ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

• Εργατική, αριστερή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη πολιτική.
• Αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο.
• Νέο εργατικό κίνημα - Συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων!

ΜΕ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

• Να αποκρούσουμε τους σχεδιασμούς Κεφαλαίου – Κυβερνήσεων – Ευρωπαϊκής Ένωσης για κοινωνικό, εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα.
• Να υπερασπιστούμε τα εργατικά δικαιώματα και ανάγκες για δημόσια, καθολική ασφάλιση για όλους.
• Να προωθήσουμε συντονισμένους αγώνες μέχρι τη νίκη.

Εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι,

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά σε νέες αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις», συνεπής με τις προεκλογικές της εξαγγελίες.

Αυξάνει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης. Συνεχίζει τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο. Προετοιμάζει αύξηση του Φ.Π.Α. κατά 2 μονάδες. Προχωρά σε αυξήσεις εισιτηρίων, τιμολογίων ΔΕΚΟ, κ.α. Πιστά εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη ακόμα πιο φτηνή και ελαστική εργασία.

Ανακατανέμει με ακόμη πιο ταξικό τρόπο τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού. Αυξάνει τα έσοδα από έμμεσους φόρους, μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες.

Αναγγέλλει νέα περίοδο ασφυκτικής λιτότητας και ανεργίας, ανατροπές στο ασφαλιστικό και νέα λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων.

Παράλληλα, θωρακίζει το πολιτικό σύστημα με προετοιμασία νέου εκλογικού νόμου, με τον Καποδίστρια 2, με γενίκευση των παρακολουθήσεων.

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΑΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ!

Όλο το κύκλωμα, κράτους – αστικών κομμάτων – κεφαλαίου – τραπεζών – χρηματιστηρίου – ΜΜΕ, είναι επιστρατευμένο στην υπόθεση «ασφαλιστικό». Επιδιώκουν μια νέα ποιοτική βουτιά στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την περικοπή κάθε κρατικής δαπάνης, που δεν έχει άμεση παραγωγική απόδοση (κοινωνική ασφάλιση, υγεία, πρόνοια, πολιτισμός, περιβάλλον κ.α.).

Αφού οι μισθοί έχουν φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης, θέλουν να ενισχύσουν τους εργοδότες μειώνοντας τις υποχρεώσεις τους για την ασφάλιση και περιορίζοντας περισσότερο τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ο αστικός συνασπισμός εξουσίας σε απόλυτη διασύνδεση με τους υπερεθνικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας. Με τους ίδιους στόχους προωθούν συντονισμένα στις ευρωπαϊκές χώρες επιδείνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προκαλώντας πλήθος απεργιών σε Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία.

Γνωρίζουν ότι και εδώ η πορεία για την ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες από τις μαζικές αντιδράσεις γι’ αυτό και έχουν σχεδιασμένη τακτική.

• Προετοιμάζουν ιδεολογικά το έδαφος. Επιστρατεύονται συστάσεις ευρωπαίων επιτρόπων, κραυγές αγωνίας από ειδικούς, πληρωμένες μελέτες ινστιτούτων και επιτροπών «σοφών» να μιλούν για «κρίση του ασφαλιστικού».
• Οικοδομούν συμμαχίες. Η ομοψυχία του αστικού συνασπισμού εξουσίας αποκαλύπτεται όχι μόνο με τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά κα με το πλήθος των κοινών σημείων στις σημερινές προτάσεις τους για το ασφαλιστικό. Παράλληλα, αναζητούν εκπροσώπους των εργαζομένων ως «κοινωνικούς εταίρους» με «υπευθυνότητα» και κατανόηση στις «ανησυχίες» τους, ώστε με «διάλογο και συναίνεση» να προχωρήσουν τις ταξικές αποφάσεις τους. Πρόθυμοι εδώ ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που παίζουν κρυφτούλι, όπως και το ΠΑΣΟΚ, στο στημένο διάλογο.
• Επιχειρούν διάσπαση των εργαζομένων. έχοντας και την εμπειρία της αποτυχίας Γιαννίτση, θα φροντίσουν με δοκιμασμένες μεθόδους, του σαλαμιού ανά κατηγορίες, ανά κλάδο και ανά έτος πρόσληψης και την κλιμακωτή, σταδιακή «εξομοίωση», να φέρουν συνολική επιδείνωση. Στο όνομα της άρσης των ανισοτήτων και της ενοποίησης των ταμείων, να δώσουν νέα πλήγματα, σε νέους και παλιούς, εργαζόμενους ειδικών ταμείων και ΙΚΑ. Ο Αλογοσκούφης δήλωσε κατά την έναρξη του «διαλόγου» στη Βουλή ότι «η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει το σύνολο της μεταρρύθμισης, τώρα θα μπουν οι βάσεις και θα συνεχίσουν οι επόμενες κυβερνήσεις».
• Χρυσώνουν το χάπι. Με εξαγγελίες για νέου τύπου ΕΚΑΣ, που βαφτίζουν «εθνική σύνταξη», θέλοντας να θολώσουν τα νερά για την επιχείρηση περικοπής των αναπηρικών συντάξεων, του δικαιώματος θεμελίωσης κατώτερης σύνταξης, των χαμηλότερων ορίων σε βαρέα και ανθυγιεινά και σε μητέρες ανηλίκων, κ.α.

ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ας δούμε τα κοινωνικά ελλείμματα.

• 1 στους 4 εργαζόμενους δουλεύει ανασφάλιστος (μαύρη εργασία για περίπου 1.000.000 άτομα).
• 2 στους 3 συνταξιούχους ζουν με σύνταξη κάτω των 600€ το μήνα και μόνο το 14% με πάνω από 1.000€.
• 64.000 προσλήψεις «νόμιμα» ανασφάλιστων συνταξιοδοτικά έγιναν μόνο από το 2006 μέχρι σήμερα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με πρόσχημα της κατάρτισης (προγράμματα stage).
• Τα όρια ηλικίας έχουν δραματικά επιδεινωθεί, φτάνοντας ακόμα και τα 65 χρόνια (προαιρετικά τα 67).
• Τα απαραίτητα χρόνια για συνταξιοδότηση έχουν ανέβει με τους νόμους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μέχρι και κατά 10 χρόνια για τις μητέρες ανηλίκων και κατά 7 για τους υπόλοιπους εργαζομένους, φτάνοντας και τα 37.
• Οι εργαζόμενοι δίνουν, άμεσα ως εργατική εισφορά και έμμεσα ως εργοδοτική εισφορά για κύρια και επικουρική σύνταξη, ποσά που ξεκινούν από το 26% του μισθού τους, φτάνουν το 50% και για βαρέα το 84%.

Οι μεγάλες σημερινές δυνατότητες της ανθρώπινης εργασίας οδηγός των αιτημάτων μας.

Για μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση των μισθών, μεγαλύτερες συντάξεις με αξιοποίηση προς όφελος του εργαζομένου των κατακτήσεων της ανθρώπινης εργασίας.

Για εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχιας, της πείνας, των ασθενειών με άλλο κοινωνικό σύστημα που θα καταργεί την ιδιοκτησία και την εξουσία του κεφαλαίου, που θα αξιοποιεί προς όφελος του ανθρώπου την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και την ανάπτυξη των τεχνολογιών και της επιστήμης.

Για την ύπαρξη ενός συστήματος κοινωνικής προστασίας που θα παρέχει σε όλους τα απαραίτητα μέσα και πρόσβαση σε δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλιση.

Κράτος και αστικές κυβερνήσεις οι υπεύθυνοι για τα όποια ελλείμματα των ταμείων.

• Έκλεψαν 60 δισ. ευρώ ή κατ’ άλλους 75 από τα αποθεματικά των ταμείων με την υποχρεωτική άτοκη κατάθεση τους, την περίοδο 1950-1982. Τα χρήματα κατευθυνόταν με «αναπτυξιακούς» νόμους σε ενισχύσεις του κεφαλαίου, ενώ τα ταμεία όταν χρειαζόταν χρήμα δανειζόταν με επιτόκιο 32%.
• Έφαγαν περίπου 3,5 δισ. ευρώ με την κατευθυνόμενη είσοδο των αποθεματικών στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2002 (ν.1902/90-ΝΔ για 20% επένδυση σε μετοχές και επί Σημίτη για 23%).
• Δημιούργησαν ζημιές 300 εκ. € στα ταμεία από την αγορά δομημένων ομολόγων από την οποία οι μεσάζοντες αποκόμισαν προμήθειες περί τα 50 εκ €.

Η εργοδοσία ληστεύει παράνομα ή «νόμιμα» τις εργατικές εισφορές και την εργασία μας.

· Εισφοροδιαφεύγει με την αδήλωτη (μαύρη) εργασία που πλήττει, κυρίως νέους, μετανάστες, γυναίκες και με την απόκρυψη του πραγματικού μισθού και χρόνου απασχόλησης των εργαζομένων. υπολογίζεται ότι τα ταμεία χάνουν 4 δισ. € (το ΙΚΑ 2 δισ.) το χρόνο από αυτές τις εισφορές.

· Κάνει εισφοροκλοπή με την παρακράτηση και μη απόδοση ακόμα των παρακρατημένων εργατικών εισφορών.

· Κερδοσκοπεί με την εκμετάλλευση των ασφαλιστικών εισφορών από τις τράπεζες με την καθυστέρηση απόδοσης τους στους λογαριασμούς των ταμείων.

Το αστικό κράτος είναι ο πρώτος παραβάτης, που δεν συμμορφώνεται ούτε στους δικούς του νόμους, όταν αφορούν εργατική προστασία.

• Δεν αποδίδει στα ταμεία έγκαιρα και συνολικά το ποσοστό συμμετοχής του κράτους στην 3μερή χρηματοδότηση, που καθιέρωσαν με το νόμο 2084/92. Τότε μειώθηκαν οι εργοδοτικές εισφορές για τους προσληφθέντες μετά το 1993 και ανέλαβε το κράτος να δίνει ένα ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς να παρόλα αυτά να συμπληρώνεται αθροιστικά το προηγούμενο ύψος της εργοδοτικής εισφοράς.
• Το ίδιο το δημόσιο ως εργοδότης χρωστά 5,7 δισ. εισφορές στα ταμεία.
• Δεν δίνει στο ΙΚΑ το 1% του ΑΕΠ, που θεσμοθέτησε ο νόμος 3029/02. Στο νέο προϋπολογισμό προβλέπονται από τα 2,24 δισ., μόνο τα 1,9 δισ. €. Συνολικά τα χρωστούμενα των τελευταίων τεσσάρων ετών εκτιμώνται από την ίδια την κυβέρνηση σε 1,45 δισ. €.

Η πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο ασφαλιστικό είναι προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων.

· Νόμοι 1902/90(ΝΔ), 2084/92(ΝΔ), 3029/02(ΠΑΣΟΚ), 3371/05(ΝΔ) που μείωσαν εργοδοτικές εισφορές, απάλλαξαν εργοδότες από ασφαλιστικές υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει σε συλλογικές συμβάσεις για κάλυψη ελλειμμάτων των ειδικών ταμείων, επιδείνωσαν τα δικαιώματα των νέων, διαχώρισαν τους εργαζόμενους, μείωσαν το ύψος των συντάξεων και αύξησαν όρια ηλικίας.

· Επανειλημμένες χαριστικές ρυθμίσεις για τις καθυστερούμενες οφειλές των εργοδοτών προς το ΙΚΑ. Οι 3 την περίοδο 2005 – 2007, αντί να μειώσουν τις οφειλές των 1,5 δισ. ευρώ, τις αύξησαν σε 3,8 δισ.

· Ατιμωρησία των εργοδοτών για τις παραβιάσεις των ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους.

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΘΡΑ

• Μιλούν για γήρανση του πληθυσμού που επιβαρύνει τα ταμεία λόγω μεγαλύτερης διάρκειας ζωής μετά τη σύνταξη. Ζητούν να δείξουν οι μεγαλύτεροι αλληλεγγύη γενεών, αποδεχόμενοι και άλλες περικοπές. Υποκρισία!!! Ξέρουν ότι η κατά 35% αύξηση της παραγωγικότητας μόνο την περίοδο 2000 – 2005 είναι υπέρτερη των «άσχημων δημογραφικών τάσεων» και μπορεί να κάνει εφικτή τη μείωση των ωρών εργασίας και των ορίων συνταξιοδότησης. Ξέρουν, επίσης, ότι οι ασφαλιστικές εισφορές που δίνουν οι εργαζόμενοι στη διάρκεια του εργασιακού βίου τους επαρκούν με το παραπάνω για να παρέχουν ικανοποιητικό ύψος σύνταξης για μεγάλη διάρκεια. Αυτές δημιούργησαν την περιουσία και τα αποθεματικά των ταμείων από τις πρώτες δεκαετίες της ίδρυσής τους, που δεν υπήρχαν συνταξιούχοι. Αυτή η περιουσία και τα αποθεματικά είναι στο στόχαστρο κερδοσκοπίας κράτους και κεφαλαίου, που ευθύνονται για τα όποια ελλείμματα και δημιουργούν τα όποια τεχνητά προβλήματα «βιωσιμότητας».
• Μιλούν για δημογραφικό πρόβλημα, που φέρνει δυσμενή αναλογία εν ενεργεία με συνταξιούχους και ότι δεν υπάρχουν αρκετοί νέοι ασφαλισμένοι να δώσουν ανάσα στο σύστημα. Οι ίδιοι, όμως, διατηρούν πάνω από 500.000 άνεργους στην Ελλάδα, ενώ αυξάνουν τις ώρες εργασίας των εργαζομένων, καθιερώνουν τη μερική απασχόληση για 370.000, την προσωρινή απασχόληση τουλάχιστον για άλλες 150.000 εργαζόμενους, την ανασφάλιστη εργασία για τους 64.000, εκτός από τις ευθύνες για τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία 1.000.000 εργαζομένων.
• Μιλούν για επιβάρυνση του ασφαλιστικού από τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Ποιες όμως είναι αυτές; Αποκάλυψαν ότι αναφέρονται στους εργαζόμενους σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, στις μητέρες με ανήλικα παιδιά και στους ανάπηρους, που έχουν ιδιαίτερα χαμηλές συντάξεις. Η κοινωνική αναλγησία των χρυσοκάνθαρων της εξουσίας θέλει να επιβάλουν τους νόμους της αγοράς στο ασφαλιστικό καταργώντας και τις ελάχιστες αρχές αλληλεγγύης του. Μετά τα ρετιρέ τώρα μιλούν για ειδικά καθεστώτα για να συνεχίσουν τις περικοπές. Που πλήττουν και τα χαμηλότερα στρώματα και τους νέους.
• Μιλούν για άρση ανισοτήτων που, όμως, το ίδιο το σύστημα μεθόδευσε με διαφορετικά όρια ανά κλάδο, ανά έτος πρόσληψης, ανά κατηγορία με ένα δαιδαλώδες νομικό καθεστώς για να πετύχουν διάσπαση και κατακερματισμό των εργαζομένων. Τώρα την επικαλούνται για να προχωρήσουν σε ενοποιήσεις ταμείων όχι για εξίσωση με τα καλύτερα δεδομένα αλλά με επιδείνωση για όλους.

Οι πραγματικές επιδιώξεις τους.

· Περιορισμός στο ελάχιστο του εργατικού «μη μισθολογικού κόστους», δηλαδή με απαλλαγή – μείωση των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές.

· Μείωση της κρατικής ευθύνης και συμμετοχής στην ασφάλιση.

· Διοχέτευση των χρημάτων για την ασφαλιστική προστασία στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στο νέο πεδίο κερδοφορίας, την «ασφαλιστική βιομηχανία».

· Άρση των οποίων περιορισμών στις τοποθετήσεις των αποθεματικών ώστε να «επενδυθούν», ουσιαστικά να ληστευτούν.

· Νέα μέτρα εισφοροαπαλλαγών, εισφοροδιαφυγών και χαριστικών ρυθμίσεων στο κεφάλαιο.

· Επέκταση της ανασφάλιστης εργασίας.

· Μείωση των συντάξεων και αύξηση των εργατικών εισφορών και της συμμετοχής του ασφαλισμένου στις υγειονομικές δαπάνες.

· Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης («ενεργός γήρανση») και του εργάσιμου χρόνου με «κίνητρα παραμονής».

· Περιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών και των ευνοϊκότερων παροχών σε μητέρες ανηλίκων και κλάδους.

· Ενοποίηση των ταμείων για ισοπέδωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω.

Με άλλα λόγια θέλουν να περάσουν σε άλλο μοντέλο ασφάλισης. Με συνδυασμό και αλληλεξυπηρέτηση των μέτρων έντασης της εκμετάλλευσης στο 3πτυχο «μισθός, εργασιακή σχέση, ασφάλιση», με φτηνή, εντατικοποιημένη, πολύωρη εργασία, ημιαπασχόληση, ελαστικές, προσωρινές σχέσεις, «ελαστασφάλεια». Από τις συλλογικές ρυθμίσεις της ασφάλισης στην αγορά ασφάλισης, στην ιδιωτικοποίηση, στην πλήρη λειτουργία της ανταποδοτικότητας. Στο σύστημα των 3 πυλώνων, μια χαμηλή σύνταξη από το δημόσιο σύστημα, μια συμπληρωματική από τον κλάδο («επαγγελματικά ταμεία») και μια ιδιωτική από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Η ασφάλιση από κρατική-κοινωνική υποχρέωση και δικαίωμα του πολίτη, μετατρέπεται σε ατομική υποχρέωση και ευθύνη του εργαζομένου. «Θες ασφάλιση, φρόντισέ το», είναι το σύνθημα του νέου μοντέλου, στο οποίο «ό,τι πληρώνεις, θα παίρνεις».

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!

Η ασφάλιση, η υγεία, η παιδεία είναι αναφαίρετα κοινωνικά δικαιώματα, που πρέπει να παρέχονται καθολικά και δωρεάν σε οποιεσδήποτε συνθήκες.

Η πλήρης ικανοποίηση αυτών των αναγκών και για όλους τους ανθρώπους είναι φανερό ότι απαιτεί άλλες κοινωνικές δομές, που έχουν κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και αντιτίθεται με τους νόμους της αγοράς και του κέδρους και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας.

Απαιτεί την κοινωνία της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Κοινωνία που θα μπορεί και θα οφείλει να του εξασφαλίζει επαρκείς πόρους για τη διαβίωση τού καθένα σύμφωνα με τις τότε σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες και με ισότιμο τρόπο για όλους, ακόμα και όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνεισφέρει, να παράγει ό ίδιος, δηλαδή πριν την ενηλικίωσή του, ή όταν δεν είναι ικανός για εργασία λόγω ασθένειας, ατυχήματος, είτε μετά λόγω γήρατος δεν μπορεί να συμμετέχει στην παραγωγή του συλλογικού προϊόντος.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Με την εμφάνιση του καπιταλισμού συγκροτείται η εργατική τάξη και καθιερώνεται ο μισθός ως μέσο για την πληρωμή της εργατικής δύναμης. Από την ανάγκη της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης προκύπτει και η ανάγκη για ασφαλιστική προστασία.

Δημιουργο0ύνται στις αρχές του 20^ου αιώνα τα πρώτα ταμεία αλληλεγγύης από τους ίδιους τους εργάτες και τις σωματειακές τους συλλογικότητες. Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη αγώνων οι εργάτες καταφέρνουν να αποσπάσουν συνεισφορά των εργοδοτών σε αυτά τα ταμεία και σε αυτά που δημιουργήθηκαν με διάφορες μορφές και τρόπους αργότερα. Καθιερώθηκε έτσι ο λεγόμενος έμμεσος μισθός, πλάι στον άμεσο, που λάμβανε απευθείας ο ίδιος ο εργάτης. Το κεφάλαιο τον μετρά σαν εργατικό μη μισθολογικό κόστος. Και στην ταξική πάλη, όπως στόχος του κεφαλαίου είναι διαρκώς να μειώνει την τιμή που αγοράζει την εργατική δύναμη, έτσι στόχος του είναι συνεχώς η μείωση των εξόδων της εργοδοσίας για την ασφάλιση με νόμους, μέτρα, ρυθμίσεις και με κάθε άλλο τρόπο.

Την μεταπολεμική περίοδο, κάτω από την επίδραση των αγώνων και των κατακτήσεων του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος σε ανατολή και δύση και τις δυνατότητες της φάσης του καπιταλιστικού συστήματος, δρομολογήθηκε και λειτούργησε στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, ένα κατ’ επίφαση κοινωνικό κράτος ή κράτος πρόνοιας, όπως το ονόμασαν. Διευρύνθηκαν οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης, επεκτάθηκε ο τομέας της δημόσιας περίθαλψης, καθιερώθηκαν άδειες ανάπαυσης, τοκετού, επιδόματα ανεργίας κ.α.. Ταυτόχρονα, όμως, με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μεγάλωνε και το χάσμα των παρερχομένων υπηρεσιών με τις πραγματικές ανάγκες, την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής.

Στο καπιταλιστικό σύστημα η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών της ασφάλισης, της παιδείας, της προστασίας της υγείας αποτελεί αντικείμενο ταξικής πάλης.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ: ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ

Στη σημερινή περίοδο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που τα περιθώρια κέρδους στενεύουν, επιδιώκουν να ρίξουν όσο γίνεται πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης και προσπαθούν, επίσης, όχι μόνο να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή την εργοδοτική συμμετοχή στην ασφάλιση, αλλά και να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στα συσσωρευμένα κεφάλαια των ασφαλιστικών φορέων. Επίσης να ανοίξουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας μέσα από την πώληση ιδιωτικών προγραμμάτων ασφάλισης. Ακόμα, να απαλλαγεί το κράτος από την υποχρέωση να εγγυάται την τήρηση των εργοδοτικών υποχρεώσεων για την ασφάλιση και την λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος. Αποδεικνύεται ότι οι όποιες επιμέρους κατακτήσεις των εργαζόμενων στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι κατώτερες των πραγματικών αναγκών και προσωρινές.

Το ταξικό εργατικό κίνημα έχει στόχο τη μείωση της εκμετάλλευσης και την οριστική κατάργηση της. Σε αυτά τα πλαίσια βρίσκεται και η πάλη για το δικαίωμα στην ασφάλιση και προστασία των εργαζόμενων, για όσο το δυνατό μεγαλύτερη δημόσια κοινωνική προστασία με την απόσπαση από το κεφάλαιο μέρους της κλεμμένης υπεραξίας. Το ενσωματωμένο σ.κ. αρνείται να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση και αντιμετωπίζει με διαχειριστικό τρόπο το ασφαλιστικό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΚΡΑΤΟΣ – ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ

Τα λεφτά των ταμείων είναι χρήματα των ίδιων των εργαζόμενων, οι εισφορές είναι κομμάτι του μισθού. Κεφάλαιο και κράτος αφού έφαγαν τα λεφτά των εισφορών μας, ζητούν τώρα να αποδεχτούμε θυσίες για να έρθουν καλύτερες μέρες, ενώ ετοιμάζουν χειρότερες.

Οι «καθώς πρέπει» επιχειρηματίες, οι στυλοβάτες της «ανάπτυξης» και του ανταγωνισμού, η κοινωνία της αγοράς καλλιεργούν ένα ασφυκτικό κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας και αφόρητης πίεσης στους εργαζομένους για να δεχτούν τις αντιδραστικές αλλαγές που ετοιμάζουν. Με τη νέα επέμβαση εξαπολύουν έναν ακόμα πιο αντιλαϊκό, γύρω αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, στο όνομα… της κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος.

Καθορίζουν από κοινού την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κερδοφορία των επιχειρήσεων με μείωση του εργατικού κόστους στη Λισσαβόνα (2000). Στη Στοκχόλμη (2001) βάζουν στόχο αύξησης της απασχόλησης στις ηλικίες 55-64. Στη Βαρκελώνη (2002) αποφασίζουν κατευθύνσεις για γρήγορη αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης με προώθηση της «ενεργούς γήρανσης» και κίνητρα παραμονής στην εργασία. Αυτός είναι ο καπιταλισμός της εποχής μας! Τα θέλουν όλα.

ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΡΑ!

Η αναμέτρηση του ασφαλιστικού είναι μάχη ζωής για όλη την εργατική τάξη. Η πλήρης αποδόμηση των συλλογικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων δημιουργεί εργαζόμενους πλήρως κατακερματισμένους και περισσότερο διασπασμένους, γεγονός που δυσκολεύει παραπάνω τη συλλογική τους οπτική, στάση και διεκδικητική δράση.

Παλιοί και νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, έλληνες και μετανάστες, εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, εργάτες και υπάλληλοι, χειρώνακτες και μη, εργαζόμενοι πλήρους ή μερικής απασχόλησης, άντρες και γυναίκες όλοι έχουμε κοινά συμφέροντα από ένα καθολικό, δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα με υψηλού επιπέδου ίδιες παροχές και δικαιώματα για όλους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Οι διαχωρισμοί αποβλέπουν στην διάσπαση και το στρίμωγμα όλων στην ανασφάλεια και στη φτηνή αγορά της εργατικής δύναμης.

Όλοι έχουμε συμφέρον να μην γίνει καμία περικοπή δικαιωμάτων στο όνομα της ενοποίησης των ταμείων, αλλά να υπάρξει αγώνας για ενοποίηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε ανώτερο επίπεδο.

Το εργατικό κίνημα απαιτεί:

• Να αποκρούσει τα μέτρα Μαγγίνα και να ανατρέψει τους σχεδιασμούς τους για το ασφαλιστικό.
• Να προβάλλει τα αιτήματα και τις ανάγκες για πλήρη, καθολική, δημόσια, κοινωνική ασφάλιση.
• Να ενώσει και να εκφράσει όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης.
• Να συντονίσει τους αγώνες των επιμέρους κλάδων και αντιστάσεων σε ένα ενιαίο ποτάμι.

ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Η ενσωματωμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν μπορεί να προστατεύσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αποδέχεται ως αναπόφευκτη τη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και παζαρεύει τους ρυθμούς και την ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Διασπά και κατακερματίζει τους εργαζόμενους με τις λογικές και την τακτική της. Δεν αντιστέκεται με συνέπεια και στην ουσία της κυβερνητικής πολιτικής (που αποτελεί άλλωστε ποιοτική συνέχεια της πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ), άρα δεν μπορεί και να την ανατρέψει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε υπεράσπιση των συμφερόντων μας από την απαράδεκτη πολιτική των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, του «δώστε πίσω κάποια από τα κλεμμένα και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε διάλογο για το ασφαλιστικό», δηλαδή παζάρια για περικοπές. Να υπερβούμε τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Η ΓΣΕΕ κάνει προτάσεις αποδεχόμενη το αναπτυξιακό μοντέλο στήριξης των επιχειρήσεων και όχι μείωσης των κερδών τους. Θεωρεί ότι οι εισφορές των εργοδοτών δεν πρέπει να αυξηθούν γιατί αυτό θα ήταν δήθεν αντιαναπτυξιακό μέτρο. Προτείνει «ταμείο ασφαλιστικής αλληλεγγύης» με χρηματοδότηση από «ποσοστό του προϊόντος της αποκρατικοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών», δηλαδή δέχεται τις ιδιωτικοποιήσεις εκλιπαρώντας για ιδιοποίηση του αντιτίμου. Για την επιστροφή των κλεμμένων προτείνει τον διακανονισμό καταβολής προηγούμενων οφειλών του κράτους (οι εργοδότες τίποτα;). Ζητά να «αξιοποιηθούν» τα αποθεματικά, αλλά με σωστό τρόπο (επενδύσεις). Ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης που μιλά για «εθνικό ταμείο κοινωνικής συνοχής» για αντιμετώπιση φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ συμπλέουν με την αντίληψη του κοινωνικού εταίρου, με αποδοχή της λογικής της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας και προστασίας τελικά των επιχειρήσεων και όχι των εργαζομένων, αποδέχονται τους αντιασφλιστικούς νόμους και αντιμετωπίζουν το νόμο Ρέππα ως κατάκτηση.

Να ξεπεράσουμε τις αναποτελεσματικές αντιδράσεις που πρεσβεύουν η διαχειριστική τακτική της Αυτόνομης Παρέμβασης και η παραταξικοκεντρική πολιτική του ΠΑΜΕ.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση κινείται σε διαχειριστική λογική. Ενώ, από τη μια μιλά για την επιστροφή των κλεμμένων και των χρεών του κράτους και των εργοδοτών, την κατάργηση των διακρίσεων σε παλιούς και νέους ασφαλισμένους καθώς και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, από την άλλη δεν αναζητά ανατροπή κατευθύνσεων της ΕΕ αλλά την εξίσωση με τον κοινοτικό μέσο όρο καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις για κοινοτικό κεκτημένο. Εντοπίζει μέρος της λύσης του προβλήματος στη «σωστή καθιέρωση της τριμερούς χρηματοδότησης» και στην κατάργηση όχι συνολικά των νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά των αντιασφαλιστικών διατάξεων τους, δηλαδή θεωρεί το πρόβλημα είναι σε επιμέρους σημεία και όχι στη συνολική αντεργατική τους κατεύθυνση. Ενώ, τα αιτήματα της κινούνται εντός των δυσμενέστερων ορίων που επιβλήθηκαν από τους νόμους Σιούφα – Ρέππα.

Το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να απαντήσει στην ανάγκη ενός ενωτικού πανεργατικού αγώνα, παρά τις διαφοροποιήσεις που έχει από την συνδικαλιστική και πολιτική γραμμή των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, διότι: Δεν έχει στόχο για αγωνιστική ταξική ενότητα, αλλά μονοσήμαντα την οικοδόμηση του δικού του πόλου και μάλιστα με τρόπο και διαδικασία, που να εξασφαλίζει την άμεση πολιτική και κομματική κεφαλαιοποίηση στη γραμμή κοινοβουλευτικής ενίσχυσης του ΚΚΕ. Δεν έχει γραμμή σχεδιασμού πραγματικού αγώνα ανά κλάδο και γενικά, αλλά αρκείται σε ένα ημερολόγιο συμβολικών κινητοποιήσεων, περίπου ίδιων κάθε χρόνο. Δεν πριμοδοτεί διαδικασίες βάσης. Προτιμά τη διαδικασία αποφάσεων από όργανα που ελέγχει ή στήνει κατά περίπτωση. Το περιεχόμενο των αιτημάτων που θέτει, παρά τις διαφοροποιήσεις από της ΓΣΕΕ, δεν υπερβαίνει το πλαίσιο και τα όρια της «ανάπτυξης». Λόγω της γενικότερης πολιτικής φιλοσοφίας του, δεν πριμοδοτεί την ισότιμη συνεργασία πρωτοπόρων αριστερών εργατών και εργαζομένων, σηκώνει τοίχους ειδικά προς τα αριστερά.

ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΖΟΜΕΝΩΝ

Ζητούμενο σήμερα είναι η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα των εργαζομένων για την Αντίσταση στην πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, με στόχο την Ανατροπή της. Να δώσουμε νικηφόρα προοπτική στον αγώνα με προσανατολισμό που θα ενώνει, θα εμπνέει και θα κινητοποιεί όλους τους εργαζόμενους, με αιτήματα που θα εκφράζουν τις συνολικές ανάγκες και τις δυνατότητες και θα ενώνουν όλους. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις με τις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων, με κοινή δράση των ταξικών εργατικών σχημάτων και επιτροπών αγώνα, με ενωτικές πρωτοβουλίες βάσης πρωτοβάθμιων σωματείων, με ανεξάρτητα κέντρα αγώνα, για κοινό μέτωπο αγώνα όλων των κλάδων.

ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Οι εργαζόμενοι μπορούμε με ενότητα και αποφασιστικότητα να αναπτύξουμε νικηφόρους αγώνες που θα αποκρούσουν τη νέα επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης και θα υπερασπίσουν τα εργατικά δικαιώματα για:

· Πλήρη και καθολική ασφάλιση για όλους. Κανένας Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς υγειονομική και συνταξιοδοτική κάλυψη. Τέλος στην ανασφάλιστη εργασίας παράνομη ή νόμιμη με πρόσχημα την κατάρτιση. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ένσημα.

· Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς (25 για τα βαρέα-ανθυγιεινά). Κατοχύρωση δικαιώματος παροχής σύνταξης το ανώτερο στην ηλικία 55 για τις γυναίκες και 58 για τους άντρες. Καμιά αλλαγή στις ευνοϊκότερες ρυθμίσεις που υπάρχουν ή υπήρχαν για τις μητέρες ανηλίκων και κλάδους εργαζομένων. Χωρίς όρια μεταφοράς των δικαιωμάτων λόγω διαδοχικής ασφάλισης. Όχι στην αύξηση του εργάσιμου βίου μέσω «κινήτρων» παραμονής στην εργασία. Ίδια δικαιώματα για νέους και παλιούς. Όχι στους διαχωρισμούς των αντιασφαλιστικών νόμων.

· Ελάχιστη ενιαία σύνταξη 1.400 ευρώ (που είναι το όριο φτώχιας). Πλήρης σύνταξη ίση με το σύνολο του μισθού εξόδου από την εργασία. Επανασύνδεση των συντάξεων με τους μισθούς των εν ενεργεία.

· Να πληρώνουν για την ασφαλιστική προστασία και τη σύνταξη οι εργοδότες, μειώνοντας τα κέρδη τους, και το κράτος, ανακατανέμοντας τα κονδύλια του προϋπολογισμού. Αύξηση της εργοδοτικής εισφοράς και κατάργηση της εργατικής εισφοράς. Ειδική φορολόγηση των επιχειρηματικών και χρηματιστηριακών κερδών και δέσμευση του 2% του προϋπολογισμού για την ασφάλιση. Όχι στην προτεινόμενη φορολόγηση των εργαζομένων για το «καλό της ασφάλισης». Κατάργηση κάθε εισφοροαπαλλαγής των εργοδοτών στο όνομα «της πρόσληψης νέων ανέργων».

· Άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των κλεμμένων από τις υποχρεωτικές άτοκες καταθέσεις, το «σκάνδαλο του χρηματιστηρίου» και το σημερινό «σκάνδαλο των ομολόγων». Όχι στις χαριστικές ρυθμίσεις. Άμεση απόδοση των χρωστούμενων από το κράτος στα ταμεία, αλλά και των ανείσπρακτων οφειλών ιδιωτικών και κρατικών επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ, σε αντίθετη περίπτωση μη χορήγησης ασφαλιστικής ενημερότητας, ή δέσμευσης της περιουσίας τους.

· Απαγόρευση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Τοποθετήσεις μόνο με κρατική εγγύηση σταθερής απόδοσης με επιτόκιο διπλάσιο από των πληθωρισμό, ως ελάχιστη αναπλήρωση των ποσών που ληστεύτηκαν από τα ταμεία.

· Εργατικός έλεγχος στα ταμεία με δικαιώματα βέτο από αιρετούς , ανακλητούς εκπροσώπους εργαζομένους και συνταξιούχων.

· Επέκταση των βαρέων – ανθυγιεινών σε κλάδους σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένων, παράλληλα με μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς.

· Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα στους μετανάστες και απόδοση τους στις χώρες που καταλήγουν. Όχι στην ασφάλιση εργαζομένων σε πολυεθνικές με το δυσμενέστερο καθεστώς όπως προβλέπει η οδηγία Μπολκενστάιν.

· Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης με πλήρεις παροχές για όλους, χωρίς έξοδα συμμετοχής του ασφαλισμένου. Απαγόρευση δραστηριοποίησης ιδιωτών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια.

· Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (Γιαννάκου, Σιούφα, Ρέππα, Αλογοσκούφη). Απειθαρχία στις αντιασφαλίστηκες οδηγίες της ΕΕ και τα κριτήρια της Λισσαβόνας.

· Φραγμό στις κυβερνητικές ενοποιήσεις ταμείων που καταργούν δικαιώματα, τρώνε αποθεματικά, απαλλάσσουν εργοδότες από υποχρεώσεις (3518/06 για ΤΣΜΕΔΕ, 3371/05 για τράπεζες).

· Όχι στα συστήματα ιδιωτικής, επαγγελματικής, ανταποδοτικής, κεφαλαιοποιητικής ασφάλισης.

· Ενιαία Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση με ίσα δικαιώματα για όλους τους μισθωτούς ανεξάρτητα από τη μορφή της μισθωτής σχέσης. Ενιαίο ταμείο μόνο με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις και με διασφάλιση κάθε κατακτημένου δικαιώματος που τις υπερβαίνει.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΚΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΗΚΤΑ ΔΕΜΕΝΑ ΜΕ Τις ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ:

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, χωρίς ελαστικότητα, προσωρινότητα, μερική απασχόληση.

1.400 ευρώ κατώτερο μισθό

Δραματική μείωση των ωρών εργασίας με άμεση καθιέρωση του 35ωρου στην προοπτική του 30ωρου.

Με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος μπορούμε να χαράξουμε ένα νικηφόρο δρόμο!

• Να αντισταθούμε στην επιχείρηση υποβάθμισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
• Να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ Της ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

ΝΑΡ – νΚΑ

www.narnet.gr

www.nka.gr