ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

123 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ- ΠΑΡΕΛΘΟΝ – ΠΑΡΟΝ – ΜΕΛΛΟΝ

Η ΑΝΤικαπιταλιστική Αριστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) στις 30 ΑΠΡΙΛΗ στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ , στις 7.30 μμ διοργανώνει ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:
«Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του εργατικού κινήματος».


Έχουν περάσει 123 χρόνια από την ματωμένη Πρωτομαγιά του Σικάγου που το εργατικό κίνημα κέρδισε με αγώνες και θυσίες το 8ωρο , την ασφάλιση, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ύστερα από 123 χρόνια ηρωικού αγώνα των εργατών μέσα από τα συνδικάτα τους, το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα ξαναβρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι.

Εν μέσω μιας βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος , τα αφεντικά, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και η ΕΕ προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων ρίχνοντας τις ζημιές της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Μέσω αυτής της διαδικασίας πάγιες κατακτήσεις των εργαζομένων τίθεται υπο αμφισβήτηση.

Ειδικότερα στην περιοχή μας οι εργαζόμενοι στην Εγνατία ήρθαν αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις ενώ 15ώρη, 7ήμερη εργασία και θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα είναι το τίμημα για τους μη απολυμένους. Στη ΣΒΕΚΗ, στον Καρυπίδη και στον Άκμωνα οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες ενώ στους Δήμους στα Πανεπιστήμια και την εκπαίδευση η επισφαλής εργασία κυριαρχεί.

Συν τοις άλλοις, το περιστατικό της 3ης Απριλίου στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, όπου ο 28χρονος Αρβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, Κούρδος οικονομικός μετανάστης από το Βόρειο Ιράκ δέχτηκε δολοφονική επίθεση από τους λιμενικούς στην προσπάθειά του να αναζητήσει καλύτερες συνθήκες ζωής στην Ιταλία, έρχεται να δείξει με τον πιο έντονο τρόπο το δολοφονικό πρόσωπο ενός συστήματος σε κρίση.

Απέναντι σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Μια απάντηση που περνάει μέσα από μαζικούς, δυναμικούς, νικηφόρους κοινωνικούς αγώνες. Στην ανάγκη αυτή βρίσκουν σήμερα απέναντί τους μια πλήρως ξεπουλημένη και γραφειοκρατικοποιημένη ηγεσία του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Μια ηγεσία που αρνείται να ενώσει το σύνολο των εργαζόμενων. Μια ηγεσία- όπως αυτή της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ- που είναι αντίπαλος και όχι αρωγός των εργατικών αγώνων. Η απουσία από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας, στην εξέγερση του ΔΕΚΕΜΒΡΗ, την ώρα που αυτή δεχόταν τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, η αναστολή της διαδήλωσης στην πανεργατική απεργία στις 10/12/2008, η αποκήρυξη της διαδήλωσης των πρωτοβάθμιων σωματείων για την Κ. Κούνεβα, είναι μερικά δείγματα αυτού του κατήφορου το τελευταίο διάστημα, που ήρθαν να συμπληρώσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασιακής ειρήνης με το ΣΕΒ και τις προτάσεις στήριξης των τραπεζών. Ενώ τελευταία πράξη της συναινετικής αυτής τακτικής είναι η ακύρωση από την πλευρά της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ της διαδήλωσης της πρωτομαγιάς.

Ενώ την ίδια στιγμή οι απομονωμένοι , κομματικά ελεγχόμενοι αγώνες του ΠΑΜΕ δεν έχουν σα στόχο νικηφόρους εργατικούς αγώνες αλλά την κομματική συσπείρωση και στρατολόγηση μελών. Εξυπηρετεί μια ηττοπαθή λογική όπου οι αγώνες σήμερα δε μπορούν να νικάνε. Γι αυτό το λόγο και δε συμμετέχει και πολλές φορές καταγγέλλει κινητοποιήσεις εργαζομένων. Είναι ένας δρόμος αδιέξοδος και διασπαστικός, όπως φάνηκε και στην περιοχή μας με την υπόθεση του «Καρυπίδη». από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν προσπαθεί να μας πείσεις για την αγωνιστικότητά του εξακολουθεί να παραμένει προσκολλημένος στο όραμα της Ε.Ε. ενώ η συμμετοχή του στα σωματεία των εργαζομένων παραμένει ανύπαρκτη και όπου αυτή υπάρχει συνεργάζεται με τις καθεστωτικές δυνάμεις μποϋκοτάροντας τη δυνατότητα των εργαζομένων για κινητοποιήσεις. Παράλληλα τους αγώνες τους βλέπει περισσότερο σα μια ευκαιρία τηλεοπτικής προβολής και αύξησης των εκλογικών ποσοστών του.

Και όμως οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δεν παραδίνονται και αγωνίζονται δίνοντας ελπιδοφόρο μήνυμα αγώνα, αντίστασης και εργατικής πάλης. Τι να πρωτοθυμηθούμε: Οι μεγάλοι αγώνες στην Παιδεία τα τελευταία χρόνια υπέρ της δημόσιας εκπαίδευσης και της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών, ο συνεχιζόμενος αγώνας των εργαζομένων στην Υγεία που πέτυχαν αυξήσεις και δέσμευση για μαζικές προσλήψεις, οι μεγάλες κινητοποιήσεις στα λιμάνια, την Ολυμπιακή και τη ΔΕΗ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, οι αγώνες των ΟΤΑ, ο ανυποχώρητος αγώνας των εργαζομένων στον Λαναρά απέναντι στο κλείσιμο του εργοστασίου, έδειξαν ότι μπορούν να αναπτυχθούν μαζικοί αγώνες, που να υπερβαίνουν στην πράξη την αδράνεια της γραφειοκρατίας.

Ο συντονισμός πολλών δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων στην αλληλεγγύη στην Κ. Κούνεβα και στην πάλη κατά του δουλεμπορίου δείχνει ότι μπορεί σήμερα να υπάρχει πραγματική αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων και μαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο οριζόντιος συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και για συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.

Κατά συνέπεια απαιτείται έλεγχος των αγώνων από τη βάση των εργαζομένων, σωματεία που δεν αποκλείουν κανένα εργαζόμενο, σωματεία στα χέρια των εργαζόμενων. Ίδρυση νέων σωματείων σε χώρους χωρίς συνδικαλιστική έκφραση. Ενιαία συνδικαλιστική έκφραση όλων των εργαζομένων. Ένταξη των ελαστικών εργαζομένων (συμβασιούχοι, stage, ενοικιαζόμενοι) στα σωματεία κάθε κλάδου. Οι απολυμένοι να παραμένουν μέλη των σωματείων.

Προς αυτή την κατεύθυνση παλεύουμε σαν ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α παρεμβαίνοντας σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα της περιόδου. Η μάχη για τις απολύσεις, η μάχη ενάντια στο πάγωμα των μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ασφαλιστικό, η παιδεία, ο αυταρχισμός και η βία απέναντι στους μετανάστες, οι μάχες για τα ΧΥΤΑ, τους ελεύθερους χώρους και την περιστολή των κοινωνικών και δημοκρατικών ελευθεριών αποτελούν μέτωπα που οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα πρέπει να δώσουν δυναμικούς και ανυποχώρητους αγώνες.



Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή, η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., συγκροτήθηκε στις 22 Μάρτη από δυνάμεις και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας. Στη συγκρότησή της συνέβαλαν οι πολιτικές οργανώσεις ΑΚΟΣ - ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ – ΟΚΔΕ – ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – ΣΕΚ που συμμετέχουν και στα μετωπικά σχήματα ΜΕ.Ρ.Α. και ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α, η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, αλλά και εκατοντάδες ανένταχτοι αγωνιστές. Ξεκίνησε με τη μεγάλη συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ στις 31 Γενάρη και γεννήθηκε μέσα από δεκάδες συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα, αμέσως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και είναι ανοιχτή σε κάθε συλλογικότητα, αγωνιστή και αγωνίστρια που μοιράζεται αυτές τις αγωνίες και αναζητήσεις. Στηρίζεται στην ενότητα δυνάμεων και αγωνιστών που πρωτοστάτησαν στις μεγάλες μάχες της προηγούμενης περιόδου: την κορύφωση της εξέγερσης του Δεκέμβρη, στις απεργίες για το ασφαλιστικό, στη μεγάλη απεργία διαρκείας των δασκάλων, στις φοιτητικές καταλήψεις, στην πάλη ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος, στις αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων, στον αγώνα για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Επιδιώκουμε να παρέμβουμε σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου και θα συμμετέχουμε στις ερχόμενες ευρωεκλογές, ζητώντας τη στήριξη όλων εκείνων που σήμερα αναζητούν δρόμους αντίστασης, ρήξης και ανατροπής.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ