Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ της μαύρης συμμαχίας κυβέρνησης-Ε.Ε.- ΔΝΤ. Όρος επιβίωσης για το λαό


Όλο και περισσότερο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να ξηλωθεί όλη η αντεργατική επιδρομή.
Η πολιτική της μαύρης συμμαχίας κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ οδηγεί στη χρεοκοπία τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά και παρά τις διαψεύσεις του Γ. Παπανδρέου και των λοιπών υπαλλήλων του κεφαλαίου, η επιβολή καθεστώτος οικονομικής αφαίμαξης, κοινωνικού στραγγαλισμού και κανιβαλισμού για τον 21ο αιώνα είναι μπροστά μας. Όλα αυτά παράλληλα με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο , την επικίνδυνη συμμαχία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το κράτος- δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και τις μεγάλες εξεγέρσεις των λαών της βορείου Αφρικής που αποδεικνύουν τη δύναμη των καταπιεσμένων όταν αποφασίσουν να σηκώσουν κεφάλι.

Όχι στους “εργολάβους” της μοναδικής αλήθειας!!!!!!!

Δυστυχώς για το κίνημα, την αριστερά και την ιστορία του το ΚΚΕ συνεχίζει να ψάχνει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Την Κυριακή το βράδυ μέλη της ΚΝΕ επιτέθηκαν σε μέλη της νεολαίας Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης Ιωαννίνων κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης, κατεβάζοντας αφίσες της νεολαίας Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης Ιωαννίνων

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

βοηθητικά κείμενα για μελέτη-συζήτηση κειμένου εργασίας ΝΑΡ



ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Στο βοήθημα αυτό παρουσιάζονται επιγραμματικά ορισμένες βασικές έννοιες της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας που είναι χρήσιμες για τη μελέτη του Κειμένου Εργασίας της Π.Ε. Ταυτόχρονα με την παρουσίασή τους, υπάρχουν παραπομπές στα αντίστοιχα εδάφια του Κειμένου Εργασίας.


1. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Ο καπιταλιστικός κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός ή καπιταλισμός ή καπιταλιστική κοινωνία είναι διαλεκτική ενότητα υλικής βάσης (ή τρόπου παραγωγής ή οικονομικής διάρθρωσης) και εποικοδομήματος – κι αυτά στην εθνική αλλά και στη διεθνική διάσταση.
Η υλική βάση ή τρόπος παραγωγής διαμορφώνεται από τη διαλεκτική συνάρθρωση αλλά και αντίθεση παραγωγικών σχέσεων και παραγωγικών δυνάμεων.
Παραγωγικές δυνάμεις = μέσα παραγωγής (= μέσα εργασίας, δηλ. εργαλεία ή μηχανήματα με τα οποία ο εργαζόμενος επιδρά στα αντικείμενα εργασίας, εγκαταστάσεις και κτήρια, μέσα μεταφοράς και κοινωνικές υποδομές όπως δρόμοι, αεροδρόμια ή λιμάνια, μέσα επικοινωνίας και γη + αντικείμενα εργασίας, δηλ. πρώτες ύλες + βοηθητικές ύλες, δηλ. καύσιμα, ενεργειακοί πόροι + επιστήμη, που επηρεάζει και τα μέσα και τα αντικείμενα εργασίας και τις βοηθητικές ύλες, αλλά και την εργατική δύναμη) + εργατική δύναμη (το σύνολο των χειρωνακτικών και διανοητικών ικανοτήτων του εργαζόμενου ανθρώπου – είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη).
Παραγωγικές ή οικονομικές σχέσεις = σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των ανθρώπων στη διαδικασία της παραγωγής και γενικότερα της οικονομικής ζωής. Δηλαδή, σχέσεις στην άμεση διαδικασία παραγωγής (= σχέσεις εργασίας με τον εργοδότη, σχέσεις με τα μέσα εργασίας, καταμερισμός εργασίας, σχέσεις κοινωνικά συνδυασμένης εργασίας) + σχέσεις ιδιοκτησίας (= σχέσεις κατοχής μέσων παραγωγής) + σχέσεις αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης (εκπαίδευση, υγεία-ασφάλιση, χώρος-κατοικία-περιβάλλον) + σχέσεις ανταλλαγής + σχέσεις διανομής (σχέσεις των παραγωγών με τα προϊόντα-τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν) + σχέσεις κατανάλωσης.
. Εποικοδόμημα = πολιτικό σύστημα (κράτος, πολιτικοί θεσμοί, κόμματα, ΜΜΕ) + δικαιοσύνη + κατασταλτικοί μηχανισμοί (στρατός, αστυνομία) + ιδεολογικοί μηχανισμοί + μορφές κοινωνικής συνείδησης (συστήματα ιδεών, θρησκεία, έθιμα, ηθικοί κανόνες) + διαδικασίες κοινωνικής ζωής (κοινωνικές τάξεις, κοινωνική διαστρωμάτωση, οικογένεια).
Όλα αυτά διαπλέκονται έτσι ώστε να αναδεικνύουν σε ακρογωνιαίους λίθους για τον καπιταλισμό τα εξής: Την εμπορευματική παραγωγή – την εκμετάλλευση απλήρωτης δουλειάς - την καπιταλιστική ιδιωτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής – την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της αστικής τάξης.
- Γι’ αυτό θεωρούμε θεμελιώδη την αντίθεση παραγωγικών σχέσεων-παραγωγικών δυνάμεων και της αφιερώνουμε χώρο στην ανάλυση της κρίσης (σσ. 18-19, Ε.3). Θεμελιώδη ανάμεσα στις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, λειτουργούν διαρκώς και προβάλλουν ορμητικά στις κρίσεις. Γι' αυτό εξετάζουμε διεξοδικά αυτές τις αντιθέσεις και αντιφάσεις (σσ. 18-21, Β.3-Β.4).
- Γι’ αυτό δεν αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση και ειδικά τα ΑΕΙ μόνο ως ιδεολογικό μηχανισμό, αλλά και ως κοινωνικό-κατανεμητικό και ως οικονομικό - εξ ου και η θέση για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο ή η συσχέτιση της Μπολόνια με τις εργασιακές σχέσεις και την ανάπλαση των εργασιακών ικανοτήτων (σσ. 11-12, Α.1.γ).