Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α


Το ΝΑΡ καταθέτει τη συμβολή του στη συζήτηση για την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με βάση τη συζήτηση στις οργανώσεις μας και στο δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ θα διαμορφώσει την τελική πρότασή του στο πλαίσιο της προετοιμασίας μιας πρώτης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.


-ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ


Συντρόφισσες και σύντροφοι

Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας, μεγάλης, πολύχρονης αναμέτρησης με τη βάρβαρη, αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου που κλιμακώνεται μέσα στη συνέχειά της, για να ξεπεράσει τη βαθιά δομική κρίση του. Αναμέτρηση, που θα κρίνει για απροσδιόριστο διάστημα το μέλλον της εργασίας. Βρισκόμαστε στο κατώφλι απρόβλεπτων γεγονότων, εξεγέρσεων, ακόμη και επαναστατικών γεγονότων με έκβαση που μπορεί να ωθήσει αποφασιστικά ή να οπισθοδρομήσει την αναγέννηση ενός νέου ρεύματος επαναστατικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Η σαφής πλέον, αντεργατική πολιτική της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η επιχειρούμενη αντιδραστική ανασυγκρότηση της ΝΔ και του πολιτικού συστήματος, οι νεοσυντηρητικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όχι μόνον ανακυκλώνουν την κρίση, αλλά φορτώνουν ήδη τα βάρη της στις πλάτες των εργαζόμενων και των εκμεταλλευόμενων στρωμάτων. Η υπόθεση της προγραμματικής και πολιτικής ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος αποκτά δραματικό και επείγοντα χαρακτήρα.

1. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια σημαντική πολιτική κατάκτηση

Το ΝΑΡ πιστεύει, πως με τη συγκρότηση και την έως τώρα πολιτική δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έγινε ένα σημαντικό βήμα στην ενότητα και την κοινή δράση, στην πορεία για έναν πόλο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς. Γέννησε ελπίδες, έδωσε ορισμένες σημαντικές, πρώτες επιτυχίες, αλλά και μας έφερε μπροστά σε πολύ μεγαλύτερες ευθύνες, στην αναγκαιότητα να κάνουμε ένα βήμα υπέρβασης των ανεπαρκειών και αντιφάσεών μας.

● Δώσαμε μαζί πολλές μάχες στο εργατικό και μαζικό κίνημα, πετύχαμε δυο θετικά και ελπιδοφόρα εκλογικά αποτελέσματα, στηριχθήκαμε, περισσότερο από κάθε άλλη προσπάθεια, στους αγωνιστές, στις συνελεύσεις και επιτροπές της βάσης. Με τις πολιτικές διακηρύξεις και τη δράση μας, καταφέραμε να γίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένας διακριτός πολιτικός χώρος, σε διαφοροποίηση με τα αδιέξοδα και τα κρισιακά φαινόμενα της ρεφορμιστικής και διαχειριστικής Αριστεράς.

● Οι ως τώρα κατακτήσεις της κοινής μας πορείας αποδεικνύουν πως τα μεγάλα καθήκοντα της ενότητας του αντικαπιταλιστικού δυναμικού και της κατάκτησης ενός ανώτερου πολιτικού περιεχομένου δράσης σε σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση, μπορούν να προχωρούν ταυτόχρονα.

● Αυτά που πετύχαμε είναι μια μικρή, ωστόσο πολύτιμη συμβολή για την επείγουσα και αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση της Αριστεράς και του εργατικού και μαζικού κινήματος. Ώστε, μπροστά στη μεγάλη επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΕΕ, να μετασχηματιστούν οι διάσπαρτοι αγώνες και αντιστάσεις σε ένα πραγματικό αντίπαλο δέος, σε μια αριστερή, αντικαπιταλιστική και μαχόμενη εργατική αντιπολίτευση νικηφόρας ρήξης, ανατροπής αυτής της επίθεσης και κλονισμού της αστικής στρατηγικής και κυριαρχίας.

● Είναι ένα θετικό βήμα για τη δημιουργία μιας άλλης Αριστεράς, ενός πραγματικού, μαζικού πόλου που θα δώσει πνοή σε ένα νέο σχέδιο επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού. Που δε θα φοβάται, αλλά θα συζητά, που δε θα μένει στο «ψαχνόμαστε», αλλά θα περνά στο «βρήκαμε» και θα προτείνει δρόμους για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Για την Αριστερά μιας νέας αυτοπεποίθησης.

2. Το νέο βήμα προς τα μπρος και τα χαρακτηριστικά του

Ωστόσο, όλοι κατανοούμε την τεράστια απόσταση που μας χωρίζει ακόμη από τα ανεκπλήρωτα, εδώ και χρόνια, καθήκοντα της Αριστεράς για μια νικηφόρα αντιμετώπιση της επιθετικής αστικής πολιτικής και κυριαρχίας. Όλοι γνωρίζουμε τις ανεπάρκειές μας –του συνόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των συνιστωσών και των αγωνιστών της- αλλά και τις αντιθέσεις μας, στα ζητήματα στρατηγικής και πολιτικής γραμμής, στη στάση μας απέναντι στο εργατικό κίνημα, στο μεταναστευτικό κ.α. Πώς θα τις ξεπεράσουμε;

● Πιστεύουμε ότι οι διαφορές μας μπορούν να αντιμετωπίζονται δημιουργικά, αν ανεβάζουμε το επίπεδο μετωπικής ενότητας. Επιλέγοντας την εμβάθυνση και κατανόηση της ουσίας τους και όχι την ανάδειξη των πιο αδύνατων πλευρών τους. Αναπτύσσοντας μορφές πολιτικού διαλόγου με αξιοποίηση, κυρίως, των λειτουργιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπερβαίνοντας τη λογική της οργανωτικής επίλυσης των διαφορών ή των παράλληλων, ακόμη και ανταγωνιστικών πρωτοβουλιών. Απορρίπτοντας πρακτικές αντιπαράθεσης, που στηρίζονται στην μίζερη λογική «κέρδος μου, το αδυνάτισμα της άλλης άποψης ή/και οργάνωσης».

● Πάνω από όλα, μπορούμε να κάνουμε ένα πραγματικό βήμα κάλυψης των ανεπαρκειών και υπέρβασης των αντιφάσεών μας, αναβαθμίζοντας ποιοτικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε:

- Να έχει μια όσο το δυνατό βαθύτερη συμφωνία σε μια σαφή αντικαπιταλιστική πολιτική πρόταση με στρατηγικό ορίζοντα, που θα ανεβάζει το επίπεδο των αγώνων και του εργατικού κινήματος σε μια δύναμη ρήξης και ανατροπής της διαρκούς αντεργατικής επιδρομής του κεφαλαίου και της νέας επίθεσης των κυβερνήσεων του, προσεγγίζοντας, με όρους πολιτικού μαζικού μετωπικού κινήματος και όχι φαντασιακά, την αντικαπιταλιστική επανάσταση για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας.
- Να είναι η πιο αποφασιστική, απειλητική και πειστική δύναμη σύγκρουσης με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με κάθε κυβέρνηση, με την ΕΕ, το κεφάλαιο και σε όλα τα επίπεδα (κινηματικό, τεκμηρίωσης, πολιτικό, θεωρητικό).
- Να συζητά, να αναζητά αλλά και να καταθέτει ένα διακριτό σχέδιο για τις επαναστάσεις, τις μετεπαναστατικές κοινωνίες και το σοσιαλισμό – κομμουνισμό της εποχής μας, χωρίς να απαιτούμε την πλήρη συμφωνία.
- Να δρούμε όλοι μαζί και όχι χωριστά στις εργατικές συσπειρώσεις, στην ΕΑΑΚ, στο αντιπολεμικό κίνημα, στις δημοτικές – νομαρχιακές κινήσεις, παντού. Να συμβάλλουμε, έτσι ώστε, τα μορφώματα αυτά, μέσω και του συντονισμού τους, να αποχτούν αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, σχετική αυτοτέλεια και μαζικότητα.
- Να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση, που τείνει να περιορίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα συντονισμό των οργανώσεων και ορισμένων μη ενταγμένων σε οργανώσεις αγωνιστών. Να ελέγχουν οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές τα κεντρικά όργανα και συντονιστικά, αλλά και να έχουμε αιρετά και αποτελεσματικά «όργανα εκπροσώπησης».
- Να διευρυνθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ανένταχτο κόσμο, αλλά και με τη συμμετοχή και άλλων οργανώσεων.

● Να κάνει, δηλαδή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένα μεγάλο βήμα συμβολής προς αυτό που λέει στον υπότιτλο της: Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας.

3. Για την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Προτείνουμε, με σοβαρή προπαρασκευή, να οργανώσουμε μια πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, στα τέλη Ιανουαρίου – αρχές Φεβρουαρίου του 2010, με αποφάσεις πάνω σε δυο βασικά θέματα:

Α) Για την προώθηση, ανάπτυξη και διευκρίνιση της πολιτικής αντικαπιταλιστικής μας πρότασης, του πολιτικού μας στόχου και της στρατηγικής προοπτικής του. Σε αυτή την κατεύθυνση, εντάσσονται θέματα όπως:
- Το βασικό πλαίσιο και πρόγραμμα πολιτικών αντικαπιταλιστικών στόχων και διεκδικήσεων που θέτουμε απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την καπιταλιστική κρίση.
- Πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου και προγραμματικής συμφωνίας για τις επαναστάσεις και τον κομμουνισμό της εποχής μας, αλλά και για την ιστορία του εργατικού κινήματος.
- Ζητήματα τακτικής και παρέμβασης στους διάφορους τομείς του μαζικού κινήματος. Νέα προσέγγιση για το εργατικό κίνημα που να υπερβαίνει όσο γίνεται τις σοβαρές διαφωνίες μας.
- Για το ζήτημα της πόλης – περιβάλλοντος, τη στήριξη και δημιουργία νέων αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και την ενιαία παρέμβασή μας στις εκλογές της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης», που αποκτούν, μέσα από την ιδιαιτερότητά τους, ποιοτικά αναβαθμισμένο πολιτικό χαρακτήρα.
- Για τη μεγαλύτερη και βαθύτερη συσπείρωση της μη ενσωματωμένης και «εκτός των τειχών» Αριστεράς.
- Για την κοινή δράση όλης της Αριστεράς σε λογική ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Β) Για την ανώτερη εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για την οποία αναφερόμαστε παρακάτω).

Προτείνουμε το σώμα αυτό να είναι ανοιχτό σε όλα τα μέλη και τους φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η διαδικασία για την Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (εκλογές αντιπροσώπων, αριθμός μελών σώματος, εκλογή πανελλαδικού οργάνου κ.λπ.), μπορεί να καθοριστεί, από το σημερινό (ουσιαστικά προσωρινό) Συντονιστικό, στη βάση της ομοφωνίας. Στις διαδικασίες αυτές, πέρα από τις εισηγήσεις του Συντονιστικού, θα κατατίθενται και οι διαφορετικές προτάσεις και προσεγγίσεις οργανώσεων, τοπικών ή κλαδικών επιτροπών και ανένταχτων αγωνιστών. Σε αυτή τη φάση, ωστόσο, πιστεύουμε ότι οι τελικές αποφάσεις της Συνδιάσκεψης πρέπει να είναι συνθετικές και στη βάση της ομοφωνίας.

4. Για μια εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τα βήματα κατάκτησης μιας μετωπικής συμφωνίας στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την κομμουνιστική φυσιογνωμία καθορίζουν και τα βήματα κατάκτησης μιας μετωπικής, εργατοδημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος των οργανωτικών διαστρεβλώσεων. Πιστεύουμε, ότι με τις έως τώρα κατακτήσεις μας και, κυρίως, μέσα από τις διαδικασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα σοβαρό βήμα και στα δυο επίπεδα. Καταθέτουμε τις βασικές σκέψεις και προτάσεις του ΝΑΡ για μια ανώτερη εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έτοιμοι να ακούσουμε και άλλες προτάσεις, χωρίς να μπαίνουμε σε μη αναγκαίες, για την ώρα, λεπτομέρειες.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει να συμβάλει σε ένα μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας, μαζί με άλλες δυνάμεις. Το ΝΑΡ πιστεύει ότι αυτή η μετωπική ενότητα πρέπει να συγκροτείται με χαρακτηριστικά ενός πόλου, με βαθύτερη στρατηγική και πολιτική συμφωνία και δράση. Ένα τέτοιο μέτωπο - πόλος, κατά τη γνώμη μας, συμβάλει και τροφοδοτείται, αλλά δεν ταυτίζεται με το περιεχόμενο, τις διαδικασίες και τη δράση του αναγκαίου για την εποχή μας κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει τις αντικαπιταλιστικές πτέρυγες του μαζικού κινήματος και στηρίζεται σε αυτές. Επιχειρεί να παρεμβαίνει ενιαία, αλλά δεν τις «καπελώνει», δεν τις βλέπει σαν «παρατάξεις», δικές της ή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στηρίζεται και στηρίζει τα ανεξάρτητα, ταξικά όργανα του μαζικού εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Επιδιώκει να παρεμβαίνει όσο το δυνατόν πιο ενιαία σε όλα αυτά, αλλά σέβεται τη δική τους αυτοτέλεια.

● Αναγνωρίζει τη λειτουργία και δράση μέσα σε αυτήν οργανώσεων, ρευμάτων, ομάδων κ.λπ. Σέβεται τις διαφορές τους, αλλά και τη συμβολή τους, ευνοεί την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ τους. Ζητά τη συνεισφορά τους σε πρωτοπόρες ιδέες και δράση. Έχει, όμως, σχετική αυτοτέλεια από αυτές, όπως και αναγνωρίζει τη δική τους αυτοτέλεια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «κερδίζει» από αυτές, αλλά και το αντίστροφο, με σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και αυτοτέλειας.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να έχει ένα πλαίσιο βασικών αρχών πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας, που θα προδιαγράφει τους βασικούς σκοπούς και τον τρόπο συλλογικής λειτουργίας της. Μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γίνεται όποιος συμφωνεί γενικά με την πολιτική της αντικαπιταλιστικής μας πρότασης, του πολιτικού μας στόχου και της στρατηγικής προοπτικής του, με τις βασικές αρχές πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας και συμμετέχει σε μια επιτροπή πρωτοβουλίας της.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτείται και λειτουργεί σε τοπικές και κλαδικές επιτροπές εργασιακών χώρων, οι οποίες έχουν αντίστοιχο κατάλογο μελών. Οι επιτροπές τοποθετούνται και αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα και όχι μόνο για τα τοπικά ή για την εξειδίκευση των αποφάσεων του κεντρικού συντονιστικού. Αυτές εκλέγουν συντονιστικά όργανα σύντομης χρονικά θητείας (π.χ.6μηνη), με την άμεση συμμετοχή όλων των μελών στην ανάδειξή τους. Έχουν δικαίωμα να ανακαλούν τα συντονιστικά τους, όπως και τους εκπροσώπους τους σε περιφερειακές ή κεντρικές διαδικασίες. Επιδίωξή μας είναι, όλα τα μέλη να αναλαμβάνουν ευθύνες στα συντονιστικά. Επίσης, κανένα μέλος να μην εκλέγεται πάνω από ένα ορισμένο αριθμό διαδοχικών θητειών στα όργανα.

● Τα μέλη των τοπικών, περιφερειακών συντονιστικών, καθώς και του κεντρικού συντονιστικού οργάνου αποτελούνται, κατά τη γνώμη μας, σε ένα αυξημένο ποσοστό από αιρετούς εκπροσώπους, εκλεγμένους από τις περιφερειακές ή πανελλαδικές συνδιασκέψεις (με ομόφωνα συμφωνημένο εκλογικό σύστημα που ευνοεί την αναλογική εκπροσώπηση οργανώσεων, τάσεων ή/και απόψεων) και κατά το υπόλοιπο ποσοστό από ισότιμα ορισμένους εκπροσώπους των οργανωμένων συνιστωσών.

● Λαμβανομένου υπόψη ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ενότητα διαφορετικών οργανώσεων και ανένταχτου κόσμου και όχι κόμμα, υπάρχει πάντα εξαντλητική επιδίωξη για ομοφωνία μέσα από την ελεύθερη και δημόσια συζήτηση. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, αναζητείται η πιο πλατιά συμφωνία με αυξημένη πλειοψηφία του δυναμικού της, σε συνδυασμό με αυξημένη συμφωνία των οργανώσεων. Για αυτά χρειάζεται να καταλήξουμε ομόφωνα, έπειτα από οργανωμένη και ώριμη συζήτηση. Για τις προγραμματικές αρχές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να λαμβάνεται απόφαση παρά μόνο στη βάση της ομοφωνίας. Σε κάθε περίπτωση, επιδιώκεται η όσο το δυνατόν ενιαία δράση, επιτρέποντας στη διαφωνία να δρα χωρίς να τραυματίζει την ενότητα, όχι όμως στο όνομα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

27 Νοεμβρίου 2009

Πολιτική Επιτροπή του
Νέου Αριστερού Ρεύματος – ΝΑΡ
www.narnet.gr

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Η "πτώση του τείχους" στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης


Στις 9 Νοεμβρίου, οι κυρίαρχοι του κόσμου θα «γιορτάσουν» τα 20 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που συμβολίζει την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το πολυπόθητο για το παγκόσμιο κεφάλαιο «τέλος της ιστορίας». 

 
Η φιέστα που ετοιμάζει η δεξιά καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, με προσκεκλημένους όλους τους πρωταγωνιστές του 1989-1990, τον Γκορμπατσόφ και τον Κολ, τον Μπους και τον Λεχ Βαλέσα, αλλά και όλο το σημερινό πολιτικό προσωπικό του αστικού συνασπισμού εξουσίας, θέλει να δώσει το μήνυμα της νίκης της αγοράς, της δυτικής αστικής δημοκρατίας. Οι γιορτές τους όμως δεν είναι τόσο «χαρούμενες» όσο παρουσιάζονται! 
 
Όλα έχουν αλλάξει. Υπό άλλες συνθήκες το 2009 θα ήταν εορταστική χρονιά για τους άρχοντες τους κόσμου. Όμως στο επίκεντρο της συζήτησης είναι η κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού, τα καταστροφικά του αδιέξοδα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τη φύση, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό.
 
Οι χιλιάδες εργάτες της Opel που πλήττονται από την κρίση διαδηλώνουν στους δρόμους των γερμανικών πόλεων, χωρίς να δίνουν και μεγάλη σημασία για τις φιέστες της «νίκης της αγοράς» μπροστά στην πύλη του Βρανδεμβούργου. Ο συμβολισμός είναι χαρακτηριστικός!
Σήμερα, όσο ποτέ, ξανατίθεται το ιστορικό δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η μόνη ρεαλιστική απάντηση είναι, η πάλη της εργαζόμενης πλειοψηφίας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, για την κοινωνική απελευθέρωση. Η επαναθεμελίωση της κομμουνιστικής απελευθερωτικής θεωρίας και πρακτικής στο σήμερα.
 
Οι εχθροί του εργατικού κινήματος στηρίζουν συχνά στη σύγκριση μεταξύ αγοράς και (ανύπαρκτου) «σοσιαλισμού» τις θεωρίες τους για το οριστικό του τέλος και την τελική του ήττα. Οι διάφοροι «φίλοι» του εργατικού κινήματος απαντούν συχνά με τη νοσταλγία για τις «παλιές καλές εποχές», πράγμα που ούτε το χθες μπορεί να ερμηνεύσει, ούτε το αύριο να φωτίσει, μα ούτε και το σήμερα να ωθήσει σε αριστερή κατεύθυνση.
 
Αυτό που απαιτείται για μια πιο διεισδυτική ανάγνωση της ιστορίας, αλλά και για μια ουσιαστική παρέμβαση στο σήμερα και στο αύριο, δεν είναι απλώς ένα ανακάτεμα κι ένας συνυπολογισμός αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο: η προσπάθεια να αντιμετωπιστούν διαλεκτικά και στη δυναμική τους εξέλιξη και σχέση οι δύο αυτοί παράγοντες. Η σχέση ανάμεσα στις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές συνθήκες αποτελεί κρίσιμο στοιχείο και, σε μεγάλο βαθμό, εκφράζει τους συσχετισμούς της ταξικής πάλης. Αποτελεί επίσης μέτρο της εσωτερικής διαπάλης, μέσα στην ίδια την εργατική τάξη, ανάμεσα στην τάση της χειραφέτησης και της επανάστασης, από τη μια, και στην τάση της ενσωμάτωσης και της υποταγής, από την άλλη.
 
Το ΝΑΡ, σαν συμβολή στη συζήτηση για το χθες, το σήμερα και το αύριο του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, έχει καταθέσει μια πρώτη αποτίμηση και άποψη για την ιστορία, την κατάρρευση, την διαδρομή της επαναστατικής πάλης. Δείτε τα κείμενα για το θέμα:
1. Το εγχείρημα της Κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και η ιστορία