Γιατί είναι αλήθεια πως σε ένα τέτοιο έντονο ανταγωνιστικό περιβάλλον με την καθολική ηγεμόνευση των πολυεθνικών και τις εισαγωγές γάλακτος μια τέτοια εξέλιξη μόνο θετική δεν θα είναι για τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων. Μόνο που αυτό που λέει ο «Ριζοσπάστης» δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υποστηρίζει το ΝΑΡ.
Απεναντίας ως ΝΑΡ σταθήκαμε απέναντι σε κάθε μορφή και είδους ιδιωτικοποίησης, όταν το ΚΚΕ μέχρι τα πρόσφατα υποστήριζε να περάσει στις γνωστές κομματικοποιημένες γραφειοκρατικοποιημένες εκφυλισμένες «Ενώσεις». Στηρίξαμε το αμεσοδημοκρατικό αγώνα των κτηνοτρόφων διαμέσου των συντονιστικών να πληρωθούνε δίκαια από την εταιρία και να στηριχθεί από το κράτος η παραγωγή τους. Τους στηρίξαμε στο αγώνα για να σταματήσουν οι αθρόες εισαγωγές γάλακτος, σκονόγαλου και γαλακτοκομικών προϊόντων. Στηρίζουμε τον αγώνα των συμβασιούχων της εταιρίας ΔΩΔΩΝΗ για μονιμοποίηση και για ίσα δικαιώματα. Βρεθήκαμε απέναντι και σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ, απεναντίας θεωρήσαμε πως μπορεί να παίξει ένα άλλο ρόλο από αυτόν που παίζει. Στο αγώνα ενάντια στην ΕΕ-ΔΝΤ- ελληνικό κεφάλαιο –κυβέρνηση που χρησιμοποιώντας την κρίση και το χρέος επιχειρεί να διαλύσει κάθε εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση.
Ως ΝΑΡ και ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίξαμε και συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε πως η ΔΩΔΩΝΗ πρέπει να παραμείνει κρατικοσυνεταιριστική επιχείρηση με τους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς να παίζουν καθοριστικό ρόλο και να υπάρχει και εργατικός έλεγχος. Αυτό φυσικά προϋποθέτει την δημιουργία ενός πραγματικά νέου συνεταιριστικού κινήματος στα χέρια των ίδιων των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων μέσα από πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα πάρουν την ΔΩΔΩΝΗ στα χέρια τους με κρατική στήριξη και εργατικό έλεγχο.
Στηρίζουμε δε την προοπτική της οργανικής συνεργασίας όλων των συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην περιοχή που κάτω από την κρατική στήριξη και τον εργατικό έλεγχο θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού στην προοπτική μιας οικονομίας που δεν στηρίζετε στο κέρδος αλλά στις λαϊκές και εργατικές ανάγκες. Η πρόταση μας δεν έχει να κάνει με διαχειριστικές λογικές αλλά με την κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και της κομουνιστικής επαναθεμελίωσης. Αυτό όμως δεν μας μετατρέπει σε αναχωρητές της άμεσης πολιτικής δράσης που περιμένουν τον σοσιαλισμό για να ξυπνήσουν.
Είναι πολιτικά άτοπο να υποστηρίζουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία αλλαγή, καμιά βελτίωση αν δεν παρθεί πρώτα η εξουσία από τις οργανωμένες λαϊκές δυνάμεις. Και μέχρι τότε τι κάνουμε; Δίνουμε ένα αγώνα ίσα, ίσα για να ενισχυθεί ο πολιτικός- κομματικός χώρος, ελπίζοντας σε μια αλλαγή των συνειδήσεων, παίζοντας καθυστερήσεις, μήπως και αλλάξουν τα δεδομένα; Και αν μέχρι τα τότε ο καπιταλισμός μας έχει κάνει Κίνα και Βουλγαρία στις εργασιακές σχέσεις και έχει εξοντώσει τους μικρομεσαίους αγρότες, μετατρέποντας μας σε είλωτες των πολυεθνικών και του ΔΝΤ, τότε τι κάνουμε;
Σίγουρα κάθε μικρή ή μεγαλύτερη νίκη του αγωνιζόμενου λαού αποκτά παροδικό χαρακτήρα αν δεν διαμορφωθούν συνθήκες συνολικών ρήξεων, ανατροπών και επαναστάσεων, αλλά υπάρχουν οι δυνατότητες για μικρές ή μεγαλύτερες ρωγμές, για μικρές ή μεγαλύτερες νίκες ακόμη και σε αυτούς τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης για το λαϊκό και εργατικό παράγοντα.
Εξάλλου την κρίση την έχει η αστική τάξη και το κεφάλαιο και όχι εμείς. Αλίμονο αν με την στάση μας μεταφέρουμε την κρίση στην μεριά μας και γινόμαστε κομμάτι της κρίσης και όχι λύση για λογαριασμό των καταπιεσμένων τάξεων. Για αυτό το λόγο και οι όποιες προτάσεις γίνονται προς την εργατική πλειοψηφία και όχι προς τη όποια αστική κυβέρνηση ή το σύστημα.
Αλίμονο αν ξεχνάμε το αντιφατικό ρόλο που μπορεί να παίξουν οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί ως εργαλείο στήριξης και υπεράσπισης των μικρομεσαίων παραγωγών. Βέβαια είναι άκαιρο στο ΚΤΠ να μιλάμε για σοσιαλιστικές οάσεις. Οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί στο καπιταλισμό δεν μπορεί παρά να είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις που όμως ο νόμος της αξίας, «νοθεύετε» από το ρόλο που θα παίζει ο κοινωνικός χαρακτήρας της επιχείρησης που θα στηρίζει τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς, όσο και από τον εργατικό έλεγχο. Φυσικά καθοριστικό ρόλο θα παίξει το κράτος που ως ένα σημείο σε μεγάλες περιόδους μετατρέπετε- ως ένα σημείο βέβαια- σε πεδίο ταξικών συγκρούσεων, δίχως να μετατρέπεται σε ουδέτερο μηχανισμό- αυτό το βλέπουμε σε περιόδους κρίσης που μετατρέπεται σε άτεγκτο έκφραση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου. Όπως άλλωστε απέδειξε περίτρανα και η έως τα τώρα ιστορία της εταιρίας «ΔΩΔΩΝΗ».
Αντίθετα σε μια μεταβατική κοινωνία προς το σοσιαλισμό-Κομμουνισμό οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί παίζουν ένα κομβικό και καθοριστικό ρόλο ενταγμένη οργανικά σε μια δημοκρατικά σχεδιοποιημένη οικονομία στην κατεύθυνση της κοινωνίας των «ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών». Με την κοινωνικοποίηση στην κάθε μονάδα εργασίας να επιχειρεί να γίνει μια συνολική κοινωνικοποιημένη εργασία στο σύνολο της δημοκρατικά σχεδιοποιημένης εργασίας.
Η εργατική τάξη και οι κτηνοτρόφοι βιώνουν στο πετσί τους μια πρωτοφανέρωτη για δεκαετίες καπιταλιστική κρίση και υπάρχει η αναγκαιότητα άμεσα, ενεργητικά και παραγωγικά να οργανώσουμε την λαϊκή αντίσταση.
Κατά συνέπεια η σωτήρια της ΔΩΔΩΝΗΣ περνάει μέσα από την συγκρότηση ενός λαϊκού και εργατικού κινήματος που θα αγωνιστεί να περάσει η εταιρία ΔΩΔΩΝΗ στους πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς με κρατική ενίσχυση και εργατικό έλεγχο, αγωνιζόμενο ενάντια στην χούντα κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ.
Χαιρετίζουμε την συγκρότηση από την ΠΑΣΥ συντονιστικού για την σωτηρία, για την μη ιδιωτικοποίηση, της ΔΩΔΩΝΗ. Καλώντας σε συντονισμό των επιτροπών και των συντονιστικών αγώνα., στην δημιουργία ενός νικηφόρου εργατικού κινήματος ΝΑΡ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου