Τόσα χρόνια..Πόσες εγκλήματα; Πόσες χαμένες ζωές; Πόσα δάκρυα; Πόση οργή!!.

Όσα χρόνια θυμάμαι το ίδιο σκηνικό,τα ίδια συναισθήματα,oι ίδιες αγωνίες.
Μία απο τις εκρήξεις που θυμάμαι ακούστηκε μέχρι το Κερατσίνι.Τρομάξαμε.
Κάτι έγινε πάλι στο Πέραμα.
Απο την ταράτσα φάνηκε καπνός και μετά απο λίγη ώρα ακούστηκαν οι σειρήνες.Ασθενοφόρα,πυροσβεστικές. Τρέμουμε.
Ψάχνουμε στα τηλέφωνα γνωστούς και φίλους που δουλεύουν στη Ζώνη.Τρέμουμε τί θα ακούσουμε.
Ο Σπύρος είχε μεροκάματο σήμερα; O Χρήστος σε ποιό βαπόρι ήταν;
Πολλοί οι νεκροί κι αυτή τη φορά.
Κάποιοι ούτε αναγνωρίστηκαν,κάποιοι άλλοι ούτε καν αναζητήθηκαν.
Ποιός να αναζητήσει έναν ανώνυμο μετανάστη που δούλευε παράνομα χωρίς εκπαίδευση και εμπειρία σε ένα συνεργείο χωμένο εκατοντάδες μέτρα στα σπλάχνα ενός βαποριού;
Συνεργεία που δούλευαν μέρα νύχτα με πρόχειρα πιστοποιητικά,χρησιμοποίησαν φλόγα και το κακό δέν άργησε να γίνει. Κοστίζει η παραμονή του βαποριού στη ράμπα.
Η επισκευή γίνεται με το λιγότερο δυνατό κόστος στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Η πίεση απο τη ναυτιλιακή εταιρεία δέν αφήνει περιθώρια για ασφαλή,σίγουρο και ολοκληρωμένο καθαρισμό του πλοίου απο τα επικύνδινα αέρια που είναι συσωρευμένα στα αμπάρια του. Σε αυτές τις συνθήκες μόνο η τύχη μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της έκρηξης.
Δέν βοηθάει όμως στην αργή και βασανιστική φθορά που προκαλεί η εισπνοή των αερίων που είναι αρκετή για να εμφανίσει πολλές φορές χρόνια αναπνευστικά προβλήματα.
Και η συνέχεια ίδια κι αυτή.
Μία διαδήλωση στο υπουργείο ναυτιλίας,ένα σπρωξιματάκι ένας πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, μία απεργία,υποσχέσεις δεσμεύσεις,μέτρα και μετά πάλι τα ίδια μέχρι την επόμενη φορά.
Η Ζώνη είναι ένα μικρό κρατίδιο,με ένα ιδιόμορφο καθεστώς,μία ιδιότυπη συμφωνία που έχουν κάνει κράτος και εργοδότες με τη ...μαχητική συναίνεση του σωματείου,για να διατηρηθεί ένας ευαίσθητος στο διεθνή ανταγωνισμό,κλάδος της ναυτιλίας που απασχολεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων.
Ένας κλάδος όπου ενώ δέν χαρακτηρίζεται απο τις χαμηλές αμοιβές των εργαζομένων, ταυτόχρονα δέν απολαμβάνει επενδύσεις εκσυγχρονισμού σε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις που ενδεχομένως να επιδρούσαν στο καθεστώς επικινδυνότητας του κλάδου.
Ανύπαρκτες εγκαταστάσεις ναυπηγοεπισκευής,ανειδίκευτη εργασία,απροσδιόριστοι όροι ανάληψης εργολαβιών,κανένα μόνιμο αξιόπιστο και ασφαλές μέτρο προστασίας τόσο για τους εργαζόμενους όσο και στο περιβάλλον εργασίας τους,καμία μέρμνα για την υγεία των εργαζομένων,κανένας εξοπλισμός ασφάλειας, κανένας κανονισμός καμία ενημέρωση.
Σε ένα καθεστώς όπου κυριαρχεί ο φόβος της ανεργίας με σπασμένα μεροκάματα,περιστασιακή και ασταθής απασχόληση,χωρίς πλήρη και ολοκληρωμένη ασφαλιστική κάλυψη, κάνουν τους εργαζόμενους ευάλλωτους και "χαλαρούς" απέναντι και στην ίδια τους τη ζωή,χωρίς τη δυνατότητα απαίτησης μέτρων ασφάλειας απο τους εργολάβους.
Ένα διαρκές και κατ'εξακολούθηση έγκλημα με αντίτιμο ένα καλύτερο μεροκάματο για τους εργαζόμενους, μεγάλα κέρδη για τους εργολάβους και δεκάδες εκατομμύρια απολαβές για τις ναυτιλιακές εταιρείες.
Γιατί δέ λέγεται όμως ολόκληρη η αλήθεια απο κανένα;
Γιατί ενώ περισσεύουν οι καταγγελίες για το κεφάλαιο και τους εφοπλιστές γενικά και αόριστα, οι μικροί και ευέλικτοι εγκληματίες που καλούνται να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των μεγάλων και δέν είναι άλλοι απο τους μικρο-μέγαλους εργολάβους στη Ζώνη, παραμένουν στο σκοτάδι,ανώνυμοι στην αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν το βάρος των εγκλημάτων που και αυτοί διαπράτουν απο τη δική τους πλευρά;
Μήπως έτσι βολεύει τις ...κοινωνικές συμμαχίες στη Ζώνη που συντηρόντας και αναπαράγοντας το καθεστώς που οδηγεί στο θάνατο δεκάδες εργαζομένων παράλληλα διατηρεί και μονομοποιεί την ισχύ και την αίγλη σε ένα σωματείο που ενώ δέν υπολείπεται σε συμμετοχή και ενεργητικότητα σε ότι αφορά την γενική του παρουσία ,φαίνεται αδύναμο να επιβάλλει τους όρους που θα εξασφαλίζουν το αυτονόητο δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο άνθρωπο.
Να γυρίζει στο σπίτι του σώος ασφαλής και υγιής.
Ποιός δέ γνωρίζει στη Ζώνη ότι η συμμετοχή στο σωματείο και η στήριξη στην πλειοψηφία του μπορεί να εξασφαλίζει με μεγαλύτερη ευκολία μεροκάματα απο κάποιον άλλον που είναι μακριά απο αυτό;
Ποιός δέ γνωρίζει ότι η οποιαδήποτε διαφοροποίηση απο την απολύτως ελεγχόμενη απο το ΚΚΕ, πλειοψηφία του συνδικάτου,αντιμετωπίζεται με απίστευτη εχθρότητα, επιχειρείται να απομονωθεί,να εξαφανιστεί με κάθε μέσο και τρόπο,με κόστος πολλές φορές και την παραμονή εκτός εργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα;
Η μοναδική περίπτωση να επιβιώσει συνδικαλιστικά μία διαφορετική άποψη,είναι να διαμορφώσει και όρους εργασιακής επιβίωσης.Συνεργείο,μηχανήματα,σχέσεις με άλλους εργολάβους και εταιρίες.
Γιατί το συνδικάτο συναινεί μέσω των μελών που του αναλογούν στην 5μελή επιτροπή ελέγχου,στην διενέργεια επισκευών ενώ δέν πληρούνται οι όροι ασφαλείας που και το ίδιο έχει απαιτήσει;
Ποιός δέ ξέρει ότι μεγαλοεργολάβος (υποψήφιος αγοραστής τότε της ΝΑΥΣΙ)στη Ζώνη ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ΚΚΕ στο δήμο Περάματος;
Ένας κύκλος που συντηρεί και αναπαράγει το καθεστώς του τρόμου που κυριαρχεί στη Ζώνη και καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι κοι οι οικογένειές τους.
Όχι, εχθρός δέν είναι ούτε το Συνδικάτο,ούτε οι αγωνιστές που ενεργοποιούνται σε αυτό. Εκείνοι είναι ανάγκη να προσπεράσουν τις επιλογές και την αντίληψη που καθηλώνουν τη δύναμη του συνδικάτου και την ισχύ των μελών του σε δύναμη διαπραγμάτευσης -και όχι επιβολλής- με τους εργοδότες και την κυβέρνηση.
Εχθρός είναι η αδίστακτη μηχανή του κέρδους που καθημερινά στην ακατάπαυστη κίνησή της, εκτός απο τις ανάγκες τα δικαιώματα και τις ελπίδες,καθημερινά σαρώνει και ανθρώπινες ζωές.
Είναι η ίδια μηχανή που αφαίρεσε τη ζωή στον MEHMOOD προχτές,στον 51χρονο υπάλληλο της ΔΕΗ,Γιάννη πρίν λίγες μέρες,στους 8 εργαζόμενους στο «FRENSPI GAS» χτές.
Αυτή τη μηχανή πρέπει να αμφισβητήσουμε απέναντι στα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που την τροφοδοτούν.
Αυτή τη μηχανή μονάχα εκείνοι που την κινούν μπορούν και να την ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ.

Ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενοι Μηχανικοί