέλουν να σταματήσουν τη λεηλασία τον κοινωνικών μας δικαιωμάτων.

Την ίδια στιγμή που η επίθεση συνεχίζεται αμείλικτη, σήμερα κιόλας ακούστηκε η διεύρυνση του εργασιακού χρόνου και το Σαββατοκύριακο! Είναι απορίας άξιο ότι υπάρχουν ακόμα συνδικαλιστικές δυνάμεις και μάλιστα αριστερές, που συνεχίζουν να στηρίζουν και να νομιμοποιούν το βρώμικο και προδοτικό ρόλο των ΓΣΕΕ — ΑΔΕΔΥ.

Για να νικήσουν οι αγώνες χρειαζόμαστε
νέο εργατικό κίνημα και άλλη Αριστερά


Είναι καιρός να πάρουμε την υπόθεση των αναγκών και δικαιωμάτων στα χέρια μας, στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα:

· να οργανώσουμε συντονισμένα και από τα κάτω τους αγώνες ενάντια στην πολιτική ΝΔ -ΕΕ- ΣΕΒ- ΕΕ, αγώνες μαζικούς , διαρκείας, ανυποχώρητους, νικηφόρους!
· να απαιτήσουμε την ένταξη της νέας εργατικής βάρδιας και των μεταναστών στα συνδικάτα.
· να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει από τον κοινωνικό πλούτο
· να διεκδικήσουμε άμεσα 1400 ευρώ για όλο τον εργαζόμενο λαό με 6ωρο-5μερο – 30ωρο με στόχο να ζούμε με αξιοπρέπεια από μια μόνη δουλειά.

Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων απαιτεί ένα νέο πολιτικό εργατικό κίνημα ρήξης και ανατροπής της πολιτικής που προωθεί και στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απαιτεί συνδικάτα εργατικής δημοκρατίας με διαδικασίες βάσης και αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων. Απαιτεί μαχητική εργατική αντιπολίτευση και άλλη, αντικαπιταλιστική – επαναστατική Αριστερά.

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΝΤΡΟΠΗΣ

Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέες και Νέοι,
τη στιγμή που το μελάνι από την υπογραφή του αντιασφαλιστικού εκτρώματος της κυβέρνησης (που αυξάνει τα όρια ηλικίας, μειώνει τις συντάξεις και αυξάνει έμμεσα τις εργατικές εισφορές στα ταμεία), δεν έχει στεγνώσει, η ΓΣΕΕ υπογράφει άλλη μια απαράδεκτη δίχρονη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Συμβάλλει, δηλαδή, σε ένα κλίμα «εργασιακής ειρήνης», ενώ θα μπορούσε να έχει προκυρήξει νέα απεργία κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης συζήτησης στη βουλή.
Η ΓΣΕΕ, και πιο συγκεκριμένα η πλειοψηφία του προεδρείου ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ, υπέγραψε απαράδεκτη σύμβαση με τους βιομηχάνους ενώ υποτίθεται πως μιλάνε για συνέχιση των αγώνων στους κλάδους και προχωράνε στην υποκριτική συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Προσπαθούν να εξαργυρώσουν τους αγώνες μας στο κοινοβούλιο με φόντο τις κάλπες. Πάνε να μας πείσουν ότι οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν. ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Υπογράφουν ξεδιάντροπα αυξήσεις χωρίς να ρωτήσουν κανένα, μπλοκάροντας ουσιαστικά τη διαπραγματευτική ικανότητα των ομοσπονδιών, των κλαδικών και επιχειρησιακών συνδικάτων. Κανονίσανε ως καλοί «εταίροι» πόσα θα παίρνουνε οι χιλιάδες ασυνδικάλιστοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκανε στο δρόμο καταδικάζοντας την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Με τη στάση τους αυτή συμβάλλουν ολοφάνερα στην αποκλιμάκωση των αγώνων και στην ενίσχυση της απογοήτευσης στον κόσμο της εργασίας.
«Άξιος ο μισθός τους!»

Ως ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (ιδιωτικού και δημοσίου τομέα) σας καλούμε να συνεχίσουμε την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Για 1.400ευρώ κατώτερο μισθό με 6ωρη δουλειά για το σύνολο της εργατικής τάξης.
Καταδικάζουμε την υπογραφή της νέας ΣΣΕ και καλούμε τις ομοσπονδίες, τα κλαδικά και επιχειρησιακά συνδικάτα να πραγματοποιήσουν συνελεύσεις, να προχωρήσουν σε αγωνιστική και απεργιακή κλιμάκωση ενάντια στο ασφαλιστικό και για πραγματικές αυξήσεις.


ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Στηρίζουμε και συμβάλλουμε στο συντονισμό όλων των απεργιακών κινητοποιήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.

ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ


Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέες και Νέοι,

εδώ και δεκαετίες στις γύρω από τον Αμβρακικό περιοχές συντελείται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό μία σειρά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που έχουν φέρει τον Αμβρακικό κόλπο στα όρια της καταστροφής.

Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού πλούτου και η υποταγή των πάντων στην αγορά και το κέρδος, αποτελούν πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της Ε.Ε.. Καθώς και όσων συνεργάζονται μαζί τους στα πλαίσια της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία διαπλέκεται με τα τοπικά μικρά ή μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Όλοι αυτοί έχουν οδηγήσει τον Αμβρακικό στα σημερινά αδιέξοδα:

Æ Έκλεισαν το στόμιο με λιμενικούς βραχίονες κι άλλα έργα, εμποδίζοντας τη φυσική ανανέωση του κόλπου από τη θάλασσα.

Æ Εγκατέστησαν πετρελαιοδεξαμενές εντός του Αμβρακικού κόλπου, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια δόθηκαν άδειες επέκτασής τους. (Σκεφτείτε τις επιπτώσεις από ένα ατύχημα στις εγκαταστάσεις ή στα πλοία μεταφοράς).

Æ Έγινε αλόγιστη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων στις γεωργικές καλλιέργειες (π.χ. η χρήση βρωμιούχου μεθιλίου στα κηπευτικά της περιοχής, τη στιγμή που το συγκεκριμένο σκεύασμα είχε απαγορευθεί στην Ευρώπη εδώ και χρόνια).

Æ Άφησαν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ελαιουργεία στη γύρω περιοχή και να ρίχνουν τα λήμματα στον κόλπο.

Æ Δόθηκαν άδειες για εκτεταμένες καλλιέργειες εντός του Αμβρακικού κόλπου χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο συμβάν σε ιχθυοκαλλιέργεια με την καταστροφή τεράστιων ποσοτήτων ψαριών και η έλλειψη υψικαμίνου για την «υγιεινή» αποτέφρωσή τους).

Ταυτόχρονα κάνουν όλοι μαζί τα στραβά μάτια για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβών σε αυτούς τους χώρους δραστηριοτήτων.

Η βάρβαρη καπιταλιστική ανάπτυξη που επιβλήθηκε στην περιοχή δεν είναι μονόδρομος γιατί δεν είναι ούτε επιστημονικά τεκμηριωμένη ούτε η μόνη δυνατή να υπάρξει. Αντιθέτως είναι βαθιά ανορθολογική για τον άνθρωπο και τη φύση και σαν τέτοια δεν θα είναι παντοτινή.

Η λύση των οικολογικών προβλημάτων (εξάντληση φυσικών πόρων, μόλυνση ποταμών και θάλασσας, υποβάθμιση τροφίμων κτλ) θα δοθεί εντασσόμενη στην πάλη για την ανατροπή της σχέσης κεφαλαίου – εργασίας σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου.

Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι αλληλένδετη με την απελευθέρωση της φύσης από την ασυδοσία της αγοράς.

Γι΄ αυτό και τα αιτήματα (απομάκρυνση της βάσης του Ακτίου, των δεξαμενών του πετρελαίου, των μπαζωμάτων των επιχειρηματιών, ο συστηματικός πραγματικά έλεγχος των μονάδων, η ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η εφαρμογή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας) πρέπει να εντάσσονται σε ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την κυρίαρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, τους πολιτικούς της εκφραστές, τους διαχειριστές του συστήματος και όλους όσους μιλάνε για πράσινη πολιτική στα πλαίσια του καπιταλισμού ενισχύοντας άλλα οικονομικά συμφέροντα.

Με μια τέτοια λογική, μόνο όταν θα αμφισβητούμε την εξουσία τους θα καταφέρουμε να έχουμε κατακτήσεις τις οποίες όμως θα προσπαθούν πάντα να πάρουν πίσω.

Ο Μαρξ από το 1850 έγραψε ότι: «η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζει από τη φύση και πρέπει να διατηρήσει ένα συνεχή διάλογο μαζί της».

Το ρεύμα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης της εποχής μας για το οποίο παλεύει το ΜΕ.Ρ.Α. (στο οποίο συμμετέχουν και οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί) ιεραρχεί όλες τις ανάγκες με γνώμονα την απελευθέρωση Ανθρώπου και Φύσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Η καλυτέρευση των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας Ελλήνων και ξένων εργαζόμενων στα γκέτο των επιχειρήσεων στο Αμβρακικό είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πάλης για τη σωτηρία του Αμβρακικού κόλπου. Όσοι δεν κάνουν αυτό κρύβουν την υποκρισία τους πίσω από τις «οικολογικές» τους «ευαισθησίες»

Το ίδιο ισχύει για τους εργαζόμενους στις θερμοκηπιακές μονάδες και στις μονάδες ζωικής παραγωγής που βρίσκονται γύρω από τον κόλπο.

Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι,

πρέπει να εντάξουμε το κίνημα για την αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης ως συστατικό στοιχείο του αγώνα μας για την ολοκληρωμένη και πλήρη απελευθέρωσή μας από την εκμετάλλευση ενάντια σε κάθε προσπάθεια κοινοβουλευτικής εξαργύρωσης των αγώνων .

Για να έχει πραγματικά νόημα ο αγώνας μας για τη διάσωση του περιβάλλοντος.

Παλεύουμε για ένα οικολογικό κίνημα ανεξάρτητο από τους θεσμικούς παράγοντες και την κυρίαρχη αστική πολιτική και για μια αντικαπιταλιστική αριστερά της κομμουνιστικής αναζήτησης και προοπτικής.

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΗΠΕΙΡΟΥ- ΑΙΤ/ΝΙΑΣ- ΛΕΥΚΑΔΑΣ του

ΜΕΤΩΠΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

(ΜΕ.Ρ.Α)

(ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ, ΕΚΚΕ, ΕΕΚ, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ανένταχτοι αγωνιστές)

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ




ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ


Η κατάθεση του νομοσχεδίου για την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση από την κυβέρνηση Καραμανλή, κηρύσσει τον πόλεμο ενάντια στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Η αξιοπιστία του Καραμανλή πάει περίπατο, όταν τα τρία «δεν» που ανήγγειλε προεκλογικά μετατρέπονται στο αντίθετο τους με την κατάθεση του νομοσχεδίου. H κυβέρνηση της διαφθοράς και των σκανδάλων, των κουμπάρων και των "δομημένων ομολόγων", είχε το θράσος να καταθέσει το κατάπτυστο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιό της, επικαλούμενη «ανισότητες στις συντάξεις» και περιορισμό της «σπατάλης χρημάτων από τη γραφειοκρατία».

Το νομοσχέδιο ανεβάζει τα όρια ηλικίας (και τα ‘γενικά’, δήθεν εθελοντικά σε πρώτη φάση), μειώνει τις συντάξεις, γίνεται Δούρειος Ίππος για νέα αντιλαϊκά μέτρα ενάντια στο σύνολο των εργαζόμενων (βλ. αύξηση του ΦΠΑ στο όνομα του περιβόητου ‘κουμπαρά’), καταργεί δεκάδες ταμεία σπρώχνοντας συνολικά προς τα κάτω τις παροχές τους και βυθίζοντας το επίπεδο ζωής εκατομμυρίων εργαζόμενων. Στρέφεται με μανία ιδιαίτερα ενάντια στα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας, τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά, τους χιλιάδες άνεργους ή υποαπασχολούμενους, αλλά και τις μητέρες, τις γυναίκες, τους σκληρά εργαζόμενους βιοπαλαιστές.

Αντίθετα το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των τραπεζιτών και των βιομήχανων (που βλέπουν τις υποχρεώσεις τους συνεχώς να μειώνονται), των μεγαλοοφειλετών, των διαπλεκόμενων χρηματιστών των ‘δομημένων ομολόγων’, των κλινικαρχών, φαρμακοβιομήχανων, που φορτώνουν για τα υπερκέρδη τους το σύστημα υγείας εκτοξεύοντας στα ύψη τις δαπάνες και στον καιάδα τις παροχές υγείας.

Το ΜΕ.Ρ.Α. καλεί να μην υπάρξει καμία επανάπαυση. Αυτή η σάπια και σαθρή κυβέρνηση μειοψηφίας επιτίθεται με βάρβαρο τρόπο κατά των εργατικών δικαιωμάτων σε όλη την γραμμή του μετώπου: ασφαλιστικό, λιτότητα, γενικό ξεπούλημα-ιδιωτικοποιήσεις, αντιδραστική και αυταρχική θωράκιση του κράτους, περιβαλλοντική υποβάθμιση (τσιμεντοποίηση των πάντων ακόμα και στα καμμένα του καλοκαιριού), για να δείξει στους αφέντες της ότι είναι χρήσιμη για αντεργατικές και αντιλαϊκές επιθέσεις. Για αυτό απαιτείται όλο και πιο μαζική αντιπαράθεση για την ήττα της κυβερνητικής πολιτικής και την ανατροπή της κυβέρνησης με την δύναμη των μαζικών αγώνων.

Χτίζει πάνω στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που με τον Νόμο Ρέπα και την υπόλοιπα μέτρα της αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης και άνοιξε τον δρόμο για το σημερινό έκτρωμα.

Εφαρμόζει την πολιτική της ΕΕ (σύνοδος της Λισαβόνας) που αποφάσισε την εκθεμελίωση του όποιου κοινωνικού κράτους, θεωρώντας τα δικαιώματα στην ασφάλιση και την σταθερή εργασία καύσιμο στο τραίνο της ‘ανταγωνιστικότητας’ και της κερδοφορίας των πολυεθνικών και του κεφαλαίου.

Σήμερα οι εργαζόμενοι δεν έχουν απέναντί τους απλά και μόνο έναν εργοδότη ή μια ‘ανάλγητη κυβέρνηση’. Έχουν ένα πανίσχυρο μπλοκ εξουσίας της μεγάλης εργοδοσίας, της ΕΕ και των κομμάτων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι στρατευμένοι στο πέρασμα αυτής της πολιτικής.

Απέναντί τους πρέπει να αντιτάξουμε μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζόμενων με στόχο να ‘σπάσουμε’ την επίθεση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ, να γίνουν ρήγματα και τελικά να ανατρέψουμε τον ‘μονόδρομο’ της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης από τις δυνάμεις του κέρδους και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.

Ο κόσμος της δουλειάς, δεν μπορεί άλλο πια να ‘αμύνεται’. Πρέπει να φωνάξουμε δυνατά ένα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!! Θέλουμε να καλυτερέψουμε την ζωή μας, θέλουμε μεγαλύτερο κομμάτι από τον κοινωνικό πλούτο που παράγουμε, θέλουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο.

Χρειαζόμαστε για αυτό να ανασυγκροτήσουμε το κίνημά μας, και πρώτα από όλα το εργατικό κίνημα, να το πάρουμε στα δικά μας χέρια μέσα από συνελεύσεις και άλλες διαδικασίες βάσης, να εντάξουμε σε αυτό τους μετανάστες, τους συμβασιούχους και τα υπόλοιπα τμήματα της μαύρης και ελαστικής εργασίας, που η γραφειοκρατία κρατάει έξω από τα σωματεία, να γίνουμε πιο μαχητικοί στην αντιπαράθεση με τον αντίπαλο, να αμφισβητούμε όλα και πιο μαζικά την ουσία της κυρίαρχης πολιτικής, τους νόμους του κέρδους, την υποταγή στην ανταγωνιστικότητα, τις δεσμεύσεις της ΕΕ, την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Οι ηγεσίες, όμως, των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δεν κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η 3ωρη!! στάση στις 12/3 ήταν ένα κανονικό ‘πούλημα’ στους αγωνιζόμενους κλάδους (ιδιαίτερα εργάτες Δήμων, ΔΕΗ, αλλά και Τράπεζα της Ελλάδος), που ήταν σε πολυήμερες απεργιακές μάχες ήδη εκείνο το διάστημα. Εν συνεχεία προκήρυξε 24ωρη απεργία στις 19/3 την τελευταία μέρα συζήτησης του νομοσχεδίου. Ο όλος σχεδιασμός της δείχνει ότι η κινητοποίηση τους, γίνεται για την τιμή των όπλων, όχι για να αποτραπεί η ψήφιση του νομοσχέδιου και να ηττηθεί η κυβέρνηση.

Ο πρόεδρός της μίλησε πρώτος για την ανάγκη του ‘κουμπαρά’ με έσοδα και από τις ‘αποκρατικοποιήσεις’, ενώ δεν θέτει ζήτημα κατάργησης του Νόμου Ρέππα, διεκδικεί ψίχουλα στις ΣΣΕ, και αποδέχεται (με κάποια όρια) όλο το πλέγμα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κλπ). Με την πολιτική, τις θέσεις της και την πρακτική της στρώνουν τον δρόμο για νέα αντεργατικά μέτρα.

Όμως και οι δυνάμεις της αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ), παρά την κριτική που κατά καιρούς ασκούν στην ΓΣΕΕ (ιδιαίτερα το ΚΚΕ μέσω του ΠΑΜΕ) ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ τα όρια του υποταγμένου συνδικαλισμού, να ενταθεί το κλίμα της γενικής αναταραχής και της κοινωνικής εξέγερσης, ώστε να μην τολμήσει η κυβέρνηση καν να φέρει το νομοσχέδιο στην Βουλή. Φέρουν για αυτό τις δικές τους μεγάλες ευθύνες..

Το ΜΕ.Ρ.Α και οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς καλούν τους εργαζόμενους:

· να συνεχίσουν την πάλη με αγώνα διάρκειας, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, μέχρι η κυβέρνηση να πάρει πίσω το ασφαλιστικό νομοσχέδιο έκτρωμα.

· να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας ρωμαλέας αντιπολίτευσης των αγώνων, σε μια ανώτερη αγωνιστική ταξική ενότητα όλων των εργαζόμενων (όχι μια ‘ενότητα στην υποταγή’ που καλεί η ΓΣΕΕ), για την ανατροπή της επίθεσης και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

· να οικοδομήσουμε μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική αριστερά για την νίκη των αγώνων σήμερα, την συνολική αλλαγή της κοινωνίας αύριο.

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΜΕ.Ρ.Α.

Μάρτιος 2008

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Όχι στον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό, το ρατσισμό και τον πόλεμο

Το ΜΕΡΑ για τις εθνικιστικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη


Μάρτιος 2008

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ


Αυτές τις μέρες ζούμε στη Θεσσαλονίκη μια προσπάθεια επιστροφής στην εθνικιστική έξαρση του 1992 με αφορμή το όνομα της ΠΓΔΜ. Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια να περάσουν σε δεύτερη μοίρα:
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση: οι επιλογές των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας οδήγησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στους πολέμους, τις εθνοκαθάρσεις και την έξαρση του εθνικισμού. Η παρουσία χιλιάδων στρατιωτών και αστυνομικών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι εγγύηση για την αστάθεια, καθώς εδώ και χρόνια διασφαλίζουν το ρόλο και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, ενώ το μίσος και ο κίνδυνος του πολέμου είναι σταθερή πλευρά της καθημερινότητας. Κάθε συζήτηση περί αυτοδιάθεσης γίνεται σε αυτές τις συνθήκες άνευ νοήματος ή απλά στηρίζει την παρουσία των ιμπεριαλιστών.
Ο ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου και των ελληνικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: την ίδια ώρα που ακούγονται οι φωνές της αδιαλλαξίας, την ίδια ώρα, οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν δουλειές με την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα. Την ίδια ώρα ελληνικός στρατός στο Κόσοβο διασφαλίζει ότι η Ελλάδα θα διεκδικεί κομμάτι στην πίτα. Την ίδια ώρα το παζάρι για το όνομα της ΠΓΔΜ περιλαμβάνει περισσότερο ελληνικό στρατό στο Αφγανιστάν, αναγνώριση του Κοσόβου.
Η προσπάθεια συγκάλυψης της κοινωνικής βαρβαρότητας πίσω από την «εθνική συστράτευση»: τόσα χρόνια ελληνικές επιχειρήσεις πηγαίνουν στην ΠΓΔΜ για εκμεταλλευτούν τους μισθούς των 200 ευρώ που διασφαλίζει η κυβέρνηση. Τώρα θα τσακωθούν για το όνομα αυτοί που βυθίζουν στη φτώχεια τους εργαζόμενους από τη μια μεριά των συνόρων και στην ανεργία από την άλλη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μακεδονομάχος νομάρχης Ψωμιάδης θέλει τους μακεδόνες περήφανους για το όνομα, αλλά σκλάβους στη δουλειά και τις Κυριακές. Το ΛΑΟΣ αφού στήριξε την κυβέρνηση στο άρθρο 16 και το ασφαλιστικό, τώρα πλειοδοτεί εθνικιστικά.
Όσο για την επίσημη Αριστερά, φαίνεται κατώτερη των περιστάσεων, όταν από τη μια ο Τσίπρας καλεί σε «νέο πατριωτισμό» την παραμονή των εθνικιστικών συγκεντρώσεων, ενώ το ΚΚΕ δεν βλέπει πουθενά τον ελληνικό εθνικισμό και τον αυτοτελή ιμπεριαλιστικό ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου στα βαλκάνια.
Το ΜΕΡΑ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου, του ΣΕΒ και της ΕΕ σε Ελλάδα και Βαλκάνια, σε μάχη απέναντι στις επιλογές της ΝΔ και του πολιτικού σκηνικού που τη στηρίζει. Καλεί σε κοινό αγώνα των εργαζομένων στα Βαλκάνια ενάντια στην παρουσία των ιμπεριαλιστών ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, ενάντια στο εθνικισμό –ελληνικό ή της ΠΓΔΜ ή αλβανικό– σε πάλη για να μην αλλάξουν τα σύνορα, για να γυρίσουν οι Έλληνες φαντάροι από κάθε ξένη χώρα. Για αυτό το όνομα Μακεδονία δεν μπορεί να μονοπωληθεί και η συζήτηση για το όνομα μπορεί να κλείσει με μια ονομασία που δε θα πριμοδοτεί εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς.