ΟΧΙ ΣΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΩΔΩΝΗΣ

Στην αρχή τα καρτέλ γάλακτος, η προηγούμενη διοίκηση, αφού τις μαγείρεψαν για καιρό, σερβίρουν τις απαράδεκτες τιμές για τους κτηνοτρόφους της «ΔΩΔΩΝΗΣ». Όπως είναι γνωστό τα καρτέλ γάλακτος ενδιαφέρονται για τις τιμές που δίνει η «ΔΩΔΩΝΗ» στους κτηνοτρόφους, καθώς αυτές καθορίζουν τις τιμές σε πανελλαδική κλίμακα.

Στην συνέχεια και αφού οι κτηνοτρόφοι έδειξαν την δύναμη τους ο νέος πρόεδρος της «ΔΩΔΩΝΗΣ» κος Παλαιοθόδωρος, φρόντισε με την παρελκυστική του δήλωση για τις τιμές του γάλακτος να κερδίσει χρόνο υπέρ της εταιρίας και της κυβέρνησης που εκπροσωπεί, προσπαθώντας να απαλύνει τους κραδασμούς που προκάλεσαν και στο ΠΑΣΟΚ οι απαράδεκτες νέες τιμές που ανακοίνωσε η εταιρία.

Πρέπει η διοίκηση της ΔΩΔΩΝΗΣ, εφόσον οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία της ΕΑΣΙ μας λένε ότι «φταίνε οι προηγούμενοι» για τις απαράδεκτες τιμές, να τις καταργήσει ΑΜΕΣΑ και όχι σε ένα μήνα, όπως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο, χωρίς να είναι και καθαρός όμως στις δηλώσεις του. Να συνεδριάσει ΑΜΕΣΑ η επιχείρηση και να δώσει νέες, βελτιωμένες τιμές στους παραγωγούς, να αποφασίσει ΑΜΕΣΑ για την απόδοση του μερίσματος για το οποίο ο κ. Παλαιοθόδωρος δεν βρήκε δύο κουβέντες να πει. Να αφήσουν κατά μέρος τις «συμπλεύσεις» και τη «συγκίνηση» για το ενδιαφέρον των βουλευτών, γιατί αυτά είναι ο καλύτερος τρόπος να καθυστερήσουν οι αποφάσεις. Και όσο καθυστερούν οι αποφάσεις, οι παραγωγοί πηγαίνουν ακόμη πιο γρήγορα στο γκρεμό.

Απαράδεκτη είναι και η στάση της ΕΑΣΙ που προσπαθεί να φέρει σε αντιπαράθεση τους αγελαδοτρόφους και τους προβατοτρόφους, κάνοντας τη «βρώμικη» δουλειά για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν τολμούν φυσικά να πουν κάτι τέτοιο ανοιχτά με το φόβο του χασίματος των ψήφων. Απαράδεκτη έως κωμική είναι και η στάση της Νέας Δημοκρατίας που τώρα θυμήθηκε, μετά από 6 χρόνια ότι οι τιμές είναι χαμηλές και έστειλε τον κ. Τασούλα να «συμπαρασταθεί» στους κτηνοτρόφους, αφού πρώτα τους έφερε στη σημερινή τους άθλια κατάσταση.

Έκπληξη μας προκαλεί τέλος και η στάση του ΚΚΕ. Αντί να ρίξει όλες του τις δυνάμεις στο κίνημα των κτηνοτρόφων- ένα κίνημα που συνεδριάζουν σε πρωτοβάθμια και αμεσοδημοκρατικά όργανα σε κάθε γωνιά του νομού και της Ηπείρου, μπλοκάροντας με αυτό τον τρόπο το παραγοντικό παιχνίδι που παίζουν συνδικαλιστικές ηγεσίες και βουλευτές στο περιθώριο, ένα κίνημα που δημιουργούνται οι δυνατότητες για ένα πανελλαδικό συντονιστικό, καθώς έτσι μόνο θα ηττηθεί εκ των πραγμάτων η πολιτική των καρτέλ- προτείνει να ακολουθήσουν οι κτηνοτρόφοι το κομματικό μέτωπο των αγροτών, την ανύπαρκτη ΠΑΣΥ. Μια άμεση καταστροφική πολιτική του ΚΚΕ που έχει ως αποτέλεσμα όχι να ισχυροποιεί το μέτωπο των κτηνοτρόφων αλλά να κερδίζει χρόνο για λογαριασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ΕΕ- ΚΑΡΤΈΛ ΓΑΛΑΚΤΟΣ.

Το κίνημα των κτηνοτρόφων αποτελεί πολιτική αναγκαιότητα να συντονιστεί και με το κίνημα της εργατικής τάξης. Απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου- ΠΑΣΟΚ –ΝΔ -ΕΕ που καταργεί τα πρωταρχικά δικαιώματα μας πρέπει να αντιτάξουμε ένα κόσμο, μια κοινωνική συγκρότηση που οι ανάγκες των εργατών, της νεολαίας, των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων θα κυβερνάνε αυτό το τόπο και κάθε τόπο.

Οι δυνατότητες υπάρχουν να περάσει ο πλούτος στα χέρια των εργατών και των αγροτών. Να μετατραπεί η «ΔΩΔΩΝΗ» και κάθε συνεταιριστική επιχείρηση σε πρωτοβάθμιο συνεταιρισμό, κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. «Κοινή» περιούσια των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, στην κατεύθυνση μιας «κοινωνίας των συνεταιρισμένων παραγωγών». Κάτω από τις συνθήκες μιας αδυσώπητης και πολύμορφης συστημικής κρίσης ο παραπάνω στόχος να γίνει κτήμα του αντικαπιταλιστικού μετώπου εργαζόμενων- της νεολαίας- των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Δεν αποτελεί υπερεπαναστατική ρητορεία αλλά αναγκαιότητα της εποχής μας.

Άμεσα οι δυνάμεις των κτηνοτρόφων πρέπει να εντείνουν τον αγώνα τους. Άμεσα να δοθούν τιμές που θα τους ικανοποιούν. Άμεσα να ξαναβρεθούν έξω και μέσα στην «ΔΩΔΩΝΗ» και να την μεταμορφώσουν σε κέντρο αγώνα. Μόνο έτσι θα σαλπίσει υποχώρηση το μέτωπο της κυβέρνησης-ΝΔ- καρτέλ γάλακτος-ΕΕ. Η νίκη των κτηνοτρόφων στην Ήπειρο θα αποτελέσει το παράδειγμα για όλη την υπόλοιπη για να ηττηθούν τα καρτέλ , η κυβέρνηση και η ΕΕ.

Νέο Αριστερό Ρεύμα Ιωαννίνων

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α

Το ΝΑΡ καταθέτει τη συμβολή του στη συζήτηση για την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με βάση τη συζήτηση στις οργανώσεις μας και στο δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ θα διαμορφώσει την τελική πρότασή του στο πλαίσιο της προετοιμασίας μιας πρώτης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.

-ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας, μεγάλης, πολύχρονης αναμέτρησης με τη βάρβαρη, αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου που κλιμακώνεται μέσα στη συνέχειά της, για να ξεπεράσει τη βαθιά δομική κρίση του. Αναμέτρηση, που θα κρίνει για απροσδιόριστο διάστημα το μέλλον της εργασίας. Βρισκόμαστε στο κατώφλι απρόβλεπτων γεγονότων, εξεγέρσεων, ακόμη και επαναστατικών γεγονότων με έκβαση που μπορεί να ωθήσει αποφασιστικά ή να οπισθοδρομήσει την αναγέννηση ενός νέου ρεύματος επαναστατικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Η σαφής πλέον, αντεργατική πολιτική της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η επιχειρούμενη αντιδραστική ανασυγκρότηση της ΝΔ και του πολιτικού συστήματος, οι νεοσυντηρητικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όχι μόνον ανακυκλώνουν την κρίση, αλλά φορτώνουν ήδη τα βάρη της στις πλάτες των εργαζόμενων και των εκμεταλλευόμενων στρωμάτων. Η υπόθεση της προγραμματικής και πολιτικής ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος αποκτά δραματικό και επείγοντα χαρακτήρα.

1. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια σημαντική πολιτική κατάκτηση

Το ΝΑΡ πιστεύει, πως με τη συγκρότηση και την έως τώρα πολιτική δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έγινε ένα σημαντικό βήμα στην ενότητα και την κοινή δράση, στην πορεία για έναν πόλο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς. Γέννησε ελπίδες, έδωσε ορισμένες σημαντικές, πρώτες επιτυχίες, αλλά και μας έφερε μπροστά σε πολύ μεγαλύτερες ευθύνες, στην αναγκαιότητα να κάνουμε ένα βήμα υπέρβασης των ανεπαρκειών και αντιφάσεών μας.

● Δώσαμε μαζί πολλές μάχες στο εργατικό και μαζικό κίνημα, πετύχαμε δυο θετικά και ελπιδοφόρα εκλογικά αποτελέσματα, στηριχθήκαμε, περισσότερο από κάθε άλλη προσπάθεια, στους αγωνιστές, στις συνελεύσεις και επιτροπές της βάσης. Με τις πολιτικές διακηρύξεις και τη δράση μας, καταφέραμε να γίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένας διακριτός πολιτικός χώρος, σε διαφοροποίηση με τα αδιέξοδα και τα κρισιακά φαινόμενα της ρεφορμιστικής και διαχειριστικής Αριστεράς.

● Οι ως τώρα κατακτήσεις της κοινής μας πορείας αποδεικνύουν πως τα μεγάλα καθήκοντα της ενότητας του αντικαπιταλιστικού δυναμικού και της κατάκτησης ενός ανώτερου πολιτικού περιεχομένου δράσης σε σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση, μπορούν να προχωρούν ταυτόχρονα.

● Αυτά που πετύχαμε είναι μια μικρή, ωστόσο πολύτιμη συμβολή για την επείγουσα και αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση της Αριστεράς και του εργατικού και μαζικού κινήματος. Ώστε, μπροστά στη μεγάλη επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΕΕ, να μετασχηματιστούν οι διάσπαρτοι αγώνες και αντιστάσεις σε ένα πραγματικό αντίπαλο δέος, σε μια αριστερή, αντικαπιταλιστική και μαχόμενη εργατική αντιπολίτευση νικηφόρας ρήξης, ανατροπής αυτής της επίθεσης και κλονισμού της αστικής στρατηγικής και κυριαρχίας.

● Είναι ένα θετικό βήμα για τη δημιουργία μιας άλλης Αριστεράς, ενός πραγματικού, μαζικού πόλου που θα δώσει πνοή σε ένα νέο σχέδιο επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού. Που δε θα φοβάται, αλλά θα συζητά, που δε θα μένει στο «ψαχνόμαστε», αλλά θα περνά στο «βρήκαμε» και θα προτείνει δρόμους για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Για την Αριστερά μιας νέας αυτοπεποίθησης.

2. Το νέο βήμα προς τα μπρος και τα χαρακτηριστικά του

Ωστόσο, όλοι κατανοούμε την τεράστια απόσταση που μας χωρίζει ακόμη από τα ανεκπλήρωτα, εδώ και χρόνια, καθήκοντα της Αριστεράς για μια νικηφόρα αντιμετώπιση της επιθετικής αστικής πολιτικής και κυριαρχίας. Όλοι γνωρίζουμε τις ανεπάρκειές μας –του συνόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των συνιστωσών και των αγωνιστών της- αλλά και τις αντιθέσεις μας, στα ζητήματα στρατηγικής και πολιτικής γραμμής, στη στάση μας απέναντι στο εργατικό κίνημα, στο μεταναστευτικό κ.α. Πώς θα τις ξεπεράσουμε;

● Πιστεύουμε ότι οι διαφορές μας μπορούν να αντιμετωπίζονται δημιουργικά, αν ανεβάζουμε το επίπεδο μετωπικής ενότητας. Επιλέγοντας την εμβάθυνση και κατανόηση της ουσίας τους και όχι την ανάδειξη των πιο αδύνατων πλευρών τους. Αναπτύσσοντας μορφές πολιτικού διαλόγου με αξιοποίηση, κυρίως, των λειτουργιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπερβαίνοντας τη λογική της οργανωτικής επίλυσης των διαφορών ή των παράλληλων, ακόμη και ανταγωνιστικών πρωτοβουλιών. Απορρίπτοντας πρακτικές αντιπαράθεσης, που στηρίζονται στην μίζερη λογική «κέρδος μου, το αδυνάτισμα της άλλης άποψης ή/και οργάνωσης».

● Πάνω από όλα, μπορούμε να κάνουμε ένα πραγματικό βήμα κάλυψης των ανεπαρκειών και υπέρβασης των αντιφάσεών μας, αναβαθμίζοντας ποιοτικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε:

- Να έχει μια όσο το δυνατό βαθύτερη συμφωνία σε μια σαφή αντικαπιταλιστική πολιτική πρόταση με στρατηγικό ορίζοντα, που θα ανεβάζει το επίπεδο των αγώνων και του εργατικού κινήματος σε μια δύναμη ρήξης και ανατροπής της διαρκούς αντεργατικής επιδρομής του κεφαλαίου και της νέας επίθεσης των κυβερνήσεων του, προσεγγίζοντας, με όρους πολιτικού μαζικού μετωπικού κινήματος και όχι φαντασιακά, την αντικαπιταλιστική επανάσταση για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας.
- Να είναι η πιο αποφασιστική, απειλητική και πειστική δύναμη σύγκρουσης με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με κάθε κυβέρνηση, με την ΕΕ, το κεφάλαιο και σε όλα τα επίπεδα (κινηματικό, τεκμηρίωσης, πολιτικό, θεωρητικό).
- Να συζητά, να αναζητά αλλά και να καταθέτει ένα διακριτό σχέδιο για τις επαναστάσεις, τις μετεπαναστατικές κοινωνίες και το σοσιαλισμό – κομμουνισμό της εποχής μας, χωρίς να απαιτούμε την πλήρη συμφωνία.
- Να δρούμε όλοι μαζί και όχι χωριστά στις εργατικές συσπειρώσεις, στην ΕΑΑΚ, στο αντιπολεμικό κίνημα, στις δημοτικές – νομαρχιακές κινήσεις, παντού. Να συμβάλλουμε, έτσι ώστε, τα μορφώματα αυτά, μέσω και του συντονισμού τους, να αποχτούν αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, σχετική αυτοτέλεια και μαζικότητα.
- Να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση, που τείνει να περιορίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα συντονισμό των οργανώσεων και ορισμένων μη ενταγμένων σε οργανώσεις αγωνιστών. Να ελέγχουν οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές τα κεντρικά όργανα και συντονιστικά, αλλά και να έχουμε αιρετά και αποτελεσματικά «όργανα εκπροσώπησης».
- Να διευρυνθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ανένταχτο κόσμο, αλλά και με τη συμμετοχή και άλλων οργανώσεων.

● Να κάνει, δηλαδή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένα μεγάλο βήμα συμβολής προς αυτό που λέει στον υπότιτλο της: Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας.

3. Για την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Προτείνουμε, με σοβαρή προπαρασκευή, να οργανώσουμε μια πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, στα τέλη Ιανουαρίου – αρχές Φεβρουαρίου του 2010, με αποφάσεις πάνω σε δυο βασικά θέματα:

Α) Για την προώθηση, ανάπτυξη και διευκρίνιση της πολιτικής αντικαπιταλιστικής μας πρότασης, του πολιτικού μας στόχου και της στρατηγικής προοπτικής του. Σε αυτή την κατεύθυνση, εντάσσονται θέματα όπως:
- Το βασικό πλαίσιο και πρόγραμμα πολιτικών αντικαπιταλιστικών στόχων και διεκδικήσεων που θέτουμε απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την καπιταλιστική κρίση.
- Πρωτοβουλίες θεωρητικού διαλόγου και προγραμματικής συμφωνίας για τις επαναστάσεις και τον κομμουνισμό της εποχής μας, αλλά και για την ιστορία του εργατικού κινήματος.
- Ζητήματα τακτικής και παρέμβασης στους διάφορους τομείς του μαζικού κινήματος. Νέα προσέγγιση για το εργατικό κίνημα που να υπερβαίνει όσο γίνεται τις σοβαρές διαφωνίες μας.
- Για το ζήτημα της πόλης – περιβάλλοντος, τη στήριξη και δημιουργία νέων αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και την ενιαία παρέμβασή μας στις εκλογές της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης», που αποκτούν, μέσα από την ιδιαιτερότητά τους, ποιοτικά αναβαθμισμένο πολιτικό χαρακτήρα.
- Για τη μεγαλύτερη και βαθύτερη συσπείρωση της μη ενσωματωμένης και «εκτός των τειχών» Αριστεράς.
- Για την κοινή δράση όλης της Αριστεράς σε λογική ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Β) Για την ανώτερη εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για την οποία αναφερόμαστε παρακάτω).

Προτείνουμε το σώμα αυτό να είναι ανοιχτό σε όλα τα μέλη και τους φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η διαδικασία για την Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (εκλογές αντιπροσώπων, αριθμός μελών σώματος, εκλογή πανελλαδικού οργάνου κ.λπ.), μπορεί να καθοριστεί, από το σημερινό (ουσιαστικά προσωρινό) Συντονιστικό, στη βάση της ομοφωνίας. Στις διαδικασίες αυτές, πέρα από τις εισηγήσεις του Συντονιστικού, θα κατατίθενται και οι διαφορετικές προτάσεις και προσεγγίσεις οργανώσεων, τοπικών ή κλαδικών επιτροπών και ανένταχτων αγωνιστών. Σε αυτή τη φάση, ωστόσο, πιστεύουμε ότι οι τελικές αποφάσεις της Συνδιάσκεψης πρέπει να είναι συνθετικές και στη βάση της ομοφωνίας.

4. Για μια εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τα βήματα κατάκτησης μιας μετωπικής συμφωνίας στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την κομμουνιστική φυσιογνωμία καθορίζουν και τα βήματα κατάκτησης μιας μετωπικής, εργατοδημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος των οργανωτικών διαστρεβλώσεων. Πιστεύουμε, ότι με τις έως τώρα κατακτήσεις μας και, κυρίως, μέσα από τις διαδικασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα σοβαρό βήμα και στα δυο επίπεδα. Καταθέτουμε τις βασικές σκέψεις και προτάσεις του ΝΑΡ για μια ανώτερη εργατοδημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έτοιμοι να ακούσουμε και άλλες προτάσεις, χωρίς να μπαίνουμε σε μη αναγκαίες, για την ώρα, λεπτομέρειες.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει να συμβάλει σε ένα μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας, μαζί με άλλες δυνάμεις. Το ΝΑΡ πιστεύει ότι αυτή η μετωπική ενότητα πρέπει να συγκροτείται με χαρακτηριστικά ενός πόλου, με βαθύτερη στρατηγική και πολιτική συμφωνία και δράση. Ένα τέτοιο μέτωπο - πόλος, κατά τη γνώμη μας, συμβάλει και τροφοδοτείται, αλλά δεν ταυτίζεται με το περιεχόμενο, τις διαδικασίες και τη δράση του αναγκαίου για την εποχή μας κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει τις αντικαπιταλιστικές πτέρυγες του μαζικού κινήματος και στηρίζεται σε αυτές. Επιχειρεί να παρεμβαίνει ενιαία, αλλά δεν τις «καπελώνει», δεν τις βλέπει σαν «παρατάξεις», δικές της ή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στηρίζεται και στηρίζει τα ανεξάρτητα, ταξικά όργανα του μαζικού εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Επιδιώκει να παρεμβαίνει όσο το δυνατόν πιο ενιαία σε όλα αυτά, αλλά σέβεται τη δική τους αυτοτέλεια.

● Αναγνωρίζει τη λειτουργία και δράση μέσα σε αυτήν οργανώσεων, ρευμάτων, ομάδων κ.λπ. Σέβεται τις διαφορές τους, αλλά και τη συμβολή τους, ευνοεί την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ τους. Ζητά τη συνεισφορά τους σε πρωτοπόρες ιδέες και δράση. Έχει, όμως, σχετική αυτοτέλεια από αυτές, όπως και αναγνωρίζει τη δική τους αυτοτέλεια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «κερδίζει» από αυτές, αλλά και το αντίστροφο, με σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και αυτοτέλειας.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να έχει ένα πλαίσιο βασικών αρχών πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας, που θα προδιαγράφει τους βασικούς σκοπούς και τον τρόπο συλλογικής λειτουργίας της. Μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γίνεται όποιος συμφωνεί γενικά με την πολιτική της αντικαπιταλιστικής μας πρότασης, του πολιτικού μας στόχου και της στρατηγικής προοπτικής του, με τις βασικές αρχές πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας και συμμετέχει σε μια επιτροπή πρωτοβουλίας της.

● Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτείται και λειτουργεί σε τοπικές και κλαδικές επιτροπές εργασιακών χώρων, οι οποίες έχουν αντίστοιχο κατάλογο μελών. Οι επιτροπές τοποθετούνται και αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα και όχι μόνο για τα τοπικά ή για την εξειδίκευση των αποφάσεων του κεντρικού συντονιστικού. Αυτές εκλέγουν συντονιστικά όργανα σύντομης χρονικά θητείας (π.χ.6μηνη), με την άμεση συμμετοχή όλων των μελών στην ανάδειξή τους. Έχουν δικαίωμα να ανακαλούν τα συντονιστικά τους, όπως και τους εκπροσώπους τους σε περιφερειακές ή κεντρικές διαδικασίες. Επιδίωξή μας είναι, όλα τα μέλη να αναλαμβάνουν ευθύνες στα συντονιστικά. Επίσης, κανένα μέλος να μην εκλέγεται πάνω από ένα ορισμένο αριθμό διαδοχικών θητειών στα όργανα.

● Τα μέλη των τοπικών, περιφερειακών συντονιστικών, καθώς και του κεντρικού συντονιστικού οργάνου αποτελούνται, κατά τη γνώμη μας, σε ένα αυξημένο ποσοστό από αιρετούς εκπροσώπους, εκλεγμένους από τις περιφερειακές ή πανελλαδικές συνδιασκέψεις (με ομόφωνα συμφωνημένο εκλογικό σύστημα που ευνοεί την αναλογική εκπροσώπηση οργανώσεων, τάσεων ή/και απόψεων) και κατά το υπόλοιπο ποσοστό από ισότιμα ορισμένους εκπροσώπους των οργανωμένων συνιστωσών.

● Λαμβανομένου υπόψη ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ενότητα διαφορετικών οργανώσεων και ανένταχτου κόσμου και όχι κόμμα, υπάρχει πάντα εξαντλητική επιδίωξη για ομοφωνία μέσα από την ελεύθερη και δημόσια συζήτηση. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, αναζητείται η πιο πλατιά συμφωνία με αυξημένη πλειοψηφία του δυναμικού της, σε συνδυασμό με αυξημένη συμφωνία των οργανώσεων. Για αυτά χρειάζεται να καταλήξουμε ομόφωνα, έπειτα από οργανωμένη και ώριμη συζήτηση. Για τις προγραμματικές αρχές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να λαμβάνεται απόφαση παρά μόνο στη βάση της ομοφωνίας. Σε κάθε περίπτωση, επιδιώκεται η όσο το δυνατόν ενιαία δράση, επιτρέποντας στη διαφωνία να δρα χωρίς να τραυματίζει την ενότητα, όχι όμως στο όνομα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

27 Νοεμβρίου 2009

Πολιτική Επιτροπή του
Νέου Αριστερού Ρεύματος – ΝΑΡ
www.narnet.gr

Η "πτώση του τείχους" στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης

Στις 9 Νοεμβρίου, οι κυρίαρχοι του κόσμου θα «γιορτάσουν» τα 20 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που συμβολίζει την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το πολυπόθητο για το παγκόσμιο κεφάλαιο «τέλος της ιστορίας». 

 

Η φιέστα που ετοιμάζει η δεξιά καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, με προσκεκλημένους όλους τους πρωταγωνιστές του 1989-1990, τον Γκορμπατσόφ και τον Κολ, τον Μπους και τον Λεχ Βαλέσα, αλλά και όλο το σημερινό πολιτικό προσωπικό του αστικού συνασπισμού εξουσίας, θέλει να δώσει το μήνυμα της νίκης της αγοράς, της δυτικής αστικής δημοκρατίας. Οι γιορτές τους όμως δεν είναι τόσο «χαρούμενες» όσο παρουσιάζονται! 

 

Όλα έχουν αλλάξει. Υπό άλλες συνθήκες το 2009 θα ήταν εορταστική χρονιά για τους άρχοντες τους κόσμου. Όμως στο επίκεντρο της συζήτησης είναι η κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού, τα καταστροφικά του αδιέξοδα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τη φύση, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό.

 

Οι χιλιάδες εργάτες της Opel που πλήττονται από την κρίση διαδηλώνουν στους δρόμους των γερμανικών πόλεων, χωρίς να δίνουν και μεγάλη σημασία για τις φιέστες της «νίκης της αγοράς» μπροστά στην πύλη του Βρανδεμβούργου. Ο συμβολισμός είναι χαρακτηριστικός!

Σήμερα, όσο ποτέ, ξανατίθεται το ιστορικό δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η μόνη ρεαλιστική απάντηση είναι, η πάλη της εργαζόμενης πλειοψηφίας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, για την κοινωνική απελευθέρωση. Η επαναθεμελίωση της κομμουνιστικής απελευθερωτικής θεωρίας και πρακτικής στο σήμερα.

 

Οι εχθροί του εργατικού κινήματος στηρίζουν συχνά στη σύγκριση μεταξύ αγοράς και (ανύπαρκτου) «σοσιαλισμού» τις θεωρίες τους για το οριστικό του τέλος και την τελική του ήττα. Οι διάφοροι «φίλοι» του εργατικού κινήματος απαντούν συχνά με τη νοσταλγία για τις «παλιές καλές εποχές», πράγμα που ούτε το χθες μπορεί να ερμηνεύσει, ούτε το αύριο να φωτίσει, μα ούτε και το σήμερα να ωθήσει σε αριστερή κατεύθυνση.

 

Αυτό που απαιτείται για μια πιο διεισδυτική ανάγνωση της ιστορίας, αλλά και για μια ουσιαστική παρέμβαση στο σήμερα και στο αύριο, δεν είναι απλώς ένα ανακάτεμα κι ένας συνυπολογισμός αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο: η προσπάθεια να αντιμετωπιστούν διαλεκτικά και στη δυναμική τους εξέλιξη και σχέση οι δύο αυτοί παράγοντες. Η σχέση ανάμεσα στις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές συνθήκες αποτελεί κρίσιμο στοιχείο και, σε μεγάλο βαθμό, εκφράζει τους συσχετισμούς της ταξικής πάλης. Αποτελεί επίσης μέτρο της εσωτερικής διαπάλης, μέσα στην ίδια την εργατική τάξη, ανάμεσα στην τάση της χειραφέτησης και της επανάστασης, από τη μια, και στην τάση της ενσωμάτωσης και της υποταγής, από την άλλη.

 

Το ΝΑΡ, σαν συμβολή στη συζήτηση για το χθες, το σήμερα και το αύριο του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, έχει καταθέσει μια πρώτη αποτίμηση και άποψη για την ιστορία, την κατάρρευση, την διαδρομή της επαναστατικής πάλης. Δείτε τα κείμενα για το θέμα:

 

1. Το εγχείρημα της Κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και η ιστορία

2. Για τη φύση και το χαρακτήρα των χωρών του "υπαρκτού σοσιαλισμού"

3. Ορισμένα ζητήματα γύρω από την ιστορική διαδρομή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη Δύση

Έφυγε η αγωνίστρια Έλλη Παππά

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών η αγωνίστρια Έλλη Παππά.

Το ΝΑΡ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους οικείους της και δηλώνει ότι η Έλλη Παππά θα εμπνέει πάντα τους αγώνες για την κομμουνιστική επαναθεμελίωση και την κοινωνική απελευθέρωση.

Η Έλλη Παππά που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920, ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και μαχήτρια της Αριστεράς. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε στη φιλοσοφική και στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της Κατοχής, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ και εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του «Ριζοσπάστη» μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη, ο οποίος έγινε και σύντροφος της ζωής της.

 Η Έλλη Παππά και ο Νίκος Μπελογιάννης συνελήφθησαν μαζί με άλλα στελέχη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ τον Δεκέμβρη του 1950 και παρέμειναν σε απομόνωση έως την πρώτη δίκη τους (Νοέμβριος 1951). Στη φυλακή γεννήθηκε ο γιος τους  Νίκος (Αύγουστος 1951). Ακολούθησε η δεύτερη δίκη, τον Φεβρουάριο του 1952, οπότε και το ζευγάρι μαζί με τους άλλους κατηγορούμενους της δίκης καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Μπελογιάννης και οι άλλοι σύντροφοί του εκτελέστηκαν. Η ποινή της Έλλης Παππά δεν εκτελέστηκε λόγω του βρέφους που μόλις είχε γεννήσει, όμως η ίδια ζήτησε από το στρατοδικείο να την εκτελέσουν και να μην ισχύσουν τα ελαφρυντικά. Αποφυλακίστηκε την πρωτοχρονιά του 1964. Εργάστηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της αριστερής εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή». Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο, απ’ όπου αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968, λόγω σοβαρής ασθένειας.

Μετά τη μεταπολίτευση εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ συνέγραψε μια σειρά πολιτικά βιβλία και μελέτες για τον μαρξισμό, την ιστορία και τη φιλοσοφία.

Η πολιτική κηδεία της Έλλης Παππά θα γίνει το Σάββατο στις 10:30 στο Γ' Νεκροταφείο, και θα ταφεί δίπλα στον σύντροφο της ζωής της Νίκο Μπελογιάννη.

Εργατικοί αγώνες, λαϊκή αντιπολίτευση, η μόνη λύση!

Σημαντικοί είναι οι εργατικοί αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη τις μέρες αυτές. Από την αποφασιστική απεργία των εργατών στον εμπορευματικό σταθμό του ΟΛΠ (απεργούν από την 1^η Οκτωβρίου) ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα του λιμανιού στην κινεζική Cosco, μέχρι την σημαντική απεργία στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας Wind και Vodafone χθες Τετάρτη και σήμερα Πέμπτη αντίστοιχα, ενάντια στις απολύσεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και για νέες συλλογικές συμβάσεις. Σε κινητοποιήσεις και οι εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος, οι οποίοι σήμερα εισέπραξαν δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ξύλο από τα ΜΑΤ του νέου «Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη» έξω από το υπουργείο εργασίας.

Δεκάδες σωματεία έχουν εκδώσει ψηφίσματα συμπαράστασης στον απεργιακό αγώνα στο λιμάνι του Πειραιά. Όπως αναφέρει το ψήφισμα των πρωτοβάθμιων σωματείων, «Ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Για να ξηλωθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι και διατάξεις της Νέας Δημοκρατίας αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που επίσης συνάντησαν τη μαζική αποδοκιμασία του λαού. Για να ανατραπούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις που προώθησε η προηγούμενη κυβέρνηση στις ΔΕΚΟ, την εκπαίδευση, την υγεία. Για ένα νέο μέτωπο, μια νέα αγωνιστική συμπαράταξη των εργαζομένων και των πρωτοβάθμιων σωματείων τους ενάντια στην επίθεση. Για να μην πληρώσουμε την κρίση του κεφαλαίου. Για τη νίκη των εργατικών δικαιωμάτων.»

Αντιπροσωπεία συνδικαλιστών του ΝΑΡ βρέθηκε την Τετάρτη στο χώρο του ΟΛΠ και συζήτησε με τους απεργούς και το Σωματείο τους. Παράλληλα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πειραιά κάνει περιοδείες στο χώρο της Απεργίας, ενώ ανακοίνωση για την απεργία στον ΟΛΠ και την αστυνομική επίθεση ενάντια στους εργάτες της Ζώνης εξέδωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Τα αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει η νέα κυβέρνηση, το πρόγραμμα σταθερότητας της Ε.Ε. μαζί με όλα τα αντιδραστικά μέτρα που πέρασε η προηγούμενη κυβέρνηση, απαιτούν την συγκρότηση μιας εργατικής μαχητικής αντιπολίτευσης, με μαζικούς αγώνες ανάσχεσης της επίθεσης και διεκδικήσεων με κριτήριο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

Το ΝΑΡ εκφράζει την συμπαράστασή του σε όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους και τους απεργούς, και καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε μαχητικούς αγώνες για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς καμιά αναμονή, χωρίς καμιά «περίοδο χάριτος», τώρα!

Ανακοίνωση ΝΑΡ - νΚΑ για το πογκρόμ στα Εξάρχεια

Σε μια πρωτοφανή επιχείρηση αστυνομικής βίας και καταστολής προχώρησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μόλις ανέλαβε και επίσημα την κυβερνητική διαχείριση, στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή των Εξαρχείων. Σαν έτοιμοι από καιρό, ως μια προαποφασισμένη εκ των προτέρων ενέργεια, κατέλαβαν το πάρκο της οδού Χ. Τρικούπη κάνοντας οχτώ τουλάχιστον συλλήψεις, 70 προσαγωγές και εκατοντάδες ελέγχους, ενώ ο «στρατός κατοχής» έπνιγε αναίτια με δακρυγόνα την περιοχή τρομοκρατώντας όποιον μένει, συχνάζει, δουλεύει ή περνάει από εκεί.

Μια «απαγορευμένη πόλη» μέσα στην ίδια την πόλη της Αθήνας. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ!!! Με τα ΜΑΤ, την αστυνομική βία και τρομοκρατία, δίνοντας το στίγμα της πολιτικής του. Ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους και τη νεολαία, εφαρμογή στην ουσία της ίδιας αντεργατικής πολιτικής, με μπροστάρη τα ΜΑΤ και την καταστολή. Με τον πιο κατάλληλο τρόπο για το κεφάλαιο πήρε τη σκυτάλη από τη Νέα Δημοκρατία.

Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» κ. Χρυσοχοϊδης συνηθισμένος από την προηγούμενη θητεία του στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς) συνεχίζει το δόγμα καταστολής ως το μέσο επιβολής των επιδιώξεών τους, ενώ ο υφυπουργός, κ Βούγιας δεν άφησε κανένα περιθώριο για παρερμηνεία των προθέσεων και της πολιτικής της νέας κυβέρνησης καθώς δήλωσε ότι «…δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εστίες ανομίας στην πόλη…» προετοιμάζοντας νέα πογκρόμ σε οτιδήποτε αντιστέκεται, πάει κόντρα στην αντιδραστική πολιτική ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Κεφαλαίου.

Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η ωμή αστυνομική βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που θα ακολουθήσει. Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία, πόσο μάλλον για επιλογή που αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά είναι το περίβλημα της «κοινωνικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ», η αυταρχική θωράκιση του που προηγείται αλλά και έπεται των αντεργατικών μέτρων για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, αποσκοπεί στον εκφοβισμό και την καταστολή της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, κάθε αγωνιζόμενου που αμφισβητεί τους μονόδρομους του κεφαλαίου.

Μαχητική εργατική αριστερή αντιπολίτευση, στηριγμένη σε ένα πολιτικό κίνημα εργαζομένων, νεολαίας. Για την διεκδίκηση μιας Χάρτας αναγκών και δικαιωμάτων εργαζομένων και νεολαίας, για τις λαϊκές ελευθέριες της εποχής μας.

Φοβούνται νέες εξεγέρσεις, νέους Δεκέμβρηδες, νέα ανατρεπτικά κινήματα της εργατικής και νεολαιίστικης πλειοψηφίας. Ας επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους…

.

Πρώτα συμπεράσματα του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ για τα αποτελέσματα των εκλογών

Το Γραφείο της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ εξέδωσε ανακοίνωση με τα πρώτα συμπεράσματα σε σχέση με την εκλογική μάχη και τα αποτελέσματα των εκλογών της 4 Οκτωβρίου. Τα συμπεράσματα αυτά έχουν τεθεί για συζήτηση σε όλες τις Οργανώσεις Βάσης του ΝΑΡ και της νΚΑ, ώστε να οργανωθεί ένας πλούσιος διάλογος και να εμπλουτιστούν με στοιχεία και πολιτικά συμπεράσματα οι τελικές αποφάσεις του ΝΑΡ. Στα πλαίσια αυτά η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ θα συνεδριάσει στις 17 Οκτωβρίου για να εκτιμήσει συνολικά το αποτέλεσμα και να συζητήσει τον πολιτικό και οργανωτικό σχεδιασμό της οργάνωσης στην νέα κατάσταση, μετά τις εκλογές.

Ταυτόχρονα, από την ερχόμενη εβδομάδα, από τις στήλες της εφημερίδας ΠΡΙΝ, αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο, με συζητήσεις, συσκέψεις και εκδηλώσεις, θα ανοίξει ο ευρύτερος διάλογος με όλο το δυναμικό της αντικαπιταλστικής αριστεράς και τους αγωνιστές που θέλουν να συμβάλλουν με σκέψεις, ιδέες και προτάσεις.

Όπως τονίζει η απόφαση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ, "Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες αγωνιστές που τίμησαν με την δράση τους και την υποστήριξή τους το κοινό μας εγχείρημα και τις οργανωμένες δυνάμεις που έδωσαν από κοινού την μάχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΝΑΡ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις τόσο στους νέους αγώνες που έρχονται, όσο και για τη δημιουργία του αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού υποκειμένου που απαιτεί η εποχή μας."

Διαβάστε ολόκληρη την Ανακοίνωση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ για τα πρώτα συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου.

.

ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ Π.Ε. ΤΟΥ ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 4/10

1. Οι βουλευτικές εκλογές του Οκτώβρη, η πρόωρη προκήρυξη τους, το πολιτικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης, ο τρόπος διεξαγωγής και τα αποτελέσματα τους σφραγίζονται από την καπιταλιστική κρίση, τη μεγάλη όξυνση όλων των αντιθέσεων του συστήματος, την κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού συστήματος αλλά και από το σημαντικό ρόλο των κοινωνικών αντιστάσεων που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και κυρίως από την προοπτική ποιοτικής και ποσοτικής ανάπτυξης τους. Η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών και η όσο το δυνατόν γρηγορότερη «αλλαγή φρουράς» με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, επιβλήθηκε από σημαντικές μερίδες του κεφαλαίου μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο, η μαζική καταδίκη της πολιτικής της ΝΔ να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές συγκρούσεις με μεγάλο κόστος συνολικά για την αστική πολιτική.

2. Η ΝΔ γνώρισε μία εκλογική συντριβή.

Πλήρωσε την βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της, τις προκλητικές αντεργατικές εξαγγελίες περί «παγώματος μισθών για την αντιμετώπιση της κρίσης», τη συνολική χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων, αλλά και την τραγική διάψευση των εξαγγελιών για «χρηστή διαχείριση» και «καθαρά χέρια». Η κατακρήμνισή της, ειδικά στην εργατική τάξη, αντανακλά την βαθιά και καθολική κρίση (οικονομική, κοινωνική, πολιτική, οικολογική, ηθική) του σύγχρονου καπιταλισμού, η οποία χρεώνεται, πρώτα από όλα, στον κάθε φορά διαχειριστή του.

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας και ιδιαίτερα η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, παρά το γεγονός ότι η έκταση, η ένταση και η κατεύθυνση τους, ήταν αναντίστοιχες με το βάθος της αντεργατικής επίθεσης.

Η εκλογική ήττα έχει φέρει σε κατάσταση κρίσης την ΝΔ, με την αποχώρηση Καραμανλή και βασικών στελεχών της. Θα οδηγήσει σε ισχυρή διαπάλη των ρευμάτων που την συγκροτούν, με ρόλο και παρέμβαση της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων και με άδηλες προς το παρόν επιδράσεις στο πολιτικό σύστημα. Φυσικά το αστικό σύστημα δεν θέλει μια «διαλυμένη» ΝΔ, και για αυτό έχει αρχίσει η επιχείρηση αναστήλωσής της.

3. Το ανεβασμένο εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ δεν συνιστά ένα θετικό, επιθετικό όραμα αλλαγής, αλλά μια αμυντική στάση μειωμένων προσδοκιών, χωρίς να λείπουν ελπίδες και αυταπάτες για κάτι καλύτερο στην εποχή της κρίσης. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι, στη σημερινή φάση της ολοένα και μεγαλύτερης αποστασιοποίησης των εργαζομένων από τα αστικά πολιτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε σε απόλυτο αριθμό ψήφων την ‘θριαμβευτική’ 4^η Οκτώβρη όσους ψήφους είχε πάρει το 2004 της εκλογικής ήττας και αυτό παρά την ανοιχτή υποστήριξη των μεγάλων συμφερόντων. Οι εργαζόμενοι, μέσα στην κρίση, στράφηκαν στην κοινοβουλευτική λύση του «μικρότερου κακού», καθώς το εργατικό λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, παρά τις αντιστάσεις τους, δεν έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να αλλάζουν την κατάσταση και να συγκροτούν μια άλλη πολιτική διέξοδο.

Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση θα διαχειριστεί με αντιλαϊκό τρόπο την κρίση. Τα κοινωνικά-ταξικά συμφέροντα που εκφράζει ως αστικό κόμμα, οι μέχρι τώρα τοποθετήσεις του, οι δρακόντειες δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμφώνου Σταθερότητας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αυταπατών για την κατεύθυνση της πολιτικής του υπέρ της εργοδοσίας και των δυνάμεων της αγοράς.

Με αυτά που υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ ως "φιλολαϊκά" μέτρα καλλιεργεί και συντηρεί τις «μικρές προσδοκίες» και «αγοράζει» πολιτικό χρόνο για την σταθεροποίηση της εξουσίας του και την αποτροπή του λαϊκού παράγοντα να δράσει ανεξάρτητα. Επιδιώκει, με τον τρόπο αυτό, να προωθήσει απρόσκοπτα τις πιο "στρατηγικές", τις βαθύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπει σε δοκιμασία πολύ γρήγορα. Η εμπειρία από τις εκλογικές διαδικασίες σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης δείχνει ότι, οι κυβερνήσεις φθείρονται πιο γρήγορα από ποτέ, λόγω της βαθύτερης αδυναμίας του καπιταλισμού για μονιμότερες απαντήσεις, στο έδαφος της σχετικής κοινωνικοπολιτικής αστάθειας που διαμορφώνεται. Στις νέες συνθήκες, μάζες εργαζομένων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ μπορεί να κινηθούν σε αγωνιστική κατεύθυνση και προς τα αριστερά, αλλά υπό την προϋπόθεση ενός ανασυγκροτημένου ταξικά εργατικού κινήματος και της ανάδειξης μιας άλλης ανατρεπτικής Αριστεράς.

4. Ο ΛΑΟΣ και γενικά η ακροδεξιά ενισχύθηκαν σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, χωρίς όμως να πετύχουν κάποια βελτίωση σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Εν μέρει η ανάπτυξή του ΛΑΟΣ οφείλεται στην κρίση που ταλανίζει τη ΝΔ. Από την άλλη μεριά, είναι φανερό ότι απευθύνεται και κερδίζει τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που, απογοητευμένα και χωρίς διέξοδο από την κρίση, δέχονται τον ξενόφοβο, ρατσιστικό, και εθνικιστικό του λόγο. Έχει έντονα ιδεολογικό ρόλο στα «παραδοσιακά» εθνικά ιδεώδη και λειτουργεί ως ακροδεξιός μοχλός πίεσης στο πολιτικό σύστημα.

5. Συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα δεν ξεπέρασε με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ την κρίση εκπροσώπησης και αξιοπιστίας απέναντι στους εργαζόμενους. Το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού είναι το χαμηλότερο στην ιστορία του. Όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη, το κεφάλαιο δεν έχει βρει τρόπο να υπερβεί την κρίση εκπροσώπησης, η σοσιαλδημοκρατία παραδέρνει στην κρίση της, ενώ υπάρχει δυνατότητα για την ανάδυση αντιδραστικών ρευμάτων, Μαζί, όμως, με τις δυσκολίες αυτές διαμορφώνονται νέοι όροι και δυνατότητες και για μια νέα άνοδο του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

6. Οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς παρουσίασαν αύξηση των ψήφων τους σε σχέση με τις ευρωεκλογές, σημείωσαν ωστόσο εκλογική κάμψη σε σχέση με τις εκλογές του 2007. Εμφανίζεται και πάλι η αδυναμία τους, μετά από αγώνες, μετά από τον Δεκέμβρη, και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, να κερδίσουν στις λαϊκές συνειδήσεις και να ανοίξουν δρόμους χειραφέτησης των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ, παρά την συμβολή του σε επιμέρους εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις, βρέθηκε σε πολιτική απόσταση από σημαντικούς αγώνες της περιόδου. H ‘αντικαπιταλιστική ρητορική’, η πολιτική αντιπαράθεση με τα αστικά κόμματα, την ΕΕ και τον υποταγμένο συνδικαλισμό χάνει την θετική της σημασία καθώς συνοδεύονται σε πολλές περιπτώσεις από μια συντηρητική πρακτική, (με αποκορύφωμα τα εύσημα που πήρε από την αστική τάξη λόγω της στάσης του τον Δεκέμβρη), και φόβο μπροστά στην κατάχτηση μιας αυτοτελούς πολιτικής δυναμικής από το κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Έτσι συσπειρώνει σε μεγάλο βαθμό δυνάμεις στην βάση της γενικής κοινοβουλευτικού χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας, που με τη σχετική όξυνση των διλημμάτων επιστρέφουν στις κυβερνητικές λύσεις. Οι παραπάνω αντιφάσεις, μαζί με την υπεράσπιση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενισχύουν τις τάσεις αριστερής αναζήτησης σε αγωνιστές του χώρου αυτού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τη συμμετοχή τμημάτων του στους αγώνες δεν μπορεί να υπερβεί μια ρηχή «αντινεοφιλελεύθερη» λογική, χωρίς αμφισβήτηση της ΕΕ και των βασικών πυλώνων της αστικής πολιτικής. Δεν διαφοροποιείται από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ενώ παραμένει ανοιχτός στην διαπραγμάτευση με την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλιστικός του ορίζοντας δεν υπερβαίνει τον "ανθρώπινο καπιταλισμό". Οι πολιτικές διαφορές που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό του δεν αφορούν δύο ποιοτικά διαφορετικά προγράμματα, αλλά εκφράζουν μια κοινή κατεύθυνση «μεταρρυθμισμού», αποδοχής της ΕΕ και «αριστερού κυβερνητισμού», με διαφοροποιήσεις στους δρόμους και τα μέσα προώθησης της. Έτσι σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα που συγκροτεί είναι ανοιχτό προς την σοσιαλδημοκρατία. Σημαντικό στοιχείο του εκλογικού του αποτελέσματος είναι η ενίσχυση της πιο δεξιάς του πτέρυγας σε όλα τα επίπεδα και η πολιτική υποβάθμιση της παρουσίας των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕ, ΑΚΟΑ κλπ).

7. Αξιοσημείωτη άνοδο σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές σημείωσαν οι Οικολόγοι-Πράσινοι. Το ρεύμα αυτό που έχει σαν περιεχόμενό του μια λογική πράσινης –καπιταλιστικής- ανάπτυξης, δήλωσε καθαρά την διάθεσή του να συμβάλλει ακόμα και σε κυβερνητικές λύσεις με οποιοδήποτε από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ενισχύθηκε από τμήματα του κατεστημένου στα πλαίσια της αναζήτησης ενός ‘μπαλαντέρ’ στο πολιτικό σύστημα. Εντούτοις, η άνοδός του αντανακλά και την αυξανόμενη σημασία στη συνείδηση των εργαζόμενων του οικολογικού προβλήματος.

8. Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ελπιδοφόρο. Αποτελεί επιτυχία για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής -επαναστατικής και της κομμουνιστικής Αριστεράς χωρίς να υπερβαίνει την ανεπάρκεια της για την αναγκαία τομή στην εποχή μας και να αλλάζει ουσιαστικά το συσχετισμό στην αριστερά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από την συγκρότηση της, κατόρθωσε να γίνει ένα σημείο αναφοράς για χιλιάδες αγωνιστές και να υπερβεί σε ψήφους το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και το άθροισμα των ψήφων των συνιστωσών της στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Είναι φανερό ότι οι ευθύνες μας στο κίνημα και στα μέτωπα της νέας περιόδου αυξάνουν ποιοτικά.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπόρεσε να γίνει σημείο αναφοράς ενός ευρύτερου δυναμικού γιατί, με όποια κενά και αδυναμίες, έκφρασε μια ενωτική αντικαπιταλιστική δυναμική. Ενωτική γιατί, πέρα από τα προβλήματα, αποτέλεσε ένα χώρο συνένωσης οργανώσεων και αγωνιστών, αλλά και αντικαπιταλιστική γιατί εξέπεμψε ένα σχετικά διακριτό αντικαπιταλιστικό στίγμα ανατροπής της επίθεσης με στοιχεία μιας σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής αναφοράς. Ταυτόχρονα, έχει δώσει δείγματα γραφής σε εργατικούς αγώνες και μέτωπα, όπου είχε, παρά τις αντιφάσεις της, ανεξάρτητη από το σύστημα αγωνιστική πρακτική.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίχτηκε από την μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, του κόσμου των εργατικών σχημάτων - παρεμβάσεων και του νεολαιίστικου κινήματος, προκάλεσε ενδιαφέρον και σε ένα μικρό βαθμό, μετατόπιση ορισμένων δυνάμεων που εκφράζονταν ως τώρα με την ρεφορμιστική αριστερά και παρουσίασε μια ορισμένη τάση αύξησης στις πιο εργατικές-λαϊκές περιοχές.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε επίγνωση των ανεπαρκειών και των αντιφάσεων του εγχειρήματος στη στρατηγική φυσιογνωμία, στο πολιτικό πρόγραμμα, στο εργατικό κίνημα, στη μετωπική λογική καθώς και στη συγκρότηση και εργατοδημοκρατική λειτουργία του. Τα προβλήματα αυτά απασχολούν χιλιάδες αγωνιστές και εργαζόμενους που στήριξαν κριτικά και υπό όρους την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πρέπει να γίνουν αντικείμενο ανοικτής δημοκρατικής συζήτησης και συλλογικής αντιμετώπισης.

Το αμέσως επόμενο διάστημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δοκιμαστεί σε κρίσιμα μέτωπα πάλης:

9. Στην ανάπτυξη της λαϊκής και εργατικής πάλης ενάντια στην νέα καπιταλιστική επίθεση και την κυβερνητική πολιτική.

Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μαχητική εργατική αριστερή αντιπολίτευση, στηριγμένη σε ένα πολιτικό κίνημα εργαζομένων, νεολαίας, ανέργων και φτωχών αγροτών. Για την διεκδίκηση μιας Χάρτας αναγκών και δικαιωμάτων εργαζομένων και νεολαίας. Για να ξηλωθούν άμεσα όλες οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ όλων των τελευταίων χρόνων, στην εργασία, την παιδεία και στο μέτωπο των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων εργαζομένων, νεολαίας και μεταναστών. Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι. Για να πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι την κλεμμένη υπεραξία, για να μοιραστούν τα κέρδη και ο τεράστιος κοινωνικός πλούτος που δημιουργούν οι ίδιοι και όχι οι ζημιές που δημιουργούν οι καπιταλιστές. Για αντικαπιταλιστικές οικονομικές - κοινωνικές – πολιτικές κατακτήσεις και ρήξεις που θα επιφέρουν ουσιαστικούς κλονισμούς στην αστική στρατηγική και την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, στην πορεία για την αντικαπιταλιστική επανάσταση.

10. Κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η ανάπτυξη μιας νέας ταξικής αγωνιστικής ενότητας για την υπέρβαση του υποταγμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, που το επόμενο διάστημα θα είναι και άμεσα κυβερνητικός. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα πρέπει πολιτικά να εκφράσει την αντιπαράθεση με την λογική της συναίνεσης, της ανοχής, της αναμονής και της υποταγής στην κυβερνητική πολιτική, πρωτοστατώντας σε συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και πρωτοβουλίες δράσης των σωματείων.

11. Αναγκαία συνθήκη είναι η ανάπτυξη, ενίσχυση, πολιτικοποίηση και συντονισμός της αριστερής πτέρυγας του εργατικού κινήματος (εργατικά σχήματα – Παρεμβάσεις), αλλά και σε κάθε μέτωπο: νεολαία, παιδεία, πόλη – χώρος – περιβάλλον, ελευθερίες, αντιπολεμικό, μετανάστες κλπ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να συμβάλλει αποφασιστικά και ενωτικά με λογική «πόλος παντού», χωρίς υποκατάσταση των σχημάτων. Ξεχωριστής σημασίας αποτελεί η ανάγκη εμφάνισης και των δυνάμεων εκείνων που συμφωνούν βαθύτερα σε μια λογική ταξικής αναγέννησης και ανάπτυξης ενός νέου εργατικού κινήματος.

12. Στην ανάπτυξη της κοινής δράσης των δυνάμεων και των αγωνιστών της αριστεράς για το ξέσπασμα πραγματικών αγώνων, για την υπέρβαση της κυβερνητικής- εργοδοτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, για ένα πλατύ διάλογο μπροστά στους εργαζόμενους. Ξεπερνώντας έτσι τον αριστερό εμφύλιο καθώς και την άγονη περιχαράκωση που διευκολύνει την κυριαρχία του υποταγμένου συνδικαλισμού στο κίνημα.

13. Η ανάδειξη του κοινού κεκτημένου της συγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ανάπτυξη των προγραμματικών πολιτικών της θέσεων πρέπει να συνδυαστεί με αποφασιστικά βήματα μετασχηματισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ένα χώρο με διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας, και αποφασιστικό ρόλο των συλλογικοτήτων βάσης με αιρετή και ανακλητή εκπροσώπησή τους.

Μια τέτοια συγκρότηση δεν θα υπερβαίνει τεχνητά ούτε θα λύνει οργανωτικά τις υπάρχουσες πολιτικές διαφορές και αντιφάσεις, θα υπολογίζει το επίπεδο πολιτικής συμφωνίας και ωρίμανσης του εγχειρήματος, θα προχωράει όμως σε μια κατεύθυνση αντικαπιταλιστική, επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική με τον αποφασιστικό ρόλο του συνόλου του δυναμικού ενταγμένου κα ανένταχτου που στηρίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ταυτόχρονα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να απευθύνει κάλεσμα προς όλους τους πρωτοπόρους αγωνιστές, τους ανένταχτους και δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς να συμμετέχουν στο ενωτικό εγχείρημα της.

Υπογραμμίζουμε γενικότερα την ανάγκη, όλες οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς να προχωρήσουν σε κοινή δράση στο μαζικό κίνημα και στα πολιτικά μέτωπα, αλλά και σε διάλογο για τον ανεξάρτητο πόλο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς.

14. Θα συμβάλουμε ως ΝΑΡ το επόμενο διάστημα σε πρωτοβουλίες διαλόγου για το θέμα της επαναθεμελίωσης του κομμουνισμού της εποχής μας, του περιεχομένου της αντικαπιταλιστικής πάλης, της ανάπτυξης ρεύματος δημιουργικού και επαναστατικού μαρξισμού και του σύγχρονου επαναστατικού και κομμουνιστικού υποκειμένου.

15. Το ΝΑΡ, κρίνοντας με κριτικό και αυτοκριτικό τρόπο τη δράση του, καλείται να αναβαθμίσει τον πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό του ρόλο, ως στοιχείο συμβολής του στους αγώνες, στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην υπόθεση της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης.

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες αγωνιστές που τίμησαν με την δράση τους και την υποστήριξή τους το κοινό μας εγχείρημα, και τις οργανωμένες δυνάμεις που έδωσαν από κοινού την μάχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΝΑΡ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις τόσο στους νέους αγώνες που έρχονται, όσο και για τη δημιουργία του αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού υποκειμένου που απαιτεί η εποχή μας.

Το Γραφείο της Π.Ε. του ΝΑΡ

Οκτώβριος 2009

Προκήρυξη νΚΑ για τις βουλευτικές εκλογές

...στις εκλογές της κρίσης

Οι εκλογές της 4ης Οκτώβρη θα γίνουν εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Αυτή την οικονομική κρίση θα κληθούμε να πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Στο όνομα αυτής της κρίσης θα μας καλέσουν να απολυθούμε, να πληρωθούμε λιγότερο και να δουλέψουμε περισσότερο, να μη ζητήσουμε περισσότερα από όσα μας προσφέρουν. Εμείς που τόσα χρόνια πληρώναμε τα κέρδη τους, τωρά ακόμη περισσότερο οφείλουμε, λένε, να σωπάσουμε, να πληρώσουμε και τις ζημιές.

...στην Κυβέρνηση της ΝΔ

η οποία τα τελευταία 5.5 χρόνια ήταν ο οδηγός της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και των νέων. Η ΝΔ ήταν η κυβέρνηση των σκανδάλων της Siemens, του Βατοπεδίου, των κάθε λογής Ζαχόπουλων. Ήταν η κυβέρνηση της τεράστιας οικολογικής καταστροφής, της καμμένης Ελλάδας. Ήταν η κυβέρνηση που δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα παιδί, ήταν η κυβέρνηση των εργατικών ατυχημάτων στο Πέραμα, τη Λάρκο, την ΕΥΔΑΠ. Ήταν η κυβέρνηση της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην παιδεία και την εργασία. Η κυβέρνηση που έως και τώρα, αποχωρόντας, αναγγέλει νέα μέτρα για την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, την περικοπή του 13ου μισθού και τόσα άλλα.

Αυτή η κυβέρνηση αποχωρεί ομολογώντας τη χρεοκοπία της και προσπαθεί να προσφέρει την ύστατη βοήθειά της στο πολιτικό σύστημα. Δίνει «υπέυθυνα» τη σκυτάλη στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο, τώρα καλύτερα από αυτήν, θα επιδιώξει να συνεχίσει την επίθεση, όπως άλλωστε την είχε ξεκινήσει πριν τη ΝΔ.

Για τη φθορά αυτής της κυβέρνησης οι αγώνες της νεολαίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ο Καραμανλής παραιτείται υπό το φόβο νέων αγώνων και διεκδικήσεων από την πλευρά του κινήματος. Η δυσαρέσκεια που διογκώνεται λόγω και της οικονομικής κρίσης, η οργή του «δεν πάει άλλο» που ορμητικά βγήκε στο προσκήνιο τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι ο αστάθμητος παράγοντας που φοβίζει τα κυβερνητικά επιτελεία.

...στις αυταπάτες για το ΠΑΣΟΚ

που αναβαθμίζεται ως το «μη χείρον βέλτιστον». Το ΠΑΣΟΚ είναι ο δίδυμος πύργος της ΝΔ, δεν μπορεί κρύψει τον αντεργατικό του χαρακτήρα. Όσο και αν προσπαθεί να προβληθεί ως πιο φιλολαϊκός διαχειριστής το κυβερνητικό του παρελθόν, η συμπολίτευσή του στις επιλογές της ΝΔ, το πρόγραμμα του, δεν αφήνουν καμία αυταπάτη για την πλήρη υποταγή του στις επιταγές του κεφαλαίου. Τάζοντας ψίχουλα αυξήσεων 0.30 λεπτών την ημέρα θα στηριχτεί στη σημαντική αρωγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και την επομένη των εκλογών θα προτείνει το συμβιβασμό εργοδοσίας και συνδικάτων για την αποδοχή των αντεργατικών μέτρων και την εξάλειψη των εργατικών αντιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ, όπως πριν έτσι και τώρα, θα βάλει μπροστά το πολιτικό πλαίσιο της ΕΕ, της δημοσιονομικής πειθαρχίας του Συμφώνου Σταθερότητας, του χτυπήματος τελικά των νεολαιίστικων και εργατικών δικαιωμάτων.

...στις εκλογές της TV

Αυτές οι εκλογές express επιδιώκεται να διεξαχθούν αποκλειστικά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θέλουν να μην ακουστεί ούτε μία φωνή έξω από τις κυρίαρχες συχνότητες. Μας καλούν από παντού να ψηφίσουμε «χρήσιμα». Τώρα όμως ξέρουμε. Ότι με καμία κυβέρνηση δεν αλλάζουν. Μόνη αντιπολίτευση μπορούν να είναι οι αγώνες μας. Μόνη υπέρβαση της κρίσης, για να μην είναι σε βάρος μας, θα είναι η μαχητική ‐ ανατρεπτική αντιπολίτευση των δρόμων, των κοινωνικών συγκρούσεων ενάντια σε κάθε κυβέρνηση κι εργοδοσία.

... Με διπλό «όχι» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι αναγκαίο για τη συνολική καταδίκη της αντιδραστικής πολιτικής τους.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι εξίσου διεφθαρμένοι γιατί ληστρική και σκανδαλώδης είναι η πολιτική τους, υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, συντάσσονται με την ΕΕ. Μαζί χαρίσανε 28 δις στις τράπεζες, σχεδιάζουν τη νέα φοροεπιδρομή, συναινούν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ετοιμάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πογκρόμ απέναντι στους μετανάστες, ισοπέδωσαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπόσχονται να κόψουν δαπάνες και να εξοικονομήσουν λεφτά... από ποιον θα τα πάρουν και σε ποιον θα τα δώσουν δεν μας είπαν.

... Κόντρα στο αντιδραστικό ΛΑΟΣ

Το κόμμα του Καρατζαφέρη αξιοποιείται ως ακροδεξιό δεκανίκι της κυβέρνησης. Ποντάρει στη λογική του ενιαίου χώρου με τη ΝΔ – τη λογική της «πολυκατοικίας»‐για να πάρει την ψήφο διαμαρτυρίας προς αυτήν και να στρέψει την κοινωνία σε ακόμη πιο συντηρητικές θέσεις. Να πει πως για τα «κακά της μοίρας μας» φταίνε τα πιο εκμεταλλευόμενα τμήματα της κοινωνίας, οι μετανάστες, να υποτάξει κάτω από εθνικιστικές κορώνες τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρά τα συνθήματα της υποτιθέμενης ρήξης με το κατεστημένο, το ΛΑΟΣ αποτελεί ένα κόμμα στήριξης της αστικής τάξης και θα προσφέρει απλόχερα αυτή του τη στήριξή για κάθε της ανάγκη σε συγκυβερνήσεις, αντιδραστικά νομοσχέδια (ανοίγοντας και το ίδιο την ατζέντα όταν η εκάστοτε κυβέρνηση θα είναι αδύναμη), θα ενισχύει πάντοτε την καταστολή του κινήματος την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων… στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας.

ΌΧΙ στην Αριστερά της υποταγής

που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες, να εμπνεύσει δυναμικούς νικηφόρους αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε «κρίση». Αιτία της «κρίσης» του είναι οι παλινωδίες του απέναντι στα κελεύσματα της αστικής πολιτικής, τρέφει αυταπάτες για το ΠΑΣΟΚ, ενώ δεν απορρίπτει τη συμμετοχή του σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί τους αγώνες για την κοινοβουλευτική του ενίσχυση, είναι καθηλωμένο στην ηττημένη διαμαρτυρία και τη στείρα καταγγελία των δυνάμεων του δικομματισμού χωρίς να συμβάλλει σε αποφασιστικούς αγώνες για την ανατροπή τους. Επικαλείται την πολιτική ανεπάρκεια των αγώνων, χωρίς να παλεύει για την ενίσχυσή τους και συχνά μένει εκτός, όπως τον Δεκέμβρη ή στους φοιτητικούς αγώνες, όπου σύρθηκε όταν πια το κίνημα ήταν ήδη γεγονός.

Και οι δύο πόλοι της καθεστωτικής αριστεράς αρνούνται την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, υποβαθμίζουν τον πολιτικό αγώνα των εργαζομένων, σφραγίζονται από τη στρατηγική και προγραμματική τους ανεπάρκεια. Το μεν ΚΚΕ προβάλλει ως προοπτική τα ιδιότυπα εκμεταλλευτικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ένα «σοσιαλισμό με αγορά» ή ένα καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο».

Αυτή η αριστερά δεν είναι ούτε καν αυτό που θα ήθελε, δεν «χρήσιμη» για τους αγώνες και την ανατροπή, είναι χρησιμότατη για το σύστημα.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΝΔ‐ΠΑΣΟΚ‐ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Με το ανεξάρτητο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα

Απέναντι σε όποια κυβέρνηση εκλεγεί, είναι αναγκαία μία ισχυρή εργατική αντιπολίτευση στους δρόμους της αντίστασης και της πάλης από τις 5 Οκτώβρη. Γιατί το διακύβευμα, τελικά, δεν είναι ποια κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την κρίση με πολιτική υπέρ του κεφαλαίου αλλά η ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων που θα διεκδικούν την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο.

Αυτό που «υπόσχονται» μετά τις εκλογές για τη νεολαία είναι η βεβαιότητα της εργασιακής ανασφάλειας, η 4ωρη «απασχολησιμότητα», τα νέα προγράμματα τύπου stage, η ανασφάλιστη εργασία των 500 ευρώ. Μας τάζουν το αέναο κυνήγι των σεμιναρίων και των πιστοποιήσεων στις εναλλαγές ημιεργασίας‐ανεργίας, το χτύπημα κάθε δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης. Θα συνεχίσουν να χτυπούν τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα των νέων. Στοχεύουν σε μια παιδεία ακόμη πιο κατακερματισμένη, επιχειρηματική, με οικονομικούς, κοινωνικούς‐ταξικούς φραγμούς. Σε μια εκπαίδευση που θα είναι προϋπόθεση το να πληρώσεις, ακόμη κι αν προσφέρει γνώση με ημερομηνία λήξης και μάλιστα όχι για όλους.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γεννήθηκε μέσα στις μεγάλες στιγμές των αγώνων των τελευταίων χρόνων, από αγωνιστές και οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Ο εξεγερτικός Δεκέμβρης, το φοιτητικό κίνημα του 06‐07, οι εργατικές απεργίες σε πολλούς κλάδους, ο αγώνας για τους ελεύθερους χώρους και το περιβάλλον, το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι απλώς εικόνες από το παρελθόν. Για εμάς είναι εικόνες από το μέλλον… Είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξει η ζωή μας. Οφείλουν, όμως, να συνενωθούν σε συνολικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα αντίστασης, απόκρουσης και ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάχεται για την εμφάνιση μίας νεολαιίστικης απάντησης, στηριγμένης στους αγώνες που δόθηκαν και με στόχο την ακόμη πιο βαθειά και επικίνδυνη για το σύστημα εκδοχή τους.

...ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι στράτευση στους αγώνες της επόμενης μέρας για την ανάσχεση της αντεργατικής καταιγίδας που έπεται των εκλογών. Επιδιώκουμε να είναι βήμα για την ενίσχυση της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για την ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας που βιώνουμε. Σε αυτό καλούμε κάθε νέο αγωνιζόμενο να συμβάλλει ενεργητικά. Είναι ψήφος σε ένα μέτωπο αγωνιστών και οργανώσεων που δεν λοιδορεί ή καπηλεύεται την ενότητα αλλά επιδιώκει να τη θεμελιώσει σε ανώτερες βάσεις, να της δώσει δυναμική με μακροπρόθεσμους όρους. Δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, εκτός από την επαναστατική προοπτική και την εξουσία των εργαζόμενων που θα οργανώσει την πορεία προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, με επίκεντρο όχι το κέρδος και την καταπίεση, αλλά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Σημείωση Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε .pdf μορφή κάνοντας κλικ εδώ.

Διακήρυξη του ΝΑΡ για τις εκλογές

- ΙΣΧΥΡΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ – ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΙΣ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ
- ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ)
- ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
- ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ

ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Εργάτες - εργάτριες, εργαζόμενοι, νέοι και νέες,

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία βιώνουν με ποικίλους τρόπους, τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης.
Την εκτίναξη όλων των βασικών αντιθέσεων, δυσκολιών και δυνατοτήτων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών που ανάδειξε η οικονομική κρίση.
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, η κρίση του αιώνα όπως ονομάστηκε από τα ίδια τα αστικά επιτελεία, και η ύφεση που την ακολουθεί, είναι πηγή αποκάλυψης αυτού που φαινόταν καιρό:
Της χρεοκοπίας του νεοφιλελευθερισμού και όλων των μορφών διαχείρισης του συστήματος που εφάρμοσαν δεξιές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις, καθώς και της αυτορυθμιζόμενης δήθεν αγοράς.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση σφραγίζει την παταγώδη κατάρρευση ενός κυρίαρχου μύθου ο οποίος καταδυνάστευε τη συνείδηση των εργαζομένων αλλά και την Αριστερά:
Ότι ο καπιταλισμός μπορεί να περνά παροδικές κρίσεις, αλλά παραμένει άτρωτος, παντοδύναμος και πάνω από όλα αιώνιος.
Δημιουργείται επομένως μια "μαύρη τρύπα" στην κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική πολύ πιο επικίνδυνη - για την αστική τάξη - από αυτήν που καταπίνει μετοχές και ομόλογα τρισεκατομμυρίων.
Ισχυροποιείται πλέον το ερώτημα αν τελικά μπορεί να ανατραπεί, ιδεολογικά, πολιτικά, πρακτικά η μέχρι τώρα θυελλώδης υπεροχή της αστικής ηγεμονίας, ώστε να ανοίξει μια νέα ιστορική σελίδα για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
Ταυτόχρονα θέτει σε κρίση και δοκιμασία τις μέχρι τώρα αναλύσεις της Αριστεράς.
Περιγελά την υπολανθάνουσα απαισιοδοξία. Δοκιμάζει τα ματαιωμένα σχέδια, την αισιοδοξία και τις αντοχές της.
.
Εργάτες - εργάτριες, εργαζόμενοι, νέοι και νέες,

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οδηγήθηκε στην παραίτηση εξ αιτίας:
- Της χωρίς τέλος και έλεος πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας , του ξεπουλάω ότι δημόσιο υπάρχει και της καταστολής.
- Των κινήτρων και των κεφαλαίων που πλάσαραν σε τραπεζίτες και μεγαλοκαρχαρίες.
- Της ληστείας των ταμείων.
- Εξ αιτίας της μίζας και της ρεμούλας - αντιγραφή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ -των κουμπάρων και των Βατοπεδινών που λήστευαν σεμνά και ταπεινά.
- Των ΜΑΤ και των δακρυγόνων που εξαπέλυσε σε βάρος των αγωνιζόμενων διαδηλωτών.
- Εξ αιτίας των απαγωγών Πακιστανών, των παρακολουθήσεων, της άγριας εκμετάλλευσης των αλλοδαπών και των κρυφών πτήσεων της CIA στα ελληνικά αεροδρόμια.
- Εξ αιτίας της πολιτικής που τοποθετεί απέναντι της την τεράστια πλειοψηφία του λαού προκαλώντας γενικευμένη λαϊκή δυσφορία, αποστροφή και αγανάκτηση. Που εγκυμονεί την ανάπτυξη, αυτών, των πολιτικά αδύναμων ακόμη αγώνων απρόβλεπτης όμως εξέλιξης και δυναμικής. Αγώνες που ζήσαμε στο εκπαιδευτικό, εργατικό και αγροτικό κίνημα και στην εξεγερτική έκρηξη του Δεκέμβρη που επιτάχυναν την φθορά της κυβέρνησης.
Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών - εξπρές αποτελεί έκφραση και ανοικτή ομολογία της χρεοκοπίας της κυβέρνησης της ΝΔ.
Αποτελεί εκδήλωση κυρίως των αδιεξόδων της αστικής πολιτικής και των συνταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, σε συνθήκες κρίσης, οδηγούν σε γρήγορη φθορά των κυβερνήσεων.
Ταυτόχρονα αποτελεί - πιθανά και με αλλεπάλληλες εκλογές- επιχείρηση δημιουργίας κυβέρνησης ικανής στη λήψη πιο βαθιών και πιο αντιλαϊκών μέτρων μακράς διάρκειας καθώς και στην αντιμετώπιση των αναμενόμενων – και κατά τους ίδιους - ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων!
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου, διαγκωνίζονται καιρό τώρα όχι στην άσκηση μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά στο ποιος θα αναδειχτεί ο ικανότερος και αποτελεσματικότερος διαχειριστής στην εφαρμογή συντηρητικότερης και στρατηγικότερης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
Γι αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τους πέντε βασικούς αντιασφαλιστικούς νόμους (Σουφλιά, Σιούφα, Παπαιωάνου, Ρέππα και Πετραλιά) τους οποίους χρησιμοποίησαν από κοινού για το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων εργαζομένων.
Με αυτή την πολιτική πήγαν τη σύνταξη 1,3 εκατομμυρίων συνταξιούχων στα 600 ευρώ και την ηλικία συνταξιοδότησης στα 67!
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ προωθούν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2639/98 ενίσχυσε τη "μερική απασχόληση". Νομιμοποίησε τα δουλεμπορικά "ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας". Θέσπισε τα "stage". Άνοιξε το δρόμο για την κατάργηση του 8ωρου με τη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση"! Η ΝΔ επέκτεινε τη μερική απασχόληση στο δημόσιο. Ολοκλήρωσε το χτύπημα του 8ωρου. Μείωσε το κόστος της υπερωρίας. Γενίκευσε την εκ περιτροπής εργασία εφαρμόζοντας το νόμο 2639/98 του ΠΑΣΟΚ
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα το λιγότερο κράτος εκποίησαν το δημόσιο πλούτο και τον παρέδωσαν στο κεφάλαιο. Με τους νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΠΑΣΟΚ ιδιωτικοποίησε την περίοδο 94 - 2004:
- 7 από τις 10 κρατικές τράπεζες, τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΗ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, την Ελληνική Χρηματιστηριακή Εταιρεία, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τη Διώρυγα της Κορίνθου. Παρέδωσε για εκμετάλλευση
- το αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" στους Γερμανούς,
- τη διώρυγα του Ρίου - Αντιρρίου στους Γάλλους,
- την Αττική Οδό στον Μπόμπολα.
Με του δικούς της νόμους και τους νόμους του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της ΝΔ ιδιωτικοποίησε:
Ο,τι απέμεινε από τον ΟΤΕ, όλα τα λιμάνια της χώρας, το "υπόλοιπο" της Εμπορικής Τράπεζας, την "Ολυμπιακή Αεροπορία". Παρέδωσε δρόμους, διόδια και παραλίες στο μεγάλο κεφαλαίο για εκμετάλλευση.
Πότε ο ένας κα πότε ο άλλος δευκόλυναν Αμερικάνους και Ευρωπαίους, έστελναν φρεγάτες και στρατό από τη Γιουγκοσλαβία ως το Αφγανιστάν, συμμετείχαν στις ιμπεριαλιστικές διαμάχες, πολέμους και επιδρομές.
Σε αυτή την πολιτική το ρατσιστικό ΛΑΟΣ αποτελεί μοχλό και τσόντα ακόμα πιο δεξιάς –αντιδραστικής εξέλιξης.
Σε αυτή την πολιτική διεκδικούν το ρόλο του επίδοξου κυβερνητικού συνέταιρου οι Οικολόγοι Πράσινοι του συστήματος.
Η προεκλογική εκστρατεία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να αποσπάσει τη συμφωνία του λαού στην ίδια πολιτική εκμετάλλευσης του.
Κανένα όμως "μετά" δεν υπάρχει από την πλευρά τους που να είναι τόσο μόνιμο εκτός από αυτήν την πολιτική που υπηρετούν.
ΟΧΙ στην αντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
ΟΧΙ στην ΕΕ.
Μαύρο στη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στο δεξιό δεκανίκι του ΛΑΟΣ. Όχι στους Οικολόγους Πράσινους που είναι έτοιμοι να πάνε με τον ένα, με τον άλλο ή με τους δυο!
ΝΑΙ στα σύγχρονα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα μας!


Η στάσιμη και διαχειριστική αριστερά, καθηλωμένη στις αντιλήψεις πως η εποχή είναι πάντα περίπου η ίδια, με μια "μπόρα αντιδραστικότητας", επιδιώκει μάταια, να κάνει κάπως καλλίτερα ότι έκανε πάντα:
Ο ΣΥΝ ακρωτηριασμένος από τον κυβερνητισμό, τη συνδιαχείρηση και την φιλοευρωπαϊκή λαγνεία εγκλωβίζεται στο θολό δρόμο του δήθεν δημοκρατικού σοσιαλισμού και του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου.
Προσβλέπει διαρκώς σε ένα καλλίτερο ΠΑΣΟΚ και γι αυτό συγκυβερνά μαζί του σε Δήμους, ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ.
Μοναδικό του σαφές είναι η άρνηση χάραξης μιας εργατικής τακτικής και στρατηγικής απάντησης της Αριστεράς με νικηφόρο παρόν και κομμουνιστικό ορίζοντα.
Αυτά είναι που οδηγούν και το ΣΥΡΙΖΑ σε μια μακρόσυρτη κρίση. Σε μια διαπάλη αδιέξοδη και βλαπτική για το εργατικό κίνημα.
Το ΚΚΕ παραμένει μακριά από τις ανάγκες της επανίδρυσης της κομμουνιστικής και αντικαπιταλιστικής στρατηγικής . Επιμένει να ταυτίζει την κοσμοϊστορική επανάσταση του Οκτώβρη και τον κομμουνισμό με τις ιδιότυπες εκμεταλλευτικές και αυταρχικές κοινωνίες της Ανατολής. Πιστό στην θολή πολιτική της λαϊκής οικονομίας - λαϊκής εξουσίας οδηγείται στην ιστορικά αυθαίρετη και πολιτικά αδύνατη πολιτική της αντιμονοπωλιακής ανάπτυξης. Με συνέπεια να αντιστρατεύεται την αντικαπιταλιστική κατεύθυνση των εργατικών αγώνων που θεωρεί "αριστερίστικη". Να ορθώνει τείχη προς ό,τι κινείται αριστερά του και να είναι εξαιρετικά διαλλακτικό με κάθε ενδεχόμενο σύμμαχο που κινείται στα δεξιά του. Και τελικά να περιορίζει αντί να ενδυναμώνει το εργατικό κίνημα το οποίο υποτάσσει στην υπηρεσία του κόμματος - αυτοσκοπός.
Το αποτέλεσμα είναι, αυτή η Αριστερά, παρά την σχετικά ισχυρή εκλογική- πολιτική επιρροή της στον Ελληνικό Λαό, να μη μπορεί να αναχαιτίσει την κυβερνητική λαίλαπα.
Η διαμάχη για το "ποια Αριστερά" αντιστοιχεί στη νέα εποχή είναι ο πραγματικός αγώνας ανάμεσα στην άκριτη προσκόλληση σε ένα παρελθόν που καθηλώνει και διχάζει και σε ένα ελπιδοφόρο παρόν και μέλλον που εμπνέει, ενώνει και απαιτεί.
Το αναγκαίο διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επομένως δεν φτάνει!
Γιατί αν η κατάσταση στην Αριστερά μείνει όπως είναι, η ζωή του εργάτη - δημιουργού θα χειροτερεύει.
Το ΝΑΙ στην Αριστερά που αντιστοιχεί στην εποχή μας είναι
το άλλο, το απαραίτητο, ελπιδοφόρο, το δικό μας εργατικό ΝΑΙ της νέας προοπτικής και της ελπίδας.


Το ΝΑΡ θεωρεί πως ο νέος αιώνας που πρόβαλλε, με θολή την ελπίδα και διάχυτο το φόβο, μπορεί να γίνει η εποχή των νικηφόρων εργατικών αναμετρήσεων, των τολμηρών αναζητήσεων και της κομμουνιστικής επανεκκίνησης.
Με μια Αριστερά:
- προγραμματική και οραματική, εργατική και βαθιά δημοκρατική, διεθνιστική και αντικαπιταλιστική, σκεπτόμενη και μαχόμενη.
- Αριστερά της επαναθεμελίωσης του εργατικού κινήματος και του κομμουνιστικού προγράμματος.
- Μια Αριστερά ανεξάρτητη από το κράτος, τους μηχανισμούς του και τα αστικά κόμματα. - Που θα αρνείται ρητά την οποιαδήποτε εμπλοκή σε κεντροαριστερά σενάρια με το ΠΑΣΟΚ την επόμενη των εκλογών.
- Αντιιμπεριαλιστική. Που δεν θα θεωρεί τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο ανορθογραφία αλλά νομοτέλεια του καπιταλισμού.
Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος! Το απέδειξαν η ηρωική αντίσταση του ιρακινού λαού, η άσβεστη παλαιστινιακή Ιντιφάντα, η αγωνιστική ανάταση των λαών σε Αργεντινή και Βολιβία, η αντιπολεμική "άνοιξη" των κινημάτων .
- Αριστερά της αντικαπιταλιστικής οικολογίας και της πλήρους απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα κοινωνικά δεσμά του καπιταλισμού.
Αριστερά που θα είναι σε θέση να κατακτά τη "φέτα το ψωμί" γιατί θα διεκδικεί ολόκληρο το "καρβέλι".
- Που θα εμπνέει και οδηγεί το αναγεννημένο πολιτικό, εργατικό κίνημα στη βάση μιας σύγχρονης Χάρτας εργατικών Αναγκών και Δικαιωμάτων, σε νικηφόρους αγώνες ακριβώς γιατί θα μπορεί να συνδέει το σήμερα με το αύριο. Θα συνδέει τον άμεσο, καθημερινό, διαρκή και αποφασιστικό αγώνα για ανθρώπινη ζωή μέσα και έξω από τη δουλειά, με το στρατηγικό στόχο της ανατροπής του επικίνδυνου πλέον για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, καταπίεσης και παρακμής.

Γι’ αυτό χρειάζεται τώρα μια άλλη Αριστερά, ένας ανεξάρτητος πόλος της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς!

Με κεντρικό πολιτικό στόχο το πέρασμα από τους μεμονωμένους αγώνες σε ένα συνολικό πολιτικό εργατικό – λαϊκό μαζικό κίνημα για:
- την ουσιαστική βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης της εργατικής τάξης ενάντια στα κέρδη του κεφαλαίου,
- τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη στην περιοχή ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- την ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ή συμμαχικών, για τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, την αντικαπιταλιστική επανάσταση για :
- την εργατική εξουσία, κυριαρχία και χειραφέτηση
- τη σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού
- την οριστική κατάργηση κάθε καταπίεσης, αλλοτρίωσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο,
- το πανανθρώπινο βασίλειο της ελευθερίας: την κομμουνιστική κοινωνία

Αυτό πρεσβεύει και αυτό επιδιώκει το Νέο Αριστερό Ρεύμα.
Σε αυτό στοχεύει και με τη συμβολή στη δημιουργία και ανάπτυξη της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέοι και Νέες

Ο αναγκαίος συλλογικός αγώνας για την ήττα και την ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που την προωθούν, έχει ανάγκη ένα νέο ταξικό, αυθεντικό, εργατικό κίνημα.
Με πολιτική κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής. Σε διαχωρισμό από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό και το ρεφορμισμό. Ενώνοντας στις γραμμές του όλους τους εργαζόμενους, παλιούς και νέους, μόνιμους και «ελαστικούς», ντόπιους και μετανάστες. Γνήσια δημοκρατικό και ενωτικό! Με όλες τις αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις!
Με ανοικτές επιτροπές αγώνα και με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους ! Με αιτήματα που θα πηγάζουν από τους αγώνες και θα αντιστοιχούν στο συνολικό πλούτο και τις εκρηκτικές δυνατότητες της νέας εποχής.
Έχει ανάγκη -όχι την αντιπολίτευση μαϊμού πότε του ΠΑΣΟΚ και πότε της ΝΔ- αλλά μια Λαϊκή, Αριστερή Εργατική Αντιπολίτευση
στην οποία χρειάζονται όλοι όσοι πραγματικά νικηφόρα θέλουν να αναμετρηθούν με την κυβερνητική πολιτική.
Ένα τέτοιο εργατικό κίνημα, αυτή η λαϊκή εργατική αντιπολίτευση έχουν ανάγκη την άλλη Αριστερά. Η ίδια η Αριστερά έχει ανάγκη αυτό το κίνημα!
Όχι για να τα υποκαταστήσει αλλά να τα εμπνεύσει, να ενώσει και να μετασχηματίσει, μετασχηματιζόμενη και η ίδια.
Η ΑΝΤ. ΑΡ. ΣΥ. Α. με τις διακηρύξεις, τη συγκρότηση και την πολιτική της μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην όλη υπόθεση.

Απευθυνόμαστε σε εσάς!
Στους εργάτες, τη νεολαία, τους ανέργους,
στους βιοπαλαιστές της πόλης και του χωριού,
Στους αγωνιστές του αντικαπιταλιστικού αγώνα και αναζήτησης, στους κοινωνικούς αγωνιστές και συλλογικότητες που επιδιώκουν μια νέα κομμουνιστική προοπτική στο νέο αιώνα της ελπίδας και της βαρβαρότητας,
Στους ριζοσπάστες αγωνιστές που πιστεύουν πως ο καπιταλισμός δε είναι η τελευταία και αιώνια οργάνωση της κοινωνίας.
Στους αγωνιστές και τις συλλογικότητες της νεότερης γενιάς και όλων των επιμέρους "ιστορικών γενιών", και σας καλούμε να στηρίξετε, ψηφίσετε ΑΝΤ. ΑΡ. ΣΥ. Α!

Γιατί η πολιτική και το πρόγραμμα της είναι βήμα βαθιάς και ουσιαστικής καταδίκης της αντιδραστικής και αντιλαϊκής πολιτικής του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Γιατί η ενίσχυση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α δημιουργεί ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για το Εργατικό, Νεολαιίστικο και Λαϊκό κίνημα, την Αντικαπιταλιστική Επαναστατική Αριστερά της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης.

Αθήνα Σεπτέμβρης 2009