Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

ΚΤΙΖΟΥΝ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ



Πως αλήθεια μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την ενέργεια των ομοσπονδιών των ΚΤΕΛ να κόψει την δωρεάν μετακίνηση στα αστικά και το μειωμένο εισιτήριο στα υπεραστικά εν μέσω θέρους στα άτομα με αναπηρίες; Χρησιμοποιώντας τα ως πίεση προς το υπουργείο Υγείας που αρνείται να υπογράψει μια νέα σύμβαση με τις ομοσπονδίες των ΚΤΕΛ για την επιχορήγηση των μειωμένων εισιτηρίων κατά το 2008; Από τα αναπηρικά εισιτήρια θα βγάλουν τα σπασμένα της αύξησης των καύσιμων;

Μα θα μας πείτε τα ΚΤΕΛ είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις με στόχο το κέρδος και θα έχετε και δίκαιο. Μόνο που αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη ότι σε τελευταία ανάλυση αγορά και κοινωνικές ανάγκες δεν συμβιβάζονται. Και πως οι μαζικές συγκοινωνίες πρέπει να μετατραπούν σε υπερσύγχρονες δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες στην εξυπηρέτηση όλου του εργαζόμενου λαού. Αλήθεια πόσο προσβάσιμα είναι τα σημερινά ιδιωτικά αστικά και υπεραστικά στα άτομα με αναπηρίες; Νομίζουμε από ελάχιστα έως καθόλου.

Και τι μπορεί να πει κανείς για αυτό το υπουργείο, για αυτή την κυβέρνηση, που κάνει οικονομία από τα αναπηρικά εισιτήρια; Από εκεί αρχίζει να κλείνει τις τρύπες του προϋπολογισμού;; Και όχι από τις πολύμορφες επιχορηγήσεις σε κολλητούς της και το κεφάλαιο; Κεφάλαιο με την μεγαλύτερη κερδοφορία στην Ευρώπη. Μήπως και αυτό θα πρέπει με την σειρά του να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ξεπεραστεί η κρίση που η δική του απληστία δημιουργεί.

Αλήθεια πόσο λαϊκισμός είναι πει κάνεις να πληρώνονται οι υπουργοί, οι διευθυντάδες , οι τεχνοκράτες με το μέσο εργατικό μισθό που και αυτός με την σειρά του θα πρέπει να πολλαπλασιαστεί για να ικανοποιεί πλήρως τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων;

Πόσο πιο φτηνή κυβέρνηση τότε θα είχαμε και πόσα λεφτά θα κέρδιζε ο προϋπολογισμός. Χρήματα που δεν θα γινόταν δώρα στο κεφάλαιο- όπως λένε οι νεοφιλελεύθεροι- αλλά θα ικανοποιούσαν τις κοινωνικές ανάγκες -όχι μόνο των ατόμων με αναπηρία ή των άλλων ειδικών κοινωνικών κατηγόριων- αλλά του συνόλου των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.

Αλήθεια που πήγε η περίφημη και πολυδιαφημιζόμενη κοινωνική ευαισθησία για άτομα με αναπηρία από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου;; Που πήγε η «δράση κατά της φτωχιάς» ή ακόμη χειρότερα το κοινωνικό κράτος. Τα έφαγε η «μαρμάγκα» της επίθεσης του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα!!!

Δεν ξέρουμε εάν το αίσχος, η ντροπή μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή την βάρβαρη και εγκληματική ενέργεια ενάντια στα άτομα με αναπηρίες που σχεδόν υποκριτικά ονομάζονται άτομα με ειδικές ανάγκες ή ακόμη χειρότερα με ειδικές δεξιότητες.

Μια κοινωνική κατηγορία που πρώτη γίνεται στόχος κοινωνικών διακρίσεων, κοινωνικού αποκλεισμού, κοινωνικού ρατσισμού. Μια κατηγόρια με αυξημένο το ποσοστό της ανεργίας , στην συντριπτική τους πλειοψηφία στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού.

Δυστυχώς όμως αυτή η ενέργεια είναι μια ακόμη κορυφαία ένδειξη της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ζούμε και κτυπάει πρώτιστα τις αδύνατες κοινωνικές ομάδες. Αλλά ακόμη χειρότερα είναι μια ένδειξη της πολιτικής, πολιτισμικής, ηθικής κρίσης του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος που φτιάχνει καιάδες για αυτούς που δεν αντέχουν μια κοινωνία έντονου ανταγωνισμού. Μια κοινωνία που ο διπλανός μας είναι ο «λύκος» που ετοιμάζεται να μας «κατασπαράξει». Διαλύοντας τις κοινωνικές σχέσεις, τον κοινωνικό ιστό, διασπώντας τους εργαζόμενους για να μην ενωθούν και διεκδικήσουν τις σύγχρονες και πολύμορφες κοινωνικές τους ανάγκες και δικαιώματα.

Θεωρούμε πως η κατάργηση των αναπηρικών εισιτηρίων είναι ένα ακραίο, κυνικό και εκβιαστικό μέτρο που σύντομα ευχόμαστε να παρθεί πίσω κάτω από την λαϊκή κατακραυγή. Και πως εάν σύντομα δεν παρθεί πίσω τότε πλέον είναι απόδειξη ακραίων κοινωνικών συνθηκών που θα πρέπει άμεσα να αφυπνίσει τους εργαζόμενους για να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.

Το γεγονός σε κάθε περίπτωση όμως παραμένει, μπροστά στο κέρδος τίποτε δεν είναι ιερό. Κάθε ανθρώπινο δικαίωμα είναι μια σχετική έννοια μπροστά στην απολυτότητα και ιερότητα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η υπεράσπιση αλλά και η διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία δεν μπορεί να μείνει στα χέρια των αδύνατων και χειραγωγημένων αναπηρικών οργανώσεων τους αλλά να γίνει τμήμα ενός νέου εργατικού κινήματος.

Ενός νέου εργατικού κινήματος που θα διεκδικεί όλη την πίτα του πραγματικού κοινωνικού πλούτου που παράγουν με πολύμορφο τρόπο οι άμεσοι και έμμεσοι παραγωγοί του. Και τα άτομα με αναπηρίες - είτε εργάζονται , είτε όχι- είναι τμήμα των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Πλούτου υλικού και αϋλου, πλούτου άμεσου, έμμεσου και συναισθηματικού.

Να γίνει εργαλείο άμεσης δράσης των ίδιων των ατόμων με αναπηρία που με αυτό τον τρόπο θα σπάσουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, ρατσισμό και περιθωριοποίηση που τους επιβάλει ο σύγχρονος βάρβαρος καπιταλισμός. Βγαίνοντας στο δρόμο μαζί με τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό. Γιατί αυτός ο κόσμος τους ανήκει, γιατί αυτός ο κόσμος μας ανήκει!!!!

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια: