Να καταδικαστεί παραδειγματικά ο Α. Ανδρουτσόπουλος-«Περίανδρος»

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Ενότητα και την κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς:



Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση κατά των Δημήτρη Κουσουρή, Ηλία Φωτιάδη και Γιάννη Καραμπατσόλη στις 16 του Ιούνη 1998, εκδικάζεται την Τρίτη 24 – 2 - 2009 η έφεση του επίδοξου δολοφόνου τους Αντώνη Ανδρουτσόπουλου – «Περίανδρου» στελέχους της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χρυσής Αυγής».

Ο Δημήτρης Κουσουρής μέλος του Κ.Σ. της νΚΑ, του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ και της Συντονιστικής Επιτροπής του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής που είχε τραυματιστεί βαριά στο κεφάλι καθώς και οι σύντροφοί του, είχαν βρεθεί τότε στο στόχαστρο του κράτους και των μηχανισμών καταστολής που θέλησαν να τους εκδικηθούν χρησιμοποιώντας σαν «μακρύ χέρι» τον χρυσαυγίτη «Περίανδρο», επειδή πρωτοστατούσαν στις μαζικές κινητοποιήσεις κατά του «διαγωνισμού της ντροπής» του ΑΣΕΠ που καταργούσε την επετηρίδα αλλά και κατά της αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης Αρσένη (ΠΑΣΟΚ).

Έχοντας πλούσια πείρα από τη δράση κάθε είδους δολοφονικών μηχανισμών από τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα μέχρι το Ν. Τεμπονέρα, όταν το κράτος, οι κυβερνήσεις και οι δυνάμεις καταστολής δεν κατόρθωναν να κάμψουν αντιστάσεις, αγώνες, αγωνιστές και κινήματα. Σε μια περίοδο σαν τη σημερινή όπου, μπροστά στην ολόπλευρη οικονομική και πολιτική κρίση του συστήματος, οι επιθέσεις κατά των εργαζόμενων και της νεολαίας κλιμακώνονται με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τους πυροβολισμούς κατά του μαθητή στο Περιστέρι, αλλά και την εγκληματική επίθεση κατά της καθαρίστριας – συνδικαλίστριας Κωσταντίνας Κούνεβα για να ορθωθεί απέναντί τους η εξέγερση του Δεκέμβρη αλλά και η οργή όλων των εργαζόμενων.

Σε μια τέτοια στιγμή είναι ανάγκη όλοι οι αγωνιστές του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, πολιτικές οργανώσεις, σωματεία, σύλλογοι, τοπικές κινήσεις και κάθε είδους αγωνιστικές συλλογικότητες να υπερασπίσουμε με κάθε τρόπο το κίνημα και τους αγωνιστές του. Να κάνουμε ότι περνάει απ’ το χέρι μας για να αποκρούσουμε τις προσπάθειες τρομοκράτησης όσων σηκώνουν κεφάλι ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης και των επίδοξων διαχειριστών του συστήματος του ΠΑΣΟΚ, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου. Να φράξουμε το δρόμο σε κάθε προσπάθεια που θα επιχειρούσε να «ρίξει στα μαλακά» με απαλλακτικές η ελαφρυντικές αποφάσεις του Εφετείου τον επίδοξο δολοφόνο των Κουσουρή – Φωτιάδη – Καραμπατσόλη. Για να ενθαρρύνει έτσι αντίστοιχες επιθέσεις κατά του λαού και της νεολαίας.

Απαιτούμε

Να μην υπάρξει οποιαδήποτε μείωση της ποινής. Να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο δολοφόνος Α. Ανδρουτσόπουλος – «Περίανδρος».
Να αποκαλυφθούν όλες οι αντίστοιχες δολοφονικές – φασιστικές πρακτικές και αντιλήψεις και να τιμωρηθούν οι αυτουργοί αλλά και όσοι τις αξιοποιούν και τις καλύπτουν.
Όχι στους τρομονόμους και την κρατική καταστολή – κάτω η αντιλαϊκή πολιτική Κυβέρνησης – ΠΑΣΟΚ – Ε.Ε. – Κεφαλαίου.
Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΤΡΙΟΛΙ, ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΕΙΡΟΜΒΟΜΒΙΔΑ

Το διαλαλούσαμε στις διαδηλώσεις μας μετά το φόνο του Αλέξη και την παραλίγο δολοφονία με βιτριόλι της Κωνσταντίνας: : «Στα μάτια βιτριόλι, και σφαίρες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ» Τώρα, μαζί με τις σφαίρες και το βιτριόλι, έχουμε και τις αμυντικές χειροβομβίδες σαν αυτήν που ρίχτηκε στο Στέκι Μεταναστών και στο Δίκτυο στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια, στις 24 Φεβρουαρίου το βράδυ με στόχο να υπάρξουν δεκάδες νεκροί. Μονάχα τα διπλά τζάμια και η καλή τύχη εμπόδισε να έχουμε την «δική μας» σφαγή της Μπολόνια.

ΕΕΚ Τροτσκιστές

Είναι πια φανερό ότι αυτή η μαύρη τρομοκρατική ενέργεια φασιστικής-παρακρατικής βίας δεν είναι «μεμονωμένη πράξη ανεγκέφαλων» αλλά εντάσσεται σε μια «στρατηγική της έντασης» από το «βαθύ κράτος». Η εξέγερση του Δεκέμβρη έφερε στην επιφάνεια μια οξύτατη κρίση του αστικού καθεστώτος και του κράτους του που κατέχει θεσμικά το μονοπώλιο της βίας – μια κρίση εξουσίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή ήθελε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης με διακομματική συναίνεση και δεν τα κατάφερε, η Πασοκική αντιπολίτευση δια στόματος Χρυσοχοϊδη ζητούσε σκληρότερη αστυνομική καταστολή, οι σκληροί νεοφιλελεύθεροι (Στ. Μάνος) ζητούσαν να «κινηθεί ο Στρατός» κι οι Χρυσαυγίτες κινητοποιούνταν (π.χ. στην Πάτρα) σαν δύναμη καταστολής στο πλευρό των ΜΑΤ ενάντια στους εξεγερμένους. Η σκόπιμα καλλιεργούμενη από το κράτος και τα ΜΜΕ υστερία για τους «κουκουλοφόρους» και τους μετανάστες, κι η στοχοποίηση των εξεγερμένων και κάθε εστίας αντίστασης, μαζί και των συντρόφων του Δικτύου, είναι το έδαφος που πάνω του ξεφυτρώνουν οι δολοφόνοι με τα κουμπούρια και τις χειροβομβίδες.

Το ΕΕΚ εκφράζει την πλήρη συμπαράσταση κι αλληλεγγύη του στο Στέκι Μεταναστών και το Δίκτυο και καλεί όλο το μαζικό εργατικό-λαϊκό κίνημα σε επαγρύπνηση, ταξική αλληλεγγύη κι οργάνωση συλλογικής αυτοάμυνας απέναντι στους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς βίας και τους φασίστες μπράβους τους.

25 Φεβρουαρίου 2009

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την ενότητα και την κοινή δράση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την επίθεση στο στέκι μεταναστών

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ

Η δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στα Εξάρχεια στο Στέκι Μεταναστών, που δεν είχε νεκρούς από τύχη, είναι μια ενέργεια φασιστικής έμπνευσης υποκινημένη από την κυβερνητική υστερία και την κατασταλτική εξόρμηση μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μέσα στην καπιταλιστική κρίση επιτίθενται στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στον κόσμο του αγώνα, και γι' αυτό ανοίγουν το δρόμο για τους φασίστες και τους ρατσιστές που πότε στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Πάτρα παρέα με τους δολοφόνους του Νίκου Τεμπονέρα και πότε στις διαδηλώσεις μας εμφανίζονται στο πλευρό της Αστυνομίας και των ΜΑΤ να επιτίθενται και να προκαλούν.

Για να κλιμακώσουν την κυβερνητική αντιλαϊκή επίθεση, για να περάσουν τα σταθεροποιητικά τους προγράμματα, τα μέτρα υπέρ των τραπεζιτών, τα μέτρα των απολύσεων και της φτώχειας, δεν διστάζουν να καταφεύγουν σε μηχανισμούς βίας και τρομοκρατίας όπως αυτούς που έριξαν βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα ανοίγουν το δρόμο στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και σε κάθε λογής φασιστικές συμμορίες.

Το συγκεκριμένο περιστατικό εκδηλώθηκε την ίδια μέρα που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής προκαλούσαν στα δικαστήρια για να αθωωθεί ο αρχιδολοφόνος ηγέτης της συμμορίας τους Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος που είχε επιτεθεί στους Δημήτρη Κουσουρή, Ηλία Φωτιάδη και Γιάννη Καραμπατσόλη στις 16 του Ιούνη 1998.

Καλούμε σε κοινό αγώνα το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα, σε κοινή δράση της αριστεράς, για να τους φράξουμε το δρόμο, για να οικοδομηθεί ένα πολιτικό εργατικό και νεολαϊστικο κίνημα που θα ανατρέψει την επίθεση της κυβέρνησης και θα τσακίσει τις φασιστικές συμμορίες.

Πρωτοβουλία για την ενότητα και την κοινή δράση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη!-Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει

Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και συνδικαλιστών για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Ιωαννίνων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αρκετά σωματεία της πόλης μας έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και συνδικαλιστών για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και έχουν εκφράσει ήδη την αλληλεγγύη τους στην Κων/να καθώς και το κάλεσμα της τοπικής ΕΛΜΕ για συλλαλητήρια την Πέμπτη 19/02 στις 6.30 μμ στο εργατικό κέντρο σε συντονισμό με τα συλλαλητήρια που διοργανώνονται την ίδια μέρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για το ίδιο ζήτημα προχωρήσαμε σε ένα τοπικό συντονισμό σωματείων και φορέων της πόλης και εκδίδουμε την παρακάτω ανακοίνωση.


Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη!
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει

Συγκέντρωση- Διαδήλωση Πέμπτη 19/02 6.30μ.μ. Εργατικό Κέντρο

Το βράδυ της Δευτέρας 22 Δεκέμβρη 2008 η συνάδελφος Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Δύο τραμπούκοι τής ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο και με βία την αναγκάζουν να το καταπιεί. Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και μόνιμες αναπηρίες σε ζωτικά όργανα, ενώ έχει ήδη χάσει την όρασή της από το ένα μάτι. Κινδυνεύει η ίδια η ζωή της… Η δολοφονική αυτή επίθεση είναι η εκδίκηση για τη συνδικαλιστική της δράση, τον αγώνα της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των συναδέλφων της.

Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ επιμένουν να αποκαλύπτουν από το 2000 όσα κρύβονται πίσω από τις εργολαβίες, ιδιαίτερα στις δημόσιες υπηρεσίες: οι διοικήσεις των οργανισμών, των νοσοκομείων, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζουν το δουλεμπόριο που γίνεται από τους εργολάβους. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, για 8 ώρες εργασίας 500 Ευρώ, για 6 ώρες εργασίας 400 Ευρώ, για 3 ώρες εργασίας 150-180 Ευρώ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.

Το εργατικό κίνημα δέχεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δολοφονική επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας… Οι ομοσπονδίες και οι συνομοσπονδίες δεν αρκεί να βγάζουν ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, είναι ανάγκη να καλέσουν τα συνδικάτα και τους εργαζομένους σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αγωνιστική δράση. Τα σωματεία και ομοσπονδίες σε ΔΕΚΟ πρέπει να σταματήσουν να ανέχονται να δρουν μέσα στους χώρους εργασίας τους οι δουλεμπορικές εταιρείες. Πρέπει επιτέλους η ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα να καταγγείλουν ως εργοδοτικό το στημένο σωματείο από την ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Είναι σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα γραφεία της ΓΣΕΕ να υπάρχει ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού…

Τα όσα συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις του σύγχρονου δουλεμπορίου. Το δουλεμπόριο από τους εργολάβους, η νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η ελαστική εργασία προωθήθηκαν με διάφορους τρόπους σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μεμονωμένες αυθαιρεσίες αυτές που συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού. Είναι μέρος της συνολικότερης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, της αναίρεσης κατακτήσεων, της αμφισβήτησης του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση. Δείχνουν που θέλουν εργοδότες και η πολιτική της κυβέρνησης να πάνε τα πράγματα για όλους μας.

Στην δολοφονική επίθεση εναντίον της Κων/νας πρέπει να προστεθούν οι δύο θάνατοι εργαζόμενων στα εργοτάξια της Εγνατίας το τελευταίο διάστημα, ο θάνατος του εργαζόμενου στο μετρό Θεσσαλονίκης αλλά και ο εγκλεισμός εργαζομένων στο ψυγείο στη προσπάθεια της εργοδοσίας να κρυφτεί από την επιθεώρηση εργασίας. Την ώρα που η οικονομική κρίση βαθαίνει η εργατική τρομοκρατία είτε με τη μορφή της ωμής βίας όπως στην περίπτωση της Κων/ νας, είτε με τη μορφή της εντατικοποίησης της εργασίας και των εργατικών ατυχημάτων είτε με την απειλή της απόλυσης θα μεγαλώνει.

Γι’ αυτό και η υπόθεση αυτή μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Ήρθε η ώρα την απάντηση να δώσει το εργατικό κίνημα που δεν σιωπά μπροστά στο έγκλημα, που θα δώσει τη μάχη μέχρι τέλος για να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο της ελαστικής εργασίας και να τελειώσει μια για πάντα το δουλεμπόριο των εργαζομένων, αλλά και για να αμείβονται αξιοπρεπώς και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Τα σωματεία να μη σιωπήσουν, να πάρουν θέση, να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα ενάντια στο δουλεμπόριο. Ειδικά τα σωματεία και οι ομοσπονδίες που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι να απαιτήσουν να σταματήσει το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, να γίνουν προσλήψεις και διορισμοί προσωπικού καθαριότητας και να επιστρέψουν στις δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς και εταιρείες όλες οι λειτουργίες που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους και να απαιτήσουν αμέσως η πληρωμή αυτού του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και των Δημόσιων Ιδρυμάτων και όχι των δουλεμπόρων. Τέλος, είναι αίτημα του εργατικού κινήματος να χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα.

Να στηρίξουμε τον ηρωικό αγώνα της ΠΕΚΟΠ. Είναι χρέος τιμής στην Κωνσταντίνα να γίνουν μέλη της ΠΕΚΟΠ όλες οι εργάτριες καθαρίστριες και να συμβάλουμε όλοι στη δικαίωση του αγώνα που δίνουν οι συναδέλφισσές μας.
Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.
Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες.
Κανένας εργαζόμενος ενοικιαζόμενος.

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ

Η συζήτηση που άνοιξαν δυο πολιτικά κόμματα για την ανάδειξη της Κ. Κούνεβα ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους προκαλεί οργή και αηδία. Η ηρωική συνδικαλίστρια έδειξε και πάλι με την αξιοπρεπή της στάση ότι δίκαια αποτελεί πλέον σύμβολο του αγώνα των επισφαλώς εργαζόμενων για ανατροπή του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Η Κωνσταντίνα αρνήθηκε την πρόταση και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και σύμφωνα με τη Βάσω Τσούνη, αντιπρόεδρο της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών, «μόνο αν κατέβει η ΠΕΚΟΠ επίσημα στις εκλογές θα συμμετέχει η Κωνσταντίνα στις εκλογές».

Η δράση της Κούνεβα επί χρόνια για τα δικαιώματα των καθαριστριών ήταν γνωστή τουλάχιστον στη ΓΣΕΕ, στη συνδιοίκηση της οποίας βρίσκονται «συνδικαλιστές» από τα ίδια ακριβώς κόμματα που τώρα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον αγώνα της και το πρωτοφανές κίνημα αλληλεγγύης που εκδηλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Η ΓΣΕΕ ακόμα και σήμερα δεν έχει βγάλει ούτε μια έστω ανακοίνωση συμπαράστασης πέρα από ευχές φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Το εργοδοτικό σωματείο της ΟΙΚΟΜΕΤ είναι ακόμη μέλος της ΓΣΕΕ και του Εργ. Κέντρου Αθήνας. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αφού στηρίζουν το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ, αφού συγκυβερνούν στη ΓΣΕΕ, είναι συνένοχοι της πολιτικής που οδήγησε όχι μόνο τις καθαρίστριες, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανασφάλεια, τη λιτότητα, την ελαστικοποίηση.

Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που ψήφισε τους νόμους για την ενοικίαση των εργαζόμενων, την ίδρυση των δουλεμπορικών εταιρειών, την πλήρη εργασιακή απορρύθμιση. Η πολιτική του και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση ταυτίζεται με τα συμφέροντα των δουλέμπορων και των εργοδοτών: λίγες μόνο ημέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια κατάργησης της κυριακάτικης αργίας ξεπερνώντας ακόμα και τους υπουργούς της ΝΔ και τους εκπροσώπους των μεγαλεμπόρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόταση στην Κούνεβα σε μια άθλια προσπάθεια να ξεπεράσει και τις εσωτερικές αντιθέσεις του για την κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου του. Οι αντιθέσεις αυτές μάλιστα, πέρα από τα πρόσωπα, έχουν να κάνουν με τη σταθερή προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ. Οι κοινοτικές οδηγίες είναι αυτές που κατευθύνουν όλες τις αντεργατικές πολιτικές. Ακόμη η αποχή των μισών σχεδόν βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοφορία για την επικύρωση της Ευρωσυνθηκης ελάχιστα απασχόλησε τα διάφορα ρεύματα και συνιστώσες του. Τώρα όλοι θυμήθηκαν τη συνδικαλιστική δράση της Κούνεβα και θέλουν να τη στείλουν, έστω συμβολικά, στο ευρωκοινοβούλιο... Για να υπερασπιστεί εκεί άραγε τι;

Η Κωνσταντίνα πάλεψε χωρίς στήριξη από τα επίσημα κόμματα και τη ΓΣΕΕ ενάντια σ’ αυτήν ακριβώς την πολιτική που κάποιοι τώρα θέλουν να την υποχρεώσουν να υπηρετήσει. Κατάφερε να συσπειρώσει χιλιάδες αγωνιστές και δεκάδες σωματεία που τώρα συνεχίζουν την προσπάθειά της για κατάργηση του δουλεμπορίου και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Θυσίασε την όραση της και τη φωνή της για να μπορούμε εμείς να φωνάζουμε πιο δυνατά και να βλέπουμε πιο μακριά.

Nέο Αριστερό Ρεύμα

www.narnet.gr

Καταγγελία νΚΑ Ιωαννίνων

Εδώ και 10 χρόνια, οι πρυτανείες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων διαδέχονται η μια την άλλη αλλάζοντας μόνο τα επώνυμα στις θέσεις. Τα συμφέροντα που τις ενώνουν είναι ίδια, όπως επίσης και ίδιοι οι άνθρωποι τις στηρίζουν. Οι ομάδες συμφερόντων των μελών ΔΕΠ καθώς και η αγαστή συνεργασία μεγαλοσυνδικαλιστών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ έχουν δημιουργήσει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ένα καθεστώς εφάμιλλο των λατινοαμερικάνικων δικτατοριών. Η πρυτανεία Μασσαλά έφτασε μέχρι τη Βουλή για τα βολέματα συγγενών στο Τεχνολογικό Πάρκο, την ίδια στιγμή που μπράβοι της ΔΑΠ και του Φωτιάδη «παρακολουθούσαν» όσους κατήγγειλαν το γεγονός. Ο τέως πρύτανης Δήμου που το ίδρυμα σπεύδει να τον «καθαγιάσει» κάνοντας τον ομότιμο, έμεινε στην ιστορία γιατί χάλκευσε κατατακτήριες εξετάσεις στο τμήμα του. Η ΕΔΕ, μια από τις πολλές που «μαγειρεύει» η πρυτανεία, δεν έχει τελειώσει ακόμη! Η πρυτανεία Γεροθανάση, δήθεν «αντίθετη» με τους διαδόχους της, μένει στην ιστορία γιατί κόβει αργομισθία στους προέδρους της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για να σιγουρεύει τις ψήφους τους.

Αυτό, δεν είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο που θέλουμε. Αυτή είναι η θερμοκοιτίδα των σκανδάλων με την ασφάλεια του Δημοσίου, που κλείνει τα μάτια και συντηρεί τις ανομίες των «επιφανών» στελεχών του. Το πόσο σέβονται το άσυλο, το έδειξαν, από τη μία με τις γραφικότητες του κ. Γεροθανάση που ψευδώς ισχυρίστηκε ότι «του ασκήθηκε βία», και από την άλλη με την προσπάθεια του να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι καταλήψεις της Πρυτανείας του τελευταίου διαστήματος ήταν παράνομες και έφταναν ως την παραβίαση του ασύλου. Τα βίντεο των φοιτητών τον διέψευσαν και τον έκαναν άλλη μια φορά περίγελο στα γραφεία της πρυτανείας, στα κυλικεία και τις αίθουσες των σχολών. Ποιος πιστεύει πια τον πρύτανη, όταν προσπαθεί να «αποδείξει» ότι «παραβιάζεται το άσυλο» όταν αντιπαρατίθεται χωρίς λόγο με τους ίδιους τους φοιτητές του και βλέπει παντού εχθρούς, εκτός από τους μεγαλοσυνδικαλιστές της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ με τους οποίους συνεργάζεται;

Αυτές είναι οι πραγματικές παραβιάσεις του πανεπιστημιακού ασύλου. Άσυλο ανάμεσα σε άλλα σημαίνει ότι όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες του ιδρύματος, θα τις συνδιαμορφώνουν και θα τις ελέγχουν υπό καθεστώς διαφάνειας. Βέβαια, κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει από την πλευρά της Πρυτανείας, καθώς τώρα που βρίσκεται σε δυσμενή θέση, τώρα που είναι πλέον σίγουρο ότι συμμετέχει σε κατάχρηση δημοσίου χρήματος, επικαλείται τα προσωπικά δεδομένα προκειμένου να αποφύγει την έκδοση όλων των τιμολογίων που αποδεικνύουν την απάτη και τη συνενοχή της. Είναι διαφάνεια οι κ.κ. Παπαγεωργίου (νυν φαντάρος!) της ΔΑΠ και Μπέλλος (της ΠΑΣΠ) να «μοιράζονται» 20.000 ευρώ στο όνομα των συλλόγων και μετά οι πρυτανικές αρχές να κρύβονται από τους φοιτητές; Είναι δημοκρατική λειτουργία η εξαγορά της φοιτητικής ψήφου με χρήματα;

Για πρώτη φορά η βιτρίνα του «ευαγούς ιδρύματος αριστείας» σπάει και φαίνεται από πίσω της όλη η απάτη. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι είναι ίδιοι. Υπάρχουν ακόμη καθηγητές, υπάλληλοι, φοιτητές, που παλεύουν για μια καλύτερη πανεπιστημιακή εκπαίδευση, για την έρευνα που υπαγορεύεται από τις κοινωνικές ανάγκες, με μέσα πενιχρά ακριβώς γιατί δεν έχουν δώσει «όρκο υποταγής» στην πρυτανική αρχή.

Υπάρχουν φοιτητές που αντιστέκονται και ζητούν ένα πραγματικό δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, με πραγματική ελεύθερη πρόσβαση και όχι την ψευδεπίγραφη που υπόσχεται ο νέος υπουργός Παιδείας μπας και σωθεί από τη θύελλα που σήκωσαν οι προκάτοχοί του. Που από την ανεξέλεγκτη πλέον βία της αστυνομίας, την οποία γνώρισαν από πρώτο χέρι τον περασμένο Δεκέμβρη μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, έχουν να αντιμετωπίσουν την… πανεπιστημιακή αστυνομία στις σχολές τους με καθηγητές (όπως οι Ψαροπούλου και Τρογκάνης) που απειλούν τους αριστερούς φοιτητές με κόψιμο στην εξεταστική, επειδή είναι… αριστεροί.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο που οραματιζόμαστε, απέχει αρκετά από το διεφθαρμένο «θερμοκήπιο» για καριερίστες κάθε ηλικίας, από το καταστροφικό «όραμα» της Γιαννάκου, του Στυλιανίδη και του Σπηλιωτόπουλου, από την κολεγιοποίηση του πανεπιστημίου, από όλα αυτά που αντιπαλεύουν και έχουν καταστήσει ανενεργά εδώ και τρία χρόνια.

Θέλουμε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. «Δημόσιο και δωρεάν» σημαίνει ότι τα συγγράμματα θα δίνονται ΔΩΡΕΑΝ και ΣΤΗΝ ΩΡΑ τους στους φοιτητές. Ότι οι φοιτητές θα έχουν πραγματική ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο, χωρίς εξετάσεις. Ότι το πανεπιστήμιο θα μεριμνήσει για την πραγματική ΔΩΡΕΑΝ στέγασή τους. Ότι η τοπική κοινωνία και το πανεπιστήμιο πρέπει να παρέμβουν επιτέλους στο απαράδεκτο και απαρχαιωμένο μονοπώλιο των αστικών ΚΤΕΛ και να ζητήσουν βελτίωση των συγκοινωνιών και μείωση των εισιτηρίων.

Να παραιτηθεί άμεσα η πρυτανική αρχή. Είναι υπόλογη για τη συνδιαλλαγή με μεγαλοσυνδικαλιστές της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ με αντάλλαγμα την ψήφο των φοιτητών. Είναι υπόλογη γιατί διέσπειρε ψέματα εις βάρος των φοιτητών ότι δήθεν «βιαιοπράγησαν» εις βάρος του πρύτανη. Είναι υπόλογη γιατί κρύβεται από τις ευθύνες της και αποφεύγει να δώσει τα έγγραφα στους φοιτητές που τα ζητάνε και να απολογηθεί δημόσια.

Δημόσιος έλεγχος των οικονομικών του ιδρύματος από επιτροπές όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας. Να συγκροτηθεί ανεξάρτητη επιτροπή με συμμετοχή καθηγητών, εργαζόμενων, φοιτητών, η οποία να ελέγξει τις παροχές των τελευταίων ετών προς τους φοιτητικούς συλλόγους και να δημοσιοποιήσει τις έρευνές της.

Όλα τα έγγραφα άμεσα στη δημοσιότητα. Να επιστραφούν οι επιχορηγήσεις που πήραν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ στο όνομα φοιτητικών συλλόγων και να διατεθούν για την κάλυψη αναγκών των φοιτητών σε συγγράμματα, που τα «έκοψε» ο νόμος-πλαίσιο.

Να επέμβει εισαγγελέας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, για τη διερεύνηση όλων των λογαριασμών του ιδρύματος.

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση Ιωαννίνων

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ!

ΑΓΩΝΑΣ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Την Παρασκευή 13 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-συζήτηση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων που καλούσαν οι οργανώσεις ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ-νΚΑ, Οικολόγοι/Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ και τα μετωπικά σχήματα ΜΕ.Ρ.Α., ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές. Η συγκέντρωση αυτή πραγματοποιήθηκε σε μία περίοδο όπου η επίθεση του κεφαλαίου εκφράζεται ξεκάθαρα μέσα από τη βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος των πάντων, απολύσεων, διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης, υποταγής της εκπαίδευσης στην αγορά, εντατικοποίησης και πειθάρχησης της νεολαίας και των εργαζομένων. Πάνω σε αυτή τη βάση αποφασίστηκε η δημιουργία Πρωτοβουλίας για την Ενότητα και την Κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα Γιάννενα.

Στα μέτωπα που ανοίγονται, σήμερα που μαίνεται η καπιταλιστική κρίση, τίθεται πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ το ερώτημα επιστροφή στη βαρβαρότητα ή ανατροπή. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έδωσαν και θα συνεχίσουν να την δίνουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα μαζικά κινήματα ενάντια στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση) ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κόντρα στα κόμματα της καθεστωτικής-ρεφορμιστικής αριστεράς (ΚΚΕ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που προωθούν μια λογική αριστερού κυβερνητισμού και συνδιαχείρησης. Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται μέσα από την πάλη των εργαζομένων, της νεολαίας, των αγροτών για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της προσπάθειας καπιταλιστικής εξόδου από την κρίση. Στις επόμενες μάχες που θα δώσουμε καλούμε όλες τις δυνάμεις και αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς να συμμετέχουν και να στηρίξουν ενεργά την κοινή μας προσπάθεια. Μέσα σε αυτή βλέπουμε και την μάχη των εκλογών σαν μια μάχη που καλούμαστε να δώσουμε και θα τη δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Μια μάχη που θα υπηρετεί και θα ενισχύει τους ταξικούς αγώνες της περιόδου αλλά και τη συγκρότηση του ρεύματος της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Επιδιώκουμε τη δημιουργία μιας δυνατής και ενωτικής αριστεράς, μιας αριστεράς αντικαπιταλιστικής, που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια. Μιας αριστεράς η οποία θα αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για το κεφάλαιο, μιας αριστεράς η οποία δεν θα αρκείται σε μια χλιαρή αντιπολίτευση, αλλά θα δίνει συνεχώς τις μάχες μέχρι την τελική νίκη του εργατικού κινήματος. Μιας αριστεράς που θα απογαλακτιστεί πλήρως από τις ξεπουλημένες γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και πρακτικές περιχαράκωσης (ΠΑΜΕ), μέσα από μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, συνελεύσεων, οριζόντιο συντονισμό των ίδιων των σωματείων. Άλλωστε, ο συντονισμός πολλών δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων στην αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στην πάλη κατά του δουλεμπορίου δείχνει ότι μπορεί και σήμερα να υπάρχει πραγματική αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων και μαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα των πολιτικών του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Αγωνιζόμαστε για:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και σταθερό 5ήμερο-7ωρο-35ωρο με 1400 βασικό μισθό

• Κατάργηση των απολύσεων

• Να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση που δημιούργησε

• Κατάργηση του θεσμού των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, της άνισης μεταχείρισης των ξένων εργατών και όλων των μορφών του σύγχρονου δουλεμπορίου

• Καμία ενίσχυση στις τράπεζες – να αυξηθούν οι δαπάνες για υγεία, εκπαίδευση, ασφάλιση

• Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα – όχι στράτευση στα 18

• Να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις – αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λαούς

• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους

• Ενιαίο 12χρονο σχολείο – κατάργηση της βάσης του 10

• Καμία ιδιωτική πρωτοβουλία στην εκπαίδευση

Καλούμε σε ανοιχτή αντικαπιταλιστική συνέλευση στις 5 Μάρτη στα Γιάννενα

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

συμμετέχουν

ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ-νΚΑ, Οικολόγοι/Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ

τα μετωπικά σχήματα ΜΕ.Ρ.Α., ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές

14 Φλεβάρη, Πολυτεχνείο, 5μμ: συγκέντρωση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη

Αγώνας -ρήξη - ανατροπή η ιστορία γράφεται με ανυπακοή!

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, οργανωμένες δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δώσαμε από την πρώτη στιγμή τη μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο κίνημα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ» και στηρίζοντας χωρίς όρους τη νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις μαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσματα για συνέχιση των μαζικών κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα μη επιτρέποντας στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να ματαιώσει την πορεία της Πανεργατικής.
ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ


* ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
* ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΗΣ Ε.Ε.
Συγκέντρωση – συζήτηση για την κοινή παρέμβαση και δράση
«Η αντικαπιταλιστική αριστερά μπροστά στην κρίση και την εξέγερση»
Πολυτεχνείο ΑΠΘ, Σάββατο 14 Φλεβάρη, 5 μ.μ.
Σήμερα που όλοι παραδέχονται πως η καπιταλιστική κρίση έρχεται, τη ζούμε, κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο ετοιμάζουν τη δική τους λύση: το κόστος θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Από το διάλογο του Άρη μέχρι την επίθεση στην υγεία από τον Αβραμόπουλο, από το ξήλωμα των δικαιωμάτων σε υγεία-ασφάλιση μέχρι το χτύπημα της αγροτιάς, σύνθημά τους είναι η υποταγή της ζωής, των δικαιωμάτων και των ονείρων μας στο καπιταλιστικό κέρδος.

Αυτή η γραμμή δε θα περάσει. Ο αγώνας των αγροτών, η εξέγερση της νεολαίας είναι στιγμές από το μέλλον. Όπως είναι και το κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα που έγινε σύμβολο της εργοδοτικής εγκληματικότητας, αλλά και της εργατικής αξιοπρέπειας και αγωνιστικότητας. Όσο και να εξοπλίσουν τα ΜΑΤ δεν μπορούν να νικήσουν. Ο αγώνας έχει τα ίδια συνθήματα με τη γενική απεργία που παρέλυσε τη Γαλλία, με τους αγώνες που έριξαν την κυβέρνηση στην Ισλανδία, με την παλαιστινιακή αντίσταση: το μέλλον ανήκει στους λαούς, στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Σε αυτή την πραγματικότητα πραγματοποιήθηκε η πετυχημένη μαζική συγκέντρωση των οργανώσεων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο Σπόρτινγκ στην Αθήνα. Την πλούσια συζήτηση και το μαχητικό κλίμα αυτής της συγκέντρωσης θέλουμε να μεταφέρουμε και στη Θεσσαλονίκη, αναζητώντας βήματα πολιτικής ενότητας και κοινής αγωνιστικής δράσης σε όλα τα μέτωπα .

Ένας νεκρός. Στους δρόμους χιλιάδες

Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές φοιτητές, εργαζομένους που απαντούν με την εξέγερσή τους στη στυγνή δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αψηφώντας την άγρια καταστολή και την εκστρατεία συκοφάντησης, τις σφαίρες εναντίον μαθητών στο Περιστέρι. Οι διαδηλώσεις οργής για να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, η πετυχημένη Πανεργατική Απεργία στις 10 Δεκέμβρη και η πορεία που διοργάνωσαν σωματεία που δεν δέχτηκαν το ξεπούλημα της γραφειοκρατίας, τα ογκώδη συλλαλητήρια, έφεραν στο προσκήνιο τη δυναμική ενός ανερχόμενου κινήματος.

Το ποτάμι της νεολαιίστικης εξέγερσης των μαθητών και φοιτητών δεν γυρνάει πίσω! Αντίθετα εμπνέει και ξεσηκώνει τις γενιές της Αντίστασης, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, της Γένοβας και της αντιπολεμικής έκρηξης του 2003, των φοιτητικών καταλήψεων που απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος, των πανεργατικών απεργιών για το ασφαλιστικό.

Να συνεχίσουμε. Να νικήσουμε!

- Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, μαζικός, μαχητικός αγώνας. Η αντίδραση στη δολοφονία μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τους αγώνες των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τα μπλόκα των αγροτών.
- Να προχωρήσουμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές για να οργανώσουμε καταλήψεις διαρκείας και πανελλαδικό συντονισμό των κινημάτων των φοιτητών και των μαθητών.
- Να στηρίξουμε την προοπτική της Γενικής Απεργίας. Να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα σε κάθε σωματείο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
- Να συνδέσουμε την οργή για την δολοφονία με την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις που κοστίζουν ζωές μεταναστών.
Ποιος υποκινεί την εξέγερση;

Η ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασμένων μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές∙ η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια∙ η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης-ξεπουλήματος των πάντων, διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης∙ η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγμοί για μια ζωή χωρίς μέλλον: ΝΑ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ.

Το σύστημα αυτό είναι που δολοφονεί τον Αλέξανδρο, αλλά και τους εργάτες στο Πέραμα, στα γιαπιά και στα εργοστάσια. Αυτό σκοτώνει μετανάστες και πρόσφυγες στην Π. Ράλλη, στο Αιγαίο, στον Έβρο. Αυτό σκοτώνει όνειρα και ελπίδες. Αυτή η κοινωνία δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ με τη μαζική, λαϊκή, εργατική και νεολαιίστικη πάλη.
Να ανατραπούν από τα κάτω και από τα αριστερά
Η κυβέρνηση της ΝΔ, κυβέρνηση της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, των σκανδάλων, της καταστολής, έγινε τώρα μια κυβέρνηση των δολοφόνων. Καμιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιμένουμε τις εκλογές και την ελεγχόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της.
Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα με τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον αυταρχισμό. Ακολουθεί την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και συναινεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Κάνει εκδηλώσεις μνήμης με κεριά, ενώ οι δρόμοι φλέγονται από τον αγώνα της νεολαίας. Υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, την Ε.Ε., και το ΝΑΤΟ

Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά παράγοντες και των δύο κομμάτων επιχειρηματίες και εκδότες προπαγανδίζουν την ανάγκη “εθνικής συναίνεσης” και “μεγάλου συνασπισμού” των δύο κομμάτων για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσουν την κρίση στους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Η ίδια η Ε.Ε. μαζί με τις δεξιές ή σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις της οργανώνει και επιβάλλει “Προγράμματα σταθερότητας” και σκληρής λιτότητας, “απελευθέρωση των αγορών”, ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και νομιμοποίηση των μαγαζιών τύπου ΚΕΣ, τρομονόμους, ρατσισμό. Σε αυτήν προσέτρεξε και ο Καραμανλής για να ζητήσει τη συνδρομή των αστυνομικών της Γαλλίας και Αγγλίας. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γι’ αυτό απαιτείται σύγκρουση με την Ε.Ε., αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε..

Όχι στην υποχώρηση και το συμβιβασμό

Το ΚΚΕ εξυπηρετεί με τη στάση της ηγεσίας του την κυβέρνηση και την πολιτική της. Επιχειρεί να κλείσει τις σχολές ενάντια στις φοιτητικές συνελεύσεις. Αντί για ενότητα στη δράση, κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις, ενώ θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Φοβάται τα κινήματα, την πραγματική πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας. Καταγγέλλει τους νέους που βρέθηκαν στους δρόμους και ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή και το μόνο που ζητά είναι η κοινοβουλευτική του ενίσχυση.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στηρίζει την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Όμως, αντί για τη γενίκευση της πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει την ανάγκη της “ομαλής δημοκρατικής διεξόδου” και υποτάσσει το κίνημα στις κοινοβουλευτικές του σκοπιμότητες. Άλλαξε τον τόπο συγκέντρωσης στην απεργία ακολουθώντας την ΓΣΕΕ στο κλίμα φόβου. Δεν στηρίζει μαχητικές απεργίες, αλλά περιορίζεται σε συμβολικές ενέργειες. Παραμένει μια δύναμη διαχείρισης, αθεράπευτα φιλο-ΕΕ.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιχείρησαν να καταργήσουν την απεργιακή πορεία στην Αθήνα, ενώ αρνούνται να κηρύξουν γενική απεργία, όταν τα παιδιά των εργαζόμενων δέρνονται, ψεκάζονται με χημικά και συλλαμβάνονται. Υποτάσσονται στους πολιτικούς εκβιασμούς του συστήματος, υπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμφωνούν με τα μέτρα στήριξης των τραπεζιτών στο όνομα της “εθνικής οικονομίας”.

Το τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες που ξεπέρασαν στην πράξη την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, όπως οι αγώνες στην Υγειά, την Παιδεία, τα Λιμάνια, την Ολυμπιακή, τη ΔΕΗ. Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, οργανωμένες δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δώσαμε από την πρώτη στιγμή τη μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο κίνημα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ» και στηρίζοντας χωρίς όρους τη νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις μαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσματα για συνέχιση των μαζικών κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα μη επιτρέποντας στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να ματαιώσει την πορεία της Πανεργατικής. Μόνο ένα πολιτικοποιημένο, μαζικό, μαχητικό κίνημα, μια ισχυρή αντιπολίτευση “των κάτω” για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, σε σύγκρουση με την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΕΕ – Κεφαλαίου, με τελικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, μπορεί να φέρει κατακτήσεις. Αυτούς τους αγώνες πρέπει να κλιμακώσουμε με άμεσους στόχους:
Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Απαγόρευση απολύσεων.
Να πάρουν πίσω τον προϋπολογισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αύξηση κοινωνικών δαπανών.
Να περάσουν στα χέρια του δημοσίου με εργατικό-λαϊκό έλεγχο οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, καθώς και οι εταιρείες που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών τους. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισμούς σε γενική και επαγγελματική εκπαίδευση. Κατάργηση της βάσης του 10. Όχι αναγνώριση των ΚΕΣ.. Ανατροπή του Νόμου - Πλαίσιο. Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης
Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας. Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο. Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο.

Άσυλο στους πρόσφυγες, νομιμοποίηση των μεταναστών, να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιθέσεις κυβέρνησης – κράτους – ΛΑ.Ο.Σ – νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός και οι φρεγάτες. Καμιά συμμετοχή σε δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς.
ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Μια λαϊκή και εργατική αντιπολίτευση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, στοχεύοντας σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις.
Σήμερα, που μαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος μιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο μεγάλος παρά ποτέ. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, τα μαζικά κινήματα, οι δυνάμεις μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Ούτε ο εγκλωβισμός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση) ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα της επίσημης αριστεράς μπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου που ξεσηκώνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται μια αριστερά αποφασισμένη να αμφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, μια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση. Μια αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική και θεωρεί την επαναστατική ανατροπή πραγματική ιστορική δυνατότητα και αναγκαιότητα.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο συναντηθήκαμε μέσα στους μεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις μεγάλες απεργίες μέχρι τον τωρινό ξεσηκωμό. Ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στα κινήματα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισμό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Γι’ αυτό και δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να είναι οι αγώνες μαχητικοί και νικηφόροι, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική
Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούμαστε τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και παίρνουμε την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συζήτηση με θέμα την εκτίμηση για την παρούσα εξέγερση και την καπιταλιστική κρίση, τις προοπτικές του αγώνα και τις αναγκαίες πολιτικές προτάσεις για την προώθηση της κοινής δράσης. Μια συζήτηση που την έχει ανάγκη ο κόσμος του αγώνα, όπως έδειξε και η μαζική συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ. Καλούμε όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες να έρθει και να συμβάλει σε αυτήν.

ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ – νΚΑ, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΟΚΔΕ, ΣΕΚ και τα μετωπικά σχήματα ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Επειδή λέγονται και γράφονται διάφορα για την ίδρυση του νέου Αντικαπιταλιστικου κομματος στην Γαλλία, παραθέτουμε την ανακοίνωση των επιτροπών πρωτοβουλίας που συνεδρίασαν στο Παρίσι.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Ένα νέο αντικαπιταλιστικό κόμμα γεννιέται.
Είμαστε χιλιάδες εργαζόμενοι-νες, από τις πόλεις και την επαρχία, με ή χωρίς δουλειά, με ή χωρίς χαρτιά, νέοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι στην επισφαλή εργασία, μέλη πολιτικών οργανώσεων, συνδικαλιστές, νέοι ή παλιοί, έτοιμοι να υλοποιήσουμε αυτό το στόχο.
Μαζευτήκαμε σήμερα πάνω από 300 επιτροπές και η δυναμική (του νέου κόμματος), αποτέλεσμα παραπέρα συνειδητοποίησης έχει εδραιωθεί:
Δεν μπορούμε να αφήσουμε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα να οδηγήσει τον κόσμο στην καταστροφή.
Έχουμε εισέλθει σε μια κρίση οικονομική, χρηματιστηριακή, ενεργειακή, διατροφική, της οποίας κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα αποτελέσματα.
Το σύστημα περισσότερο από ποτέ, βάζει το κέρδος στο κέντρο των κατευθύνσεών του, περιφρονώντας εκατομμύρια ζωές.
Οι μεγάλες οικολογικές ισορροπίες απειλούνται.
Και επειδή ο καπιταλισμός είναι η πηγή του προβλήματος, δεν μπορεί να δώσει λύσεις.
Σ’ ένα κόσμο όπου οι ανισότητες βαθαίνουν και οι διατροφικές κρίσεις γενικεύονται, αποτέλεσμα της πολιτικής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των θεσμών που τις υπηρετούν (ΔΝΤ κλπ), αλλά και της αισχρής κερδοσκοπίας στα προϊόντα πρώτης ανάγκης.
Ο πόλεμος χωρίς όρια από τον Μπούς και τους συμμάχους του, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο.
Στη Γαλλία, ο Σαρκοζί επιτίθεται με την αλαζονία των ισχυρών.
Σπάνια η πολιτική της Δεξιάς ήταν τόσο ανοιχτά επιθετική στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Σπάνια οι καπιταλιστές και οι μεγαλομέτοχοι εμφανίζονται τόσο άπληστοι για τα κέρδη τους, περιφρονώντας τα στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα.
Ναι, η οργή υπάρχει παντού κόντρα στη περιφρόνηση της γνώσης, της αλληλεγγύης, των δημοσίων υπηρεσιών, κόντρα στην εξαχρείωση των συνθηκών ζωής, το ρατσισμό, τις διακρίσεις και τις αντιασφαλιστικές πολιτικές.
Και δεν πρέπει να εκτονώσουμε αυτή την οργή σε κοινωνικού διαλόγους με την κυβέρνηση, διασπώντας τις μέρες απεργίας και κατακερματίζοντας τις απεργίες από κλάδο σε κλάδο.
Εδώ και τώρα μπορούμε να αντιδράσουμε.
Ένα «όλοι μαζί» αποφασιστικό και ενωτικό για τη γενίκευση των αγώνων και των απεργιών, να τι πρέπει να κάνουμε ενάντια στη κυβέρνηση και τις αντιμεταρρυθμίσεις της
Σ’ αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα κόμμα που δεν θα ενσωματώνεται.
Δεν είναι δυνατό να είναι στο ίδιο κόμμα αυτοί που θέλουν να τελειώνουμε με τον καπιταλισμό και αυτοί που θέλουν να τον φτιασιδώσουν.
Δεν είναι δυνατό να είναι στην ίδια συλλογικότητα αυτοί που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και αυτοί που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μεγαλομετόχων, αυτοί που θέλουν να διαλύσουν τις φιλελεύθερες πολιτικές και αυτοί που τις υποστηρίζουν στην πράξη, αυτοί που θέλουν να οικοδομήσουν μια Ευρώπη των εργαζομένων και αυτοί που θέλουν μια Ευρώπη του ανταγωνισμού και του κέρδους.
Για όλα αυτά θέλουμε ένα κόμμα παντελώς ανεξάρτητο από το Σοσιαλιστικό κόμμα, κόμμα που υπερασπίζεται μέχρι τέλους τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών.
Σας καλούμε να οικοδομήσουμε όλοι και όλες μαζί μια αριστερά που δεν θα παραιτείται, μια αριστερά μαχόμενη, αντικαπιταλιστική, διεθνιστική, αντιρατσιστική, οικολογική, φεμινιστική, ανατρεπτική για όλες τις διακρίσεις.
Για να αλλάξουμε τον κόσμο χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα μάχεται μέχρι τέλους κόντρα στο σύστημα, για την επαναστατική ανατροπή της κοινωνίας.
Η αριστερά που θέλουμε οφείλει να οργανώνεται σε διεθνή κλίμακα και κυρίως ευρωπαϊκή, να είναι παρούσα στις εκλογές χωρίς να ξεχνά ότι τα κοινωνικά κινήματα, είναι αυτά που επιβάλλουν τις αλλαγές.
Παίρνοντας υπόψη τις παλιότερες εμπειρίες και ξεπερνώντας παλιότερες αντιπαραθέσεις, πάμε να επεξεργαστούμε μαζί μια νέα προοπτική για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Δεν έχουμε έτοιμο το μοντέλο και βέβαια αυτό δε μπορεί να είναι τα αποκαλούμενα «κομμουνιστικά καθεστώτα» του προηγούμενου αιώνα, αλλά ξέρουμε τον αντικειμενικό σκοπό.
Τελειώνοντας με τη δικτατορία του κεφαλαίου πάνω στην οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία, για να οικοδομήσουμε την πιο πλατειά δημοκρατία που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα.
Είμαστε όλο και περισσότεροι αυτοί που θέλουμε να απαντήσουμε στην πρόκληση των καιρών, άτομα, συλλογικότητες, επαναστατικά πολιτικά ρεύματα, ελευθεριακοί, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, οικολόγοι, αντινεοφιλελεύθεροι.
Σε κάθε χωριό και συνοικία, επιχείρηση και χώρο σπουδών, καθένας και καθεμιά μπορεί και πρέπει να βάλει το λιθαράκι του στην οικοδόμηση αυτού του πολύμορφου και δημοκρατικού εργαλείου.

Η επιτυχία είναι στο χέρι μας.

Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ.

Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι
Πέρασε ένας μήνας από τις απολύσεις στο χώρο του σούπερ μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ .
Οι απολύσεις αυτές αποτελούν κομμάτι της επίθεσης σε βάρος μας, που έχει στόχο να χτυπήσει θεμελιώδη εργασιακά μας δικαιώματα.
Στο όνομα της οικονομικής κρίσης, η εργοδοσία με πρωτοφανή θρασύτητα και κυνισμό εκβιάζει και τρομοκρατεί τους εργαζόμενους καθημερινά σε όλους τους χώρους δουλειάς. (ήδη στην Πρέβεζα τα κρούσματα αυτά αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό).
Απάντηση στις αντεργατικές αθλιότητες μπορεί να δώσει μόνο η ενωμένη ταξική απάντηση του εργατικού κινήματος, η μαζική ανυπακοή στα καλέσματα για νέες θυσίες που θα απαιτήσει η εργοδοσία. Μια τέτοια απάντηση ήταν η επιτυχημένη στάση εργασίας που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο ΑΤΛΑΝΤΙΚ αμέσως μετά την ανακοίνωση των απολύσεων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
για να ανακληθούν οι απολύσεις στο ΑΤΛΑΝΤΙΚ και για να μην πραγματοποιηθούν άλλες εμείς ως ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ πιστεύουμε ότι:

1) Πρέπει άμεσα να πραγματοποιηθεί νέα κινητοποίηση. Ήδη η γενική συνέλευση των εργαζομένων έχει εξουσιοδοτήσει το Δ.Σ. του σωματείου τους γι’ αυτό.

2) Το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας πρέπει να αφήσει στην άκρη τη λογική «στηρίζω κάθε απόφαση του σωματείου». Πρόκειται για μια λογική που σε πρώτη φάση ενώ φαίνεται σωστή, ουσιαστικά αφήνει μόνους εντελώς τους εργαζόμενους του Ατλάντικ σήμερα, ενός άλλου εργασιακού χώρου αύριο, λες και το θέμα των συγκεκριμένων απολύσεων δεν αποτελεί υπόθεση όλων των εργαζομένων του νομού, με αποτέλεσμα στην πράξη να μην προωθείται καμία πρωτοβουλία αλληλεγγύης, «ανοίγματος του εργατικού προβλήματος» και συντονισμού με τα άλλα σωματεία. Αυτή η λογική εκφράζεται από τους ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ενώ το ΠΑΜΕ αφού το σωματείο των σούπερ μάρκετ δεν συμμετέχει στους δικούς του σχεδιασμούς κρατάει την ίδια στάση.
Ξαφνικά τους έπιασε όλους ο καημός να μην τους καπελώσουν !!! Δεν είναι τυχαίο ότι αποφεύγουν την πρότασή μας για έκτακτη συνέλευση αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου ή σύσκεψης όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων.
3) Πρέπει να παρθεί άμεσα πρωτοβουλία από πρωτοβάθμια σωματεία και συνδικαλιστές που θα δώσει πραγματική απάντηση στον εργασιακό μεσαίωνα και την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Σε αυτή τη κατεύθυνση θα κινηθούμε εμείς το επόμενο διάστημα.

ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΡΑ.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΛΩΣΤΟΥΦΑΝΤΟΥΡΓΟΥΣ

Ο αγώνας τους και δικός μας αγώνας

Συνάδελφοι στην κλωστοϋφαντουργία,

Εκφράζουμε την αγωνιστική αλληλεγγύη μας στα δίκαια αιτήματά σας για την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και την επαναλειτουργία όλων των εργοστασίων, χωρίς να χαθεί ούτε μία θέση εργασίας. Όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή αντεργατική επίθεση που θέλει να μας επιβάλει νέες θυσίες για το ξεπέρασμα της κρίσης. Πογκρόμ απολύσεων, κλείσιμο επιχειρήσεων και μαζική ανεργία, λιτότητα, μαύρη εργασία, διαθεσιμότητες, προγράμματα stage, εργοδοτική τρομοκρατία.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η «πίττα είναι μικρή» λόγω πτώσης της παραγωγής και των πωλήσεων, των τεχνολογικών ανακατατάξεων, της χειροτέρευσης των όρων δανεισμού από τις τράπεζες. Κι όμως ενώ η σημερινή κρίση δεν είναι παρά αποτέλεσμα της ακατάσχετης κερδοσκοπίας τους απ’ τη μια και της διαρκούς συμπίεσης των εισοδημάτων και της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων απ’ την άλλη, τους βλέπουμε και πάλι με συνεχείς νόμους και κίνητρα κυβερνήσεων και Ε.Ε. να χαρίζουν δισεκατομμύρια για να σώσουν τις τράπεζες και όχι τους εργαζόμενους.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι απολύσεις και η λιτότητα γίνονται «για το καλό μας», για τη σωτηρία της οικονομίας. Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι στοχεύουν στη βίαιη υποτίμηση της εργασίας μας, στο να γίνουμε απόλυτα αναλώσιμοι, εργαζόμενοι λάστιχο, ζητιάνοι των επιδομάτων και των βοηθημάτων φτώχειας.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ, ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ «ΣΧΕΔΙΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑΣ». Οι θέσεις και η πρακτική της ρεφορμιστικής αριστεράς αλλά και του υποταγμένου, αστικοποιημένου συνδικαλισμού κινούνται στη λογική της ευθυγράμμισης με την κυβέρνηση και των κινήτρων (για μια ακόμη φορά), προς τους επιχειρηματίες. Η ΓΣΕΕ, περιορίζει τον ορίζοντα των προτάσεων του εργατικού κινήματος στα όρια της καπιταλιστικής λογικής, της περιφρούρησης της κερδοφορίας, των κατευθύνσεων της Ε.Ε. και των κοινοβουλευτικών προτάσεων. Ευνουχίζουν έτσι τον πολιτικό πυρήνα των εργατικών διεκδικήσεων, διασπούν την αγωνιστική ενότητα της τάξης, οδηγούν στον κατακερματισμό και την ήττα.

Η απάντησή μας από εδώ και πέρα πρέπει να είναι δυναμική:

1. ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΤΟΥΣ;

Οι εργαζόμενοι δεν είναι συνέταιροι των καπιταλιστών. Δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν είτε δουλεύουν σε ζημιογόνα ή σε πλασματικά ζημιογόνα (λόγω δημιουργικής λογιστικής) ή σε πραγματικά κερδοφόρα εταιρεία. Η σημερινή οικονομική κρίση, αποτελεί φυσιολογική συνέπεια της ελεύθερης αγοράς, της ανταγωνιστικότητας με σκοπό το κέρδος. Είναι κρίση τους και όχι κρίση μας.

2. Δεν ζητιανεύουμε. Παλεύουμε για ριζική βελτίωση της ζωής μας

Για κοινωνικοποίηση του πλούτου που εμείς δημιουργούμε. Για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο που τη δημιούργησε. Για να ανατρέψουμε τα μέτρα και το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα κυβέρνησης-κεφαλαίου-Ε.Ε. Για απειθαρχία στις δεσμεύσεις της ΟΝΕ και τα νέα «προγράμματα σταθερότητας» που επιβάλλουν λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία,

3. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Άμεση ανάκλησή τους σε κάθε επιχείρηση η οποία έχει οποιαδήποτε μορφής ενίσχυσης από το κράτος (διακανονισμό χρεών σε εφορία ή ασφαλιστικούς οργανισμούς, επιδότηση από αναπτυξιακό νόμο, ένταξη σε προγράμματα για ανεργία, ένταξη σε ευρωπαϊκά προγράμματα κλπ)

Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή κλείνει.

Επίδομα ανεργίας ίσο με τον τελευταίο μισθό, για όλο το διάστημα που βρίσκονται στην ανεργία.

Πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων.

Κατάργηση ιδιωτικών ΟΑΕΔ-δουλεμπορικών εταιρειών

Προσμέτρηση χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια. Συνταξιοδότηση νωρίτερα, στην περίπτωση παραμονής σε ανεργία πάνω από δύο χρόνια

Λιγότερη δουλειά, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Κατάργηση της οδηγίας Μπολκενστάιν της ΕΕ καθώς και των πρόσφατων αποφάσεων της για το 65ωρο.

4. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕ:

γενικές συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς,

καταλήψεις των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά, απαίτηση για κρατικοποίησή τους με εργατικό έλεγχο.

Κοινό μέτωπο αγώνα των εργατών όλων των επιχειρήσεων και των κλάδων που είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης (οικοδομή, κλωστοϋφαντουργία, μεταλλουργία κλπ), με οριζόντιο αγωνιστικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα, αγωνιστικών τοπικών συσπειρώσεων.

Κάλυψη των απολυμένων. Όλοι οι άνεργοι που απολύονται, να εξακολουθούν να ανήκουν, να υποστηρίζονται και να καλύπτονται, από το κλαδικό ή τοπικό ή επιχειρησιακό συνδικάτο.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
(Συμμετέχουν οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ – ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ και τα μέτωπα ΜΕ.Ρ.Α. και ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α)

Ανακοίνωση της Εργατικής Επιτροπής του ΝΑΡ

Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Μια λυσσαλέα επίθεση, που στόχο έχει να χτυπήσει θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, βρίσκεται σε εξέλιξη στους τόπους δουλειάς. Στο όνομα της οικονομικής κρίσης η εργοδοσία με πρωτοφανή θρασύτητα και κυνισμό, εκβιάζει και τρομοκρατεί καθημερινά τους εργαζόμενους και όσους αντιστέκονται. Τα παραδείγματα παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας: η δολοφονική επίθεση στην καθαρίστρια-συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, η συγκάλυψη των δουλεμπορικών συμβάσεων από τους δημόσιους οργανισμούς και τα ΣΕΠΕ, το όργιο των απολύσεων και των εκβιασμών, ο νεκρός εργάτης στο εργοτάξιο του ΜΕΤΡΟ στη Θεσσαλονίκη, τα νέα συστήματα χαφιεδισμού στους τόπους εργασίας, η φυλάκιση ανασφάλιστων εργαζομένων σε ψυγεία σε εργοστάσιο στην Ημαθία(!!!) για να αποφύγει η εργοδοσία τον έλεγχο. Φτάσαμε ακόμα και σε μηνύσεις και εξώδικα σε συνδικαλιστές, ταξικά σωματεία, παρατάξεις (ΠΑΜΕ) ακόμα και πολιτικά κόμματα όπως στην πρωτοφανή υπόθεση της αλυσίδας Jumbo (Τζάμπο) μετά την απόλυση εργαζόμενου, αλλά και ανάλογες διώξεις στο Γηροκομείο Αθηνών, στον κλάδο του βιβλίου, στα φροντιστήρια. Όλα αυτά είναι περιστατικά των τελευταίων μόνο εβδομάδων!
Δεν πρόκειται φυσικά για «στιγμιότυπα» ξεκομμένα ή για τυχαία περιστατικά. Πρόκειται για την κραυγαλέα έκφραση της πολιτικής έντασης της εκμετάλλευσης που επιβάλλει το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του. Πρόκειται για την «καθημερινότητα» της αντεργατικής επίθεσης που εξαπολύουν οι κυβερνήσεις και η Ε.Ε. ενάντια στην εργατική τάξη.
Αυτή τη νέα «χούντα της ολιγαρχίας» και την ολοκληρωτική πρακτική των εργοδοτών, απελευθερώνει το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο και η πολιτική που της έχουν εξασφαλίσει οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και η Ε.Ε., στηρίζοντας τα συμφέροντά της, εκβιάζοντας από κοινού τους εργαζόμενους με τον μπαμπούλα της απόλυσης προκειμένου να πετύχει μείωση των μισθών και πάγωμα των αναπτυσσόμενων αγωνιστικών διαθέσεων.

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΦΙΜΩΣΟΥΝ!

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΡΑ!

Απάντηση στις αντεργατικές αθλιότητες μπορεί να δώσει μόνο η ενωμένη ταξική απάντηση του εργατικού κινήματος, η μαζική ανυπακοή στα καλέσματα για νέες θυσίες, ο πανεργατικός ξεσηκωμός. Μέσα από επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις των ίδιων των εργαζόμενων, με διεκδικήσεις που θα βάζουν μπροστά τα εργατικά δικαιώματα και τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Με ένα κοινωνικό και πολιτικό κίνημα αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Η ΓΣΕΕ και ο υποταγμένος συνδικαλισμός, όχι μόνο δεν προωθούν την οργάνωση των ταξικών αγώνων, αλλά σε ένα πρωτοφανές μπαράζ νομιμοφροσύνης στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση, ψελλίζουν ευχολόγια, κάνουν προτάσεις κοινοβουλευτικής ρύθμισης και καλής λειτουργίας των θεσμών! Τι άλλο άραγε περιμένει η ηγεσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και της πλειοψηφίας των Ομοσπονδιών (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Αυτόνομη Παρέμβαση) για να αντιδράσουν δυναμικά; Δεν φτάνουν οι δολοφονικές επιθέσεις σε συνδικαλιστές, το κλείδωμα εργαζόμενων στα ψυγεία, οι νεκροί εργάτες των «ατυχημάτων», οι χιλιάδες απολύσεις, οι μηνύσεις και καταδίκες σωματείων, συνδικαλιστών, παρατάξεων;
Αλλά, και το ΠΑΜΕ ούτε θέλει, ούτε μπορεί να οργανώσει ένα σοβαρό κίνημα αντίστασης των εργαζόμενων. Αρνείται πεισματικά κάθε κοινή δράση των εργαζόμενων, δεν προωθεί μαζικούς αγώνες, αλλά αρκείται σε συμβολικές ενέργειες, καταγγελίες και αυτόκεντρες δράσεις στα όρια των δικών του δυνάμεων. Δεν πιστεύει στη δυνατότητα των εργαζόμενων να αναπτύξουν κίνημα, δεν πιστεύει ότι οι αγώνες μπορούν να νικήσουν. Δρα στην κατεύθυνση της δικής του ενίσχυσης και μόνο, μακριά από κάθε συντονισμό, κοινή δράση, μαζική διαδικασία. Δεν μπορεί να οδηγήσει μακριά την πάλη των εργαζόμενων.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την ηγεσία του αστικού και υποταγμένου συνδικαλισμού. Μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην αντιπαράθεση με τον εργασιακό μεσαίωνα, μέσα από τη δράση και το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, την κοινή δράση στα κινήματα και τους αγώνες που αναπτύσσονται σε κλάδους και μέτωπα, την συσπείρωση και πάλη μέσα από πολύμορφες εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Μόνο έτσι θα ξεδιπλωθούν αγώνες και θα δοθεί απάντηση στον εργασιακό μεσαίωνα και την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Τελικά, μια συνολική απάντηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην κρίση, στον εργασιακό μεσαίωνα, απαιτεί τη συγκρότηση ενός Νέου Εργατικού Κινήματος, σε μορφές και περιεχόμενο, που θα μπορεί να δώσει νικηφόρα τις μάχες απέναντι στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε. Απαιτεί την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής πάλης των εργαζόμενων, την δημιουργία πολιτικού και κοινωνικού αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου που θα οδηγεί σε νίκες, σε βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, θα μπορεί να ανατρέπει τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της.

- ΚΑΜΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ. ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ! ΔΥΝΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ!

- ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ! - ΝΕΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΡΗΞΗΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. - ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΚΛΑΔΟ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ. ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Νέο Αριστερό Ρεύμα,
Εργατική Επιτροπή, 7/2/2009

Μια καταδίκη … δεν φτάνει πια…!!!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Λίγα χρόνια πριν, ήδη, είχε διαφανεί μια ποιοτική αλλαγή στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής μας. Η Ήπειρος αποτελεί ένα νέο Ελντοράντο για το πιο επιθετικό κομμάτι του κεφαλαίου, παρά τα φληναφήματα περί φτωχής - για να κρύβεται η τεράστια ανισοκατανομή πλούτου - περιφέρειας.

Μια διαπίστωση που αναδύεται αβίαστα, με την εξέταση και συνεπή καταγραφή όλων των παρεμβάσεων κι επενδύσεων που βρίσκονται σ’ εξέλιξη, όλης της κίνησης του κεφαλαίου. Η νέα εποχή λοιπόν, μαζί με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής, για κάποιους, σημαίνουν ένα μοντέλο διαχείρισης που θα περνά μέσα από την εξαγορά συνειδήσεων, τη λογοκρισία, το τσάκισμα κάθε κριτικής σκέψης, τον εκφοβισμό και τα πογκρόμ κατά των εργατικών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων, όταν δεν μπορούν να τα εκφυλίσουν ή να τα ποδηγετήσουν. Την συγκεντροποίηση του πλούτου και την αναδιανομή όταν μπορούν - με τη βοήθεια και κάποιων ΜΜΕ - πάντα προς όφελός τους.

Έτσι λοιπόν, συναθροίζονται πολλά μεμονωμένα περιστατικά, που δεν είναι όμως, παρά τα μικρά κομμάτια ενός εφιαλτικού παζλ. Δεν θα μπορούσε ο Ολοκληρωτικός Καπιταλισμός, να μην έχει την αντανάκλασή του κι εδώ…!!!

Από τη μια ένα κράμα τοπικών αρχόντων, επιχειρηματιών και «εκδοτών», δυνάμεων καταστολής (ντόπιων, συνοριακών και εισαγόμενων), διαβρωμένων δημόσιων λειτουργών που κρύβονται πίσω από ένα τίτλο ή ένα ίδρυμα και τσάμπα(!!!) εξαγορασμένων υποτελών. Από την άλλη μια τεράστια κοινωνική πλειοψηφία της εργασίας και της νεολαίας, με την Κωσταντίνα Κούνεβα και το ανεξάρτητο ταξικό τμήμα της εργατικής τάξης, τη νέα εργατική βάρδια, τους Έλληνες και ξένους εργαζόμενους του κάθε «Καρυπίδη», τη σπουδάζουσα νεολαία, αλλά και κείνη των … 500 ευρώ ή της κάρτας ανεργίας να στοιχειώνουν την εργοδοσία και τον παλιό κόσμο. Και μια σύγκρουση που βρίσκεται στην αρχή της ακόμη, με την καταδίκη μιας επίθεσης, πλέον, να μην φτάνει.

Βίαιη αντιμετώπιση, καταστολή και άρνηση κατά της Επιτροπής Αγώνα και ομάδων πολιτών που υπερασπίζονται τους δημόσιους χώρους («Ξενία», «ΚΕΚΩΠ», Πλατεία, «ΟΑΣΗ», «Γιαννιώτικο Σαλόνι», Πλατεία Χατζή, Βελισσάριο, κ.α.), αλλά και την καλυτέρευση της ζωής μας (Λίμνη και μπάζα, Φράγματα στον Άραχθο, Συνοικίες της πόλης που έχουν μείνει στη δεκαετία του ’50, Χωματερή στη Δουρούτη, ΧΥΤΑ στο Ελληνικό, στο Καρβουνάρι, στη Λευκίμη, υδροφόρος ορίζοντας, Βιολογικός που ξεχείλωσε, ΒΙΠΕ που ρυπαίνει, Καλαμάς & Αμβρακικός που πεθαίνει, κυκλοφοριακό, αντιμετώπιση ανθρώπων και ζώων, κ.ο.κ.), που αντί να φοβίσει και να περιορίσει τις αντιδράσεις, φέρνει νέα αιτήματα στο προσκήνιο κάθε μέρα.

Βία κατά των εργαζόμενων στον δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα. Απλήρωτη κι ανασφάλιστη εργασία, ελαστικές μορφές απασχόλησης, τερατώδικη παραβίαση των ΣΣΕ και των μέτρων ασφάλειας κι υγιεινής στους χώρους δουλειάς, απολύσεις, εκβιασμοί, ελλιπείς έλεγχοι από τον ΣΕΠΕ & το ΙΚΑ. Με τη ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, ωράρια ατερμάτιστα που φέρνουν κέρδη για τους λίγους, αλλά εργατικά ατυχήματα και ληστρική εκμετάλλευση για την τεράστια κοινωνική πλειοψηφία της εργασίας, με την Κωσταντίνα Κούνεβα σαν λάβαρο για το ανεξάρτητο ταξικό τμήμα της εργατικής τάξης και τη νέα εργατική βάρδια.

Βία κατά των νέων, με τελευταίες επιθέσεις στην πόλη μας, αυτή των ΜΑΤ μετά τον αγώνα του ΠΑΣ, σε οπαδούς που λίγες μέρες νωρίτερα έδιναν ζωή και νόημα στους δρόμους & μιας ελίτ ακαδημαϊκών που έρχεται από την επταετία και παραπίσω, κατασκευάζει επεισόδια και κατηγορίες εναντίον φοιτητών που δεν έχει εξαγοράσει.

Τα βίντεο των κινητών έχουν διαφορετική γνώμη κι έτσι καταρρέουν τα κάπηλα σενάρια, όπως οι κατηγορίες ενάντια στον Μπελογιάννη, την Πρίντζου και τους συντρόφους τους. Βία όμως, μόλις προχθές, κατά των αγροτών που θέλουν ν’ ανασάνουν και … να ζήσουν. Επίθεση στη ζωή και στα όνειρά τους, που μοιραία θα αποτύχει κι αυτή, γι’ αυτό και κάθε επίθεση είναι όλο και πιο άγρια.

Βία τέλος, κατά των δημοσιογράφων (στα Γιάννενα πριν λίγες μέρες, στην Αθήνα προχθές), ΜΜΕ και διανοούμενων που κρατούν κριτική στάση, υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και δίνουν δίοδο έκφρασης και πληροφόρησης στα υπόγεια ρεύματα μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κατάσταση νιρβάνα, λίγο πριν ξεσπάσουν νέοι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες που θα κάνουν την εξέγερση του Δεκέμβρη να μοιάζει σαν αυτό που ήταν στην πραγματικότητα. Στιγμιότυπο από τα προσεχώς…

ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ

Σπόρτινγκ: ανάγκη της εποχής η Αριστερά της ανατροπής

Μεγάλη απήχηση στον κόσμο του αγώνα και το δυναμικό της αντικαπιταλιστικής αναζήτησης και δράσης είχε το κάλεσμα των 10 οργανώσεων και μετωπικών σχημάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο Σπόρτινγκ, το Σάββατο 31 Ιανουαρίου. Σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με αγωνιστικό κλίμα και ελπίδες, άνοιξε η συζήτηση για την αριστερά της ανατροπής που έχει ανάγκη η εποχή μας. Η εκδήλωση-συζήτηση, στην οποία μίλησαν πάνω από 30 ομιλητές από οργανώσεις, συνδικάτα, κοινωνικούς χώρους της νεολαίας, γειτονιές και μέτωπα, σήμανε την αρχή της συζήτησης και κοινής δράσης για τα βήματα που μπορούν να γίνουν στη συσπείρωση και πολιτική ενοποίηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Τα συνθήματα “Με την Αριστερά της Ανατροπής για τις επαναστάσεις της νέας εποχής”, “Ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε δεξιά, εμπρός για μια ανεξάρτητη Αριστερά” διέκοψαν πολλές φορές τους ομιλητές.

Μιας άλλης αριστεράς των ανυποχώρητων νικηφόρων αγώνων για τα δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας, της διεθνιστικής πάλης κατά της Ε.Ε. και των ιμπεριαλιστικών πολεμικών σφαγών, της αντικαπιταλιστικής πάλης και του επαναστατικού δρόμου.
Αγωνιστές όλων των ηλικιών, με μεγάλη παρουσία νεολαίας αλλά και εργαζόμενων από σωματεία και κλάδους, έδωσαν το παρών στη μεγάλη συγκέντρωση του Σπόρτινγκ. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την παρουσίαση του “κοινού κειμένου προβληματισμού” που κατέληξαν οι διοργανωτές, στο οποίο αποτυπώνονται τα βασικά στοιχεία της πολιτικής εκτίμησης των οργανώσεων που συμμετέχουν στην διοργάνωση, αλλά και προτάσεις για την παραπέρα κοινή συζήτηση και δράση. Το κοινό κείμενο εισηγήθηκαν ο σ. Δημήτρης Δεσύλλας και ο σ. Θανάσης Διαβολάκης. Στη συνέχεια πήραν το λόγο οι 10 οργανώσεις-διοργανωτές και δεκάδες αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Συνδικαλιστές από εργατικά σωματεία, φοιτητές-μέλη της ΕΑΑΚ, μέλη αριστερών κινήσεων πόλης και περιβάλλοντος, μετανάστες.

Κοινή διαπίστωση όλων των ομιλητών αλλά και του κόσμου που συγκεντρώθηκε στο Σπόρτινγκ είναι, ότι, μπορεί και πρέπει να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην πολιτική ενοποίηση και κοινή δράση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς. Ο διάλογος ξεκίνησε και συνεχίζεται. Χωρίς εύκολα και βιαστικά βήματα, χωρίς να κρυφτούν οι υπαρκτές διαφορές σε τακτικά και στρατηγικά ζητήματα, χωρίς μετέωρες κινήσεις, με σταθερή όμως επίδίωξη την ανοιχτή συντροφική και εφ΄ όλης της ύλης πολιτική συζήτηση, μπορούν να υπάρξουν σοβαρά αποτελέσματα το επόμενο διάστημα.

Στη συγκέντρωση προτάθηκε η δημιουργία “Πρωτοβουλίας διαλόγου και κοινής δράσης” της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς που θα οργανώσει τα παραπέρα βήματα. Προτείνεται να γίνουν σε όλες τις πόλεις, τους κλάδους, τις γειτονιές και τους κοινωνικούς χώρους, συνελεύσεις και εκδηλώσεις, όπου θα συζητηθούν από τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς οι δυνατότητες και το περιεχόμενο της κοινής δράσης και τα βήματα πολιτικής ενοποίησης. Κρίσιμο ζήτημα είναι, αυτή η υπόθεση να στηριχθεί στο ανένταχτο δυναμικό, τους αγωνιστές του κινήματος και τον κόσμο της αριστεράς από τα κάτω, ώστε να αποκτήσει το εγχείρημα κοινωνικές και δυναμικές βάσεις. Η αρχή έγινε. Η παρέμβαση του ΝΑΡ στη συγκέντρωση του Σπόρτινγκ βασίστηκε στην πολιτική πρόταση του για την συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς που δημοσιεύεται εδώ. Μπορείτε επίσης να την κατεβάσετε σε μορφή φυλλαδίου (pdf) από εδώ.

Κείµενο κοινού προβληµατισµού οργανώσεων της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Οι σ. Μήτσος Δεσύλλας από το ΜΕΡΑ και Θανάσης Διαβολάκης από την ΕΝΑΝΤΙΑ διάβασαν στη μεγαλειώδη εκδήλωση στο Σπόρτινγκ στις 31 Ιανουαρίου την κοινή εισήγηση των Οργανώσεων της ΕΝΑΝΤΙΑ και της πλειοψηφίας του ΜΕΡΑ (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ, νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ – Σπάρτακος και ΣΕΚ), με τον τίτλο: «κείμενο κοινού προβληματισμού» στο οποίο διαφωνεί το ΕΕΚ και τη διαφωνία του δημοσιεύσαμε ΕΔΩ: Για την επιτυχημένη εκδήλωση στο ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ

ΜΕΡΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ

Εργαζόµενες, εργαζόµενοι,

άνεργοι, νέοι και νέες

φίλες και φίλοι - συντρόφισσες

και σύντροφοι

1. Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται σε όλο και ευρύτερα τµήµατα των εργαζόµενων και της νεολαίας η οργή για το αβίωτο σήµερα αλλά και η αγωνία για το αύριο µε µαζικές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις, µε τις µεγάλες απεργίες για το ασφαλιστικό, τους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στο κλείσιµο και τη µεταφορά εργοστασίων, τη µεγάλη απεργία των δασκάλων, το νικηφόρο αγώνα των υγειονοµικών, τις µεγάλες µάχες για το περιβάλλον (όπως στη Λευκίµη), τις κινητοποιήσεις ενάντια στο ρατσισµό, το κύµα των φοιτητικών καταλήψεων και τον πανεκπαιδευτικό ξεσηκωµό που εµπόδισε την κατάργηση του άρθρου 16, µαταίωσε την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγµατος και απονοµιµοποίησε την αντιεκπαιδευτικό Ν. Πλαίσιο. Και τέλος, µε τις µαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στις σφαγές του lσραήλ και τις επεµβάσεις των ΗΠΑ.

Αποκορύφωµα και τοµή σε όλη αυτή την αγωνιστική πορεία µέχρι σήµερα ήταν η µεγάλη νεολαιίστικη εξέγερση του περασµένου Δεκέµβρη µε αφορµή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ήρθε παράλληλα µε το ανοιχτό ξέσπασµα της κρίσης του καπιταλισµού, κέρδισε την πλατιά αγωνιστική συµπαράσταση της µεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, συγκλόνισε όχι µόνο την ελληνική κοινωνία αλλά και την Ευρώπη και πολλά ακόµη σηµεία του κόσµου.

Δεν ήταν µόνο η αποθράσυνση και η κτηνωδία των δυνάµεων

καταστολής που προκάλεσαν την εξέγερση. Η ακραία ενίσχυση της εκµετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της µερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισµού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασµένων µέσα στα γκέτο των µεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που ο πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιοµήχανους και τους χρηµατιστές. Η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και

κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30

χρόνια. Η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωµάτων, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήµατος των πάντων, διάλυσης της δηµόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης. Η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγµοί για µια ζωή χωρίς µέλλον. Και µαζί µε αυτά η κατάρρευση των καπιταλιστικών µύθων, η δίδυµη κρίση του νεοφιλελευθερισµού και της σοσιαλδηµοκρατίας, η µπόχα των σκανδάλων, τα φαινόµενα κρίσης και η ανυποληψία του πολιτικού συστήµατος: ΝΑ ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΑIΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ ΜΕ ΤΑ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ.

2. Το κίνηµα του Δεκέµβρη µε το δυναµισµό του άνοιξε νέους δρόµους για το λαϊκό κίνηµα. Με την πρωτοφανή µαζικότητα και επιµονή του, µε την άµεση και έµπρακτη αµφισβήτηση των θεσµών του κράτους, της εξουσίας και του πλούτου, µε τη διάρκεια και τον παλµό του, µε την άρνησή του να µείνει στα όρια της «νοµιµότητας», του καθωσπρεπισµού και τελικά της υποταγής στους θεσµούς, δείχνει το δρόµο. Συµπύκνωσε την απαίτηση για τη συνολική ανατροπή πολιτικής. Τέτοια κινήµατα χρειαζόµαστε: που να εκφράζουν τον πλούτο των κοινωνικών αναγκών και διεκδικήσεων και να έρχονται σε σύγκρουση µε τις βασικές

επιλογές του συστήµατος, τους νόµους του κέρδους και της αγοράς.

Η επαναστατική και η αντικαπιταλιστική αριστερά έδωσε από την πρώτη στιγµή την µάχη για να αναπτυχθεί αυτό το µεγάλο ρεύµα προβάλλοντας τον προσανατολισµό «να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων και η

πολιτική της» και στηρίζοντας χωρίς όρους την νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις µαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσµατα για συνέχιση των µαζικών διαδηλώσεων, µε τη στήριξη των φοιτητικών καταλήψεων, µε την επιλογή της να µην επιτρέψει στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να µαταιώσει την πορεία της Πανεργατικής της 1Ο του Δεκέµβρη.

Γίνεται έτσι φανερό ότι έχουµε µπει σε ένα µεγάλο κύκλο αγώνων µε µεγάλη αποφασιστικότητα, µαχητικότητα και διάθεση σύγκρουσης µε την κυρίαρχη πολιτική. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ζούµε αυτές τις µέρες το µεγάλο ξεσηκωµό των αγροτών που εξεγείρονται απέναντι στην

εξαθλίωση στην οποία τους οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.

3. Την ίδια στιγµή η παγκόσµια καπιταλιστική οικονοµική κρίση δείχνει πόσο βαθιά ανορθολογικό και καταστροφικό είναι το σύστηµα της εκµετάλλευσης.

Δεν αφορά µόνο τη χρηµατοπιστωτική σφαίρα αλλά τον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Δεν είναι το αποτέλεσµα κάποιων «δυσλειτουργιών» ή της «απουσίας µηχανισµών ελέγχου», αλλά αποτυπώνει τις βαθύτερες ανυπέρβλητες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήµατος. Πρόκειται για µια κρίση υπερσυσσώρευσης. Παρά τις

σηµαντικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποδεικνύεται ότι οι κρίσεις

παραµένουν αναπότρεπτες στα πλαίσια του καπιταλισµού. Διαψεύδει τους νεοφιλελεύθερους µύθους για την αγορά ως το καλύτερο µηχανισµό κοινωνικής ρύθµισης, αφού αυτοί ήταν που οδήγησαν στο βάθεµα της εκµετάλλευσης, την ελαστικοποίηση της εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών και την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Οι κυρίαρχες δυνάµεις προσπαθούν σήµερα να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζοµένων. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου µεταφέρουν τεράστιες ποσότητες κοινωνικού πλούτου προς τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις και προετοιµάζουν ακόµη πιο αντιλαϊκές πολιτικές: µαζικές απολύσεις, αύξηση της ανεργίας, λιτότητα, εργασία-λάστιχο,

ακόµη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, αυταρχισµό, αξιοποίηση της ανασφάλειας ως µηχανισµού πειθάρχησης, αντιµεταναστευτική υστερία.

Η νέα κυβέρνηση Οµπάµα προσπαθεί να διασώσει τον αµερικάνικο καπιταλισµό χαρίζοντας αστρονοµικά ποσά στις χρηµατοπιστωτικές και βιοµηχανικές πολυεθνικές, τους δηµιουργούς και πρωταγωνιστές της παγκόσµια κρίσης, την ίδια στιγµή που προσπαθεί να εξωραΐσει την χρεοκοπηµένη αµερικάνικη εξωτερική πολιτική µε πιο ευέλικτους διπλωµατικούς χειρισµούς χωρίς να παραιτείται από την πολιτική των ιµπεριαλιστικών επεµβάσεων για τη διασφάλιση της ηγεµονίας των ΗΠΑ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοστατεί και αυτή στην αντιλαϊκή επίθεση. Άλλωστε, µε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, το ευρώ, τη «Στρατηγική της Λισαβόνας», τους κάθε λογής τροµονόµους, το

Ευρωσύνταγµα αρχικά και την Ευρωσυνθήκη τώρα, προσπαθεί να ξεµπερδεύει οριστικά µε ό,ΤΙ απέµεινε από το «κοινωνικό κράτος» και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήµατος, να ολοκληρώσει το ξεκλήρισµα της φτωχοµεσαίας αγροτιάς, να βαθύνει τον ιµπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώµατα των

εργαζοµένων και της νεολαίας. Είναι στήριγµα των ιµπεριαλιστικών επεµβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Για αυτό απαιτείται σύγκρουση µε την ΕΕ, αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άµεση κατάργηση του Συµφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσµευση και διάλυση της ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και από τη σκοπιά του διεθνισµού και όχι της εθνικιστικής περιχαράκωσης και της «αυτοδύναµης καπιταλιστικής ανάπτυξης».

Όµως, καθόλου δεδοµένο δεν είναι ότι θα ξεπεράσουν σχετικά σύντοµα την βαθιά κρίση, ειδικά από τη στιγµή που είναι ολοφάνερο ότι έχουµε µπει σε µια περίοδο πραγµατικών κοινωνικών εκρήξεων.

Από τους δρόµους της Αθήνας µέχρι τη Βαλτική οι δρόµοι γεµίζουν από την οργή των εργαζοµένων και της νεολαίας.

Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, το εργατικό και το λαϊκό κίνηµα δεν µπορούν να κάνουν προτάσεις διάσωσης του συστήµατος.

Ούτε να διεκδικούν έναν «καλύτερο» καπιταλισµό, µε «χρηστή» διαχείριση. Πρέπει να παλέψουν για την ανατροπή των αντιλαϊκών και ταξικών πολιτικών και να θέσουν το θέµα της ανατροπής του συστήµατος της εκµετάλλευσης.

4. Η βαρβαρότητα και η επιθετικότητα του σύγχρονου ιµπεριαλισµού καταγράφτηκε το προηγούµενο διάστηµα, όπως όµως και οι αντιστάσεις των λαών. Με την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. το Ισραήλ

µατοκύλισε ανελέητα τη Γάζα, όµως δεν κατάφερε να τσακίσει την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού. Την ίδια στιγµή στο έδαφος της έντασης του ενδοϊµπεριαλιστικού ανταγωνισµού, όπως φάνηκε και από τα γεγονότα της Γεωργίας, οι ιµπεριαλιστικές δυνάµεις, µε επικεφαλής τις ΗΠΑ µεθοδεύουν νέες επιθετικές ενέργειες, παρά τις αποτυχίες και τις ήττες που συνάντησαν οι εκστρατείες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Η επιθετικότητα απέναντι στο Ιράν, τα σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα, η στήριξη προς το κράτος του Ισραήλ, µπορούν να οδηγήσουν

σε νέες πολεµικές περιπέτειες.

Βαθαίνει, όµως, και η συµµετοχή της Ελλάδας στους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς. Την ίδια ώρα που οι ιµπεριαλιστές συνεχίζουν την κατοχή του Ιράκ, που οι ΗΠΑ ετοιµάζουν νέα επίθεση στο Ιράν, που το ΝΑΤΟ βάζει φωτιά στον Καύκασο, που επεκτείνεται η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και την Ουκρανία, που υποδαυλίζονται οι εθνικισµοί στα Βαλκάνια, οξύνονται οι ελληνοτουρκικοί ανταγωνισµοί στο Αιγαίο και προωθούνται λογικές προτεκτοράτων, που δολοφονούνται άµαχοι στη Γάζα, η Ελληνική κυβέρνηση προσυπογράφει τις επεµβάσεις, επιµένει να στέλνει φαντάρους έξω από τα σύνορα, επιτρέπει να λειτουργούν οι βάσεις στη Σούδα και στο Άκτιο ως ορµητήρια φονιάδων, αφήνει ανεξέλεγκτες τις µυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Μ.

Βρετανίας να προχωρούν σε µαζικές υποκλοπές και απαγωγές υπόπτων, αναβαθµίζει τη συνεργασία µε το Ισραήλ, µετατρέπει τον Αστακό σε διαµετακοµιστικό κέντρο του Αµερικανικού Στρατού. Ενώ αυξάνονται οι περικοπές σε Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση, δισεκατοµµύρια ξοδεύονται για πολεµικούς εξοπλισµούς.

Γι' αυτό και περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο ένα αντιπολεµικό, αντιιµπεριαλιστικό, διεθνιστικό κίνηµα που αποφεύγοντας τη λογική των «ίσων αποστάσεων» να σταθεί απερίφραστα στο πλευρό των λαών και των κινηµάτων που αντιστέκονταΙ. Που θα στρέφεται ενάντια στις ΗΠΑ, και τον ιµπεριαλιστικό ρόλο της ΕΕ. Που θα παλεύει ενάντια στην δική

µας κυβέρνηση και τη δική µας αστική τάξη και τις επιλογές τις, τη στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟκ. Που θα συνδέει τον πόλεµο µε τον καπιταλισµό και τις αντιθέσεις του επιδιώκοντας (και) το αντιπολεµικό κίνηµα να γίνεται στοιχείο της συνολικής αντικαπιταλιστικής και αντιιµπεριαλιστικής πάλης.

5. Ο ελληνικός καπιταλισµός µέσα στην κρίση αναδεικνύει

τις ιδιαίτερες αδυναµίες του (ύφεση, δηµοσιονοµική κατάρρευση, υπερχρέωση). Οι αντιφάσεις του ελληνικού καπιταλισµού δεν εκδηλώνονται µόνο µε νέα επίθεση στην εργατική τάξη, αλλά και µε βίαιη υποβάθµιση της θέσης και των άλλων λαϊκών στρωµάτων. Η εξέγερση των αγροτών είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγµα αυτής της

κατάστασης. Μπλεγµένος σε ένα σύνολο τέτοιων αντιθέσεων, µε σοβούσα την κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού συστήµατος, ο ελληνικός καπιταλισµός και τα διάφορα κέντρα του αναζητούν πολιτικές λύσεις µε τις οποίες συγκρούεται και θα συγκρουστεί το κίνηµα, είτε πρόκειται για το «µεγάλο συνασπισµό» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είτε για κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ ­ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πρέπει να είναι σαφές ότι όλες οι λύσεις αναδιάταξης του πολιτικού συστήµατος είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και για αυτό θα τις αντιπαλέψουµε αποφασιστικά.

6. Στο εσωτερικό η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση των δολοφόνων προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωµάτων: παρατεταµένη λιτότητα, αµφισβήτηση των συλλογικών συµβάσεων, ακρίβεια, ξεπούληµα των δηµόσιων επιχειρήσεων όπως η Ολυµπιακή, αντιδραστική αναθεώρηση του ασφαλιστικού που αυξάνει τα όρια και µειώνει τις συντάξεις, διάλυση του ΕΣΥ, προσπάθεια για θεσµοθέτηση ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευµένος αυταρχισµό ς και καταστολή. Από κοντά και η οσµή σκανδάλων και σαπίλας µε τις καταγγελίες να διαδέχονται η µία την άλλη. Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην

Κωνσταντίνα Κούνεβα έδειξε το πραγµατικό πρόσωπο της σύγχρονης εργοδοτικής τροµοκρατίας.

Οι αλλαγές Υπουργών στον πρόσφατο ανασχηµατισµό δεν σήµαιναν και αλλαγή πολιτικής. Γι' αυτό και λέµε ότι δεν χρειάζεται καµιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιµένουµε τις εκλογές και την ελεγχόµενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουµε εδώ και τώρα για την ανατροπή της

κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της. Θέλουµε να πέσει από τα κάτω και από τα Αριστερά!

Ίδια πολιτική ακολουθεί και το ΠΑΣΟΚ. Αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι του πολιτικού συστήµατος µε στενές σχέσεις µε τις δυνάµεις του κεφαλαίου και του ιµπεριαλισµού. Όταν ήταν κυβέρνηση έπαιξε

µεγάλο ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σήµερα υλοποιεί η ΝΔ. Δικό του έργο είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Οι εκπρόσωποί του δεν διστάζουν να µιλάνε για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγµατος. Στο συνδικαλιστικό κίνηµα η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή

συνεργασία µε τη ΔΑΚΕ µεθοδεύει πολιτικές εργασιακής ειρήνης και

αντιπαλεύει το ξεδίπλωµα µαχητικών αγώνων διαρκείας. Μέσα στο κίνηµα έκανε «διαδηλώσεις» µε κεριά, ενώ φλέγονταν οι δρόµοι από την οργή της νεολαίας, και µιλούσε για «ανοιχτά σχολεία». Κάνει µεγάλο λάθος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν µε την δήθεν ενωτική τακτική του απευθύνεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δίνοντας του άλλοθι για την πολιτική του, και εξωραϊζοντάς το σαν δύναµη της 'δηµοκρατικής

αντιπολίτευσης' .

Τέλος ο ΛΑΟΣ που προσπαθεί να εµφανίσει µε νέο λαϊκιστικό κοστούµι τον ακροδεξιό ρατσισµό, εθνικισµό και αντικοµουνισµό του, ενώ καταγγέλλει πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, συχνά συµπεριφέρεται ως «πολιτικός µπράβος» της κυβέρνησης επιδιώκοντας να γίνει το

ακροδεξιό δεκανίκι της.

7. Ταυτόχρονα και µέσα σε αυτό το κίνηµα φάνηκε που µπορεί να οδηγήσει η λογική και η πρακτική του υποταγµένου συνδικαλισµού που

σήµερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔ Υ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγό ς αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η απουσία από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας την ώρα που αυτή δεχόταν τις επιθέσεις των δυνάµεων καταστολής, η αναστολή της διαδήλωσης στην πανεργατική στις 10/12/2008, η αποκήρυξη της διαδήλωσης των πρωτοβάθµιων σωµατείων για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, είναι µερικά

δείγµατα αυτού του κατήφορου το τελευταίο διάστηµα που ήρθε να συµπληρώσει τις συλλογικές συµβάσεις εργασιακής ειρήνης µε το ΣΕΒ και τις προτάσεις στήριξης των Τραπεζών.

Ελπιδοφόρο µήνυµα, αντίθετα, προσφέρουν οι εµπειρίες από σηµαντικούς αγώνες το τελευταίο διάστηµα. Οι µεγάλοι αγώνες στην Παιδεία τα τελευταία χρόνια υπέρ της δηµόσιας εκπαίδευσης και της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών, ο συνεχιζόµενος αγώνας των εργαζοµένων στην Υγεία που πέτυχαν αυξήσεις και δέσµευση για µαζικές προσλήψεις, οι µεγάλες κινητοποιήσει στα Λιµάνια, την Ολυµπιακή και η ΔΕΗ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις έδειξαν ότι µπορούν να αναπτυχθούν µαζικοί αγώνες, που να υπερβαίνουν στην πράξη την αδράνεια της γραφειοκρατίας. Ο συντονισµός πολλών

δεκάδων πρωτοβάθµιων σωµατείων στην αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στην πάλη κατά του δουλεµπορίου δείχνει ότι µπορεί σήµερα µπορεί να υπάρχει πραγµατική αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζοµένων και µαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα των πολιτικών του κεφαλαίου και της Ε.Ε. Οι µαζικές διαδικασίες µέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο οριζόντιος συντονισµός των ίδιων των σωµατείων αυτός είναι ο

δρόµος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήµατος, για αγώνες οργανωµένους από τα κάτω και για συνδικάτα στα χέρια των εργαζόµενων, για να κατακτήσουµε νίκες.

Άλλωστε, σε όλες τις µεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστηµα, από τις φοιτητικές καταλήψεις που στηρίζονταν στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων µέχρις τις συνελεύσεις στα αγροτικά µπλόκα, έχει γίνει σαφές ότι χωρίς µορφές άµεσης δηµοκρατίας και έλεγχο από τη βάση κάθε χώρου αποτελεσµατική πάλη δεν διεξάγεται.

8. Σήµερα, οι συσσωρευµένες εµπειρίες από τις αντιστάσεις στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη λιτότητα, την εργασιακή ανασφάλεια, την αβεβαιότητα της «γενιάς των 700 ευρώ» έχουν κάνει µεγάλα κοµµάτια εργαζοµένων και νέων να µην αποδέχονται την κυρίαρχη ρητορεία, να αποδοκιµάζουν τα κόµµατα του δικοµµατισµού, να στρέφονται προς τα αριστερά. Οι εµπειρίες ενός ολόκληρου κόσµου και η ριζοσπαστικοποίηση έχουν κάνει βήµατα µπροστά µετά τις µεγάλες κινητοποιήσεις του κινήµατος κατά της καπιταλιστικής παγκοσµιοποίησης στο Σιάτλ και την Γένοβα, µετά το ξέσπασµα του αντιπολεµικού κινήµατος το 2003 µετά τις µεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών, όπως φάνηκε και από το δυναµισµό και τη µαχητικότητα της εξέγερσης του Δεκέµβρη. Σηµαντικά τµήµατα των εργαζόµενων και της νεολαίας αντιστέκονται και αναζητούν λύσεις ενάντια στις πολιτικές της εκµετάλλευσης, του πολέµου, του ρατσισµού.

Σε αυτή την αναζήτηση δεν µπορούν σήµερα να δώσουν καµιά διέξοδο ούτε οι δυνάµεις της ρεφορµιστικής αριστεράς:

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολύ µεγάλη ταλάντευσή του στην ανάπτυξη, πολιτικοποίηση και γενίκευση της λαϊκής πάλης.

Μιλούσε υπέρ του κινήµατος αλλά δέχτηκε να µαταιωθεί η απεργιακή συγκέντρωση στις 10/12/2008. Αντί για τη ριζική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής προπαγάνδιζε την ανάγκη 'δηµοκρατικής διεξόδου' από την κρίση, µέσω εκλογών και µε στόχο µια δηµοκρατική κυβέρνηση. Θέλει να ενισχύσει την επιρροή του µέσα στον κόσµο των κινηµάτων, για να τον αξιοποιήσει εκλογικά και να τον εγκλωβίσει

στην αυταπάτη, ότι σήµερα µπορεί να υπάρχει µια αριστερή ή κεντροαριστερή «αντινεοφιλελεύθερη» κυβερνητική διαχείριση. Τέτοιες λογικές στην Ιταλία, οδήγησαν την Αριστερά στα αζήτητα αφού πρώτα την εξευτέλισαν σε συνεργασίες µε τους σοσιαλδηµοκράτες. Η λογική του «αντινεοφιλελεύθερου µετώπου» και του νέου «κοινωνικού συµβολαίου» τον οδηγεί στη λογική των «εποικοδοµητικών» προτάσεων

για µια πιο φιλολαϊκή και «εύρυθµη» διαχείριση του καπιταλισµού ή για µια Ε.Ε. µε ανθρώπινο πρόσωπο. Οι παρατάξεις του στο συνδικαλισµό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους κοινωνικούς χώρους έχουν συνδιαχειριστική και συχνά συντηρητική τακτική. Στο εργατικό κίνηµα συντάσσεται µε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον υποταγµένο συνδικαλισµό. Η παρουσία οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ΣΥΡΙΖΑ αντί να φέρει στροφή προς τα Αριστερά τις οδηγεί να προσυπογράφουν δεξιές θέσεις.

Το ΚΚΕ µε τα συντηρητικά και σχεδόν καθεστωτικά αντανακλαστικά, που έδειξε µέσα στο κίνηµα του Δεκέµβρη. Όχι µόνο δεν συµπορεύτηκε αλλά και ανέπτυξε µια υπονοµευτική και εχθρική στάση απέναντι στους αγώνες των µαθητών και των φοιτητών. Κατήγγειλε συλλήβδην τους

νέους ως «προβοκάτορες» και «κουκουλοφούρους». Αντί να προωθήσει την τόσο αναγκαία ενότητα στην δράση του αριστερού κόσµου, θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Με τη στάση του αντικειµενικά εξυπηρετεί την κυβέρνηση και την πολιτική της. Είναι αυτό αποτέλεσµα του ιστορικού του φόβου απέναντι στα κινήµατα, την πραγµατική πάλη των εργαζόµενων και της νεολαίας, του χαρακτήρα του σαν κόµµα του κοινοβουλευτικού δρόµου, και της αλλαγής των

κοινοβουλευτικών συσχετισµών. Ταυτόχρονα ηγεµονεύεται από

µικροαστικές αντιλήψεις και επιµένει στη λογική του «αντιµονοπωλιακού µετώπου» µε µερίδες µικρο καπιταλιστών, ενώ η λογική της «αλλαγής των συσχετισµών» τελικά αναπαράγει την πρακτική της κοινοβουλευτικής ανάθεσης. Πίσω από την αντικαπιταλιστική και αντιιµπεριαλιστική ρητορεία ρητά ορίζει ως πρότυπο κοινωνικό τα αυταρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισµού». Στο εργατικό κίνηµα επιµένει στον αδιέξοδο δρόµο του αποµονωτισµού και της ηττοπάθειας και στην πράξη δεν υπήρξε πιο µαχητικό από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Ο στείρος «αντικαπιταλιστικός» βερµπαλισµός του προσπαθεί να κρύψει την απροθυµία µάχιµης παρέµβασης σε καθηµερινά µέτωπα και κοινής δράσης µε άλλα αγωνιστικά ρεύµατα.

Ούτε δίνει προοπτική ο χώρος των αναρχικών οµάδων γιατί υποτιµά τη µαζική, οργανωµένη και συλλογική πάλη, την προσπάθεια για την οικοδόµηση κινηµάτων µε βάθος και διάρκεια, τη διατύπωση

συγκεκριµένων πολιτικών διεκδικήσεων και στόχων.

9. Η πραγµατική διέξοδος βρίσκεται µέσα από την πάλη των

εργαζοµένων, της νεολαίας, των αγροτών για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της προσπάθειας καπιταλιστικής εξόδου από την κρίση, της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και συνολικά της πολιτικής που σήµερα προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία η ρήξη µε τον πυρήνα της αστικής πολιτικής, τους «νόµους της αγοράς», τα «προγράµµατα σταθερότητας» των διεθνών οικονοµικών οργανισµών (ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΟΟΣΑ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην προοπτική της συνολικής αµφισβήτησης και τελικά της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισµού. Σήµερα καµιά εκδοχή διαχείρισης του σηµερινού καπιταλιστικού κράτους δεν µπορεί να πάρει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά και όσοι διαλέξουν τέτοιο δρόµο, θα αφοµοιωθούν. Μόνο µε ένα ισχυρό και πολιτικοποιηµένο κοινωνικό

κίνηµα, µόνο µια ισχυρή αντιπολίτευση των «κάτω», µπορεί να φέρει αποτελέσµατα.

Και σε αυτή την κατεύθυνση εµείς επιδιώκουµε την ενότητα στη δράση µέσα στο µαζικό κίνηµα µε τις άλλες δυνάµεις της αριστεράς, για ενωτικούς, ακηδεµόνευτους, µαχητικούς αγώνες.

Σήµερα, που µαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος µιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο µεγάλος παρά ποτέ. Ούτε ο εγκλωβισµός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση)

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόµµατα της επίσηµης αριστεράς µπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσµου που ξεσηκώνεται. Οι εργαζόµενοι και η νεολαία, τα µαζικά κινήµατα, οι δυνάµεις µιας νέας σοσιαλιστικής και κοµµουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόµαστε µια δυνατή και ενωτική αριστερά, µια αριστερά

αντικαπιταλιστική, που θα διατηρεί την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια, δεν δορυφοροποιείται γύρω απ' τον ρεφορµισµό, αλλά θα συµβάλλει και σε µια νέα ταξική και αγωνιστική ενότητα όλων των εργαζόµενων.

Μια αριστερά αποφασισµένη να αµφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, µια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση.

Μια αριστερά που διαλέγει το δρόµο της ρήξης µε το σύγχρονο ιµπεριαλισµό σε όλες τις µορφές του, που επιµένει ότι η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών, που είναι στο πλευρό των κινηµάτων που αντιστέκονται στην ιµπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Μια αριστερά που επιµένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Που πιστεύει ότι η σοσιαλιστική επανάσταση και ο κοµµουνισµός δεν ανήκουν στο µουσείο, αλλά είναι πραγµατικές ιστορικές δυνατότητες και αναγκαιότητες. Μια αριστερά που παλεύει για µια άλλη κοινωνία,

χωρίς εκµετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζοµένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιµη συνεργασία των λαών τους σηµερινούς πολεµικούς ιµπεριαλιστικούς ανταγωνισµούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, ο σεβασµός στη φύση, την οικολογική καταστροφή. Γιατί δεν µπορεί ούτε η εγκατάλειψη κάθε προοπτικής άλλης κοινωνίας από τους ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η υποστήριξη των αντιλαϊκών καθεστώτων του 'υπαρκτού σοσιαλισµού' από το ΚΚΕ να δώσει απάντηση στις ριζοσπαστικές αναζητήσεις της εποχής µας.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση που δηµιούργησε.

Για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, της ακρίβειας και της ελαστικής εργασίας

Μόνιµη και σταθερή δουλειά για όλους και σταθερό 5ηµερο-7ωρο-35ωρο

Δηµόσια ασφάλιση για όλους, µε µείωση των ορίων συνταξιοδότησης, µε αυξήσεις των συντάξεων, έξω από το χρηµατιστηριακό τζόγο, για επιστροφή όλων των κλεµµένων στα ασφαλιστικά δάνεια.

Κατάργηση του θεσµού των ενοικιαζόµενων εργαζοµένων, της άνισης µεταχείρισης των ξένων εργατών και όλων των µορφών του σύγχρονου δουλεµπορίου.

Απαγόρευση των απολύσεων.

1400 ευρώ κατώτατο µισθό.

Καµιά µείωση των κοινωνικών δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό δηµόσιο χρέος.

Για να σταµατήσει ο ληστρικός ρόλος των τραπεζών

Καµιά ενίσχυση στις τράπεζες - να αυξηθούν οι δαπάνες για υγεία, παιδεία, ασφάλιση.

Δηµόσιο τραπεζικό σύστηµα µε εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζηµίωση, ενάντια στον αντιλαϊκό ρόλο ιδιωτικών και 'κρατικών' τραπεζών

Πάγωµα των επιτοκίων και των χρεών για στεγαστικά δάνεια. Να απαγορευτούν οι πλειστηριασµοί κατοικιών.

Να αυξηθεί η φορολογία των τραπεζιτών και των επιχειρηµατιών που θησαύρισαν σε βάρος των λαϊκών στρωµάτων.

Για να µπει φραγµός στις ιδιωτικοποιήσεις

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Ολυµπιακής και του ΟΣΕ. Να σταµατήσει τώρα το ξεπούληµα των λιµανιών.

Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (συγκοινωνίες, ενέργεια, επικοινωνίες, φάρµακο, υγεία κλπ) να είναι αποκλειστικά δηµόσιες και µε εργατικό έλεγχο.

Να γίνονται δηµόσιες µε εργατικό-λα'ίκό έλεγχο, χωρίς αποζηµίωση οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή µετεγκαθίστανται.

Ενάντια στον πόλεµο, τον ιµπεριαλισµό και τον εθνικισµό

Να σταµατήσει τώρα η κατοχή του Ιράκ - Να αποχωρήσουν όλα τα ιµπεριαλιστικά στρατεύµατα - Όχι στα σχέδια για πόλεµο στο Ιράν - Τερµατισµός της παρουσίας ξένων στρατευµάτων στο Αφγανιστάν.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Νίκη στην Ιντιφάντα! - Διακοπή τώρα όλων των σχέσεων µε το Ισραήλ.

Όχι στην ευθυγράµµιση των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων µε τις ιµπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ. Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα - Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.

Να φύγουν όλες οι βάσεις των ΗΠΑ από τα Βαλκάνια - Να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια.

Συντονισµός µε το παγκόσµιο αντιπολεµικό κίνηµα στον αγώνα για να διαλυθεί το ΝΑΤΟ. 60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά! Σεβασµός στα δικαιώµατα για όλους τους λαούς και τις µειονότητες. Όχι στις ιµπεριαλιστικές αλλαγές συνόρων, όχι στα προτεκτοράτα.

Να καταργηθούν τώρα τα δυσβάσταχτα εξοπλιστικά προγράµµατα.

Κανένας Έλληνας φαντάρος σε δυνάµεις κατοχής- Να γυρίσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές µονάδες που βρίσκονται εκτός συνόρων - Όχι στράτευση στα 18 - Όχι στράτευση για τις γυναίκες.

Κύπρος Ενιαία - Κυρίαρχη - ανεξάρτητη ενάντια σε διχοτοµικά σχέδια τύπου Ανάν, χωρίς ξένους στρατούς, εγγυητές και βάσεις, µε τους κοινούς αγώνες και τη φιλία των λαών της, ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων.

Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόµενους λαούς και κινήµατα

Για απειθαρχία στους «Ευρωµονοδρόµους» και την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσµευση από την ΕΕ Όχι στην ΟΝΕ.

Να καταργηθεί τώρα το «Σύµφωνο σταθερότητας».

Όχι στην Ευρωσυνθήκη και σε κάθε εκδοχή Ευρωσυντάγµατος.

Να µην εφαρµοστεί η οδηγία Μπολκενστάιν και συνολικά η πολιτική της ελαστασφάλειας.

Αγώνας για την αποδέσµευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε.

Για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε.

Δηµόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθµίδες.

Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισµούς σε γενική και επαγγελµατική εκπαίδευση. Πάλη ενάντια στο σχολείο της αγοράς, και των ταξικών φραγµών. Κατάργηση της βάσης του 10.

Πάλη για την κατάργηση του αντιδραστικού Νόµου-Πλαισίου. Όχι στην πρόσδεση της εκπαίδευσης στις ανάγκες των επιχειρήσεων, όχι στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση. Απεµπλοκή από τις διαδικασίες της Μπολώνια και του Ενιαίου Ευρωπαικού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ, όχι στην οδηγία για τα ΚΕΣ, να κλείσουν όλα τα ΚΕΣ και τα «παραρτήµατα». Όχι στην υπαγωγή της έρευνας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου.

Ενάντια στα συµφέροντα του εµπορικό κεφαλαίου, των καρτέλ και των εταιρειών τροφίµων, για να µην περάσει η αγροτική πολιτική της ΕΕ και το ξεκλήρισµα της φτωχής και µεσαίας αγροτιάς

Να µην εφαρµοστεί η νέα ΚΑΠ.

Να µπει φραγµός στα µεταλλαγµένα.

Να µην µετατραπούν οι συνεταιρισµοί σε ΑΕ.

Κατοχύρωση - εγγύηση του εισοδήµατος των φτωχών και µεσαίων αγροτών

Όχι στους περιορισµούς και τις υποχρεωτικές καταστροφές καλλιεργειών που επιβάλλει η Ε.Ε. Σπάσιµο των κυκλωµάτων των εµπόρων και των µεσαζόντων

Ενίσχυση των βιολογικών προϊόντων

Για να υπερασπιστούµε τα δηµοκρατικά δικαιώµατα και τις πολιτικές ελευθερίες Όχι στους τροµονόµους και τις διακρατικές «αντιτροµοκρατικές» συµφωνίες.

Έξω η αστυνοµία από τις διαδηλώσεις. Να αφοπλιστεί η αστυνοµία. Να διαλυθούν όλες οι ειδικές αστυνοµικές δυνάµεις. Όχι στις κάµερες, το ηλεκτρονικό φακέλωµα και την γενικευµένη επιτήρηση.

Αντίσταση στην αυταρχικοποίηση του δικαστικού µηχανισµού.

Κατάργηση όλων των µορφών απαγόρευσης στην απεργία και του θεσµού της πολιτικής επιστράτευσης.

Διασφάλιση των δικαιωµάτων και της αξιοπρέπειας των κρατουµένων - Λιγότερη φυλακή σήµερα για µια κοινωνία χωρίς φυλακή αύριο.

Για να µπει φραγµός σε όλες τις µορφές διακρίσεων και καταπίεσης. Ενάντια στο ρατσισµό, την ξενοφοβία

Για να µην περάσει το νέο Ευρωπαϊκό σύµφωνο και οι αντιµεταναστευτικές πολιτικές.

Πλήρης κατοχύρωση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωµάτων (συµπεριλαµβανοµένου του δικαιώµατος ψήφου) σε όλους

τους µετανάστες που ζουν στη χώρα µας.

Να σταµατήσει η οµηρία των µεταναστών.

Όχι στην κατάργηση και τον περιορισµό του πολιτικού ασύλου. Νοµιµοποίηση όλων των µεταναστών.

Όχι στο σεξισµό και σε όλες τις διακρίσεις µε βάση το φύλο

Κατοχύρωση πραγµατικής ισότητας των φύλων.

Καµιά διάκριση µε βάση τον ερωτικό προσανατολισµό.

Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες - όχι στην κατάργηση των συνταξιοδοτικών και άλλων ρυθµίσεων υπέρ των γυναικών.

Για την προστασία του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων

Προστασία του περιβάλλοντος και ποιότητα ζωής για όλους.

Όχι στα σχέδια για πυρηνική ενέργεια. Όχι στη χρήση λιθάνθρακα.

Υπεράσπιση - διεύρυνση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και των δασικών εκτάσεων. Όχι στα νέα χωροταξικά σχέδια. Όχι στις αλλαγές χρήσης γης προς όφελος των επιχειρηµατικών σχεδιασµών.

10. Εµείς που συνδιοργανώνουµε αυτή την εκδήλωση συναντηθήκαµε µέσα στους µεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις µεγάλες απεργίες µέχρι το Δεκέµβρη της εξέγερσης. Ξέρουµε ότι η δύναµη βρίσκεται στα κινήµατα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισµό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσµο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Δίνουµε καθηµερινά τη µάχη για να είναι οι αγώνες µαχητικοί και νικηφόροι, για να µην πληρώσουν οι εργαζόµενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική. Θέλουµε να βαδίσουµε ενωτικά µέσα στα µεγάλα µέτωπα της περιόδου

Στους αγώνες ενάντια στα κλεισίµατα και τις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για αυξήσεις στους µισθούς και προσλήψεις.

Στην προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήµατος σε ρήξη µε τον υποταγµένο συνδικαλισµό που σήµερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔ 1. Θέλουµε οι αγώνες και τα σωµατεία να είναι στα χέρια των ίδιων των εργαζοµένων και όχι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας,

Παλεύουµε για τον αγωνιστικό συντονισµό των ίδιων των συνδικάτων και για τη δηµιουργία νέων σωµατείων εκεί που δεν υπάρχουν. Θέλουµε αγώνες αποφασιστικούς, διαρκείς και νικηφόρους ενάντια στη λιτότητα, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, το σύγχρονο δουλεµπόριο.

Στην πάλη για ένα µαχητικό κίνηµα της νεολαίας που παίρνοντας το νήµα από τους αγώνες των προηγούµενων χρόνων και την εξέγερση του Δεκέµβρη να οδηγήσει στην οριστική ανατροπή των εκπαιδευτικών «µεταρρυθµίσεων».

Στην κλιµάκωση των αντιιµπεριαλιστικών κινητοποιήσεων, στην αλληλεγγύη στα κινήµατα που αντιστέκονται, στο συντονισµό µε το διεθνές αντιπολεµικό κίνηµα. Για να σταµατήσει η εµπλοκή της Ελλάδας στις ιµπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ, του ΝΑ ΤΟ και της ΕΕ. Για να στηρίξουµε την παλαιστινιακή αντίσταση και να αποµονώσουµε το κράτος του Ισραήλ.

Στην πάλη ενάντια στο ρατσισµό, την ξενοφοβία και όλες τις µορφές διακρίσεων. Για να βάλουµε φρένο στις ρατσιστικές επιθέσεις της κυβέρνησης σε συνεργασία µε το ΛΑΟΣ και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Για πλήρη δικαιώµατα στους µετανάστες και τους πρόσφυγες ενάντια στο Σύµφωνο Παυλόπουλου-Σαρκοζί-ΕΕ.

Στον αγώνα για τα σύγχρονα δηµοκρατικά δικαιώµατα απέναντι στην αντεπίθεση του κρατικού αυταρχισµού και την τάση περιορισµού του δικαιώµατος στη συλλογική δράση.

Στην πάλη για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων.

Εµείς που πήραµε την πρωτοβουλία για τη συζήτηση στο Σπόρτινγκ δηλώνουµε ότι µας ενώνει η κοινή αναζήτηση για µια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούµαστε τη λογική της ήττας και του συµβιβασµού. Γι' αυτό και λέµε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήµατα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα.

Ως αποτέλεσµα όλων των παραπάνω εµείς που καταθέτουµε αυτό το

κείµενο κοινού προβληµατισµού, δυνάµεις και αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς:

-Προωθούµε ακόµα πιο αποφασιστικά την κοινή µας δράση στο πλευρό των εργαζόµενων και της νεολαίας στους αγώνες που έρχονται. Βαθαίνουµε τις σχέσεις ισοτιµίας, αµοιβαίου σεβασµού, ειλικρίνειας και συντροφικότητας ανάµεσά µας.

-Ενισχύουµε το συντονισµό µας σε πολιτικό επίπεδο και συγκροτούµε Πρωτοβουλία για την Ενότητα και την Κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σεβόµενοι την αυτοτέλεια κάθε οργάνωσης.

-Απευθύνουµε ανοιχτό κάλεσµα σε όλες τις δυνάµεις και τους

αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για να συµµετέχουν και να στηρίξουν ενεργά την κοινή µας προσπάθεια.

-Επιδιώκουµε την ενεργή συµµετοχή όλων των αγωνιστών

ενταγµένων και ανένταχτων σ' αυτή την προσπάθεια και γι' αυτό προχωρούµε στη διοργάνωση εκδηλώσεων - συζητήσεων και πρωτοβουλιών σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, καθώς και συντονιστική επιτροπή της Πρωτοβουλίας.

-Επιδιώκουµε την παρέµβασή µας στις εκλογικές µάχες, που θα

υπηρετεί και θα ενισχύει τους ταξικούς αγώνες της περιόδου αλλά και τη

συγκρότηση του ρεύµατος της επαναστατικής κι αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

http://www.nka.gr/downloads/koinokeimeno.pdf